ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Κατά τη διάρκεια του Β' Βαλκανικού Πολέμου, η πόλη των Σερρών βίωσε μια από τις πιο τραγικές στιγμές της ιστορίας της, όπως καταγράφηκε και από έναν ακόμη ξένο δημοσιογράφο τον R. Larco, απεσταλμένο της εφημερίδας Corriere de la Sera. Τα γεγονότα που περιγράφονται στην ανταπόκρισή του αποκαλύπτουν τη βία και την καταστροφή που υπέστη η πόλη από τις βουλγαρικές δυνάμεις στην εφημερίδας στις 18 Ιουλίου 1913.  Corriere de la Sera «... Οι Βούλγαροι διέτρεχαν τας οδούς φέροντες μεθ' εαυτών δοχεία βενζίνης και πετρελαίου βρέχοντες και ραντίζοντες τας οικίας έθετον ακολούθως πυρ. Αυτός ο αρχηγός της χωροφυλακής εθεάθη περιφερόμενος ανά την πόλιν και μεταδίδων το πυρ. Αι Σέρραι ήσαν πλουσία πόλις, έχουσα 30 χιλιάδες κατοίκων. Τώρα είναι σωρός ερειπίων». Ήταν η δεύτερη συνεχόμενη αναφορά της εφημερίδας μετά από αυτήν της 17 Ιουλίου 1913 για τις σφαγές στο Σιδηρόκαστρο. Πηγή https://archivio.corriere.it

Άρθρο της εφημερίδας ΣΚΡΙΠ (Φύλλο: 17/7/1914, Σελίδα: 6) που παρουσιάζει επιστολή του "κ. Ντίνου Κέρκυρα" με βολές κατά του Δημάρχου Ηράκλειας, 17 Ιουλίου 1914 Διαψεύδω το σκόπιμο άρθρο που δημοσιεύθηκε στην αξιότιμη εφημερίδα σας σχετικά με τις εκδηλώσεις στη Θεσσαλονίκη, ότι ο υπουργός Εσωτερικών κ. Ρέπολης, κατά την επίσκεψή του εδώ, απολάμβανε θερμής υποδοχής από τους κατοίκους. Πράγματι, ο κ. υπουργός έφθασε χθες, αλλά κανείς δεν ήξερε γι' αυτό παρά μόνο ο κυβερνητικός υπάλληλος κ. Στ. Σταματίου και ο εικονικός δήμαρχος, όπως τον αποκαλούμε. Παρά τις πολυάριθμες αντιρρήσεις κατά του δημάρχου Τζουμαγιάς (Ηράκλειας) με το παραδειγματικό όνομα Δ. Πάζης, ο οποίος βλέποντας την ιδιοκτησία του Δημοσίου σαν τον δικό του έδιωξε τους πρόσφυγες από εκεί με κακό τρόπο, όπως και πολλοί άλλοι δυστυχείς πρόσφυγες, αυτοί δεν είχαν τη δυνατότητα να παραπονεθούν εναντίον αυτού, ενώ επιτράπηκε στον κ. υπουργό. Και αυτό γιατί η κυβερνητική φατρία δεν επέτρεψε σε κανέναν να το δει, προσ

Προκήρυξη του Εθνικού Παιδικού Σταθμού Σιδηροκάστρου στην εφημερίδα Μακεδονία, 17 Ιουλίου 1964 (Φύλλο: 17/7/1964, Σελίδα: 6)  "ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΠΡΟΜΗΘΕΙΑΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ ΨΥΓΕΙΟΥ ΚΑΙ ΥΦΑΣΜΑΤΩΝ Ο Εθνικός Παιδικός Σταθμός Σιδηροκάστρου ανακοινώνει ότι διενεργείται μειοδοτική δημοπρασία την 5η Αυγούστου 1964, ώρα 6-7 μ.μ., στο καφενείο «Κεντρικόν», για την προμήθεια των ακόλουθων ειδών: Ένα ηλεκτρικό ψυγείο 12 ποδών. Εκατόν πεντήκοντα μέτρα ύφασμα τύπου οξφόρδ Π. Πατραϊκής για στολές παιδιών. Ογδοήκοντα μέτρα ύφασμα λευκού (κάμποτ) για σεντόνια. Δέκα πέντε μέτρα ύφασμα τύπου «γκρε τόν», βάσει δείγματος. Πληροφορίες και όροι παρέχονται στους ενδιαφερόμενους καθημερινά και ώρας εργασίας στα γραφεία του Ιδρύματος. Σε περίπτωση που η δημοπρασία δεν ολοκληρωθεί άμεσα, θα επαναληφθεί στις 12 Αυγούστου 1964, ημέρα Τετάρτη και την ίδια ώρα και στον ίδιο τόπο. Πρόεδρος της διοικούσης επιτροπής είναι ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ Α΄ΔΙΝΗΣ, Έπαρχος Σιντικής." ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ ΨΥΓΕΙΟΥ ΚΑΙ ΥΦΑΣΜΑΤΩΝ Ο εθνικός παιδικός

