ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

  Στις 16 Σεπτεμβρίου 1956 απεβίωσε ο Μακεδονομάχος Παναγιώτης Κεχαγιάς του Δημητρίου. Κεχαγιάς Παναγιώτης. Εργάστηκε ως Υποδηματοποιός. Η ιδιότητά του στον Μακεδονικό Αγώνα ήταν Ιδρυτής Συλλόγου «Ορφεὐς» Σερρών. Γεννημένος το 1881 στις Σέρρες, ήταν παντοπώλης στο επάγγελμα και υπηρέτησε με σθένος την ελληνική υπόθεση κατά τον Μακεδονικό Αγώνα. Ως μέλος της οργανωτικής Επιτροπής του Μακεδονικού Αγώνα στις Σέρρες, εργάστηκε ως πράκτορας του Ελληνικού Προξενείου Σερρών και σύνδεσμος με τις ανταρτικές ομάδες. Στο πλαίσιο αυτό, συνεργάστηκε στενά με Προξένους όπως οι Ίων Δραγούμης, Σαχτούρης, Δημοσθένης Φλωριάς, Καψάμπαλης και άλλοι. Ο Κεχαγιάς πρωτοστάτησε στην ίδρυση του ομίλου «ΟΡΦΕΥΣ», ο οποίος, ενώ επίσημα στόχευε στη διάδοση της μουσικής, της αθλητικής και καλλιτεχνικής διαπαιδαγώγησης, ενίσχυε και στήριζε κρυφά τον Μακεδονικό Αγώνα κατά των Βουλγάρων. Η εθνική του δράση συνεχίστηκε και μετά το τέλος του Μακεδονικού Αγώνα, κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων και του Β΄ Παγκοσμίου

 Στις 16 Σεπτεμβρίου 1944, δύο ημέρες μετά την είσοδο του ΕΛΑΣ στις Σέρρες, ο Βούλγαρος διοικητής της πόλης των Σερρών Πωπώφ, εξέδωσε μια διαταγή η οποία τοιχοκολλήθηκε στην πόλη. Σύμφωνα με αυτή τη διαταγή: Οι δημόσιοι υπάλληλοι έπρεπε να παραμείνουν στις θέσεις τους. Τα χρηματοκιβώτια των κρατικών, δημοτικών και κοινοτικών καταστημάτων έπρεπε να σφραγιστούν από «Βούλγαρους αντάρτες» και στη συνέχεια να φυλάσσονται από Βούλγαρους παρτιζάνους και Έλληνες αντάρτες. Όλα τα εμπορικά, επαγγελματικά και βιομηχανικά καταστήματα έπρεπε να ανοίξουν. Τα είδη έπρεπε να πωλούνται σε ελεύθερες και κανονικές τιμές. Οι παραβάτες αυτών των εντολών θα συλλαμβάνονταν και θα παραπέμπονταν στο Λαϊκό Δικαστήριο. Η τοιχοκόλληση της διαταγής είχε σκοπό την επίσημη ανακοίνωση και εφαρμογή των νέων κανονισμών στη πόλη.

Στις 16 Σεπτεμβρίου 1940, στον θερινό κινηματογράφο "Ρεξ", προβλήθηκε η ταινία "The Life Of Emile Zola" (Η ζωή του Εμίλ Ζολά) και η ταινία «Μυστηριώδης νεκρανάστασις» με τον Χάρυ Πηλ. Ο Πολ Μιούνι και η Έριν Ομπράιεν σε σκηνή της ταινίας The Life Of Emile Zola (Η ζωή του Εμίλ Ζολά) στας Σέρρας προβλήθηκε ως "Η ζωή του Αιμιλίου Ζολά", γνωστή και με τον τίτλο Κατηγορώ! είναι βιογραφική ταινία, με στοιχεία μυθοπλασίας, πάνω στη ζωή του διάσημου συγγραφέα Εμίλ Ζολά. Η ταινία γυρίστηκε το 1937 σε σκηνοθεσία Γουίλιαμ Ντίτερλε και πρωταγωνιστές τους Πολ Μιούνι και Γκλόρια Χόλντεν. Στην τελετή των βραβείων όσκαρ του 1937 η ταινία βραβεύτηκε με τρία βραβεία όσκαρ μεταξύ των οποίων και καλύτερης ταινίας. Ο Εμίλ Ζολά (Πολ Μιούνι) μένει στο Παρίσι όπου μοιράζεται ένα μικρό διαμέρισμα με τον διάσημο ζωγράφο Πολ Σεζάν (Βλάντιμιρ Σοκόλοφ). Μια τυχαία γνωριμία στο δρόμο με μια πόρνη (Έριν Ο'Μπράιεν), που κρυβόταν από την αστυνομία τον οδηγεί στη συγγραφή του περίφημου

