ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Εφημερίδα Εμπρός, Φύλλο: 18/10/1900, Σελίδα: 4 Στις 17 Οκτωβρίου 1900, συμμορίες Βουλγάρων κατέλαβαν περάσματα έξω από το Μελένικο και το Δεμίρ Ισσάρ. Η εφημερίδα Εμπρός έγραψε : Οι άθλοι των Βουλγάρων ληστών στη Μακεδονία - Πώς εκβιάζουν τους Έλληνες (Ειδική τηλεγράφημα του «Εμπρός») Θεσσαλονίκη (άμμεσα), 17 Οκτωβρίου. Συμμορίες Βουλγάρων χωρικών, εκμεταλλευόμενες την απουσία του Μητροπολίτη, κατέλαβαν μερικά από τα περάσματα έξω από το Μελένικο και το Δεμίρ Ισάρ. Κάθε Έλληνας που περνά από εκεί, συλλαμβάνεται, ληστεύεται και βασανίζεται απάνθρωπα, ώστε να αποκηρύξει την ορθοδοξία, αλλιώς δολοφονείται. Μέχρι στιγμής, τα θύματα αυτών των συμμοριών δεν είναι γνωστά. Πολλοί που έφυγαν από τα χωριά δεν έχουν ακόμα επιστρέψει. Ο αρχηγός των δολοφόνων και ληστών, ο γιατρός στο Δεμίρ Ισάρ με το όνομα Αριστοτέλης, είναι γνωστός στις τουρκικές αρχές, οι οποίες παραμένουν αδρανείς. Ειδική ανταπόκριση της «Πανθεσσαλικής» αναφέρει και άλλα τρομερά περιστατικά. Στο χωριό Λέσβοκο, 8 ώρες μ...

Εφημερίδα Σκριπ, Φύλλο: 17/10/1903, Σελίδα: 2 Συμπλοκές και νεκροί στην Μακεδονία, από την εφημερίδα Εμπρός  της 17 Οκτωβρίου 1903 Η εφημερίδα έγραψε: Οι τελευταίες συμπλοκές στη Μακεδονία Σύμφωνα με τις πληροφορίες των χθεσινών βυζαντινών εφημερίδων, έγινε συμπλοκή ανάμεσα στον αυτοκρατορικό στρατό και τους Βούλγαρους ληστές στο χωριό Βροντού, κοντά στις Σέρρες, και μια άλλη συμπλοκή σε απόσταση δύο ωρών από το Γευγελί. Στις δύο μάχες, οι Βούλγαροι υπέστησαν πανωλεθρία. Παντού σταδιακά αποκαθίσταται η πολυπόθητη τάξη. Οι συμμορίες του Τοπάλ καπετάνιου και του δασκάλου Δημήτρη από την Οχρίδα, μετά από σύγκρουση με τον τουρκικό στρατό, έχασαν πολλούς οπαδούς. Στο Μελένικο, ο στρατός σκότωσε τον λήσταρχο Παπασταμάτη. Στο χωριό Λίσκοβα, κοντά στις Σέρρες, συνελήφθη ο αρχιλήσταρχος Παπάζογλους Δίγκας από το Καλενδρί. Καταδιωκόμενοι στο δάσος Μανίσκα, κοντά στο χωριό Ραζλία, οι Βούλγαροι ληστές εγκατέλειψαν 28 φορτία με διπυρίτη, αλεύρι και φασόλια. Κοντά στις Σέρρες, στο χωρι...

