ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Φωτό αρχείου : Μισδρά, Κατακονοζ, Μονόσπιτα και Μπάφη, Σερρών Στις 19 Οκτωβρίου 1951, οι λιγνιτωρύχοι από τις Σέρρες ξεκινούν 24ωρη απεργία, ζητώντας αύξηση των ημερομισθίων τους κατά 25%. Η διαδικασία εξόρυξης, σύμφωνα και με τις μαρτυρίες των ανθρακωρύχων και των άλλων μαρτύρων, ξεκινούσε με τη διάνοιξη υπόγειων διαδρόμων (στοές, γαλαρίες) πλάτους 1,5 μ., ύψους 2 μ. και βάθους κατά περίπτωση από 40 μ. σπανιότερα δε έως 400 μ.9. Η πρακτική διάνοιξης κεκλιμένων στοών σε μοίρες από 10% έως 50%, χρησιμοποιούσε ακόμη και μικρά φουρνέλα (μόνο στην περιοχή Παγγαίου) κάτω ή πλάγια από το στρώμα του κοιτάσματος, επισπεύδοντας έτσι τη διείσδυση, αλλά και την εύκολη απόσπαση του λιγνίτη με τη σκαπάνη του ανθρακωρύχου. Δημιουργούνταν κατά μήκος των στοών ξύλινα υποστυλώματα σε σχήμα ανοικτού Π και στη βάση του εσωτερικού της στοάς συναρμολογούνταν σιδερένιες ράγιες πάνω στις οποίες κυλούσαν τα βαγονέτα φορτωμένα με κάρβουνο. Τα γεμάτα καρότσια φορτίου 300 οκάδων στο εσωτερικό της στοάς (ονόματι

Ο ταγματάρχης Βασίλειος Μερκουρίου Στις 19 Οκτωβρίου 1941, η ανταρτική ομάδα «Ελευθερία», υπό την αρχηγία του Βασίλη Μερκουρίου, επιτέθηκε σε γερμανικό καμιόνι στο 64ο χλμ. του δρόμου Σερρών-Θεσσαλονίκης. Από την ενέδρα σκοτώθηκαν δύο Γερμανοί στρατιώτες και ένας τραυματίστηκε. Στις επόμενες ημέρες, οι Γερμανοί ανακοίνωσαν μέσω προκήρυξης ότι θα έδιναν 300.000 δραχμές σε όποιον παρείχε πληροφορίες για τους δράστες. Στις 15 Μαΐου 1941 ιδρύθηκε στη συνοικία Επτάλοφος της Θεσσαλονίκης η αντιστασιακή οργάνωση «Ελευθερία» που εξέδιδε την ομώνυμη εφημερίδα στο παράνομο τυπογραφείο της Επταλόφου. Η ίδρυση έγινε με πρωτοβουλία των Παρασκευά Μπάρμπα (ΚΚΕ), Απόστολου Τζανή (ΚΚΕ), Ιωάννη Πασαλίδη (Ελληνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, ΕΔΑ), Σίμου Κερασίδη (ΚΚΕ), Αθανάσιου Φείδα (Αγροτικό Κόμμα), Ιωάννη Ευθυμιάδη (Δημοκρατική Ένωση) και του στρατιωτικού Δημήτριου Ψαρρού. Η «Ελευθερία» συγκρότησε τις δύο πρώτες ένοπλες αντάρτικες ομάδες, τον «Αθανάσιο Διάκο» στα Κρούσσια του Κιλκίς με αρχηγό τον Χριστόδουλο

Στις 19 Οκτωβρίου 1940, με διευθυντή τον επιχειρηματία Ν. Κανάκη, άρχισαν οι εργασίες του νέου κοσμικού κέντρου "Παπαρούνα". Το κέντρο αυτό βρισκόταν δίπλα στο τότε ταχυδρομείο, στη γωνία της σημερινής οδού Χρυσοστόμου Σμύρνης και Υψηλάντου. Στην ίδια περιοχή, παλιότερα, υπήρχαν τα τυπογραφεία και τα γραφεία της εβδομαδιαίας εφημερίδας του βουλευτή του Αγροτικού κόμματος, Σωκράτη Ανθρακόπουλου, «Αγροτικός Κήρυξ». Η σχετική διαφημιστική καταχώρηση έλεγε ότι: “Mε διεύθυνσιν τον επιχειρηματίαν N. Kανάκην ήρξατο από χθες (19.10.1940) των εργασιών του το νέον κοσμικόν κέντρον «Παπαρούνα» έναντι ταχυδρομείου”

