ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

  Εφημερίδα Σκριπ, Φύλλο: 17/12/1926, Σελίδα: 4 Στις 16 Δεκεμβρίου 1926, περίπου 1105 κάτοικοι της Τοπόλιανης (σήμερα Χρυσό) αποφάσισαν διαμαρτυρία για το νέο ημερολόγια Η εφημερίδα έγραψε :  Οι Επαρχίες Διαμαρτύρονται κατά του Νέου Ημερολογίου Σέρρες, 16 Δεκεμβρίου. – Περίπου 1105 μέλη του παραρτήματος των γνησίων Ελληνορθόδοξων Χριστιανών Τοπολιανής Σερρών, που συγκεντρώθηκαν, αποφάσισαν την εξής διαμαρτυρία: «Απευθύνουμε έκκληση στο όνομα της ιστορίας του έθνους μας, της Ορθόδοξης Αγίας Πίστης και της ελευθερίας θρησκευτικής συνείδησης, να επιστρέψει το παλιό Ημερολόγιο, γιατί παραμένουμε πιστοί στην Ορθοδοξία και στα ιδανικά των προγόνων μας, απορρίπτουμε τον Παπισμό και το νέο του Ημερολόγιο, που καταδικάστηκε από τη Σύνοδο των Πατριαρχών της Ορθόδοξης Εκκλησίας». Η Επιτροπή Σ. ΣΔΡΑΜΠΑΣ Κ. ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΣ Ο Πρόεδρος ΣΩΚΡ. ΣΔΡΑΜΠΑΣ Ο Γενικός Γραμματέας Κ. ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΣ Παρόμοια τηλεγραφήματα λάβαμε από Βεζνίνο (Σερρών), από Ψαχνό και από Νεάπολη (Βοιών). Αυτούσιο...

Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 18/12/1963, Σελίδα: 7 Στις 17 Δεκεμβρίου 1963, στο Σιδηρόκαστρο, όπως αναφέρει ο ανταποκριτής της εφημερίδας Μακεδονία, στον ναό της Ευαγγελίστριας τελέστηκε με κάθε επισημότητα, χοροστατούντος του σεβασμιότατου Μητροπολίτη Σιδηροκάστρου κ. Βασιλείου, πάνδημος αρχιερατική επιμνημόσυνος δέηση υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των φονευθέντων από τους συμμορίτες, κατά το Δεκέμβριο του 1944. Παρούσες ήταν όλες οι αρχές, οι εν αποστρατεία αξιωματικοί, έφεδροι αξιωματικοί, θύματα πολέμου, ανάπηροι και πλήθος κόσμου. Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε ο έφεδρος αξιωματικός και γιατρός κ. Γεώργιος Παπαβασιλείου. Μετά τη δέηση κατατέθηκαν στεφάνια εκ μέρους των αρχών και των σωματείων στα μνημεία των πεσόντων. ΑΠΟ ΤΟ ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟΝ ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟΝ, 17. – Εἰς τὸν ναὸν . τῆς Εὐαγγελιστρίας ἐτελέσθη μετά πάσης ἐπισημότητος χοροστατούντος του σεβ. μη- τροπολίτου Σιδηροκάστρου κ. Βασιλείου πάνδημος ἀρχιερατική ἐπιμνημόσυνος δέης σις ὑπὲρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν φου νευθέντων ὑ...

