ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Στις  18 Ιουνίου του 1913, κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων, οι Βούλγαροι εισήλθαν για δεύτερη φορά στη Νιγρίτα. Παρέμειναν στην πόλη μόνο για δύο ημέρες, ωστόσο, κατά τη διάρκεια αυτού του σύντομου χρονικού διαστήματος, προχώρησαν στην πυρπόληση της πόλης. Η τοπική ιστορία της Νιγρίτας αλλά και της ευρύτερης περιοχής του δήμου Βισαλτίας, είναι όπως γνωρίζουμε πολύ πλούσια σε ιστορικά γεγονότα, σημαντικότατα για την συλλογική μνήμη και την αυτοσυνειδησία του τόπου μας. Γεγονότα χαρούμενα, ένδοξα, ηρωικά, αλλά και γεγονότα τραγικά, πονεμένα και αιματοβαμμένα. Το τραγικότερο όμως ίσως γεγονός που συνέβη στον τόπο αυτόν δεν είναι άλλο από το άγνωστο σε πολλούς ολοκαύτωμα της Νιγρίτας. Δεν είναι τυχαίος ο όρος που χρησιμοποιείται. Πρόκειται κυριολεκτικά για ένα ολοκαύτωμα που έζησαν η πόλη, οι κάτοικοι της Νιγρίτας αλλά και ολόκληρη σχεδόν η Βισαλτία κατά τον Β΄ βαλκανικό πόλεμο. Εως 20ης Ιουνίου 1913 διαδραματίστηκαν γεγονότα, τα οποία οι άνθρωποι που τα έζησαν, δεν τα ξέχασαν ποτέ

Το απόσπασμα από το ημερολόγιο του  Μητροπολίτη Σερρών Αποστόλου  για τις 18 Ιουνίου 1913 περιγράφει μια περίοδο έντονων κοινωνικών και πολιτικών πιέσεων και αναταραχών στην πόλη των Σερρών. Συγκεκριμένα, αναφέρει τα εξής: Τα καταστήματα και τα σπίτια κατεδαφίζονται από τη δημαρχία χωρίς να παρέχεται αποζημίωση στους ιδιοκτήτες. Αυτό οδηγεί στην αύξηση της φτώχειας μεταξύ της εργατικής τάξης. Αναφέρονται νέες μορφές καταπίεσης στην πόλη. Όσοι είχαν πάει στη Θεσσαλονίκη μετά τις αρχές Νοεμβρίου είτε ως μέλη επιτροπής της τοπικής κοινότητας για να συγχαρούν τον Βασιλιά των Ελλήνων για τη νίκη των συμμαχικών δυνάμεων, είτε για να εκφράσουν ευχές υπέρ της ένωσης της περιοχής των Σερρών με την Ελλάδα, ή είχαν δημοσιεύσει άρθρα, υποβάλλονται σε αυστηρές ανακρίσεις. Κάποιοι από αυτούς μάλιστα υφίστανται ξυλοδαρμούς και φυλακίζονται. Το σχόλιο "Μη χειρότερα..." δείχνει την ανησυχία και την αγανάκτηση του Μητροπολίτη για την κατάσταση, υποδηλώνοντας ότι τα πράγματα μπορεί να γίνουν ακ