Φωτό αρχείου  Β. Τζανακάρη Στις 19 Οκτωβρίου 1935, το ανακαινισμένο θέατρο Ερμής (Εσκί Τζαμί) άνοιξε τις πόρτες του με το «Μέγα Βαριετέ - Γεωργίου Παπαδόπουλου». Στην παράσταση συμμετείχαν 12 πρόσωπα, περιλαμβάνοντας χορούς, ακροβασίες, σατιρικά, κωμωδίες και πλήρη ορχήστρα.

  Οι καπνεργάτες των Σερρών διαμαρτύρονται για τα επιδόματα, 19 Οκτωβρίου 1933 Η εφημερίδα Ριζοσπάστης έγραψε:  ΣΕΡΡΕΣ, 19 τοῦ Οχτώβρη. (Τοῦ ἀνταποκριτοῦ μας). - "Ολη τὴν ἡμερα σήμερα τα γραφεία του TAK κατακλύζονταν ἀπὸ ἀγανακτισμέν νους καπνεργάτες ποὺ ἀπαιτοῦσαν άμεση χορήγηση επιδομάτων, Ὁ προϊστάμενος τοῦ Τ.Λ.Κ. κάτω ἀπὸ τὴν πίεση καὶ τις διαμαρτυρίες, 200 καὶ πάνω καπνεργατών ποὺ εἰ χαν μαζευτεί ἐκεῖ ὑποσχέθηκε ότι ἀπὸ αὔριο θα χορηγήσει ἐπίδομα. Οἱ άνεργοι καπνεργάτες εἶναι ἀποφασι σμένοι να διαδηλώσουν αύριο μπρο στὰ στὸ ΤΑΚ ἂν δὲν δώσει ἐπιδόμα τα,

Φωτό αρχείου : o  Νικολάε Τιτουλέσκου to 1933 Στις 19 Οκτωβρίου 1933, στο πλαίσιο των Ελληνορουμανικών σχέσεων που ήθελε να καλλιεργήσει η νέα κυβέρνηση του Τσαλδάρη, αποφασίστηκε η επίσκεψη στη χώρα μας του Ρουμάνου Υπουργού Εξωτερικών Νικολάε Τιτουλέσκου. Στις 5.20 το απόγευμα έφτασε στο σιδηροδρομικό σταθμό Σερρών, όπου μεγάλο πλήθος είχε κατακλύσει τις γραμμές, με επικεφαλής τις αρχές της πόλης, τον νομάρχη Τέντζο, τον δημαρχούντα Τενεκετζή και σχεδόν όλους τους πολιτευτές του Λαϊκού Κόμματος. Μεταξύ αυτών βρισκόταν και ο νεαρός τότε δικηγόρος Κωνσταντίνος Καραμανλής.

 Στις 19 Οκτωβρίου 1927, στο κινηματοθέατρο "Ορφέα", πραγματοποιήθηκε μια πολύ ενδιαφέρουσα παράσταση μόνο για άνδρες, από τη σειρά «Μεγάλες επιστημονικές ταινίες». Το θέμα της παράστασης ήταν «Η φυματίωση - Τα αφροδίσια νοσήματα», συνοδευόμενο από επεξηγηματική διάλεξη. Η είσοδος απαγορεύτηκε σε γυναίκες και ανήλικους κάτω των 16 ετών.