Φωτο αρχείου : 1934 Στις 17 Δεκεμβρίου 1936, ο Δήμαρχος Γ. Μόσχος έστειλε επιστολή στον δικηγόρο Πέτρο Πέννα με την οποία ζητούσε  από τον δικηγόρο Πέτρο Πέννα να γράψει την ιστορία των Σερρών Στην επιστολή ανέφερε τα εξής: Το Δημοτικό Συμβούλιο δέχτηκε την πρότασή μου και μου ανέθεσε να σας υποβάλω γραπτά το ερώτημα, αν είστε διατεθειμένος να γράψετε την ιστορία των Σερρών, εκδίδοντας την σε επιμελημένη έκδοση, σε αντάλλαγμα για ηθική στήριξη που θα σας παράσχει ο Δήμος, καθώς και για οικονομική ενίσχυση, την οποία εσείς θα καθορίσετε, για την οποία ο Δήμος θα περιλάβει σχετική πίστωση στον επόμενο δημοτικό προϋπολογισμό. Σε αντάλλαγμα αυτών των παροχών, θα θέσετε στην διάθεση του Δήμου έναν αριθμό αντίτυπων του βιβλίου σας. «Το Δημοτικόν Συμβούλιον, εδέχθη την εισήγησίν μου και μοι ανέθεσεν όπως υποβάλω υμίν εγγράφως το ερώτημα, κατά πόσον, είσθε διατεθειμένος να συγγράψετε την ιστορίαν των Σερρών, εκδίδοντας ταύτην εις επιμελημένην έκδοσιν, έναντι της ηθικής ενισχύσεως, την οποί...

Εφημερίδα Εμπρός των Σερρών, Φύλλο 20 Δεκεμβρίου 1936, σελ 3 Στις 17 Δεκεμβρίου 1936, στον κινηματογράφο Πάνθεον των Σερρών προβαλλόταν η ταινία ( Το ιπποδρόμιον του θανάτου)  με τον Harry Piel, ενώ  στον κινηματογράφο Κρόνιον των Σερρών προβάλλονταν η ταινία  ( Μέσα στην καταιγίδα)   με την Rochelle Hudson, Ο Heinrich Piel (12 Ιουλίου 1892 – 27 Μαρτίου 1963), γνωστός επαγγελματικά ως  Harry Piel , ήταν ένας παραγωγικός Γερμανός ηθοποιός, σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός ταινιών, που συμμετείχε σε πάνω από 150 ταινίες. Ο Piel έγινε σκηνοθέτης το 1912, με επιτυχίες στο box office όπως οι ταινίες Mann Gegen Mann (1928), Achtung! - Auto-Diebe! (1930) και Artisten (1935). Η τελευταία του σκηνοθετική δουλειά ήταν το Gesprengte Gitter (1953) (γνωστό και ως Elephant Fury ή Panic), την οποία επίσης παράγωγε, έγραψε το σενάριο και πρωταγωνιστούσε. Η  Rochelle Hudson  (γεννημένη ως Rachael Elizabeth Hudson, 6 Μαρτίου 1916 – 17 Ιανουαρίου 1972) ήταν Α...

Στις 17 Δεκεμβρίου 1924, πραγματοποιήθηκε μια μαθητική συναυλία του Γυμνασίου Σερρών, με σκοπό τη στήριξη του σχολικού ταμείου. Η συναυλία διοργανώθηκε υπό τη διεύθυνση του μουσικού Γ. Βαΐου και συμμετείχαν η χορωδία, η μαντολινάτα και η θεατρική ομάδα των μαθητών

Φωτό αρχείου Στις 17 Δεκεμβρίου 1924, ο «Μουσικός θίασος Δ. Ζαφειρίου & Σ. Τζιφού (σύμπραξις Ζωζώς Νταλμάς)» ανέβασε στο θέατρο Πάνθεον των Σερρών την ελληνική οπερέτα του Ν. Χατζηαποστόλου «Η Μοντέρνα Καμαριέρα».  Η παράσταση προκάλεσε φρενίτιδα ενθουσιασμού στους νέους των Σερρών, που είχαν κυριολεκτικά ξετρελαθεί με την εντυπωσιακή και όμορφη πρωταγωνίστρια, τη Ζωζώ Νταλμά. Το φωτογραφείο «Πέννα-Δαϊρετζόπουλο», ακολουθώντας το ρεύμα της εποχής, φωτογράφησε την εκθαμβωτική καλλιτέχνιδα και γέμισε την προθήκη του καταστήματός του με τα πορτρέτα της. Η παρουσία της όμως ήταν τόσο θρυλική, που το βράδυ συνέβη ένα απρόσμενο περιστατικό: άγνωστοι θαυμαστές της, πιθανότατα ερωτευμένοι «άχρις θανάτου» με την ίδια τη Ζωζώ Νταλμά, τον ζωντανό μύθο που, όπως φημολογούνταν, ούτε ο Κεμάλ Ατατούρκ δεν κατάφερε να του αντισταθεί, έσπασαν τις τζαμαρίες του φωτογραφείου και λεηλάτησαν όλα τα πορτρέτα της. Η Μοντέρνα καμαριέρα ήταν το έργο με το οποίο ξεκίνησε ο συνθέτης τη θριαμβευτική του π...

