ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ξεκινάνε οι Γ' Παμμακεδονικοί Αγώνες με την συμμετοχή του Ορφέα Σερρών, 17 Αυγούστου 1935 Τα αποτελέσματα της πρώτης ημέρας των Γ΄ Παμμακεδονικών αγώνων παρουσιάζουν μια ποικιλία επιδόσεων σε διάφορα αγωνίσματα. Αναλυτικά: Δρόμος 100 μ.: Εκτός συναγωνισμού, ο Φατσέας σημείωσε χρόνο 11'', ενώ ο Αρβανίτης 11"3. Από τους τακτικούς αθλητές, ο Μηνάγιας (Φ.Κ.) κατέλαβε την πρώτη θέση με χρόνο 11"4, ακολουθούμενος από τον Σκαρλάτο (Ε.Αλ) με 11"7, και τον Ιωσηφίδη (Ηρ.) με 12". Ακοντισμός: Εκτός συναγωνισμού, ο Πατανογίου έριξε το ακόντιο στα 5500 μ. Στους τακτικούς αθλητές, πρώτος αναδείχθηκε ο Σελήβης (Δόξα Δράμας) με βολή στα 41.87 μ., δεύτερος ο Σουλότουλης με 43.05 μ., και τρίτος ο Πτρασιευόπουλος με 30.07 μ. Δρόμος 800 μ.: Εκτός συναγωνισμού, ο Γεωργακόπουλος σημείωσε χρόνο 1΄ 58'', καταρρίπτοντας το πανελλήνιο ρεκόρ. Στους τακτικούς, πρώτος ήταν ο Μαυρογορδάτος (ΒΑΟ) με 2' 5", δεύτερος ο Μαβίδης (Ηρακλής) με 2΄ 8΄΄ και τρίτος ο Σιμόπουλος

Γ. Παπαβασιλείου.από το αρχείο του Λαογραφικού Μουσείου της Ζίχνης. Στις 17 Αυγούστου 1997, η κωμόπολη της Νέας Ζίχνης συγκεντρώθηκε για να τιμήσει τη μνήμη του αείμνηστου γιατρού Γεωργίου Παπαβασιλείου, με την τελετή των αποκαλυπτηρίων της προτομής του, που πραγματοποιήθηκε μπροστά στο παλιό σχολείο της περιοχής. Με επικεφαλής τον Δήμαρχο, η τοπική κοινότητα απέδωσε φόρο τιμής στον γιατρό που είχε αφήσει ανεξίτηλο το σημάδι του στην περιοχή. Ο Γεώργιος Παπαβασιλείου, γεννημένος στο Άργος της Πελοποννήσου, υπηρέτησε ως γιατρός στη Νέα Ζίχνη και τις γύρω περιοχές από το 1935. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, διακρίθηκε όχι μόνο για την ιατρική του προσφορά, αλλά και για το σημαντικό έργο του στην υδροδότηση της περιοχής. Αναγνώρισε ότι το νερό από τη Λευκή Πηγή της Βυζαντινής Ζίχνας θα μπορούσε να φτάσει στη Νέα Ζίχνη μέσω υδροσωλήνων, σε ελεύθερη ροή. Χάρη στην πρωτοβουλία και τις προσπάθειές του, η Νέα Ζίχνη απέκτησε πόσιμο και υγιεινό νερό, μια βελτίωση που είχε μακροχρόνιο αντίκτυ

Στις 17 Αυγούστου 1939, στο πλαίσιο των πολιτιστικών εκδηλώσεων «Διονύσια» που πραγματοποιούνταν στις Σέρρες, συνεχίστηκαν οι παραστάσεις του δεκαπενταμελούς «Ελληνικού Βαριετέ». Αυτή η ομάδα προσέφερε μια ποικιλία θεαμάτων που συνδύαζαν την ελαφριά ψυχαγωγία με την καλλιτεχνική δεξιοτεχνία, ένα είδος δημοφιλές την εποχή εκείνη. Μια ιδιαίτερη προσθήκη στο πρόγραμμα ήταν το ακροβατικό σχήμα «Τρία Αστέρια», το οποίο ενθουσίασε το κοινό με τις εντυπωσιακές επιδόσεις του. Επιπλέον, για μία μόνο ημέρα, το κοινό είχε την ευκαιρία να απολαύσει την εμφάνιση της ντιζέζ Ντενίζ, μια καλλιτέχνη γνωστή για τις ερμηνείες της, προσδίδοντας μια μοναδική νότα στο θέαμα. Η συμμετοχή τόσο των ακροβατικών όσο και της Ντενίζ στο πρόγραμμα ανέδειξε τον πολυδιάστατο χαρακτήρα του «Ελληνικού Βαριετέ», το οποίο συνέχιζε να διατηρεί το ενδιαφέρον του κοινού κατά τη διάρκεια των Διονυσίων.