  Εφημερίδα Σκριπ, Φύλλο: 20/10/1907, Σελίδα: 2 Στις 18 Οκτωβρίου 1907, αποκεφαλίστηκαν από τους Τούρκους στις Σέρρες, δύο Βούλγαροι που είχαν καταδικαστεί σε θάνατο Η εφημερίδα Σκριπ έγραψε: Καρατόμηση Βουλγάρων Καταδίκων Ανακοινώνεται τηλεγραφικά από την Κωνσταντινούπολη ότι οι δύο Βούλγαροι, ο πρόεδρος και ο γραμματέας του κεντρικού κομιτάτου του Γόρνιβροδ, οι οποίοι καταδικάστηκαν σε θάνατο από το έκτακτο δικαστήριο της Θεσσαλονίκης, καρατομήθηκαν χθες στις Σέρρες. ΚΑΡΑΤΟΜΗΣΙΣ ΒΟΥΛΓΑΡΩΝ ΚΑΤΑΔΙΚΩΝ ᾿Αγγέλλεται τηλεγραφικῶς ἐκΚων- σταντινουπόλεως ὅτι οἱ δύο Βούλγα ροι; ὁ πρόεδρος καὶ ὁ γραμματεὺς τοῦ κεντρικοῦ κομιτάτου, τοῦ Γόρνιβροδ, οἵτινες κατεδικάσθησαν εἰς θάνατον ὑπὸ τοῦ ἐκτάκτου δικαστηρίους τῆς Θεσσαλονίκης ·ἐκαρατομήθησαν προ- χθὲς εἰς Σέρρας.

Στις 17 Οκτωβρίου 1907, το  Κουμπλί (Αμμουδιά) δέχτηκε επίθεση 500 ανδρών του Τούρκικου Στρατού μετά από βουλγάρικη συκοφαντία Η εφημερίδα Εμπρός έγραψε: Και οι Τούρκοι Συνεργάτες τους Οι Βούλγαροι βρίσκουν πρόθυμους συμμάχους στο έργο τους και στους Τούρκους. Έτσι, προχθές στο ελληνικό χωριό Κουμπλί, μετά από βουλγαρική συκοφαντία, πήγαν νύχτα 500 στρατιώτες για να ανακαλύψουν δήθεν κρυμμένο ελληνικό σώμα. Οι αγροφύλακες του χωριού, νομίζοντας πως πρόκειται για βουλγαρική επίθεση, βγήκαν για να δουν τι συμβαίνει, αλλά οι στρατιώτες, αφού περικύκλωσαν το Κουμπλί, άρχισαν να πυροβολούν τα σπίτια. Οι αγροφύλακες συνελήφθησαν από το στρατό και ξυλοκοπήθηκαν ανελέητα. Η είσοδος του στρατού στο χωριό ήταν βανδαλιστική. Πολλοί χωρικοί κακοποιήθηκαν, με σοβαρότερο θύμα τον μουχτάρη Χ. Καμένη. Οι Τούρκοι έψαξαν όλα τα σπίτια και, όταν επρόκειτο να αποχωρήσουν, οι αξιωματικοί συνέταξαν έγγραφο που έλεγε πως ο στρατός συμπεριφέρθηκε νόμιμα, απαιτώντας από τους χωρικούς να το υ...

Εφημερίδα Εμπρος, Φύλλο: 18/10/1907, Σελίδα: 2 Στις 17 Οκτωβρίου 1907, μέλη βουλγαρικής συμμορίας εισέβαλαν στο χωριό Νεγκοτίνη του Μοναστηρίου και σκότωσαν τρεις άοπλους Έλληνες, ενώ τραυμάτισαν θανάσιμα έναν ακόμη. Η ε φημερίδα Εμπρος έγραψε: Νέο Βουλγαρικό Έγκλημα Η Εξέγερση των Ελλήνων Από αξιόπιστη πηγή αναφέρθηκε χθες ότι εξήντα μέλη βουλγαρικής συμμορίας εισέβαλαν στο χωριό Νεγκοτίνη του Μοναστηρίου και σκότωσαν τρεις άοπλους Έλληνες, ενώ τραυμάτισαν θανάσιμα έναν ακόμη. Λόγω αυτών των συνεχών βουλγαρικών εγκλημάτων, η κατάσταση στη Μακεδονία έχει επιδεινωθεί, καθώς οι Έλληνες βρίσκονται σε πρωτοφανή αναβρασμό. ΝΕΟΝ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΟΝ ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ Η ΕΞΕΓΕΡΣΙΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Ἐκ πηγῆς ἀσφαλοῦς ἠγγέλθη χθὲς, ὅτι ἐξήκοντα μέλη βουλγαρικής συμ- μορίας εἰσέβαλον ἱεἰς τὸ χωρίον Νεγ κοτίνη τοῦ Μοναστηρίου καὶ ἔσφαξαν τρεῖς Ἕλληνας ἀόπλους, ἕνα δὲ ἐπλή- γωσαν θανασίμως. ῞Ἕνεκα τῶν ἐπανειλημμένων αὐτῶν βουλγαρικῶν κακουργημάτων ἐπιδει νώθη ἡ κατάστασις εἰς τὴν Μακεδο νίαν, διότι οἱ Ἕλληνες εὑρίσκ...

  Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 18/10/1973, Σελίδα: 3  Στις 17 Οκτωβρίου 1973, καταργήθηκε η οικοκυρική σχολή Άνω Ποροϊων στη Ροδόπολη

Στις 17 Οκτωβρίου 1968, ο αντιπρόεδρος και υπουργός εσωτερικών της χούντας Στυλιανός Παττακός  κήρυξε στις Σέρρες (είχε φτάσει από τις 15  Οκτωβρίου 1968 στις Σέρρες)  την έναρξη των εργασιών του συνεδρίου των νομαρχιών και να θεμελίωσε  το κλειστό κολυμβητήριο των Σερρών..

Στις 17 Οκτωβρίου 1963, ο Γεώργιος Παπανδρέου, αρχηγός του συνδυασμού «Ένωση Κέντρου», πραγματοποίησε ομιλία στην κεντρική πλατεία «Κρονίου» των Σερρών από τον εξώστη του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου.

Το κύριο μνημείο των εκτελεσθέντων στα Άνω και Κάτω Κερδύλια. Η Σφαγή στα Άνω και Κάτω Κερδύλλια, γνωστή και ως Σφαγή των Κερδυλλίων, αποτελεί μια από τις πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας της Ελλάδας κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Στις 17 Οκτωβρίου 1941, περισσότεροι από 200 άμαχοι κάτοικοι εκτελέστηκαν από τη γερμανική Βέρμαχτ. Αυτή η σφαγή ήταν αντίποινα για τη δράση των ανταρτών στην περιοχή και τη βοήθεια που προσέφεραν οι κάτοικοι στους αντάρτες.  Η τραγική αυτή εκδήλωση αναδεικνύει τη βαρβαρότητα της κατοχής και τις συνέπειες που υπήρξαν για τους αθώους πολίτες. Ερείπια από τον εγκαταλελειμμένο οικισμό των Άνω Κερδυλίων. Στις περιοχές Άνω και Κάτω Κερδύλια, η κατάσταση ήταν τεταμένη μετά την κατάληψη της Ελλάδας από τους γερμανικούς στρατούς. Λίγους μήνες αργότερα, το Γραφείο του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας στην Κεντρική Μακεδονία ίδρυσε την οργάνωση Ελευθερία, η οποία αποσκοπούσε στην αντίσταση κατά των κατακτητών. Ερείπια των Κερδυλίων μετά την πυρπόληση από...

Στις 17 Οκτωβρίου 1907, ο πρόξενος στο Ελληνικό Προξενείο Σερρών, Αντώνιος Σακτούρης, έστειλε έκθεση στο υπουργείο Εξωτερικών, προτείνοντας τη διαμονή του μητροπολίτη Δράμας στην Αλιστράτη για έξι μήνες. Αυτή η πρόταση πιθανόν είχε στόχο τη στήριξη των τοπικών κοινοτήτων και την ενίσχυση της ελληνικής παρουσίας στην περιοχή, σε μια περίοδο με πολλές πολιτικές και κοινωνικές προκλήσεις.  Ο πρόξενος ανέφερε μεταξύ άλλων "«την διαμονήν του μητροπολίτου Δράμας και εν Αλιστράτη επί έξ μήνας του έτους...»."

Εφημερίδα Εμπορς, Φύλλο: 18/10/1912, Σελίδα: 2 Στις 17 Οκτωβρίου 1912, δολοφονείται πρόκριτος των Σερρών