Φωτό αρχείου: Βούλγαρος πεζικάριος,1912 Στις 19 Οκτωβρίου 1912, η 14η τουρκική μεραρχία υπό τον Αλή Ναδίρ Πασά είχε αναλάβει την άμυνα στις διαβάσεις του ποταμού Στρυμόνα, στα στενά της Κρέσνας, κοντά στην είσοδο των στενών του Ρούπελ. Ωστόσο, αυτή η δύναμη αποσύρθηκε και μεταφέρθηκε στα Γιαννιτσά για να αντιμετωπίσει την προέλαση του ελληνικού στρατού προς τη Θεσσαλονίκη. Με την αποχώρηση των Τούρκων από τα στενά, η 7η βουλγαρική μεραρχία «Ρίλος» υπό τον στρατηγό Θεοδώρωφ πέρασε εύκολα και, μετά από λίγες συγκρούσεις, κατέλαβε τη Βέτρινα. Οι Τούρκοι, όπως αποδείχθηκε αργότερα, δεν ήταν καλά πληροφορημένοι σχετικά με τις πολεμικές δυνάμεις των εχθρών τους. Υπολόγιζαν ότι οι Έλληνες θα μπορούσαν να παρατάξουν στρατό περίπου 80.000 ανδρών, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου θα συγκεντρωνόταν στη Λάρισα και από εκεί θα βάδιζε προς το Βορρά δια μέσου της περιοχής της Ελασσόνας. Μικρότερη δύναμη θα έκανε επίθεση στα σύνορα στην περιοχή του Μετσόβου και θα προσπαθούσε να καταλάβει τα Ιωάννινα. Τ

Στις 19 Οκτωβρίου 1903, ο Παπα-Γιάννης, εφημέριος του Κρουσόβου, και ο Περικλής Αστεριάδης, ελληνοδιδάσκαλος της ίδιας περιοχής, δολοφονήθηκαν από Βούλγαρους κομιτατζήδες. Το περιστατικό συνέβη μεταξύ της Ελένιτσας (σημερινής Καρπερής) και της Τσιρβίτσας (σημερινού Καπνόφυτου), ενώ οι δύο άνδρες επέστρεφαν από την πόλη των Σερρών προς το Σιδηρόκαστρο.

Tομήν κεφαλών Eυσέβιος και Φίληξ, Φίλην δι’ ευσέβειαν ω πώς ηγάπων! Οι Άγιοι Φήλιξ ο Πρεσβύτερος και Ευσέβιος ο Διάκονος μαρτύρησαν δια ξίφους. Ίσως να είναι οι ίδιοι με αυτούς που εορτάζουν στις 7 Οκτωβρίου σαν Άγιοι Ευσέβιος ο Πρεσβύτερος και Φίληξ.

 Συ και λογισμούς ζων νόθους ήγξας πάτερ, Kαι συλλογισμών γνους τέχνην απηλλάγης. Ο Άγιος Λεόντιος ο φιλόσοφος απεβίωσε ειρηνικά.

 Ασκητικώς ζήσαντες άνδρες έξ άμα, Αθλητικώς θνήσκουσιν εκ ξίφους άμα. Οι Άγιοι Έξι Οσιομάρτυρες οι ερημίτες μαρτύρησαν δια ξίφους, μαζί με τον Άγιο Ούαρο (βλέπε την ίδια ημέρα).

 Eις τον Σαδώθ. Σαδὼθ ὁ θεῖος τὴν κάραν τμηθεὶς ξίφει, Θεοῦ Σαβαὼθ νῦν παρίσταται θρόνῳ. Eις τους εκατόν είκοσι Mάρτυρας. Δεκὰς δεκαπλῆ Μαρτύρων συμμαρτύρων, Καὶ δὶς δέκα θνῄσκουσι πληγέντες ξίφει. Ο Σαδώθ (ή Σαδώκ ή Σαδώχ) έζησε περί το 330 μ.Χ. και πιστεύοντας στο Χριστό έγινε επίσκοπος της μικρής χριστιανικής κοινότητας της Περσίας. Λόγω του φιλανθρωπικού του έργου ήταν αγαπητός όχι μόνο από τους χριστιανούς αλλά και από τους ειδωλολάτρες κάτι που ενοχλούσε τους ιερείς των Περσών. Γι' αυτό τον κατηγόρησαν στον Σαπώρ. Αυτός πιστεύοντάς τους, κάλεσε τον Άγιο να απολογηθεί και να αρνηθεί το Χριστό. Ο Σαδώθ αρνήθηκε και γι' αυτό οδηγήθηκε στο δήμιο μαζί με εκατόν είκοσι Χριστιανούς που ανήκαν στο μικρό αλλά εκλεκτό ποίμνιό του. Η μνήμη των Αγίων αυτών επαναλαμβάνεται και την 20η Φεβρουαρίου σαν Άγιος Σαδώκ ο Ιερομάρτυρας και οι μαζί μ' αυτόν Εκατόν εικοσιοκτώ μάρτυρες.