Στις 17 Αυγούστου 1935, στο θερινό κινηματογράφο «Όαση» των Σερρών, προβλήθηκε η ταινία «Du Barry, Woman of Passion» με την Norma Talmadge στον ρόλο της "Madame du Barry". Η ταινία ήταν παραγωγής του 1930. H  Norma Talmadge  το 1930 Πορτρέτο της Norma Talmadge

Στις 17 Αυγούστου 1930 ο «Άρης» Σερρών κέρδισε την ποδοσφαιρική ομάδα του «Ορφέως» Λαγκαδά με σκορ 4 -1

Στις 17 Αυγούστου 1909, ημέρα Δευτέρα, λόγω του πρόωρου θανάτου του σεβαστού ποιμενάρχη των Σερρών Κυρού Αθανασίου, τα Σωματεία της πόλης συνήλθαν στις 12 το μεσημέρι για να συζητήσουν τις ενέργειες που θα ακολουθούσαν ως ένδειξη τιμής και σεβασμού. Κατά τη σύσκεψη αποφασίστηκαν τα εξής: α) Να εκφράσουν τη βαθιά τους λύπη για την απώλεια του αγαπητού τους ποιμενάρχη. β) Να εκφράσουν τα συλλυπητήριά τους στην άτυχη μητέρα του εκλιπόντος, η οποία είχε χάσει τον γιο της σε νεαρή ηλικία. γ) Να καλύψουν τα έξοδα της κηδείας με δημόσια δαπάνη, ως ένδειξη σεβασμού προς τον εκλιπόντα. δ) Να ταφεί ο νεκρός μέσα στον περίβολο της Μητροπολιτικής Εκκλησίας, σεβόμενοι την προσφορά του στην κοινότητα. ε) Όλα τα σωματεία και οι συντεχνίες της πόλης να παρακολουθήσουν την εκφορά του νεκρού, η οποία θα γινόταν στις 9 μ.μ., και να ειδοποιηθούν τα γύρω χωριά για να συμμετάσχουν. στ) Να κλείσει η αγορά όλη τη μέρα ως ένδειξη πένθους και σεβασμού προς τον ποιμενάρχη. ζ) Να εκφωνηθεί επικήδειος λόγος εκ μέρ

Φωτό αρχείου: Άνω Πορόια 1912 Στις 17 Αυγούστου 1907 στο χωριό των Ποροΐων, δύο χωρικοί από τη Μάτνιτσα (Μακρυνίτσα) φονεύθηκαν από Βουλγάρους, διότι αρνήθηκαν να ασπαστούν το σχίσμα Το «σχίσμα» στο εκκλησιαστικό ζήτημα της εποχής, όπου οι Βούλγαροι προσπαθούσαν να πείσουν τους κατοίκους της περιοχής να προσχωρήσουν στην Εξαρχία, την αυτοκέφαλη Βουλγαρική Ορθόδοξη Εκκλησία, αντί να παραμείνουν υπό το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης. Οι δύο χωρικοί που αρνήθηκαν να προσχωρήσουν στην Εξαρχία το πλήρωσαν με τη ζωή τους

