ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Εφημερίδα Μακεδονία, 16  Σεπτεμβρίου 1965 Στις 15 Σεπτεμβρίου 1965 ανακοινώθηκε από τον ΟΤΕ η έναρξη λειτουργίας ενός αυτομάτου τηλετυπικού κέντρου στις Σέρρες, με χωρητικότητα 40 συνδέσεων. Έτσι, ο συνολικός αριθμός των λειτουργούντων αυτομάτων τηλετυπικών κέντρων στη χώρα ανήλθε σε 18.

Φωτο αρχείου Στις 15 Σεπτεμβρίου 1958, παρά τις διαψεύσεις των προηγούμενων ημερών από την κυβέρνηση, πέφτουν πυρηνικά βλήματα στην περιοχή των Σερρών στην άσκηση «Πτολεμαίος», Φωτο αρχείου Με τη συμμετοχή του Τάγματος Πυραύλων «Τίμιος Ιωάννης» άρχισε η άσκηση «Πτολεμαίος» Από το πρωί της χθες στην περιοχή Σερρών ξεκίνησε η άσκηση «Πτολεμαίος», στην οποία συμμετέχουν όλες οι μονάδες της Χ. Μεραρχίας, υπό τη διεύθυνση του διοικητή της υποστράτηγου Παπανικολοπούλου. Στην άσκηση συμμετέχει επίσης το αμερικανικό τάγμα πυραύλων «Τίμιος Ιωάννης», το οποίο προωθήθηκε χθες το πρωί στις προκαθορισμένες θέσεις άμυνας. Αύριο αναμένεται να φτάσει ο στρατηγός Χάρκινς, διοικητής του στρατηγείου του ΝΑΤΟ στη Σμύρνη, ο οποίος από εκεί θα μεταβεί στην Καζάνη για να παρακολουθήσει την άσκηση «Μέγας Αλέξανδρος» και την Παρασκευή θα επιστρέψει στις Σέρρες για να παρακολουθήσει την τελευταία φάση της άσκησης «Πτολεμαίος». Τον στρατηγό Χάρκινς θα υποδεχθεί αύριο ο σωματάρχης κ. Κετσέας, ο οποίος στη συνέχει

Στις 15 Σεπτεμβρίου 1948, δόθηκε η επίσημη πρεμιέρα της επιθεώρησης "Περασμένα Μεγαλεία" στο θέατρο "Κρόνιον". Η παράσταση ανέβηκε με πρωτοβουλία του μουσικογυμναστικού συλλόγου «Πανσερραϊκός» και τη μουσική διεύθυνση του Γιάννη Αγγελίδη. Στην πρεμιέρα προλόγισε ο δικηγόρος και μετέπειτα βουλευτής και υπουργός Άγγελος Αγγελούσης, ενώ στη σκηνοθεσία της παράστασης βοήθησε φιλικά ο δικηγόρος και λογοτέχνης Γιώργος Καφταντζής.

Στις 15 Σεπτεμβρίου 1945, στα Σέρρας στο καλοκαιρινό σινεμά "Έσπερος" προβλήθηκε η ταινία "Broadway Serenade" (Ερωτική Σερενάτα) με τη Jeanette MacDonald, ενώ στο κινηματοθέατρο "Ρεξ" παρουσιάστηκε η ταινία "The Sea Hawk" (Ο Κυκλών) με πρωταγωνιστή τον Errol Flynn . Το «Broadway Serenade» (γνωστό και ως «Serenade») είναι μια μιούζικαλ δραματική ταινία του 1939, που διανεμήθηκε από την MGM. Η ταινία παράχθηκε και σκηνοθετήθηκε από τον Ρόμπερτ Ζ. Λέοναρντ. Το σενάριο έγραψε ο Τσαρλς Λέντερερ, βασισμένο σε μια ιστορία των Λιου Λίπτον, Τζον Τέιντορ Φουτ και Χανς Κράλι. Η μουσική επένδυση είναι του Χέρμπερτ Στόθαρτ και του Έντουαρντ Γουόρντ. Η ταινία «The Sea Hawk» είναι μια αμερικανική περιπέτεια του 1940 από την Warner Bros. που πρωταγωνιστεί ο Έρολ Φλιν ως Άγγλος πειρατής, ο οποίος υπερασπίζεται τα συμφέροντα της χώρας του πριν από την εκτόξευση της Ισπανικής Αρμάδας. Η ταινία ήταν η δέκατη συνεργασία μεταξύ του Φλιν και του σκηνοθέτη Μάικλ Κέρτις.