H Αγία Φριδεσγουΐδη (Frideswide) ήταν Αγγλίδα πριγκίπισσα και ηγουμένη. H Φριδεσγουΐδη ήταν θυγατέρα του αντιβασιλέα της Μερκίας Dida of Eynsham με την βοήθεια του οποίου έφτιαξε ένα κοινόβιο. Ο Άλγκαρ, ένας βασιλιάς της Μερκίας την ζήτησε σε γάμο αλλά η Φριδεσγουΐδη αρνήθηκε και ο Άλγκαρ προσπάθησε να την απαγάγει. Εκείνη, για να ξεφύγει, κρύφτηκε σ' ένα δάσος έξω από την Οξφόρδη. Ο βασιλιάς την ακολούθησε αλλά έξω από τις πύλες της πόλης της Οξφόρδης έπεσε από το άλογο και έσπασε τον λαιμό του. Κάποτε, οι μοναχές από το κοινόβιο του Binsey, παραπονέθηκαν πως έπρεπε να κουβαλούν νερό από τον Τάμεση και πως η απόσταση ήταν μεγάλη. Η Αγία Φριδεσγουΐδη προσευχήθηκε και τότε ανέβλυσε μία πηγή. Η πηγή έχει θεραπευτικές ιδιότητες και υπάρχει ακόμη στην εκκλησία της Αγίας Μαργαρίτας στο Binsey, λίγα μίλια μακρυά από την Οξφόρδη. Παρέμεινε ηγουμένη στο μοναστήρι της Οξφόρδης μέχρι την κοίμησή της το 727 μ.Χ. (ή σύμφωνα με κάποιες άλλες πηγές το 735 μ.Χ.), όπου ετάφη. H Αγία Φριδεσγουΐδη ε

Η Ιερά εικόνα της Παναγίας Βασίλισσας είναι μοναδική στον Ελλαδικό χώρο και το θέμα της αναφέρεται στην κατάσταση της Παναγίας μας μετά τον θάνατό της. Η Κυρία Θεοτόκος μετά την Κοίμηση και Μετάστασή της στους ουρανούς δέχεται τιμές μοναδικές από τον Κύριο και Θεό Της, Ιησού Χριστό. Την στέφει Βασίλισσα των Ουρανών και της αποδίδει θρόνο υψηλό στα δεξιά Της. Γι’ αυτό όπως λέγει και ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός η Παναγία μας κατέχει τα «Δευτερεία τῆς Ἁγίας Τριάδος» και γι’ αυτό υμνείται περισσότερο από κάθε άλλον άγιο κατά την προφητεία και αποκάλυψη «ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριούσι μὲ πᾶσαι αἳ γενεαί…». Ονομάστηκε Βασίλισσα από την Προφητεία του ψαλμωδού Δαυίδ «Παρέστη ἡ Βασίλισσα ἐκ δεξιῶν σου, ἐν ἰματισμῶ, διαχρύσω, περιβεβλημένη, πεποικιλμένη…». Η Ιερά εικόνα της Παναγίας μας κατασκευάστηκε για την κόγχη του Ιερού Βήματος του Ι. Ν. Αγίου Γεωργείου Αγίων Αναργύρων Μουζακίου Καρδίτσας, καθότι ο Ιερεύς έχει ιδιαίτερη σχέση με την Θεομήτορα. Οι Αγιορείται Πατέρες καθώς πολύ περισσότερο ο Γέροντα