Ο Όσιος Ηλίας ο Νέος ήταν ιδρυτής Μονής και αναχωρητής. Καταγόταν από τη Σικελία και προφήτευσε την άλωση της Θεσσαλονίκης. Ταξίδεψε στην Πελοπόννησο και στην Κωνσταντινούπολη, όπου και ασθένησε και κατά την επιστροφή του στη Θεσσαλονίκη κατέλυσε στον ναό των Αγίων Αποστόλων και του Αγίου Δημητρίου. Πέθανε την 17η Αυγούστου του 903, οπότε και η μνήμη του. Ο Όσιος Ηλίας ο νέος γεννήθηκε στην Έννα της Σικελίας και έλαβε το όνομα Ιωάννης. Ο ανώνυμος βιογράφος του πληροφορεί ότι σε ηλικία δώδεκα ετών δίδασκε με σοφία τους μεγαλυτέρους, ώστε «διδάσκοντος αυτού, οι φιλόκαλοι πάντες έχαιρον. εώρων γαρ εν παιδική ηλικία γηραιόν φρόνημα, και οι μεν ως προφήτη προσείχον, οι δε ως υπ” αγγέλων μεμυσταγωγημένω εθαύμαζον…». Με την παιδική ηλικία του συμπίπτει η πρώτη περίοδος της Αραβοκρατίας της Σικελίας, ενώ και ο ίδιος δεινοπαθεί από τις αναστατώσεις της εποχής. Πιάστηκε δύο φορές αιχμάλωτος. Την πρώτη σε μια επιδρομή Σαρακηνών και τη δεύτερη από Αγαρηνούς που τον πωλούν σε κάποιον ο οποίος τον μ

˙ Εὐτύχιον τόν θεῖον, Εὐτυχιανόν τε τόν ὅσιον,  σύν Κασσιανῇ αὐταδέλφῳ ἀσκητρίᾳ θεόφρονι˙  πάντες οἱ τῶν ὁσίων πιστοί μαθηταί συνελθόντες ὕμνοις τιμήσωμεν˙  αὐτοί γάρ τήν Τριάδα ὑπέρ ἡμῶν ἀεί ἱκετεύουσιν. Τα ονόματα των τριών Αγίων δεν συμπεριλαμβάνεται σε κανένα επισκοπικό κατάλογο οιασδήποτε εποχής. Η τοποθέτησή τους χρονολογικά στους πρώτους μεγάλους διωγμούς είναι αστήρικτη αν και πέρασε στα σύγχρονα κείμενα. Αστήρικτος προς την Εκκλησιαστική Παράδοση την και μόνη πηγή, είναι και ότι ο Άγιος Ευτύχιος παραιτήθηκε από το θρόνο του Επισκόπου για να ασκητεύσει. Στη διδακτορική του διατριβή «Οἱ ῞Αγιοι τῆς πρώτης Βυζαντινῆς περιόδου τῆς Κρήτης καί ἡ σχετική πρός αὐτούς φιλολογία» ο σεβαστός καθηγητής κ. Θεοχάρης Δετοράκης στου οποίου την έρευνα η Εκκλησία της Κρήτης οφείλει πολλά, καλώς δεν αναφέρεται. Μόνη αξιόπιστη πηγή, για τον βίο των Αγίων είναι η ισχυρή επί αιώνες Τοπική Εκκλησιαστική Παράδοση την οποία βεβαιώνει ο Όσιος Ιωάννης o Ξένος (970 - 1027 μ.Χ.) από το Σίββα Πυργιωτίσσης (

Ο πιστός λαϊκός χριστιανός Γεώργιος Λαζάρ είναι το πρότυπο του αληθινού Ρουμάνου προσκυνητή. Η ενάρετη γενικά ζωή του τον αναδεικνύει ένα μοναδικό φαινόμενο στην πνευματική ζωή της Εκκλησίας μας κατά την τελευταία αυτή εκατονταετηρίδα. Ο γέρο-Γεώργιος Λαζάρ, όπως λέγεται μέχρι σήμερα, γεννήθηκε στην κοινότητα Σουγκάγκ της επαρχίας Άλμπα το έτος 1846 μ.Χ. Όταν ήταν 24 ετών, οι γονείς του τον νύμφευσαν και τον άφησαν κληρονόμο της περιουσίας των. Και έζησε με την γυναίκα του περίπου 20 χρόνια, αφού ευλογήθηκε από τον Θεό με πέντε παιδιά. Ζούσε αγία χριστιανική ζωή, με ευσυνειδησία στην εργασία, με προσευχή, με νηστεία και ελεημοσύνη. Η ενασχόληση του ήταν η απόκτηση των αρετών. Το έτος 1884 μ.Χ. μετέβη να προσκυνήσει τον Πανάγιο Τάφο του Κυρίου και παρέμεινε στα μοναστήρια της ερήμου του Ιορδάνου και του Σινά επί ένα χρόνο. Ύστερα ασκήθηκε επί ενάμιση χρόνο στον Άθωνα και επέστρεψε στην πατρίδα του. Ακόμη έζησε πολλά χρόνια με την οικογένειά του και τακτοποίησε τα παιδιά του, ενώ το έτος