Στις 15 Σεπτεμβρίου 1944, οι δυνάμεις του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (Ε.Α.Μ.) στα Σέρρας, αντικατέστησε τη Βουλγαρική Χωροφυλακή, από την οποία πήραν τον οπλισμό της. Ταυτόχρονα, η Οργάνωση Προστασίας Λαϊκών Αγωνιστών (Ο.Π.Λ.Α.) ανέλαβε τη θέση της Βουλγαρικής Ασφάλειας, προχωρώντας σε πράξεις διασφάλισης της τάξης και προστασίας του πληθυσμού. Την ίδια ημέρα, συγκροτήθηκε και τέθηκε σε λειτουργία η «Εθνική Επαναστατική Επιτροπή Πατριωτικού Μετώπου Σερρών», αναλαμβάνοντας πολιτική και στρατιωτική δράση στην περιοχή, στο πλαίσιο του αγώνα για την απελευθέρωση της Ελλάδας από τις κατοχικές δυνάμεις.

Βούλγαροι στρατιώτες του κατοχικού στρατού με τα κομμένα κεφάλια των Ελλήνων ανταρτών. Σεπτέμβριος 1941, Δράμα. Στις 14 προς 15 Σεπτεμβρίου 1941, στην Ηλιοκώμη Σερρών, με τη συμμετοχή του γραμματέα του κλιμακίου Ανατολικής Μακεδονίας του Μακεδονικού Γραφείου, Παρασκευά Δράκου (Μπάρμπα), αποφασίστηκε επίσημα η έναρξη του αντάρτικου στην Ανατολική Μακεδονία. Η πρώτη περιοχή δράσης ήταν η Δράμα, όπου ξεκίνησαν οι πρώτες οργανωμένες αντιστασιακές ενέργειες κατά των δυνάμεων κατοχής. Αυτή η ημερομηνία σηματοδοτεί ένα σημαντικό βήμα στην αντίσταση του ελληνικού λαού κατά τη διάρκεια της κατοχής. Αυτήν ήταν η αρχή των γεγονότων που ξέσπασαν στις 28 Σεπτεμβρίου και διήρκεσε μέχρι τις 2 Οκτωβρίου του 1941, ενώ μέχρι τις 5 του ίδιου μήνα, οι βουλγαρικές δυνάμεις εκτόπισαν τους Έλληνες αντάρτες και πρόσφυγες από τους γειτονικούς ορεινούς όγκους. Αποτέλεσε την πρώτη μαζική λαϊκή αντίδραση στον ελλαδικό χώρο αλλά και ένα από τα πρώτα (αναφέρεται και ως το πρώτο) σε ευρωπαϊκή κλίμακα κίνημα εναντίον

Στις 15 Σεπτεμβρίου 1935, ημέρα Κυριακή, κυκλοφόρησε η εφημερίδα «Νέος Αγών», η οποία αρχικά ήταν «Εβδομαδιαίον όργανον του Λαϊκού Κόμματος». Το 1936, με την αλλαγή πολιτικής κατεύθυνσης, μετονομάστηκε σε «Εφημερίς εθνικιστικών αρχών». Η εφημερίδα είχε σχήμα 38 x 54 εκατοστά, τέσσερις σελίδες και κόστιζε 1 δραχμή το φύλλο. Από τον 11ο αριθμό της έγινε δισέλιδη. Η κυκλοφορία της διακόπηκε κατά τη διάρκεια της κατοχής, αλλά επανεκδόθηκε στις 7 Οκτωβρίου 1945, με νέο αριθμό φύλλου 1 (Β' περίοδος) και υπότιτλο «Πολιτική εφημερίς». Αρχικά τυπωνόταν στο τυπογραφείο της «Προόδου», με υπεύθυνο τον Κ. Τζαμουτζάκη, ενώ αργότερα απέκτησε δικό της τυπογραφείο, το οποίο βρισκόταν δίπλα στον κινηματογράφο «Πάνθεον». Μετά τον πόλεμο, η εκτύπωσή της επέστρεψε στο τυπογραφείο της «Προόδου», και τον Μάιο του 1955 μεταφέρθηκε στο τυπογραφείο του Χαραλαμπίδη. Η εφημερίδα συνέχισε να κυκλοφορεί μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1950.