Στις 17 Ιουλίου 1913, πραγματοποιήθηκε συλλαλητήριο στη Νιγρίτα. Ήταν επιβλητικό και πολυπληθές συλλαλητήριο όπως αναφέρει η εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ στις 24 Ιουλίου 1913 (Φύλλο: 24/7/1913, Σελίδα: 5) και έγινε προς διαμαρτυρία κατά των βιαιοπραγιών και των αγριοτήτων των Βουλγάρων.  Η εφημερίδα Μακεδονία στις 23 Ιουλίου 1913 (Φύλλο: 23/7/1913, Σελίδα: 2) έγραψε: «ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΤΗ ΝΙΓΡΙΤΑ Στη Νιγρίτα πραγματοποιήθηκε εντυπωσιακό συλλαλητήριο, όπου ο κύριος Ιωάννης Β΄ Ιωαννίδης με μακροσύρτο τρόπο ανέφερε όλες τις βάρβαρες πράξεις των Βουλγάρων στη Μακεδονία από το 1880 και μετά, που δεν έχουν αντιστοιχία στην ιστορία. Αναγνωρίστηκε ένα ψήφισμα, το οποίο εγκρίθηκε ομόφωνα.» ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟΝ ΕΝ ΝΙΓΡΙΤΗ "Εν Νιγρίκῃ ἐγένετο ἐπιβλη-· τικὸν συλλαλητήριον εἰς ὁ ἀ·φοῦ, ὁ κύριος Ἰωάννης Β.΄ Ιωαννίδης διὰ μακρῶν ἀνέππω· ξε πάσας τὰς ἀπὸ τοῦ 1880 · καὶ ἐντεῦθεν θηριωδίας τῶν Βουλγάρων ἐν Μακεδονία, δι ·μοίας τῶν ὁποίων οὐθεμία πε · λὲς τῆς ἱστορίας ἀναφέρει, ἀ- · νεγνώσθη ψήφισμα, όπερ παμ- ψηφεί · ἐγέ

Ο Άγιος Αλβανός (Alban) ήταν ο πρώτος μάρτυρας στα Βρετανικά Νησιά˙ θανατώθηκε στο Verulamium (το σημερινό Saint Albans που πήρε το όνομά του από τον ίδιο), μάλλον κατά τη διάρκεια του διωγμού του αυτοκράτορα Διοκλητιανού το έτος 303 μ.Χ. ή 304 μ.Χ., παρόλο που κάποιοι λένε ότι πέθανε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Σεπτίμιου Σεβήρου, γύρω στο 209 μ.Χ. Σύμφωνα με την ιστορία που διηγείται ο Άγιος Βέδας (Bede) ο Σεβάσμιος (βλέπε 27 Μαΐου), ο Άγιος Αλβανός προστάτευε στο σπίτι του έναν ιερέα, που κρυβόταν από τους διώκτες του. Εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ από την καλοσύνη του φιλοξενούμενού του, που με μεγάλο ζήλο δέχτηκε το κήρυγμά του και έλαβε το Βάπτισμα. Σε λίγες μέρες μαθεύτηκε ότι ο ιερέας κρυβόταν στο σπίτι του Αγίου Αλβανού και πήγαν στρατιώτες να τον συλλάβουν. Τότε ο Άγιος Αλβανός φόρεσε τα ρούχα του ιερέα, παραδόθηκε στη θέση του και πήγε σε δίκη. Ο δικαστής ρώτησε τον Άγιο Αλβανό: «Από ποια οικογένεια είσαι;» Ο Άγιος απάντησε: «Αυτό είναι ένα θέμα που δεν σας αφορά. Θα ήθελα

 Τμηθεὶς Ἴσαυρος σὺν συνάθλων πεντάδι, Σαύρας νοητῆς καρδίαν τέμνει μέσον.   Όλοι αγωνίστηκαν για το Χριστό στην Απολλωνία, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Νουμεριανός (283-284 μ. Χ.). Οι τρεις πρώτοι ήταν Αθηναίοι και ασπάσθηκαν τη χριστιανική πίστη που με τόση θερμότητα είχε κηρύξει ο Απ. Παύλος στους αρχαίους Αθηναίους. Αφού συνδέθηκαν αδελφικά εν Χριστώ και με τους άλλους τρεις, όλοι μαζί ήταν πρότυπο εφαρμογής των εντολών του Κυρίου, δείχνοντας έτσι τη μεγάλη αγάπη τους σ' Αυτόν. Άλλωστε, ο ίδιος ο Κύριος είπε πώς θέλει να τον αγαπουν αυτοί που τον ακολουθούν: «Εάν αγαπάτε με, τας εντολάς τας εμάς τηρήσατε»" (Ευαγγέλιο Ιωάννου, ιδ' 15.). Δηλαδή, αν με αγαπάτε, τηρείστε τις εντολές μου και δείξτε έτσι ότι η αγάπη σας για μένα είναι αληθινή και ειλικρινής. Η ζωή λοιπόν των έξι αδελφικών φίλων, καταγγέλθηκε στον έπαρχο Τριπόντιο. Αυτός με κάθε τρόπο προσπάθησε να τους κάνει να θυσιάσουν στα είδωλα. Μάταια, όμως. Αυτοί ομολόγησαν Χριστόν εσταυρωμένον. Τότε τους υπέβαλε σε μια σε