Στις 16 Σεπτεμβρίου 1934, στον κινηματογράφο "Κρόνιον" προβλήθηκε η ταινία "Volga en flammes" (Ο Βόλγας στις φλόγες). Αυτό είναι το μόνο γνωστό και επιβεβαιωμένο στοιχείο για το γεγονός. "Volga en flammes"  (Ο Βόλγας στις φλόγες)  είναι μια ιστορική ταινία περιπέτειας του 1934 σε σκηνοθεσία Viktor Tourjansky και με πρωταγωνιστές τους Albert Prejean, Valéry Inkijinoff και Danielle Darrieux. Έγινε ως συμπαραγωγή μεταξύ Γαλλίας και Τσεχοσλοβακίας και είναι μια προσαρμογή του μυθιστορήματος του 1836 The Captain's Daughter του Alexander Pushkin, που διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια της εξέγερσης των Κοζάκων κατά της Μεγάλης Αικατερίνης. Γυρίστηκε στα στούντιο Barrandov στην Πράγα. Τα σκηνικά της ταινίας σχεδιάστηκαν από τον καλλιτεχνικό διευθυντή Andrej Andrejew και τον Stepán Kopecký. Συντελεστές Albert Préjean ως Orloff Valéry Inkijinoff ως Silatschoff Η Danielle Darrieux ως Macha Raymond Rouleau ως Schalin Henri Marchand ως Ivan Marcelle Worms ως σύζυγός

Στις 16 Σεπτεμβρίου 1934, στις 10:30 το βράδυ, ο παγκοσμίως αναγνωρισμένος σολίστας της κιθάρας Λιόντας Μακρίδης πραγματοποίησε  ρεσιτάλ κιθάρας στην «Αίθουσα Κυριών» στα Σέρρας. Η εφημερίδα Η Πρόοδος έγραψε στις 16 Σεπτεμβρίου 1934: Το ρεσιτάλ του κ. Λ. Μακρίδη Στις Σέρρες, εδώ και λίγες μέρες, φιλοξενούμε τον εξαιρετικό και παγκοσμίως αναγνωρισμένο σολίστα της κιθάρας, κ. Λ. Μακρίδη. Ο σπουδαίος αυτός καλλιτέχνης, με το μοναδικό του ταλέντο και την εντυπωσιακή δεξιοτεχνία του, έχει τιμήσει πολλές φορές το ελληνικό όνομα στο εξωτερικό. Η δεξιοτεχνία του στη κιθάρα τον έχει αναδείξει ως έναν από τους καλύτερους στο είδος του. Ο κ. Μακρίδης έχει έρθει εδώ με σκοπό να μας προσφέρει τη μοναδική του καλλιτεχνική ερμηνεία. Πολλές κριτικές, τόσο από Έλληνες όσο και από ξένους ειδικούς της μουσικής, τον αναγνωρίζουν ως έναν ιδιαίτερο καλλιτέχνη, ο οποίος ξεχωρίζει ανάμεσα στους συναδέλφους του. Οι μουσικοκριτικοί εκτιμούν ιδιαίτερα το ξεχωριστό του παίξιμο, καθώς καταφέρνει να αποδώσει με την