Στις 15 Σεπτεμβρίου 1924, ο θίασος Δημήτριου και Γεωργίου Ξύδη» παρουσίασε την τελευταία αποχαιρετιστήρια παράσταση με την κλασική οπερέτα Οι Απάχηδες των Αθηνών , ένα έργο που άφησε εποχή στον ελληνικό θεατρικό κόσμο. Το έργο, γραμμένο από τον Νίκο Χατζηαποστόλου, αποτελείται από τρεις πράξεις και περιλαμβάνει αγαπημένα τραγούδια που συγκίνησαν το ελληνικό κοινό της εποχής. Η παράσταση αυτή ξεχώρισε για τους χαρακτηριστικούς και αξέχαστους χαρακτήρες των "Απάχηδων", οι οποίοι έγιναν σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής στο θέατρο και την οπερέτα στην Ελλάδα. Αυτή η οπερέτα, με την ανάλαφρη μουσική της και τις έξυπνες ατάκες, κατάφερε να αφήσει ανεξίτηλο στίγμα στην ελληνική καλλιτεχνική σκηνή και να παραμείνει στη μνήμη των θεατρόφιλων για πολλές δεκαετίες. Οι Απάχηδες των Αθηνών του Νίκου Χατζηαποστόλου συγκαταλέγονται στις πιο δημοφιλείς ελληνικές οπερέτες -υπήρξαν άλλωστε η μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία του Μεσοπολέμου- και έχουν παρουσιαστεί πολλές φορές στην ΕΛΣ, ενώ πολυαγαπημ

Στις 15 Σεπτεμβρίου 1905, μια συμμορία Βούλγαρων κομιτατζίδων. εισήλθε στο χωριό Σακάφτσα (σημερινό Λειβαδοχώρι) με σκοπό να δολοφονήσει τον Παπα-Πασχάλη. Ο Παπα-Πασχάλης πληροφορήθηκε το σχέδιο και διέφυγε κρυφά στο Όρλιακο (σήμερα Στρυμονικό). Εκεί ειδοποίησε τις οθωμανικές στρατιωτικές δυνάμεις, οι οποίες έδρασαν άμεσα. Ο στρατός περικύκλωσε τους ενόπλους σε σπίτια όπου είχαν κρυφτεί και τους εξουδετέρωσε πλήρως, χωρίς να διασωθεί κανείς.

Ο Όσιος Νικήτας επίσκοπος Χυτρών Κύπρου είναι άγνωστος στους Συναξαριστές. Μνημονεύεται από τον Χάκκετ (Ιστορία της ορθοδόξου Εκκλησίας της Κύπρου, τ. Β', σελ. 202, μετάφραση Χ. Παπαϊωάννου).

Η μνήμη του Οσίου Μελετίου αναφέρεται μόνο στο Σιναϊτικό Τυπικό υπ' αριθ. 1094 φ. 35 ως εξής: «Μηνὶ Σεπτεμβρίω ιε' ἐκοιμήθη ὁ ὅσιος πατὴρ ἠμῶν Μελέτιος καὶ κτήτωρ τῆς Μονῆς τοῦ Σεργίου» (βλ. Δημητριεύσκη Τυπικό Β’ σελ. 30).

 Γνώμην ἔχουσαι καὶ προθυμίαν μίαν, Κόραι δύο κλίνουσιν αὐχένας ξίφει. Οι Αγίες Δύο Κόρες μαρτύρησαν δια ξίφους.

 Χριστὸν θεωρῶν σοι προτείνοντα στέφος, Τὴν σὴν προτείνεις Μάξιμε ξίφει κάραν. Ο Άγιος Μάξιμος μαρτύρησε δια ξίφους.

Τιμῶντες ἡμεῖς εὕρεσιν σοῦ λειψάνου, Εὔροιμεν Ἀκάκιε τῶν κακῶν λύσιν. Ἀκακίῳ θνῄσκοντι τῷ γῆς Ἀγγέλῳ, Χώραν ἑτοιμάζουσιν Ἄγγελοι πόλου. Ο Όσιος Ακάκιος έζησε τον πέμπτο αιώνα μ.Χ. (γεννήθηκε περί το 431 μ.Χ.). Διακρινόταν πολύ για τις αρετές του, την παιδεία του και τον ορθόδοξο ζήλο του. Όταν τάραξε την Εκκλησία η αίρεση του Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης Νεστόριου, ο Ακάκιος διακρίθηκε για την επιμελημένη και συστηματική εργασία του, για την προφύλαξη του ποιμνίου του απ' αυτή την αιρετική πλάνη. Επιθυμώντας μάλιστα να προσβάλει αυτή ευρύτερα και να συντελέσει στη γενική απόκρουση της από την Εκκλησία, έγραψε κατά του Νεστορίου. Ο Ακάκιος ήταν και ικανότατος ομιλητής και διδάσκάλος του λάου. Σώζεται δε μια ομιλία του, η οποία εξεφωνήθη στην Έφεσο. Ο Σ. Εύστρατιάδης, ισχυρίζεται ότι υπήρξε και Ακάκιος Β' επίσκοπος Μελιτηνής και τοποθετεί τη γιορτή του στίς 18 Απριλίου.

