ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Στις 17 Σεπτεμβρίου 1945, ξεκίνησαν τα μαθήματα των γυμνασίων στην Ελλάδα, που ξαναλειτούργησαν για πρώτη φορά μετά την τετραετή κατοχή από τις δυνάμεις του Άξονα. Ο καθιερωμένος αγιασμός πραγματοποιήθηκε σε μια συγκινητική ατμόσφαιρα, με μαθητές και καθηγητές να ψάλλουν τον εθνικό ύμνο.

Φωτό αρχείου :  Αντών Τσαούς  Στις 17 Σεπτεμβρίου 1944, παροπλισμένο τμήμα της ΠΑΟ (Πατριωτική Οργάνωση) που είχε προέλευση από τη Θεσσαλονίκη διέσχισε τον κάμπο των Σερρών με κατεύθυνση προς την έδρα της διοίκησης του Αντών Τσαούς (Αντώνης Φωστερίδης). Στη διάρκεια της πορείας του, κοντά στο χωριό Δήμητρα, το τμήμα συνελήφθη από τη βουλγαρική φρουρά και στη συνέχεια παραδόθηκε στην πολιτική διοίκηση του ΕΑΜ (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο), που είχε επικεφαλής τον καπετάνιο του 21ου Συντάγματος, καπετάν Γιώργη.  Οι συλληφθέντες μεταφέρθηκαν αρχικά στη Νέα Ζίχνη και από εκεί στις φυλακές των Σερρών, όπου, μετά από λίγες ημέρες, οι περισσότεροι εκτελέστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες.

Στις 17 Σεπτεμβρίου 1936, στον κινηματογράφο "Κρόνιον" προβάλλονταν η ταινία "House on 56th Street" (προβλήθηκε ως Νοσταλγία). Το "House on 56th Street" είναι μια αμερικανική δραματική ταινία προ-κώδικα του 1933. Η πλοκή της ταινίας περιλαμβάνει μια δικαστική αδικία, άδικη καταδίκη και φυλάκιση, και την αποξένωση μιας κρατούμενης από τον μοναδικό εν ζωή συγγενή της. Πλοκή Μια γυναίκα μπαίνει στη φυλακή για είκοσι χρόνια για έναν φόνο που δεν διέπραξε. Όταν απελευθερώθηκε, ο σύζυγός της είναι νεκρός και η κόρη της είπε ότι η Πέγκυ είναι επίσης νεκρή. Συντελεστες Kay Francis ως Peggy Martin Van Tyle, γνωστή και ως Peggy Stone Ricardo Cortez ως  Bill Blaine Gene Raymond ως Monte Van Tyle  John Halliday ως Lyndon Fiske Margaret Lindsay ως Eleanor Van Tyle Burgess Frank McHugh ως Chester Hunt William "Stage" Boyd ως Mr. Bonelli (as William Boyd) Hardie Albright ως Henry Burgess Sheila Terry ως Dolly Phillip Reed ως Freddy Walter Walker ως Dr. Wyman Ne

Στις 17 Σεπτεμβρίου 1935, προβλήθηκε στο κινηματοθέατρο «Πάνθεον» η ταινία "Roman einer Nacht" (Το ρομάνζο μιας νύχτας) με πρωταγωνίστρια την Λιάνε Χάιντ (Liane Haid). Η Χάιντ ήταν μια δημοφιλής Αυστριακή ηθοποιός και τραγουδίστρια, γνωστή για τη συμμετοχή της σε πολλές γερμανόφωνες ταινίες κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1920 και του 1930. Η συγκεκριμένη ταινία ήταν μία από τις ρομαντικές παραγωγές εκείνης της εποχής, που προβάλλονταν στις ελληνικές αίθουσες, προσφέροντας στο κοινό μία δόση ρομαντισμού και δράματος.

Στις 17 Σεπτεμβρίου 1933, η ταινία "Γυναίκες στον πόλεμο" προβλήθηκε στους κινηματογράφους "Κρόνιον" και "Έσπερος". Πρόκειται για μια σημαντική παραγωγή της εποχής, η οποία ασχολείται με τον ρόλο των γυναικών σε περίοδο πολέμου. Η συγκεκριμένη προβολή στους δύο αυτούς δημοφιλείς κινηματογράφους υπογραμμίζει τη σημασία που αποδόθηκε στην ταινία εκείνη την εποχή.

  Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 18/9/1927, Σελίδα: 6 Στις 17 Σεπτεμβρίου 1927, διεξήχθησαν οι ΙΘ΄ Πανελλήνιοι Αγώνες στη Θεσσαλονίκη, με συμμετοχή αθλητών από όλη την Ελλάδα. Στους αγώνες αυτούς συμμετείχε και η ομάδα «Αναγέννηση» Σερρών. Ο Θανάσης Μπεκιάρης, αθλητής της ομάδας, σημείωσε σημαντική επίδοση στον δρόμο των 10.000 μέτρων, κατακτώντας την τρίτη θέση με χρόνο 38:00. Οι αθλητές της «Αναγέννησης» Σερρών έφτασαν στην Θεσσαλονίκη στις 15 Σεπτεμβρίου 1927, με το τρένο, μαζί με τους αθλητές της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης.   ΗΡΧΙΣΑΝ ΧΘΕΣ ΕΙΣ ΤΟ ΣΤΑΔΙΟΝ ΤΟΥ “ΗΡΑΚΛΕΟΥΣ,, ΟΙ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΙ ΑΘΛΗΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Χθὲς τὸ ἀπόγευμα ἐν τῷ Σταδίῳ τοῦ Πρακλέους ἐγένετο πανηγυρική ξις τῶν Πανελληνίων ἀγώνων, Τοὺς 3- γώνας παρηκολούθησαν περίπου ὁ χιλ. θεσται. Ἐν τῶν ἐπισήμων παρέστησαν ὁ Γεν. Διοικητής κ. Καλεύρας, ὁ Διοι κητής τοῦ Γ΄ Σ. Σ., ἀντιστράτηγος κ. Τσιρογιάννης, ὁ Πλοίαρχος κ. Λούντρας ὁ Δήμαρχος κ. Πατρίκιος, ὁ Πρόεδρος του A. Καμμώνας, μετὰ μελῶν αὐτοῦ ὡς καὶ ἄπα

Φωτο αρχείου Στις 17 Σεπτεμβρίου 1918, κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής Εκστρατείας, το διπλάνο του Σερραίου πιλότου Χρήστου Χρηστίδη κατερρίφθη κοντά στο Γιλδίζ-νταγ της Μικράς Ασίας. Μετά την κατάρριψή του, ο Χρηστίδης συνελήφθη αιχμάλωτος από τις ιταλικές δυνάμεις και μεταφέρθηκε στη Ρόδο, η οποία βρισκόταν τότε υπό ιταλική κατοχή. Στα τέλη του 1918, έπειτα από διαγωνισμό μεταξύ ιδιωτών, δημιουργήθηκε η 2η σειρά εκπαίδευσης πιλότων στην Ηλιούπολη της Αιγύπτου. Η θεωρητική και αρχική πτητική εκπαίδευση ήταν όπως και της 1ης σειράς. Όμως, για την προχωρημένη εκπαίδευση οι μαθητές στάλθηκαν στην Ισμαηλία στο αεροδρόμιο Abu Sueir. Εκεί εκπαιδεύτηκαν σε ασκήσεις σχηματισμού, αναγνωρίσεων, λήψης φωτογραφιών και βομβαρδισμού με αεροπλάνα Blériot Experimental Β.Ε.2c/e. Η όλη εκπαίδευση και αυτής της σειράς ήταν άρτια και πλήρης και περατώθηκε τον Σεπτέμβριο του 1919. 2η σειρά Αιγύπτου (Νοέμβριος 1918 - Σεπτέμβριος 1919) 1. Αργύρης Κ. 2. Τοράκης Ε. (φονεύθηκε 19.4.20) 3. Γρηγοριανόπουλος Α

  Εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ, Φύλλο: 22/9/1907, Σελίδα: 3 Στις 17 Σεπτεμβρίου  1907, έγινε στη  συμπλοκή στη Βεσίστα οι Ελληνομακεδόνες είχαν δύο νεκρούς και δύο τραυματίες. Η εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ έγραψε: Πληροφορίες από το Μοναστήρι αναφέρουν ότι σε όλη την περιοχή Βιλαέτιον, οι αρχές επιβάλλουν στους Έλληνες συστηματικό διωγμό. Ανεξάρτητα από την καταδίωξη των συμμοριών, η οποία υπήρξε αφορμή για αιματηρές συγκρούσεις, όπως κατά τη συμπλοκή στη Βεσίστα στις 17 Σεπτεμβρίου, όπου οι Ελληνομακεδόνες είχαν δύο νεκρούς και δύο τραυματίες, ενώ οι Τούρκοι είχαν τρεις νεκρούς και τρεις τραυματίες, από τους οποίους ένας ήταν αξιωματικός, οι αρχές κατέφυγαν σε τρίτο μέσο καταδίωξης, την αναγκαστική διαμονή. Έλληνες, εναντίον των οποίων δεν υπάρχει καμία απόδειξη συνενοχής με συμμορίες και οι οποίοι, αν δικαζόντουσαν, θα αθωώνονταν αμέσως, απάγονται από τα σπίτια τους και μεταφέρονται σε άλλα κέντρα, από τα οποία δεν τους επιτρέπεται να φύγουν. Έτσι, όπως γράψαμε πριν λίγες μέρες, εξορίστηκαν στο Μπογραθέτσε

Στις 17 Σεπτεμβρίου 1907, στην περιοχή της Αλιστράτης, σχισματικοί επιτέθηκαν σε έναν βοσκό και άρπαξαν 60 πρόβατα από την ιδιοκτησία του.

Η μνήμη του αναφέρεται επιγραμματικά στο «Μικρόν Ευχολόγιον ή Αγιασματάριον» έκδοση «Αποστολικής Διακονίας» 1956 μ.Χ., χωρίς άλλες πληροφορίες. Πουθενά άλλου δεν αναφέρεται η μνήμη του. Ίσως συγχέεται με τον άγιο Αυξίβιο (17 Φεβρουαρίου).

 Χαίρων ὑπῆρχε πρὸς σφαγὴν Χαραλάμπης, Καὶ Παντολέων πρὸς μάχαιραν ἦν λέων. Η σύναξη αυτών τελείται «ἐν τῷ Δευτέρῳ». Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για τον βίο των Αγίων.

 Θεοφρονοῦντες ἄνδρες ἐξ εὐβουλίας, Πυρὸς καταφρονοῦσιν ἐξ εὐτολμίας. Οι Άγιοι Πενήντα Μάρτυρες κατάγονταν από μια χώρα που ονομαζόταν Ζωώρα. Καταγγέλθηκαν στον δούκα του τόπου, ότι ήταν χριστιανοί. Στην αρχή τους έστειλαν στα μεταλλεία σαν εργάτες, αλλά επειδή επέμεναν στην πίστη τους, τελικά τους έκαψαν στη φωτιά ζωντανούς.

 Δεκὰς δεκαπλῆ Μαρτύρων Αἰγυπτίων, Μιᾷ κεφαλὰς τέμνεται προθυμίᾳ. Πρόκειται για τους Μάρτυρες που μαρτύρησαν μαζί με τους Πηλέα και Νείλο (βλέπε 17 Σεπτεμβρίου).

 Πατερμούθιος ἐμπεσὼν τῇ καμίνῳ, Πρὸς ζῆλον ἴσον ὀτρύνει τὸν Ἠλίαν. Οι Άγιοι Πατερμούθιος και Ηλίας οι ένδοξοι μαρτύρησαν δια πυρός μαζί με τους Αγίους Πηλέα και Νείλο (βλέπε 17 Σεπτεμβρίου).