Φωτό αρχείου : Ο Δήμαρχος Καβάλας επισκέφθηκε τον ομολογό του στις Σέρρες Διονύση Μενύχτα, 1934 Στις 16 Σεπτεμβρίου 1934, Κυριακή, συνελήφθη από την Ασφάλεια Σερρών ο πρώην κομμουνιστής δήμαρχος Διονυσιος Μενύχτας. Η σύλληψη έγινε όταν βρέθηκε το πρωί της ίδιας ημέρας μαζί με άλλους δύο κομμουνιστές να διανέμουν προκηρύξεις επαναστατικού περιεχομένου. Ο Μενύχτας οδηγήθηκε την επόμενη μέρα, στις 17 Σεπτεμβρίου 1934, στον ανακριτή, αλλά μετά την απολογία του αφέθηκε ελεύθερος. Στις δημοτικές εκλογές του 1934 εκλέχτηκε δήμαρχος Σερρών, ο δεύτερος κομμουνιστής δήμαρχος στην ιστορία της Ελλάδας μαζί με τον Μήτσο Παρτσαλίδη στην Καβάλα. Όμως η αστική κυβέρνηση του Π. Τσαλδάρη τον καθαίρεσε από δήμαρχο μετά από τέσσερις μήνες με την αιτιολογία ότι «μετέτρεψε το δημαρχείο σε κομμουνιστικό άντρο». Επίσης «κρίθηκε επωφελές διά την κοινωνικήν ευταξίαν όπως παυθεί και εκτοπισθεί». Εκτοπίστηκε με τον Ιδιώνυμο νόμο του 1929 στον Αη Στράτη. Στις βουλευτικές εκλογές του 1936 εκλέχτηκε βουλευτής Σερρών

Στις 16 Σεπτεμβρίου 1928, η χορωδία του μουσικού συλλόγου «Ορφέας» μαζί με μέλη του συλλόγου πραγματοποίησαν εκδρομή στο Τσάγεζι  (Ηρακλείτσα) και στη Νιγρίτα.

  Φωτό αρχείου : Συναδινού Θεόδωρου Ν., "Ο Καραγκιόζης" αρχείο Θ. Ν. Συναδινού Στις 16 Σεπτεμβρίου 1926, ημέρα Πέμπτη, στο θέατρο «Ομόνοια» πραγματοποιήθηκε η τιμητική παράσταση του ηθοποιού Π. Συριώτη.  Η παράσταση δόθηκε από τον θίασο Λ. Κουκούλη - Π. Συριώτη και περιλάμβανε την κοινωνική σάτιρα του Θ. Ν. Συναδινού με τίτλο «Ο Καραγκιόζης». Θ. Ν. Συναδινός: Ο Δάσκαλος της Κοινωνικής Σάτιρας Ο Θ. Ν. Συναδινός υπήρξε μια από τις πιο επιδραστικές μορφές της ελληνικής θεατρικής σκηνής στις αρχές του 20ού αιώνα, με έντονη παρουσία στο χώρο της κοινωνικής σάτιρας. Μέσα από το έργο του, κατάφερε να αποτυπώσει με οξυδέρκεια και χιούμορ τις κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες της εποχής του, κερδίζοντας την αναγνώριση τόσο του κοινού όσο και των κριτικών. Η πορεία του Συναδινού στο θέατρο Ο Συναδινός γεννήθηκε σε μια εποχή μεγάλων αλλαγών για την Ελλάδα, με το πολιτικό και κοινωνικό κλίμα να επηρεάζεται από την ένταση των Βαλκανικών Πολέμων και της Μικρασιατικής Καταστροφής. Αυτά τα γ

Ίωνας Δραγούμης Στις 16 Σεπτεμβρίου 1903, ο Ίωνας Δραγούμης ανέλαβε προσωρινά τη θέση του υποπρόξενου Σερρών, αντικαθιστώντας τον πρόξενο Στορνάρη. Η θητεία του Δραγούμη διήρκεσε έως τις 21 Ιανουαρίου 1904. Ο Ιωάννης Στορνάρης είχε αναλάβει την θέση στις 22 Σεπτεμβρίου 1895 ως Πρόξενος Α΄ Τάξης και την παρέδωσε τον Μάρτιο του 1905. Ο Ίων Δραγούμης από το 1899 μπήκε στο διπλωματικό κλάδο και υπηρέτησε διαδοχικά ως υποπρόξενος, κατόπιν απαίτησής του, στο Μοναστήρι και εν συνεχεία στην Ανατολική Μακεδονία, στο Προξενείο Σερρών (1903), στην Ανατολική Ρωμυλία στο Προξενείο του Πύργου και στη Θράκη, στο Προξενείο της Φιλιππούπολης (1904). Από τον Μάιο έως τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς συμμετέχει ως έφεδρος δεκανέας στα γυμνάσια του ελληνικού στρατού. Σε συνεργασία με τον γαμπρό του Παύλο Μελά, σύζυγο της αδελφής του Ναταλίας, οργάνωσε τις ελληνορθόδοξες κοινότητες εναντίον των εξαρχικών κομιτάτων, κινητοποίησε τις Ελληνικές Δυνάμεις και αναδείχθηκε ένθερμος υποστηρικτής της μακεδονικής σύγκρο