Στις 17 Δεκεμβρίου 1909, δολοφονήθηκε ο Ιωάννης Παπάζογλου, ένας από τους παράγοντες του Μακεδονικού Αγώνα. Γεννημένος στις Σέρρες το 1871, διετέλεσε διερμηνέας του Ελληνικού Προξενείου, πρόεδρος του Ομίλου «Ορφεύς» και ενεργό μέλος της επαναστατικής οργάνωσης «Φιλική Μακεδονική Εταιρεία». Από το 1904, συνεργαζόταν στενά με όλους όσοι υπηρέτησαν στο Ελληνικό Προξενείο Σερρών, αναλαμβάνοντας αποστολές υψηλού κινδύνου για την υποστήριξη του εθνικού αγώνα. Η σπουδαία δράση του περιγράφεται στο βιβλίο του Αντώνη Σακτούρη, Αναμνήσεις εκ του διπλωματικού μου σταδίου (Κάιρο, 1951): «Ο Ιωάννης Παπάζογλου [...] υπήρξε η ψυχή του Αγώνος, ούτινος η μεγάλη επιτυχία ωφείλετο εις την Πατριωτικήν δράσιν αυτού και των συντρόφων του». Ο Παπάζογλου συμμετείχε ενεργά στη μεταφορά όπλων, στην αποθήκευση τους σε υπόγειες κρύπτες, στη φροντίδα τραυματιών και στην υποστήριξη των αντάρτικων σωμάτων που δρούσαν στην περιοχή. Οι αποστολές του περιλάμβαναν την εξασφάλιση προμηθειών και πολεμοφοδίων, συχνά υπό συ...

Ο Σεδράχ, ο Μισάχ και ο Αβδεναγώ (με εβραϊκά ονόματα Ανανίας, Μισαήλ και Αζαρίας) είναι φιγούρες από το κεφάλαιο 3 του βιβλικού Βιβλίου του Δανιήλ.  9ος αιώνας, Ιρλανδία Στους συναξαριστές αναφέρεται ότι στις 17 Δεκεμβρίου εορτάζεται η μνήμη των «Τριών Παίδων» – Ανανία, Αζαρία και Μισαήλ – οι οποίοι διακρίθηκαν για την πίστη τους στον Θεό, καθώς και του Αγίου Μισαήλ του Αμπαλάσκ. Η συσχέτιση αυτή ενδέχεται να έχει δημιουργηθεί από τη διαχρονική εξέλιξη της λατρείας και των τοπικών παραδόσεων, οι οποίες ενίσχυσαν τη διακριτή τιμή του Αγίου Μισαήλ, παρά το γεγονός ότι αρχικά ανήκε στην τριάδα των Παίδων. Ο διαχωρισμός αυτός μπορεί να εξηγηθεί από την τοπική ευλάβεια και την ένταση της λατρείας, που συχνά διαφοροποιείται ανάλογα με την περιοχή και την ιστορική περίοδο. Έτσι, ο Άγιος Μισαήλ τιμάται τόσο ως μέλος των Τριών Παίδων όσο και ξεχωριστά, ίσως λόγω θαυμάτων ή ιδιαίτερης λατρευτικής παράδοσης που αναπτύχθηκε γύρω από το πρόσωπό του. Το μπέρδεμα με τα ονόματα και η ένταξη ή ο δι...

 Eι και αθλητής εστιν εν χρόνοις νέος, Ίσος παλαιοίς εστι Nικήτας άθλοις. Δεν σώζονται βιογραφικά του στοιχεία, μόνο κάποιος λόγος του μέγα λογοθέτη Θεοδώρου Μουζάλων, που αναφέρεται σ' αυτόν και βρίσκεται στη Μεγίστη Λαύρα του Αγίου Όρους.