Στις 17 Οκτωβρίου 1912, ο μητροπολίτης Απόστολος αναφέρει στο ημερολόγιό του την αποφυλάκιση 127 Χριστιανών, μεταξύ των οποίων 119 Βούλγαροι και 8 Έλληνες, δύο από τους οποίους ήταν ιερείς. Αυτοί οι άνθρωποι είχαν συλληφθεί ως δήθεν αντάρτες από στρατοδικείο και κρατούνταν. Ο μητροπολίτης όπως αναφέρει παρακάλεσε πολλές φορές τον Μουτεσερίφη για την αποφυλάκισή τους, αλλά φαίνεται ότι δεν μπορούσε να επηρεάσει την απόφαση του Νεοτουρκικού Κομιτάτου, το οποίο είχε την τελική εξουσία.  Ο Μητροπολίτης έγραψε: «Σήμερον επέτυχον της αποφυλακίσεως 127 Χριστιανών (119 Βουλγάρων και 8 Ελλήνων εν οις δύο Βούλγαροι ιερείς και εις Έλλην). Πάντες ούτοι ως δράσαντες δήθεν άλλοτε ως αντάρται συνελλήφθησαν υπό του στρατοδικείου και καθείρχθησαν. Προς αποφυλάκισιν αυτών πολλάκις παρεκάλεσα τον Μουτεσερίφην, όστις ως φαίνεται, ήθελε να τους αποφυλακίση αλλά δεν εισηκούετο υπό του Νεοτουρκικού Κομιτάτου»

Στις 17 Οκτωβρίου 1907, περίπου εκατό οπλισμένοι Βούλγαροι από το Σκρίτσοβο και την Κλεπούσνα επιτέθηκαν με βόμβες στο χωριό Αγ. Αναστασία του Καζά της Ζίχνας. Κατά τη διάρκεια της επίθεσης, έκαψαν σπίτια, θανάτωσαν Έλληνες κατοίκους και τραυμάτισαν πολλούς άλλους. Αυτές οι επιθέσεις είχαν σοβαρές επιπτώσεις για την τοπική ελληνική κοινότητα και συνέβαλαν στη δημιουργία κλίματος φόβου και ανασφάλειας στην περιοχή.

Στις 17 Οκτωβρίου 1907, η επιστολή του προξένου Σαχτούρη αποτυπώνει τη στρατηγική σημασία της Αλιστράτης για την ελληνική πλευρά κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων με τους Βουλγάρους. Αναδεικνύει τον ρόλο της Αλιστράτης ως κρίσιμη βάση για τη διατήρηση της ελληνικής επιρροής στην περιοχή της Ζίχνης, ενώ επισημαίνει ότι η κατοχή του συγκεκριμένου προπυργίου ήταν καθοριστική για την τύχη της επαρχίας. Ο πρόξενος έγραψε :  «Ως κεφαλή και καρδιά της Ζίχνης εχαρακτηρίσθη η Αλιστράτη και ο χαρακτηρισμός ούτος δεν είναι υπερβολικός. Η Αλιστράτη τυγχάνει το σημαντικώτερον έρεισμα των προς βορράν ημετέρων δυνάμεων εν τη επαρχία εκείνη. Εκ της ενισχύσεως δε ή της απωλείας του προπυργίου εκείνου εξαρτάται κατά πολύ η τύχη ολοκλήρου της επαρχίας Ζίχνης εν τη οποία ως γνωστόν λυσσωδώς διεξάγεται υπό των Βουλγάρων ο αγών προς επικράτησιν. Κατέχοντες ισχυρώς την Αλιστράτην κατέχομεν ωσαύτως τα βουλγαρόφωνα χωριά Τριστίνισσα, Μανδήλι, Γράτσιανη, Εγρί-Δερέ, Καρλίκοβα, Γκόρτινα κλπ., επηρεάζομεν δε σο...

Ο Άγιος Κοσμάς «ὁ ἐν Γεωργίᾳ» είναι άγνωστος στους Συναξαριστές. Μνημονεύεται στο Ιεροσολυμιτικό Κανονάριο ως έξης: «Μνήμη Κοσμᾶ μαρτυρήσαντος ἐν Γεωργίᾳ» (Βλ. Καλλίστου Αρχιμανδρίτου, Ιεροσολ. Κανονάριον σελ. 114).

 Οι Αγίες Ισιδώρα και Νεοφύτη είναι άγνωστες στους Συναξαριστές. Μνημονεύονται στον Μορσελλιανό Συναξαριστή. (βλ. Γεδεών, Βυζαντινό Εορτολόγιο σελ. 45 στήλη α').