Σήμερα εορτάζει σύμφωνα με τους συναξαριστές η Αγία Edithac για την οποία δεν έχουν βρεθεί πληροφορίες, ούτε παρέχοντε από άλλους ιστότοπους. Φυσικά, οι πληροφορίες υπάρχουν, Πρόκειται για την Αγία Εντίθ (Edith) που γιορτάζουν σήμερα και οι καθολικοί. Ζωγραφια της Edut του 1605 Η Έντιθ (Edith) του Γουίλτον (περ. 961– περ. 984) ήταν Αγγλίδα αγία, μοναχή και μέλος της κοινότητας στο Αβαείο του Γουίλτον και κόρη του Έντγκαρ, Βασιλιά της Αγγλίας (r 959–975) και Saint Wulfthryth. Οι γονείς της Edith μπορεί να ήταν παντρεμένοι και ο Έντγκαρ μπορεί να απήγαγε τον Γουλφθράιθ από το Αββαείο του Γουίλτον, αλλά όταν η Edith ήταν βρέφος, η Γούλφθριθ επέστρεψε με την Edith και ο γάμος τους διαλύθηκε. Η Edith και η μητέρα της παρέμειναν στο Γουίλτον για το υπόλοιπο της ζωής τους. Μινιατούρα της Edith του 13ου αιώνα. Όπως και η μητέρα της, η Edith σπούδασε στο Wilton. Από νεαρή ηλικία, η Edith επέλεξε να μπει στη θρησκευτική ζωή, αν και είναι αβέβαιο αν έγινε καλόγρια ή κοσμικό μέλος της κοινότητας τ

Ο Νίνιαν ήταν ένας χριστιανός άγιος, ο οποίος αναφέρεται για πρώτη φορά τον 8ο αιώνα ως πρώιμος ιεραπόστολος μεταξύ των Πικτών, που ζούσαν στα σημερινά εδάφη της Σκωτίας. Γι’ αυτόν τον λόγο είναι γνωστός ως ο «Απόστολος των Νότιων Πικτών», και υπάρχουν πολλές αφιερώσεις σε αυτόν σε περιοχές της Σκωτίας με κληρονομιά Πικτών, στα Σκωτικά Χαμηλά, καθώς και σε τμήματα της Βόρειας Αγγλίας με βορθουμβριανή κληρονομιά. Στη Σκωτία είναι επίσης γνωστός ως Ρίνγκαν, και στη Βόρεια Αγγλία ως Τρίνιαν. Το μεγαλύτερο προσκύνημα του Νίνιαν βρισκόταν στο Γουάιθορν, στην περιοχή Γκάλογουεϊ, όπου συνδέεται με την Κάντιντα Κάσα (λατινικά για το «Λευκό Σπίτι»). Δεν είναι γνωστά στοιχεία για τις διδασκαλίες του, και δεν υπάρχει αδιαμφισβήτητη αρχή για πληροφορίες σχετικά με τη ζωή του. Η ταυτότητα του Νίνιαν είναι αβέβαιη, και οι ιστορικοί έχουν ταυτίσει το όνομά του με άλλες ιστορικές προσωπικότητες. Μια δημοφιλής υπόθεση που πρότεινε ο ερευνητής και καθηγητής Κελτικών Σπουδών Τόμας Όουεν Κλάνσι, υποστηρίζ

Ο Όσιος Δωρόθεος ο εν Αιγύπτω Ερημίτης έζησε τον 4ο αιώνα μ.Χ. Δεν έχουμε άλλες λεπτομέρειες για τον βίο του Οσίου.