 Aθλούσι πληθύς ευσεβών εν Γοτθία, Tην βάρβαρον ρίψαντες εκποδών φρένα. Οι Άγιοι Μάρτυρες μαρτύρησαν μαζί με τον Άγιο Νικήτα (βλέπε 15 Σεπτεμβρίου).

Τα Σφακιά της Κρήτης ήταν η πατρίδα του Αγίου Ιωάννη και εργαζόταν σαν γεωργός στη Νέα Έφεσο. Σ' ένα πανηγύρι προς τιμήν του Τιμίου Προδρόμου (29 Αυγούστου 1811 μ.Χ.) έξω από τη Νέα Έφεσο, ο Ιωάννης με δύο πατριώτες του διασκέδαζαν. Σε κάποια στιγμή ήλθαν απεσταλμένοι του αγά και τους ζήτησαν τον κεφαλικό φόρο. Οι τρεις Σφακιανοί αρνήθηκαν να τον πληρώσουν και συνεπλάκησαν με τους φοροεισπράκτορες. Αποτέλεσμα ήταν να σκοτωθεί, από τους συντρόφους του Ιωάννη, ένας Τούρκος και οι άλλοι να τραυματιστούν. Οι δύο πατριώτες του Ιωάννη απομακρύνθηκαν, ενώ ο ίδιος επειδή ήταν αθώος έμεινε. Αλλά οι Τούρκοι, που ζητούσαν εκδίκηση συνέλαβαν τον Ιωάννη και αφού τον βασάνισαν τον έριξαν στη φυλακή, όπου έμεινε χωρίς τροφή για 16 ήμερες. Στις προτάσεις των Τούρκων να εξισλαμιστεί για να γλιτώσει το θάνατο, ο Ιωάννης απάντησε: «Χριστιανός γεννήθηκα χριστιανός θέλω να πεθάνω, Ιωάννης ονομάζομαι, δεν αλλάζω την πίστη μου ούτε τ' όνομα μου». Τότε οι Τούρκοι τον απαγχόνισαν στις 15 Σεπτεμβρίου το

Η πρώτη Κυριακή μετά την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού είναι αφιερωμένη στους εκ Θεσσαλιώτιδος Αγίους. Στον χορό των Αγίων ανήκουν οι: 1) Ο εκ Πεζούλης νέος ιερομάρτυς Σεραφείμ, επίσκοπος Φαναρίου και Νεοχωρίου (βλέπε 4 Δεκεμβρίου). 2) Ο εκ Καλογραιανών Άγιος Αρσένιος Ελασσώνος (βλέπε 13 Απριλίου). 3) Ο εκ Βατσουνιάς Άγιος Παρθένιος επίσκοπος Ραδοβυσδίου (βλέπε 21 Ιουλίου). 4) Ο Οσιομάρτυς Νικόλαος ο Νέος ο εν Βουνένη (βλέπε 9 Μαΐου). 5) Ο εκ Μυριχόβου οσιομάρτυς Δαμιανός ο εν Κισσάβω και Λαρίση (βλέπε 14 Φεβρουαρίου). 6) Ο Άγιος Νεομάρτυς Κωνσταντίνος εκ Καπούας (βλέπε 18 Αυγούστου). 7) Ο εκ Σκλαταίνης όσιος Διονύσιος ο εν Ολύμπω (βλέπε 23 Ιανουαρίου). 8) Ο εκ Γολίτζης όσιος Ακάκιος ο Καυσοκαλυβίτης (βλέπε 12 Απριλίου). Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον  Ηχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης. Σεραφείμ Φαναρίου, Ελλασώνος Αρσένιον, συν τω κλεινώ Παρθενίω και Βουνένης Νικόλαον· συν τούτοις τον σοφόν Δαμιανόν, Καππουας Κωνσταντίνον ευκλεή, Διονύσιον και Ακάκιον εν ωδαίς και ύμνοις μεγαλύνωμεν. Δόξα τω στ

