ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

  Εφημερίδα Σκριπ, Φύλλο: 20/10/1907, Σελίδα: 2 Στις 18 Οκτωβρίου 1907, αποκεφαλίστηκαν από τους Τούρκους στις Σέρρες, δύο Βούλγαροι που είχαν καταδικαστεί σε θάνατο Η εφημερίδα Σκριπ έγραψε: Καρατόμηση Βουλγάρων Καταδίκων Ανακοινώνεται τηλεγραφικά από την Κωνσταντινούπολη ότι οι δύο Βούλγαροι, ο πρόεδρος και ο γραμματέας του κεντρικού κομιτάτου του Γόρνιβροδ, οι οποίοι καταδικάστηκαν σε θάνατο από το έκτακτο δικαστήριο της Θεσσαλονίκης, καρατομήθηκαν χθες στις Σέρρες. ΚΑΡΑΤΟΜΗΣΙΣ ΒΟΥΛΓΑΡΩΝ ΚΑΤΑΔΙΚΩΝ ᾿Αγγέλλεται τηλεγραφικῶς ἐκΚων- σταντινουπόλεως ὅτι οἱ δύο Βούλγα ροι; ὁ πρόεδρος καὶ ὁ γραμματεὺς τοῦ κεντρικοῦ κομιτάτου, τοῦ Γόρνιβροδ, οἵτινες κατεδικάσθησαν εἰς θάνατον ὑπὸ τοῦ ἐκτάκτου δικαστηρίους τῆς Θεσσαλονίκης ·ἐκαρατομήθησαν προ- χθὲς εἰς Σέρρας.

Στις 17 Οκτωβρίου 1907, το  Κουμπλί (Αμμουδιά) δέχτηκε επίθεση 500 ανδρών του Τούρκικου Στρατού μετά από βουλγάρικη συκοφαντία Η εφημερίδα Εμπρός έγραψε: Και οι Τούρκοι Συνεργάτες τους Οι Βούλγαροι βρίσκουν πρόθυμους συμμάχους στο έργο τους και στους Τούρκους. Έτσι, προχθές στο ελληνικό χωριό Κουμπλί, μετά από βουλγαρική συκοφαντία, πήγαν νύχτα 500 στρατιώτες για να ανακαλύψουν δήθεν κρυμμένο ελληνικό σώμα. Οι αγροφύλακες του χωριού, νομίζοντας πως πρόκειται για βουλγαρική επίθεση, βγήκαν για να δουν τι συμβαίνει, αλλά οι στρατιώτες, αφού περικύκλωσαν το Κουμπλί, άρχισαν να πυροβολούν τα σπίτια. Οι αγροφύλακες συνελήφθησαν από το στρατό και ξυλοκοπήθηκαν ανελέητα. Η είσοδος του στρατού στο χωριό ήταν βανδαλιστική. Πολλοί χωρικοί κακοποιήθηκαν, με σοβαρότερο θύμα τον μουχτάρη Χ. Καμένη. Οι Τούρκοι έψαξαν όλα τα σπίτια και, όταν επρόκειτο να αποχωρήσουν, οι αξιωματικοί συνέταξαν έγγραφο που έλεγε πως ο στρατός συμπεριφέρθηκε νόμιμα, απαιτώντας από τους χωρικούς να το υπογράψουν. Όταν εκε