Για τον Όσιο αυτόν αναφέρει ο Κύπριος ιστορικός του 15ού αιώνα μ.Χ. Λεόντιος Μαχαιράς στο Χρονικό του: «Κοντά στην Αλέκτορα, σ΄ένα μέρος που λέγεται Γλυφία, υπάρχει το μνήμα του Αγίου Κασσιανού καθώς και το λείψανό του και εορτάζεται στις 16 του Σεμτέμβρη». Τρία περίπου χιλιόμετρα βορειοανατολικά του χωριού Αλέκτορα, (χωριό το οποίο βρίσκεται στο μέσο των επαρχιών Λεμεσού και Πάφου) και συγκεκριμένα στα όρια των χωριών Αρχιμανδρίτας- Πλατανίσκιας- Αλέκτορας, βρίσκεται μια ήσυχη περιοχή, που λεγόταν Γλυφία. Πάνω σ΄ένα λόφο αυτής της περιοχής βρίσκονται τα ερείπια της εκκλησίας του Οσίου Κασσιανού, καθώς και η σπηλιά που ασκήτεψε, στο βόρειο τοίχο της εκκλησίας. Μέσα στην εκκλησία περικλειόταν και η σπηλιά με μικρή πύλη που οδηγούσε σ΄αυτήν. Μέσα στην σπηλιά που φαίνεται μαυρισμένη από τα πολλά κεριά που άναβαν οι πιστοί προς τιμήν του Αγίου τον παλαιό καιρό, βρίσκεται και ένα κοίλωμα στα αριστερά της σπηλιάς χαμηλά που περιτειχίζεται με γύψο, όπως το έφτιαξαν παλαιοί χριστιανοί και φαίν

Ο Άγιος Βασίλειος επίσκοπος Γορτύνης ήταν διάδοχος του Αγίου Ευμενίου (βλέπε 18 Σεπτεμβρίου). Το 680 - 1 μ.Χ. μετέσχε στην εν Τρούλλῳ ΣΤ´ Οικουμενική Σύνοδο (βλέπε 14 Σεπτεμβρίου) μαζί με τους Επισκόπους Ιωάννη Λάμπης και Γρηγόριο Καντάνου. Η Σύνοδος αυτή καταδίκασε το Μονοθελητισμό και τους υποστηρικτές του. Κατά τις εργασίες της Συνόδου αποδείχθηκε η θεολογική κατάρτιση και ευφυΐα του Βασιλείου. Στα πρακτικά υπάρχει λόγος του Βασιλείου απευθυνόμενος προς τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Δ´ τον Πωγωνάτο και πως αποδεικνύει το λάθος της αιρέσεως, αλλά σώζεται και ο διάλογος μεταξύ του Βασιλείου και του αιρετικού Στεφάνου Μοναχού, μαθητή του αιρετικού Πατριάρχη Αντιοχείας Μακαρίου, ο οποίος Στέφανος θεωρείτο σπουδαίος θεολόγος. και από άλλα σημεία των πρακτικών φαίνεται η δυναμική παρουσία του Βασιλείου στην ΣΤ´ Οικουμενική Σύνοδο. Ο Βασίλειος υπέγραψε όχι μόνο ως Γορτύνης και επομένως Αρχιεπίσκοπος Κρήτης, αλλά και ως «Ληγάτος τῆς ὅλης Συνόδου τοῦ ᾿Αποστολικοῦ Θρόνου τῆς Πρεσβυτέρας Ρώμ

Ο Όσιος Κυπριανός Μητροπολίτης Κιέβου ήταν Σερβικής καταγωγής και ασκήτεψε στο Άγιο Όρος. Λόγω της ενάρετης ζωής του, ο Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης Φιλόθεος (βλέπε 11 Οκτωβρίου), τον διόρισε Μητροπολίτη Κιέβου. Ο Όσιος Κυπριανός κοιμήθηκε το έτος 1406 μ.Χ.