 ῎Ιακχε, κρατύνθητι· καὶ τμηθεὶς κάραν, τμηθεῖσιν ἐγγράφηθι, καὶ στέφου κάραν. Ο Άγιος Ίακχος ήταν από την Τρίγλια και μαρτύρησε δια ξίφους.

Στολαῖς Στέφανος ἀρετῶν ἐστεμμένος, λαμπρός τις ἥκει πρὸς στεφάνους τοὺς ἄνω. Η πατρίδα του Οσίου Στεφάνου ήταν κοντά στα Γάδειρα της Ισπανίας, από ένα νησί που ονομαζόταν Nιβερτίς ή κατ' άλλους Bερρόη. Ανέθρεψε με ευσέβεια τα παιδιά του και τα κατέστησε χρήσιμα και αγαθοεργά μέλη της κοινωνίας. Αργότερα ο ίδιος αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στο Θεό, αφού άφησε κάθε βιοτική μέριμνα. Προσκυνητής στη Ρώμη, δώρισε πολλά χρήματα στα εκεί χριστιανικά Ιδρύματα, το ίδιο έκανε και όταν στη συνέχεια πήγε στην Κωνσταντινούπολη το 919 μ.Χ. Από 'κει πήγε στους Αγίους Τόπους, όπου διαμοίρασε και τα τελευταία χρήματα του και έγινε μοναχός με το όνομα Στέφανος, από Δουναλέ. Συνελήφθη από τους Σαρακηνούς και βασανίστηκε σκληρά. Κατάφερε όμως να διαφύγει με δύο Ιερείς στην Αίγυπτο. Αλλά και εκεί με ζήλο κήρυττε το Ευαγγέλιο. Καταγγέλθηκε στον Αμηρά, φυλακίστηκε και υπέστη φοβερά βασανιστήρια. Βαριά τραυματισμένος, πέθανε δοξάζοντας τον Θεό.

Eις τον Πατερμούθιον και Kόπριν. Kοινωνός ώφθην και βίου σοι και ξίφους, Πάτερ Πατερμούθιε κραυγάζει Kόπρις. Eις τον Aλέξανδρον. Αγώνος Aλέξανδρε διπλού λαμβάνεις, Ασκήσεως τομής τε διπλά και στέφη. Χριστιανοί, γεμάτοι ευσέβεια και ζήλο, βασανίστηκαν και τέλος αποκεφαλίστηκαν με διαταγή του Ιουλιανού του παραβάτη (361 - 363 μ.Χ.), όταν αυτός εκστράτευε κατά των Περσών. Ο Κόπρις, νεαρός δείλιασε στην αρχή λίγο. Αλλά ο Πατερμούθιος τον ενίσχυσε με τα θερμά λόγια του. Και οι τρεις δε, υπέστησαν το μαρτυρικό θάνατο, ψάλλοντες ύμνους προς τον Χριστό. Οι Όσιομάρτυρες Πατερμούθιος και Κοπρίος, καθώς και ο Μάρτυρας Αλέξανδρος, μαρτύρησαν κατά την περίοδο της βασιλείας του αυτοκράτορα Ιουλιανού του Παραβάτη (361-363). Ο Πατερμούθιος αρχικά ήταν ειδωλολάτρης και αρχηγός ληστών, αλλά μετανόησε, βαπτίστηκε και αποσύρθηκε στην έρημο. Ο μοναχός αφιέρωσε όλη την υπόλοιπη ζωή του στη φροντίδα των ασθενών και την ταφή των νεκρών. Για την αγάπη του προς τον κόπο και τις προσπάθειές του, ο Πατερμούθιος έ...