Οι Άγιοι Αντίγονος, Λουκιανός, Τερέντιος, Νικομήδης και Θεοφάνης είναι άγνωστοι στα Συναξάρια και τα Μηναία, μνημονεύονται στον Παρισινό Κώδικα 1578 χωρίς βιογραφικά του στοιχεία.

Κρύπτουσα νεκρὸν Λαζάρου Ῥώμη Νέα, Ἄλλη παρ' ἡμῖν δείκνυται Βηθανία. Βλέπε την ίδια ημέρα (17 Οκτωβρίου), την Ανακομιδή του Ιερού Λειψάνου του Αγίου και Δικαίου Λαζάρου για περισσότερες πληροφορίες καθώς και την 4η Μαΐου όπου συνεορτάζεται η ανακομιδή του Δικαίου Λαζάρου, με την ανακομιδή του λειψάνου της Aγίας Mαρίας της Mαγδαληνής.

  Αἴρουσα Χριστοῦ τῷ φίλῳ Πόλις πύλας, «Λάζαρε δεῦρο» χριστομιμήτως λέγει. Όπως γνωρίζουμε από την Καινή Διαθήκη ήταν ο φίλος του Χριστού και τον οποίο ανάστησε. Αυτός λοιπόν πήγε στην Κύπρο, όπου χειροτονήθηκε από τους Αγίους Αποστόλους, επίσκοπος Κιτίου και δίδασκε το λόγο του Θεού. Αφού επί πολλά χρόνια ποίμανε θεάρεστα το ποίμνιο του Χριστού, απεβίωσε ειρηνικά, κάνοντας πολλά θαύματα. Μετά από πολλά χρόνια, το 890 μ.Χ., ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Λέων ο ΣΤ', αφού έκτισε μεγαλόπρεπο Ναό και Μοναστήρι στο όνομα του Αγίου και Δικαίου Λαζάρου, έδωσε διαταγή και ανακομίστηκε το Ιερό λείψανο του Αγίου, από την πόλη των Κιτιαίων, στον προαναφερθέντα Ναό στην Κωνσταντινούπολη. Βλέπε επίσης και στις 4 Μαΐου όπου συνεορτάζεται η ανακομιδή αύτη του δικαίου Λαζάρου, με την ανακομιδή του λειψάνου της Aγίας Mαρίας της Mαγδαληνής. Σύμφωνα με ιστορικές βυζαντινές πηγές, ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Λέοντας Στ΄ο Σοφός, ζήτησε από τους Κιτιείς το λείψανο του Αγίου Λαζάρου. Πράγματι, οι Κιτιείς...

Eις τον Kοσμάν και Δαμιανόν. Ἐκ τοῦ γένους Ἄραβας, ἐκ δὲ τοῦ ξίφους, Θείους ἀριστεῖς οἶδα τούς, Ἀναργύρους. Eις τον Λεόντιον. Λεοντίου τμηθέντος, ὤλετο πλάνος, Λεοντομήρμυξ, ὡς Ἰὼβ βίβλος λέγει. Eις τον Άνθιμον και Eυπρέπιον. Ἄνθιμος, Εὐτρόπιος ἐκτετμημένοι, Ἀνθοῦσι λαμπρὸν καὶ πανευπρεπὲς μάλα. Οι Άγιοι Κοσμάς, Δαμιανός, Λεόντιος, Άνθιμος και Ευπρέπιος (ή Eυτρόπιος) ήταν μεταξύ τους κατά σάρκα, αλλά και κατά πνεύμα αδέλφια από την Αραβία. Ευσεβείς και οι πέντε, από τον αυτό εμπνεόμενοι θείο ζήλο και από τα αυτά κινούμενοι φιλάνθρωπο αισθήματα, όχι μόνο πολλές αγαθοεργίες είχαν επιτελέσει με την ιατρική τους τέχνη, αλλά και πολλούς είχαν ελκύσει στη χριστιανική πίστη. Καταγγέλθηκαν γι' αυτό και συνελήφθηκαν κατά τον επί Διοκλητιανού διωγμό στη Λυκία από τον ηγεμόνα εν Αιγαίς Λυσία. Μετά από πολλά βασανιστήρια, υπέστησαν τον δια αποκεφαλισμού θάνατο.