Kτίτωρ Mονής συ ω Iωάννη Pίλας, Δειχθείς, κατοικείς νυν Mονάς τας εν πόλω. Ο Όσιος Ιωάννης ήταν Βούλγαρος στην καταγωγή και γεννήθηκε στο χωριό Σκρίνο, κοντά στη Σόφια (Βουλγαρίας), επί βασιλείας Πέτρου του Βούλγαρου (περί το 884 μ.Χ.). Έχοντας μοναχική κλίση, πήγε πρώτα σε κάποια Μονή και κατόπιν ανέβηκε στο όρος Ρίλα. Εκεί έκτισε πρώτα μικρή καλύβα, που με το χρόνο έγινε καταφύγιο πολλών μοναχών. Οπότε έκτισε τη Μονή του Ρίλα, στην οποία ασκητικά αφού έζησε, απεβίωσε ειρηνικά

Ο Άγιος Μνάσωνας αναφέρεται στις πράξεις των αποστόλων ως εξής: «Μετὰ δὲ τᾶς ἡμέρας ταύτας ἐπισκευασάμενοι ἀνεβαίνομεν εἰς Ἱερουσαλήμ· συνῆλθον δὲ καὶ τῶν μαθητῶν ἀπὸ Καισαρείας σὺν ἠμίν, ἄγοντες παρ' ὦ ξενισθῶμεν Μνάσων τινι Κυπρίω, ἀρχαίω μαθητή» (Πράξ. κα’ 15, 16). Δηλαδή, υστέρα από τις ήμερες αυτές οι Απόστολοι Παύλος, Λουκάς κι οι σύντροφοι τους ετοίμασαν τις αποσκευές τους κι ανέβηκαν στα Ιεροσόλυμα. Εκεί ήρθαν κι από την Καισαρεία μερικοί από τους μαθητές κι έφεραν μάλιστα μαζί τους και κάποιο Μνάσωνα, Κύπριο «αρχαίο μαθητή» στο σπίτι του οποίου επρόκειτο να φιλοξενηθούν. Από το συναξάρι του μαθαίνουμε πως ο Άγιος Μνάσων γεννήθηκε στην Ταμασό από γονείς ειδωλολάτρες. Κάποια φορά, όταν ήταν πια μεγάλος, οι γονείς του έστειλαν αυτόν μαζί με τον φίλο του Θεωνά στη Ρώμη για να διευθετήσουν τη διαφορά που υπήρχε μεταξύ των ειδωλολατρών του Πολιτικού και του χωριού Πέρα ποιος από τους ψευδώνυμους, ειδωλολατρικούς θεούς, που είχαν προστάτες ήταν ο μεγαλύτερος. Στη Ρώμη οι δύο φίλο

 Ξεσμοὺς ἀπείρους καρτεροῦντος Οὐάρου, Σατὰν πλάνης ἔξαρχος Οὐαὶ μοι! λέγει. Μέτοχος της θερμής και γενναίας πίστης, που ανθίζει και θαυματουργεί στους μεγάλους αγώνες και στις σκληρές δοκιμασίες της Εκκλησίας, ο Ούαρος, ήταν στρατιώτης από τα Τύανα στα χρόνια των διωγμών επί Διοκλητιανού. Εκτελούσε καθήκοντα φρουρού στις φυλακές, όπου έκλειναν χριστιανούς. Τα παθήματά τους τον έθλιβαν και η γενναιότητα τους άναβε περισσότερο την πίστη του. Ήταν και αυτός χριστιανός, αλλά οι ανώτεροί του και οι συστρατιώτες του δεν το ήξεραν. Επομένως δεν υπήρχε εναντίον του καμία υποψία και επωφελούμενος απ' αυτό κατόρθωνε να φέρνει τροφές στους μάρτυρες, να τους ενισχύει και να τους παρηγορεί. Κάποτε έφεραν στην φυλακή έξι πιστούς σεβάσμιους ασκητές. Ήταν και έβδομος, αλλά πέθανε στο δρόμο λόγω γήρατος από τις κακουχίες. Οι έγκλειστοι αυτοί, με τη φυσιογνωμία των λόγων και των τρόπων τους, επηρέασαν πολύ την ψυχή του Ουάρου, ώστε θέλησε να πεθάνει μαζί τους. Όταν λοιπόν τους ρώτησε ο δικαστής που