Λιπὼν τὰ τῆς γῆς, νῦν κατοικεῖ ἐν πόλῳ, κλέος Ζακύνθου Διονύσιος νέος. Ἔχει μὲν ἡ γῆ σῶμα Διονυσίου Νέου, Πόλος δὲ τοῦδε τὴν ψυχὴν φέρει. Ἑβδομάτῃ δεκάτῃ θάνεν, Διονύσιος ὁ κλεινός. Ο Άγιος Διονύσιος γεννήθηκε το 1547 μ.Χ. στο χωριό Αιγιαλός της Ζακύνθου. Το κατά κόσμον όνομά του ήταν Δραγανίγος ή Γραδενίγος Σιγούρος (ή Σηκούρο). Η οικογενειά του ήταν εύπορη και κατείχε μεγάλη έκταση γης, ενώ οι γονείς του συμμετέχοντας στους πολέμους των Βενετών κατά των Τούρκων απέκτησαν και αριστοκρατικό ιδίωμα. Ο πατέρας του λεγόταν Μώκιος και η μητέρα του Παυλίνα, ενώ είχε άλλα δύο αδέλφια τον Κωνσταντίνο και τη Σιγούρα. Σύμφωνα με τοπικές παραδόσεις της Ζακύνθου, που δεν επιβεβαιώνονται ιστορικά, ο Άγιος είχε για ανάδοχο τον Άγιο Γεράσιμο (βλέπε 16 Αυγούστου και 20 Οκτωβρίου). Ο Άγιος Διονύσιος, ανατράφηκε με τα διδάγματα του Ευαγγελίου. Έτσι γρήγορα διακρίθηκε στα γράμματα και την αρετή. Νωρίς, μόλις ενηλικιώθηκε, ασχολήθηκε με τη διδασκαλία του θείου λόγου, φροντίζοντας συγχρόνως να συντρέχει σ...

 Eις τον Δανιήλ. Ὕπαρ, Θεέ, βλέπει σε νῦν ἐπὶ θρόνου, Τμηθεὶς Δανιήλ, οὐκ ὄναρ καθὼς πάλαι. Eις τους τρεις Παίδας. Εἰ μὴ θανεῖν τρεῖς Παῖδες ἤρων ἐκτόπως, Ὡς τοῦ πυρὸς πρίν, ἦρχον ἂν καὶ τοῦ ξίφους. Ἑβδομάτῃ δεκάτῃ Δανιὴλ τάμον, ὃς βλέπει μέλλον. Ο προφήτης Δανιήλ είναι ένας από τους τέσσερις μεγάλους προφήτες και έζησε στα τέλη του 7ου με τις αρχές 6ου π.Χ. αιώνα. Ανήκε στη φυλή του Ιούδα, ήταν από βασιλικό γένος και γεννήθηκε στην Άνω Βηθαρά. Νήπιο ακόμα, οδηγήθηκε μαζί με τους γονείς του αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα. Με την πρόνοια του Ναβουχοδονόσορα, ο Δανιήλ (που ο αυτοκράτορας μετονόμασε Βαλτάσαρ) με τους τρεις Εβραίους νεαρούς, Ανανία, Αζαρία και Μισαήλ, σπούδασαν στην αυτοκρατορική αυλή. Επειδή η απόδοσή τους στις σπουδές ήταν άριστη, όταν ενηλικιώθηκαν ο βασιλιάς τους έδωσε μεγάλη θέση στο κράτος. Μάλιστα ο Δανιήλ είχε το χάρισα να ερμηνεύει όνειρα και αργότερα προφήτευσε και τον ερχομό του Υιού του ανθρώπου. Κάποτε όμως ο Ναβουχοδονόσωρ, έκανε δική του χρυσή εικόνα και απαίτη...

Σαν σήμερα 17 Δεκεμβρίου του 1936, στον κινηματογράφο «Κρόνιον» προβάλλονταν η ταινία «Μέσα στην καταιγίδα» με την Ρουσέλ Χούτσον και στον κινηματογράφο «Πάνθεον» η ταινία «Το ιπποδρόμιον του θανάτου» με τον Χάρρυ Πηλ