Ἔπους ὁ Πηλεὺς ποῦ μέγας πρὸς Πηλέα; Νείλῳ συνεισβαίνοντα καὶ πυρὸς μέσον. Οι Άγιοι Πηλέας και Νείλος κατάγονταν από την Αίγυπτο. Παρουσιάστηκαν με θάρρος σαν Χριστιανοί, μαζί με τον Πατερμούθιο, τον Ηλία και 100 άλλους χριστιανούς (βλέπε 17 Σεπτεμβρίου), στον ειδωλολάτρη βασιλιά. Υπέστησαν φρικτά μαρτύρια, τους έβγαλαν το δεξί μάτι και στο τέλος τους έκαψαν ζωντανούς.

Τὴν Θεοδότην πρὸς ξίφος τεθηγμένον, Ποιεῖ πρόθυμον ἡ Θεόσδοτος χάρις. Η Αγία Θεοδότη έζησε στα χρόνια του βασιλιά Αλέξανδρου Σεβήρου (222 μ.Χ.), όταν διοικητής στην Καππαδοκία είχε σταλεί ο Σιμπλίκιος. Η Θεοδότη ήταν από τον Εύξεινο Πόντο, χριστιανή πλουσία, αλλ' ακόμα ασύγκριτα πλουσιότερη στην ευσέβεια και στα έργα φιλανθρωπίας. Καταγγέλθηκε στον Σιμπλίκιο, ότι με προσωπικές της ενέργειες, αλλά και με χρηματικά βοηθήματα της, προσηλυτίζει ειδωλολάτρες στον χριστιανισμό. Αμέσως τότε τη συνέλαβαν και τη βασάνισαν με φρικτό τρόπο. Αλλά με θαυματουργικό τρόπο οι πληγές της έκλεισαν και η πόρτα της φυλακής άνοιξε αυτόματα. Έτσι διασώθηκε και από το βραστό νερό και από άλλα θανατηφόρα βασανιστήρια. Τελικά την αποκεφάλισαν και έτσι ένδοξα έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου. Σημείωση: Πρόκειται μάλλον περί της ιδίας Αγίας, που εορτάζει μαζί με τον Άγιο Σωκράτη την 21η Οκτωβρίου).

 Eις την Λουκίαν. Εἰρηνικῶς σὴ Χριστὲ δούλη Λουκία, Εἰρηνικὸν μετῆλθεν ὄντως εἰς τόπον. Eις τον Γεμινιανόν. Θάρσους ὁ Μάρτυς Γεμινιανὸς γέμων, Τιμὴν ὑπέστη καρτερῶς τὴν ἐκ ξίφους. Η Αγία Λούκια ήταν πλούσια Ρωμαία κατά την εποχή των βασιλέων Διοκλητιανού (284 - 304 μ.Χ.) και Μαξιμιανού (286 - 305 μ.Χ.). Μετά 36 χρόνια χηρείας και σε ηλικία 75 χρονών, προδόθηκε από τον ειδωλολάτρη γιο της Ευτρόπιο, στον Διοκλητιανό, ότι πιστεύει στον Χριστό. Τότε η Αγία συνελήφθη και κλείστηκε στη φυλακή. Εκεί υπέστη σκληρά βασανιστήρια, αλλά με τη χάρη του Θεού παρέμεινε αβλαβής και περιφερόταν στην πόλη για να αποδοκιμάσει μ' αυτό τον τρόπο την μικρότητα των βασανιστών της. Το είδε αυτό ο Γερμινιανός (ή Γεμινιανός), πίστεψε στον Χριστό και μαζί με την Λούκια παρουσιάστηκε στον βασιλιά, ομολογώντας τον Χριστό. Η Λούκια υιοθέτησε τον Γερμινιανό, τον βάπτισε και αφοί απαλλάχτηκαν από τους βασανιστές τους, έφυγαν στο Ταυρομένιο της Σικελίας. Αλλά εκεί, λόγω διωγμού, η Λούκια τράβηξε για τα βουνά, όπου

 Μιᾷ γυναικί, καὶ νεανίσκοις δύο, Πρὸς τὴν τομὴν ἦν καρδιῶν ζέσις μία. Οι Άγιοι Μάξιμος, Θεόδοτος και Ασκληπιοδότη καταγόταν από την Μαρκιανούπολη της Θράκης και μαρτύρησαν με σκληρό τρόπο, επειδή ομολόγησαν τον Χριστό. Στην αρχή τους μαστίγωσαν, κατόπιν τους έκοψαν τα χέρια και τα πόδια, τους φυλάκισαν και στο τέλος τους αποκεφάλισαν.