Ψυχήν Πίωρ πίειραν αρεταίς έχων, Πίων απήλθε ψυχικού λίπους γέμων. Η βιογραφία του Οσίου, βρίσκεται στο Λαυσαϊκό. Ήταν ασκητής Αιγύπτιος, ο οποίος αναχώρησε από το σπίτι του στην έρημο και πήρε την απόφαση να μη δει ποτέ τους γονείς και συγγενείς του. Μετά από πολλά χρόνια, η αδελφή του, γερόντισσα πια, έμαθε πως ζει και παρακάλεσε να τον δει με τη μεσιτεία των πατέρων της Σκήτης. Τότε ο αβάς Πίωρ, πήγε στο σπίτι της, στάθηκε στην πόρτα, χωρίς να μπει μέσα στο σπίτι και με κλειστά τα μάτια του, συνομίλησαν με την αδελφή του. Και χωρίς να τη δει καθόλου, έφυγε πάλι στην έρημο. Επίσης, στο «Παράδεισον των Πατέρων» αναφέρεται ότι μια φορά έγινε Σύναξη στην Σκήτη για να κρίνουν οι Πατέρες έναν αδελφό τους, ο οποίος είχε κάνει κάποιο σφάλμα. Και ενώ οι Πατέρες συζητούσαν για το τι θα κάνουν, ο Όσιος Πίωρ βγήκε έξω και γεμίζοντας ένα σακί άμμο το κρέμασε στην πλάτη του. Έπειτα, γέμισε μια σπυρίδα με λίγη άμμο και την κρέμασε μπροστά του. Όταν τον ρώτησαν οι Πατέρες τι είναι αυτό που κάνει ο

Σαβέλ, Μανουήλ, Ἰσμαὴλ Πέρσαι γένος. Τὸ δ' ἀξίωμα, Μάρτυρες διὰ ξίφους. Ἑβδομάτῃ δεκάτῃ κασιγνήτους τρεῖς τάμε χαλκός. Τριάδος αἰσχύνουσιν ἐχθροὺς τριστάτας· Τὸν Μανουὴλ νύττουσι λόγχαι Χριστέ μου, Ζηλοῦντα πλευρᾶς λογχονύκτου σῆς πάθος· Ἐβδομάτῃ δεκάτῃ ἴδε τρεῖς Ἀνέρας ἀθλέοντας. Και οι τρεις ήταν αδέλφια από την Περσία (ο πατέρας τους ήταν πυρολάτρης, ενώ η μητέρα τους χριστιανή και τους μετέδωσε τη χριστιανική αγωγή, ενώ τη χριστιανική μόρφωση κάποιος ευλαβής Ιερέας ονόματι Εύνικος) και είχαν έλθει στην Κωνσταντινούπολη για κάποια αποστολή. Κατά το διάστημα της εκεί παραμονής τους, συνέβη να δουν στη Χαλκηδόνα τον αυτοκράτορα Ιουλιανό, που θυσίαζε στα είδωλα εν μέσω πομπής. Το θέαμα αυτό τους λύπησε πολύ και εξέφρασαν τη δυσαρέσκεια τους για το κράτος, που ο ηγέτης του γινόταν ένοχος τέτοιας ασέβειας. Κάποιοι καταδότες όμως, που τους άκουσαν, τους κατάγγειλαν στον Ιουλιανό. Αυτός διέταξε αμέσως οι τρεις Πέρσες ν' αρνηθούν το Χριστό. Αλλά και αυτοί με τη σειρά τους αποκρίθηκα

Στις 17 Ιούλιο 1952, στο χωριό Βυρώνεια, τραυματίστηκαν θανάσιμα από πό έκρηξη χειροβομβίδας οι Λάζαρος Καπερίδης, Βαρβάρα Τσελεπίδου, Αθανάσιος Αθανασιάδης και Γεώργιος Κουτούζας. από χειροβομβίδα. Η χειροβομβίδα  βρισκόταν μέσα σε δέμα σιτηρών Άρθρο από την εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ Φύλλο: 18/7/1952, Σελίδα: 6 ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΣ ΕΚ ΧΕΙΡΟΒΟΜΒΙΔΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, 17. (Τοῦ ἀντα. ποκριτού μας). ᾿Από ἐκραγείσαν χειροβομβίδα εἰς τό χωρίον Βυρωνεία τοῦ Σιδηροκάστρου, εύρισκομένης ἐνω τὸς δέματος σιτηρών, ἐτραυματίσθη σαν θανασίμως οἱ Λάζαρος Καπερί δης, Βαρβάρα Τσελεπίδου, Αθ. Α θανασιάδης καὶ Γεώργ. Κουτούζας.

  Η μαρτυρία του ανταποκριτή Larco της Corriere della Sera για τις Βουλγάρικες φρικαλεότητες, 17 Ιουλίου 1913