Σαν σήμερα 17 Δεκεμβρίου 1936, ο Δήμαρχος Γ. Μόσχος σε επιστολή του προς τον ιστοριοδίφη δικηγόρο Πέτρο Πέννα μεταξύ των άλλων ανέφερε: «Το Δημοτικόν συμβούλιον, εδέχθη την εισήγησίν μου και μοί ανέθεσεν όπως υποβάλω υμίν εγγράφως το ερώτημα, κατά πόσον, είσθε διατεθειμένως να συγγράψητε την ιστορίαν των Σερρών εκδίδοντες ταύτην εις επιμελειμένην έκδοσιν, έναντι της ηθικής ενισχύσεως. Ην αμέριστον θέλει παράσχη υμίν ο Δήμος και έναντι προσιτής οικονομικής τοιαύτης, ήν υμείς θέλετε καθορίση και δι’ ην επιφυλλάσσεται να εγγράψη την σχετικήν πίστωσιν εν τω προσεχή δημοτικώ προϋπολογισμώ. Εις αντάλαγμα των παροχών τούτων υμείς θα θέσητε εις την διάθεσιν του Δήμου ορισμένων αριθμόν αντιτύπων του βιβλίου σας».

Σαν σήμερα 17 Δεκεμβρίου του 1924, ο «Μουσικός θίασος Δ. Ζαφειρίου & Σ. Τζιφού (σύμπραξις Ζωζώς Νταλμάς)», ανέβασαν στο «Πάνθεον» «την έξοχων ελληνική Οπερρέτα του Ν. Χατζηαποστόλου: Η Μοντέρνα Καμαριέρα». Οι νέοι των Σερρών είχαν ξετρελαθεί με τη όμορφη Ζωζώ Νταλμά. Το φωτογραφείο των Σερρών Πέννα-Δαϊρετζόπουλο τη φωτογράφησε και στόλισε με τα πορτρέτα της την προθήκη του καταστήματος. Το βράδυ όμως άγνωστοι θαυμαστές πιθανότατα ερωτευμένοι «άχρις θανάτου» μ' εκείνον το ζωντανό μύθο, που ο Κεμάλ, όπως λέγανε, δεν μπόρεσε να του αντισταθεί, έσπασαν τις τζαμαρίες του φωτογραφείου και λεηλάτησαν όλα τα πορτρέτα της όμορφης πρωταγωνίστριας.

Σαν σήμερα 17 Δεκεμβρίου του 1924, πραγματοποιήθηκε μαθητική συναυλία του Γυμνασίου υπέρ του σχολικού ταμείου υπό την διεύθυνση του μουσικού Γ. Βαΐου. Συμμετείχαν η χορωδία, η μαντολινάτα και η θεατρική ομάδα των μαθητών.

Σαν σήμερα 17 Δεκεμβρίου του 1909 δολοφονήθηκε ο Ιωάννης Παπάζογλου. Γεννήθηκε στις Σέρρες το 1871 και διετέλεσε διερμηνέας του Ελληνικού Προξενείου, πρόεδρος του Ομίλου «Ορφέως» και μέλος της επαναστατικής οργάνωσης «Φιλική Μακεδονική Εταιρεία». Από το 1904 ήταν βοηθός και συνεργάτης όλων όσων υπηρέτησαν εκείνη την εποχή στο Ελληνικό Προξενείο Σερρών. Για την σπουδαία δράση του Ιωάννη Παπάζογλου έχει γράψει σχετικά ο Αντώνης Σακτούρης στο βιβλίο του «Αναμνήσεις εκ του διπλωματικού μου σταδίου» - Κάιρο 1951: «Ο Ιωάννης Παπάζογλου εκ της πόλεως Σερρών καταγόμενος, διετέλεσε μέλος της ενόπλου Εθνικής Οργανώσεως «Ορφεύς», πράκτωρ έμπιστος του Κέντρου, πρωταθλητής εις τον αγώνα και άκαμπτος Εθνικός εργάτης. Έλαβε μέρος κατά την μεταφοράν των όπλων εν ώρα νυκτός και ημέρας πολλάκις και εις την αποθήκευσιν αυτών εις υπογείους κρύπτας κατασκευασθείσας υπό τούτου και των συντρόφων του ιδιοχείρως εις οικίας μελών του «Ορφέως», από του έτους 1905-1909. Εις την εντός των καταλυμάτων οδήγησιν και...