Ο Όσιος Αίγλων ήταν αναχωρητής που έζησε ασκητικά και απεβίωσε ειρηνικά. Ελάχιστα είναι γνωστά για τον Όσιο,  Αρχαία ελληνική επιγραφεί που έχει βρεθεί γράφει: Κ(ύρι)ε ὁ θ(εὸ)ς τοῦ ἁγ(ίου) Ἔγλονος, βοήθεσον τὸν δοῦλόν σου Νῖλος Μουσέου κ(αὶ) Κάϊκος ̣Μ[- - -] κ(αὶ) Ἀναστάσ̣ι[ο]̣ς κ(αὶ) παρθένας σõσον εἰαγ(- - -)· ἀμέν Πιθανός εἰαγ(εῖς) = εὐαγεῖς, εἰαγ(ούσας) = ἰαχούσας  Το όνομα του Αγίου ήταν Ἔγλων Η επιγραφή είναι λαξευμένη στο γύψο στην αψίδα της εκκλησίας στο Geziret Faraoun/Gezira al-Fir‘aun. Τα σκαλιστά γράμματα έχουν επίσης και χρώμα. Βρέθηκε κατά τις ανασκαφές της εκκλησίας μεταξύ 1988 και 1990 και δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά από τους Jean-Yves Carrez-Maratray και Guy Wagner το 1994. Δεν είναι σαφές ποιος ήταν αυτός ο άγιος Έγκλον. Οι συντάκτες επισημαίνουν ότι αυτό το Σημιτικό όνομα εμφανίζεται στα Εβδομήκοντα με τη μορφή Ἐγλώμ/Eglom και αργότερα χρησιμοποιείται με τη μορφή Ἔγλων/Eglom και Αἴγλων/Aiglon (πιθανώς υπό την επίδραση ενός ομοφωνικού ελληνικού ονόματος). Μεταξύ επιφα

Προς ἄλυπον βίωσιν εἰκονογράφε, Μετέστης Ἀλύπιε Ὁσίων εὖχος. Μιμητής του ιερού ευαγγελιστή και πρώτου εικονογράφου Λουκά, αναδείχθηκε ο όσιος πατέρας μας Αλύπιος ο σπηλαιώτης. Αυτός ο μακάριος, θαυμαστά εικονογραφούσε τις μορφές των αγίων, ενώ ταυτόχρονα και την ψυχή του στόλιζε μ' όλες τις αρετές. Έτσι ο Θεός τον αξίωσε να γίνει γιατρός θαυματουργός ψυχών και σωμάτων. Ο μακάριος Αλύπιος ήταν λαϊκός ακόμη, όταν έγινε μάρτυρας του εξαισίου θαύματος που συνέβη μέσα στην εκκλησία των Σπηλαίων, στη διάρκεια της αγιογραφήσεώς της. Βοηθούσε τότε τους Έλληνες αγιογράφους που ιστορούσαν το ναό της Θεοτόκου και είδε με τα ίδια του τα μάτια ένα περιστέρι που παράδοξα εμφανίστηκε. Μετά από το θαυμαστό εκείνο γεγονός, ο Αλύπιος έμεινε στο μοναστήρι και έλαβε το άγιο αγγελικό σχήμα από τα χέρια του ηγουμένου οσίου Νίκωνος (βλέπε 23 Μαρτίου), ενώ συνέχισε να τελειοποιείται στην Ιερή τέχνη της εικονογραφίας. Και με τη χάρη του Θεού απέκτησε την ικανότητα ν' αποτυπώνει στις άψυχες, ζωγραφιστές