Ο Άγιος Ιωσήφ ο Νέος γεννήθηκε στη Ραγούζα της Δαλματίας, σημερινό Ντουμπρόβνικ της Κροατίας, το 1568 μ.Χ από εύπορους γονείς. Ο πατέρας του Ιωάννης ήταν Βενετός καραβοκύρης, και όταν ο άγιος ήταν 12 ετών πνίγηκε σε ναυάγιο. Η μητέρα του Αικατερίνη καταγόταν από τη Λήμνο και διακρινόταν για την ευλάβεια της.  Στο βάπτισμα έλαβε το όνομα Ιάκωβος. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, η μητέρα του τον πήγε στην Αχρίδα, όπου ήταν ο αδελφός της, ένας πλούσιος έμπορος. Έλαβε καλή μόρφωση και παρέμεινε επί πενταετία πλησίον ενός ιερομονάχου εξαδέλφου της μητέρας του, που μόναζε στη μονή της Θεοτόκου Αχρίδος, όπου συνέχισε τις σπουδές του. Το 1588 μ.Χ. ήλθε στο Άγιον Όρος και εγκαταβίωσε στη μονή Παντοκράτορος, όπου εκάρη μοναχός και ονομάσθηκε Ιωσήφ κατά το μέγα σχήμα. Μετά διετία χειροτονήθηκε ιερεύς. Ασκήθηκε επιμελημένα στην υπακοή, την προσευχή και τη μελέτη. Είχε για διακόνημα το εργόχειρο της καλλιγραφίας, στο όποιο εξελίχθηκε άριστα. Μόνασε κατόπιν στις μονές Μεγίστης Λαύρας, Χιλανδαρίου, Ξ

Ποιμὴν Θεσσαλονίκης ἀνεδείχθης ἐν Πνεύματι,  καὶ θεῖος ὑποφήτης μυστηρίων τῆς χάριτος, σοφία  καὶ φωτὶ τῶν ἀρετῶν, ἐκλάμπων Ἱεράρχα Συμεὼν Ο Άγιος Συμεών έζησε τον 15ο αιώνα μ.Χ. και για τη ζωή του δεν υπάρχουν πολλά στοιχεία. Πρέπει να ήταν Ιερομόναχος και Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης πρέπει να έγινε μετά το 1410 μ. Χ. Έκτος από το σπουδαίο ποιμαντικό του έργο, ανέπτυξε και πλούσια συγγραφική εργασία. Έγραψε επιστολές, ερμηνείες, εγκώμια, διάλογους και υμνογραφικά κείμενα. Πέθανε τον Σεπτέμβριο του 1429 μ.Χ. και αγιοκατατάχθηκε στις 14 Απριλίου 1981 μ.Χ. Ο άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης (1370-1429) πιθανόν να υπήρξε ο τελευταίος Βυζαντινός λατρειολόγος. Παρά το κύρος και την αίγλη της προσωπικότητάς του, καθώς και τον πλούτο των συγγραμμάτων του, αρχικά ελάχιστα στοιχεία και πληροφορίες γνωρίζαμε για τον βίο του. Αυτό όμως πλέον έχει παύσει, γιατί ο βίος και η πολιτεία του έχουν φωτιστεί με νέα στοιχεία. . Στοιχεία κυρίως βρίσκουμε κατά πρώτον από τα ίδια του τα συγγράμματα (παρόλο που ο «τα

Εὕρημα κοινὸν ὁ Στέφανος τῇ κτίσει, Θεοῦ μεγίστου πρωταγωνιστὴς μέγας. Το γεγονός αυτό συνέβη στα χρόνια που οι μεγάλοι διωγμοί των πρώτων χριστιανών είχαν κοπάσει και αυτοκράτωρ ήταν ο Μέγας Κωνσταντίνος. Τότε, ο Άγιος Στέφανος (βλέπε 27 Δεκεμβρίου) φανερώθηκε τρεις φορές σε κάποιον ευσεβή γέροντα Ιερέα, το Λουκιανό, και του αποκάλυψε τον τόπο, όπου ήταν κρυμμένο το λείψανό του. Αυτός αμέσως το ανέφερε στον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Ιωάννη, που με τη σειρά του πήγε στον υποδεικνυόμενο τόπο και πράγματι βρήκε το Ιερό λείψανο του Αγίου Στεφάνου. Κατά την εύρεση έγινε μεγάλος σεισμός, και το λείψανο του Αγίου πλημμύρισε ευωδιά τους παρευρισκόμενους στον τόπο εκείνο. Λέγεται ότι από τον ουρανό ακούστηκαν αγγελικές φωνές, που έλεγαν «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῶ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία». Δηλαδή, δόξα ας είναι στο Θεό, στα ύψιστα μέρη του ουρανού και στην ταραγμένη από την αμαρτία γη ας βασιλεύσει η θεία ειρήνη, διότι ο Θεός φανέρωσε την ευαρέσκεια Του στους ανθρώπους, με την ενανθρώπι