Η Οσία Κλεοπάτρα απεβίωσε ειρηνικά. Περιποιήθηκε τον Άγιο Ούαρο (βλέπε την ίδια ημέρα), όταν τον βασάνιζαν. Μετά τον θάνατο του Αγίου Ούαρου, η Κλεοπάτρα πήρε τα λείψανα του, τα έθαψε στην Παλαιστίνη και έκτισε μεγαλοπρεπή Ναό αφιερωμένο στον Άγιο. Η Κλεοπάτρα είχε έναν μονάκριβο γιο ο οποίος ήταν αξιωματούχος στην αυλή του βασιλιά. Κάποτε όμως αρρώστησε βαριά και πέθανε. Τότε η Κλεοπάτρα έτρεξε στον Ναό του Αγίου Ούαρου και τον παρακάλεσε είτε να αναστήσει τον γιο της είτε να πάρει και αυτή μαζί με εκείνον. Η Κλεοπάτρα, εξαντλημένη πλέον, κοιμήθηκε και είδε στον ύπνο της τον Άγιο Ούαρο μαζί με τον γιο της στολισμένους με λαμπρά ενδύματα να της λένε παρηγορητικά λόγια. Όταν ξύπνησε, γέμισε από χαρά διότι κατάλαβε ότι ο γιος της ήταν στον Παράδεισο. Πήρε, λοιπόν, το νεκρό σώμα του γιου της και το έθαψε κοντά στον τάφο του Αγίου Ούαρου. Αφού διαμοίρασε την περιουσία της στους φτωχούς, έμεινε κοντά στον Ναό και έκανε πολλές αγαθοεργίες και αφού πέρασαν επτά χρόνια, κοιμήθηκε εν ειρήνη.

Ὁ γῆς Ἰωὴλ ἐκτραγῳδήσας πάθη, Μετῆλθεν ἐκ γῆς εἰς τόπον κρείττω πάθους. Ἐννεακαιδεκάτῃ μόρος ἀμφ' ἐκάλυψεν Ἰωήλ. Ο Προφήτης Ιωήλ είναι ένας από τους δώδεκα μικρούς λεγόμενους προφήτες. Ήταν γιος του Βαθουήλ, από τη φυλή Ρουβήμ (αυτό όμως δεν είναι σαφές, διότι άλλοι τον θέλουν καταγόμενο από την φυλή Γαδ), και προφήτευσε όταν βασιλιάς στη φυλή του Ιούδα ήταν ο Ιωάς (878 - 838 π.Χ). Το προφητικό του βιβλίο, έχει λεχθεί ότι το διακρίνει ύφος ποιητικότατο, περίκομψο, ζωηρό και αποτελεί κόσμημα της εβραϊκής φιλολογίας. Να τι λέει περί μετανοίας: «Καὶ νῦν λέγει Κύριος ὁ Θεὸς ὑμῶν ἐπιστράφητε πρός με ἐξ ὅλης τῆς καρδίας ὑμῶν καὶ ἐν νηστείᾳ καὶ ἐν κλαυθμῷ καὶ ἐν κοπετῷ καὶ διαῤῥήξατε τὰς καρδίας ὑμῶν καὶ μὴ τὰ ἱμάτια ὑμῶν καὶ ἐπιστράφητε πρὸς Κύριον τὸν Θεὸν ὑμῶν, ὅτι ἐλεήμων καὶ οἰκτίρμων ἐστι, μακρόθυμος καὶ πολυέλεος» (Ιωήλ, Β' 12-13). Και τώρα, λέει ο Κύριος και Θεός σας: Επιστρέψτε με μετάνοια σ' εμένα με όλη σας την καρδιά, με νηστεία και με δάκρυα μετανοίας. Σχίστε τις καρδ