Ο Άγιος Ιωακείμ ο Πάνυ, πρώτος Πατριάρχης Αλεξανδρείας μετά την τουρκική κατάκτηση της Αιγύπτου (1517 μ.Χ.) όταν ο Σουλτάνος Σελίμ Α΄ νίκησε τους Μαμελούκους και απέσπασε από εκείνους την κυριότητα της Αιγύπτου και την χαλιφεία, γεννήθηκε στην Αθήνα τό έτος 1448 μ.Χ. και εμόνασε στην Ιερά Μονή του Σινά και στη Λαύρα του Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου, στην Παλαιστίνη. Ανήλθε στον παλαίφατο και Αποστολικό Θρόνον του Αγίου Μάρκου τον Αύγουστο του έτους 1487 μ.Χ. Ανηλώθη στην αναδιοργάνωση του Πατριαρχείου με οξύνοια και πρακτικό πνεύμα. Έλαβε μέρος στην Σύνοδο των Ιεροσολύμων (1526 μ.Χ.), στην οποία συζητήθη και επελύθη το λεγόμενο Σιναϊτικό Ζήτημα. Ανεζήτησε και εξασφάλισε οικονομική στήριξη για τον χειμαζόμενο Πατριαρχικό Θρόνο Του από τον τσάρο Βασίλειο Δ΄. Αντεστάθη σθεναρώς προς τις κρούσεις, κυρίως, του Ενετού Αρχιεπισκόπου Κρήτης Πάτρου Λάνδου, ώστε να συναινέσει στην ένωση των Εκκλησιών και να συμμετάσχει, κατά το έτος 1562 μ.Χ., στην Ρωμαιοκαθολική Σύνοδο του Τριδέντου. Η στάση του

Η μνήμη του Οσίου Αναστασίου δεν αναφέρεται σε κανένα Συναξαριστή. Μόνασε στην Κύπρο μαζί με άλλους 300 (Άγιοι Αλαμανοί), επί βασιλείας Αλεξίου και Ιωάννου Κομνηνών (12ος αιώνας μ.Χ). Απεβίωσε ειρηνικά. Τὸ ὄνομά του κατέχει ξεχωριστὴ θέση στὶς καρδιὲς τῶν χριστιανῶν τῆς νήσου μας. Τὰ πολλὰ καὶ διάφορα θαύματά του ἀναφέρονται ἀπ’ ὅλους μὲ βαθὺ σεβασμό. Γιὰ τὴν ζωή του ὅμως λίγα, πολὺ λίγα, γνωρίζουμε. Ἀπὸ τὴν φυλλάδα του μανθάνουμε, πὼς ἔζησε στὰ χρόνια τῶν Κομνηνῶν τὸν 12ο αἰώνα. Ἐπίσης ὅτι ἦταν καὶ αὐτὸς ἕνας ἀπὸ τοὺς ὀρθοδόξους Ἕλληνες ποὺ ὑπηρετοῦσαν ὡς μισθοφόροι στὴ Γερμανία  καὶ ἔλαβαν μέρος στὴν δεύτερη σταυροφορία, ποὺ κίνησε ἀπὸ τὴν Δύση, γιὰ νὰ ἐλευθερώσει δῆθεν τοὺς Ἁγίους Τόπους ἀπὸ τὰ χέρια τῶν μουσουλμάνων. Σὰν τέλειωσε ἡ ἐκστρατεία, τριακόσιοι ἀπὸ αὐτοὺς ἀποσύρθηκαν στὴν ἔρημο τοῦ Ἰορδάνη. Πόθος καὶ παλμὸς καὶ ἀγώνας τους ἕνας: Νὰ ἀφιερωθοῦν στὸν Θεό. Γι’ αὐτὸ ζητοῦσαν κάποιο μέρος μακριὰ ἀπὸ τὸν θόρυβο τοῦ κόσμου μὲ τοὺς ποικίλους πειρασμοὺς καὶ τὶς τόσες παγίδες τοῦ Σα