Εφημερίδα Εμπρος, Φύλλο: 18/10/1907, Σελίδα: 2 Στις 17 Οκτωβρίου 1907, μέλη βουλγαρικής συμμορίας εισέβαλαν στο χωριό Νεγκοτίνη του Μοναστηρίου και σκότωσαν τρεις άοπλους Έλληνες, ενώ τραυμάτισαν θανάσιμα έναν ακόμη. Η ε φημερίδα Εμπρος έγραψε: Νέο Βουλγαρικό Έγκλημα Η Εξέγερση των Ελλήνων Από αξιόπιστη πηγή αναφέρθηκε χθες ότι εξήντα μέλη βουλγαρικής συμμορίας εισέβαλαν στο χωριό Νεγκοτίνη του Μοναστηρίου και σκότωσαν τρεις άοπλους Έλληνες, ενώ τραυμάτισαν θανάσιμα έναν ακόμη. Λόγω αυτών των συνεχών βουλγαρικών εγκλημάτων, η κατάσταση στη Μακεδονία έχει επιδεινωθεί, καθώς οι Έλληνες βρίσκονται σε πρωτοφανή αναβρασμό. ΝΕΟΝ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΟΝ ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ Η ΕΞΕΓΕΡΣΙΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Ἐκ πηγῆς ἀσφαλοῦς ἠγγέλθη χθὲς, ὅτι ἐξήκοντα μέλη βουλγαρικής συμ- μορίας εἰσέβαλον ἱεἰς τὸ χωρίον Νεγ κοτίνη τοῦ Μοναστηρίου καὶ ἔσφαξαν τρεῖς Ἕλληνας ἀόπλους, ἕνα δὲ ἐπλή- γωσαν θανασίμως. ῞Ἕνεκα τῶν ἐπανειλημμένων αὐτῶν βουλγαρικῶν κακουργημάτων ἐπιδει νώθη ἡ κατάστασις εἰς τὴν Μακεδο νίαν, διότι οἱ Ἕλληνες εὑρίσκοντα

Στις 17 Οκτωβρίου 1907, ο πρόξενος στο Ελληνικό Προξενείο Σερρών, Αντώνιος Σακτούρης, έστειλε έκθεση στο υπουργείο Εξωτερικών, προτείνοντας τη διαμονή του μητροπολίτη Δράμας στην Αλιστράτη για έξι μήνες. Αυτή η πρόταση πιθανόν είχε στόχο τη στήριξη των τοπικών κοινοτήτων και την ενίσχυση της ελληνικής παρουσίας στην περιοχή, σε μια περίοδο με πολλές πολιτικές και κοινωνικές προκλήσεις.  Ο πρόξενος ανέφερε μεταξύ άλλων "«την διαμονήν του μητροπολίτου Δράμας και εν Αλιστράτη επί έξ μήνας του έτους...»."

Στις 17 Οκτωβρίου 1907, περίπου εκατό οπλισμένοι Βούλγαροι από το Σκρίτσοβο και την Κλεπούσνα επιτέθηκαν με βόμβες στο χωριό Αγ. Αναστασία του Καζά της Ζίχνας. Κατά τη διάρκεια της επίθεσης, έκαψαν σπίτια, θανάτωσαν Έλληνες κατοίκους και τραυμάτισαν πολλούς άλλους. Αυτές οι επιθέσεις είχαν σοβαρές επιπτώσεις για την τοπική ελληνική κοινότητα και συνέβαλαν στη δημιουργία κλίματος φόβου και ανασφάλειας στην περιοχή.

Στις 17 Οκτωβρίου 1907, η επιστολή του προξένου Σαχτούρη αποτυπώνει τη στρατηγική σημασία της Αλιστράτης για την ελληνική πλευρά κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων με τους Βουλγάρους. Αναδεικνύει τον ρόλο της Αλιστράτης ως κρίσιμη βάση για τη διατήρηση της ελληνικής επιρροής στην περιοχή της Ζίχνης, ενώ επισημαίνει ότι η κατοχή του συγκεκριμένου προπυργίου ήταν καθοριστική για την τύχη της επαρχίας. Ο πρόξενος έγραψε :  «Ως κεφαλή και καρδιά της Ζίχνης εχαρακτηρίσθη η Αλιστράτη και ο χαρακτηρισμός ούτος δεν είναι υπερβολικός. Η Αλιστράτη τυγχάνει το σημαντικώτερον έρεισμα των προς βορράν ημετέρων δυνάμεων εν τη επαρχία εκείνη. Εκ της ενισχύσεως δε ή της απωλείας του προπυργίου εκείνου εξαρτάται κατά πολύ η τύχη ολοκλήρου της επαρχίας Ζίχνης εν τη οποία ως γνωστόν λυσσωδώς διεξάγεται υπό των Βουλγάρων ο αγών προς επικράτησιν. Κατέχοντες ισχυρώς την Αλιστράτην κατέχομεν ωσαύτως τα βουλγαρόφωνα χωριά Τριστίνισσα, Μανδήλι, Γράτσιανη, Εγρί-Δερέ, Καρλίκοβα, Γκόρτινα κλπ., επηρεάζομεν δε σοβαρώ