Η Αγία Λουντμίλα γεννήθηκε πιθανώς το έτος 856 μ.Χ. από γονείς ευγενείς, αλλά ειδωλολάτρες. Σε ηλικία 16 χρονών, ήλθε σε γάμο με τον ηγεμόνα των Τσέχων Μποριβόια. Έγιναν χριστιανοί την εποχή που οι δύο μεγάλοι Ιεραπόστολοι των Σλάβων, Μεθόδιος και Κύριλλος βρίσκονταν στην Τσεχία. Τότε οι δυο βασιλείς, με θερμό χριστιανικό ζήλο, έκτισαν πολλές εκκλησίες και κάλεσαν Ιερείς για τον πλήρη εκχριστιανισμό του λαού που κυβερνούσαν. Όμως ο Μποριβόια, μόλις 36 χρονών απεβίωσε. Τότε η νεαρή χήρα Λουντμίλα, μητέρα τριών αγοριών και μιας κόρης, αφιέρωσε όλη της τη ζωή στο Χριστό και την Εκκλησία. Αλλά όταν αργότερα ανέλαβε την ηγεμονία ο εγγονός της Βιατσεσλάβος, η νύφη της Δραγομίρα, προσπάθησε να επαναφέρει την ειδωλολατρία. Η Λουντμίλα όμως την εμπόδισε παντοιοτρόπως και η Δραγομίρα ορκίστηκε να την εκδικηθεί ακόμα και με θάνατο. Για να γλιτώσει η Λουντμίλα, αποσύρθηκε σ' ένα πύργο κοντά στην πόλη της Βοημίας Τέτσιν. Εκεί ακριβώς τη βρήκαν οι απεσταλμένοι της Δραγομίρας, όπου τη θανάτωσαν μ

Μελιτηνή, τμηθεῖσα τὴν κάραν ξίφει, Αἷμα προσῆγεν ὡς γλυκὺ Χριστῷ μέλι. Η Αγία Μελιτινή έζησε κατά το έτος 160 μ.Χ., όταν βασιλιάς ήταν ο Αντωνίνος ο επονομαζόμενος ευσεβής. Ο τότε λοιπόν ηγεμόνας της Θράκης Αντίοχος, σκληρός πολέμιος των χριστιανών, διέταξε να συλληφθεί και η Μελιτινή από τη Μαρκιανούπολη, που καταγγέλθηκε ότι εργαζόταν δραστήρια για τη διάδοση του Ευαγγελίου. Επειδή οι απειλές δεν μπόρεσαν να τη φοβίσουν, ανέλαβε η ίδια η σύζυγος του ηγεμόνα να την άλλαξοπιστήσει. Γι' αυτό τη δέχτηκε στο σπίτι της και χρησιμοποίησε επιδέξια όλα τα σαγηνευτικά και ύπουλα γυναικεία μέσα. Αλλά αυτή που ανέλαβε να νικήσει, νικήθηκε. Υπέστη όμως μια ήττα, από 'κείνες που συγχρόνως είναι και ένδοξη νίκη. Θέλησε δηλαδή να κάνει ειδωλολάτρισσα τη Μελιτινή, και κατέληξε στο να γίνει η ίδια χριστιανή. Κατόπιν και οι δυο γυναίκες μαζί, αφού απέκρυψαν το γεγονός από τον Αντίοχο, συνεργάστηκαν και έφεραν πολλούς ειδωλολάτρες στη χριστιανική πίστη. Μανιώδης ο Αντίοχος, όταν έμαθε την αλήθε

Ὑπὲρ Θεοῦ κτανθεῖσαν ἄρκτου ταῖς μύλαις, Εὐφημίαις σε χρὴ στέφειν Εὐφημία. Τῇ ἐκκαιδεκάτῃ Εὐφημίαν ἔκτανεν ἄρκτος. Η Αγία Ευφημία έζησε και μαρτύρησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Γεννήθηκε στη Χαλκηδόνα από οικογένεια θεοσεβή και ευγενική. Οι γονείς της Ψιλόφρων και Θεοδωριανή φρόντισαν ώστε η Θυγατέρα τους να αναπτύξει κάθε χριστιανική αρετή. Η Ευφημία εξελίχθηκε σε άνθρωπο με σπάνια χαρίσματα και δυνατό χριστιανικό φρόνημα, το οποίο επέδειξε όταν ο ειδωλολάτρης ανθύπατος της Μικράς Ασίας Πρίσκος διέταξε να παρευρεθούν όλοι οι κάτοικοι της Χαλκηδόνας σε γιορτή, την οποία οργάνωνε προς τιμή του θεού των ειδωλολατρών Άρη. Τότε η Ευφημία αποφάσισε μαζί με άλλους χριστιανούς να απέχει από τη γιορτή των ειδωλολατρών και για το λόγο αυτό συνελήφθη και φυλακίσθηκε. Κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας της οι εχθροί του Χριστού προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να πείσουν την Αγία να αρνηθεί την πίστη της και να ασπασθεί τα είδωλα. Όταν συνειδητοποίησαν πως η Ευφημία δεν επρόκειτο να