ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Στις 2 Αυγούστου 1915 ο πρωθυπουργός Δ. Γούναρης σε συνέλευση των κυβερνητικών βουλευτών πουπραγματοποιήθηκε στο ξενοδοχείο «Τουρίστ» οπου και ο ίδιος διέμενε «υπέδειξε κυβερνητικόν υποψήφιον Πρόεδρον της Βουλής τον κ. Ιωάννην Δέλλιον βουλευτήν εκ Σερρών…».

Στις 2 Αυγούστου 514 π.Χ., ο  Πέρσης στρατηγός  του  Δαρείου Α΄ Μεγάβαζος ερημώνει τη χώρα των Σιροπαιόνων και αιχμαλωτίζει τους κατοίκους που τους μεταφέρει με βία στις Σάρδεις. Στην συνέχεια και σε γενικές γραμμές ο  Μεγάβαζος έστειλε απεσταλμένους στον Αμύντα Α', βασιλιά της Μακεδονίας, απαιτώντας την αποδοχή της περσικής κυριαρχίας, την οποία ο βασιλιάς αποδέχτηκε. Ο Μεγάβαζος έλαβε το δώρο "Γης και Ύδατος" από τον Αμύντα, το οποίο συμβόλιζε την υποταγή στον Αυτοκράτορα των Αχαιμενιδών. Ο Αμύντας στη συνέχεια ενήργησε ως ύπαρχος του Δαρείου Α'. Προέκυψαν διαφωνίες όταν τα μέλη της περσικής αντιπροσωπείας προσέβαλαν τους Μακεδόνες κάνοντας παρέα με τις γυναίκες τους. Ο Μακεδόνας πρίγκιπας Αλέξανδρος Α' αντέδρασε σε αυτό δολοφονώντας αρκετούς Πέρσες διπλωμάτες και τους συνοδούς τους. Η σύγκρουση αργότερα διευθετήθηκε με τον γάμο ενός από τους γιους του Μεγάβαζου, του Βούβαρη, με τη Μακεδόνα πριγκίπισσα Γυγαία, κόρη του Αμύντα. Μετά την επιστροφή του στη Μικρά Α

Οι Τούρκοι παίρνουν και τα τελευταία φρούρια της Πελοποννήσου από τους Φράγκους. Με την ευκαιρία αυτή έρχεται στα Σέρρας στις 2 Αυγούστου 1715 ο Σουλτάνος Αχμέτ ο Γ’ που εκείνη την εποχή βρίσκονταν στο Νευροκόπι, με όλο του το στράτευμα διοργανώνοντας λαμπρές δημόσιες γιορτές και “Ντουνανμάδες” (φωταψίες).

  Ἔχεις Σιὼν πάμπολλα θεῖα καὶ ξένα. Νεκρὸν Στεφάνους δὸς πόλει Κωνσταντίνου. Δευτερίῃ νέκυος Στεφάνου γένετ' Ἀνακομιδή. Το γεγονός αυτό συνέβη στα χρόνια που οι μεγάλοι διωγμοί των πρώτων χριστιανών είχαν κοπάσει και αυτοκράτωρ ήταν ο Μέγας Κωνσταντίνος. Τότε, ο Άγιος Στέφανος (βλέπε 27 Δεκεμβρίου) φανερώθηκε τρεις φορές σε κάποιον ευσεβή γέροντα ιερέα, το Λουκιανό, και του αποκάλυψε τον τόπο, όπου ήταν κρυμμένο το λείψανο του. Αυτός αμέσως το ανέφερε στον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Ιωάννη, που με τη σειρά του πήγε στον υποδεικνυόμενο τόπο και πράγματι βρήκε το Ιερό λείψανο του Αγίου Στεφάνου. Κατά την εύρεση έγινε μεγάλος σεισμός, και το λείψανο του Αγίου πλημμύρισε ευωδιά τους παρευρισκόμενους στον τόπο εκείνο. Λέγεται ότι από τον ουρανό ακούστηκαν αγγελικές φωνές, που έλεγαν «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῶ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία». Δηλαδή, δόξα ας είναι στο Θεό, στα ύψιστα μέρη του ουρανού και στην ταραγμένη από την αμαρτία γη ας βασιλεύσει η θεία ειρήνη, διότι ο Θεός φανέρωσ

Ο Άγιος Βασίλειος ο δια Χριστόν σαλός γεννήθηκε στη Μόσχα το 1468 μ.Χ. επί βασιλείας του Ιβάν Γ' από φτωχούς και τίμιους ευσεβείς γονείς. Από τα πρώτα του χρόνια φάνηκε ότι θα γινόταν άγιος άνθρωπος. Αρνιόταν να θηλάσει από τον αριστερό μαστό της μητέρας του και ποτέ δε θήλαζε Τετάρτες και Παρασκευές. Όταν μεγάλωσε, ο πατέρας του τον έστειλε σαν μαθητευόμενο σ' έναν υποδηματοποιό. Εκεί ο μικρός Βασίλειος, δούλευε και εξυπηρετούσε το αφεντικό του μέχρι κάποια μέρα που κάποιος πελάτης τους παράγγειλε ένα ζευγάρι μπότες, πού τις ήθελε ιδιαίτερα δυνατές. Ο νεαρός Βασίλειος χαμογέλασε για να ρωτηθεί σχετικά από το αφεντικό του, μετά που έφυγε ο πελάτης. Του απάντησε ότι ο άνθρωπος αυτός δε θα προφτάσει να φορέσει τις μπότες του γιατί θα πεθάνει. Και πράγματι την επαύριον πέθανε. Το γεγονός αυτό είχε παίξει τεράστια σημασία για τον άγιο για το υπόλοιπο της σταδιοδρομίας του. Διότι εάν ο άνθρωπος εκείνος γνώριζε την ώρα του θανάτου του θα μεριμνούσε για την ψυχή του και όχι να καταπιά

Πότε έζησε ακριβώς η Οσία Φωτεινή (γνωστή στην Κύπρο και σαν Αγία Φώτου η θαυματουργός) και ποια ήταν η καταγωγή της, δεν γνωρίζουμε. Η παράδοση μας λέει πώς γεννήθηκε στο Ριζοκάρπασο από απλοϊκούς, αλλά ευλαβείς γονείς. Από μικρούλα η Φωτού ξεχώριζε από τις συνομήλικες της για την καλοσύνη της, το φέρσιμο της, την προθυμία της να εξυπηρετήσει τους άλλους, την αρετή της. Τα μεγάλα της φωτεινά μάτια καθρέφτιζαν τον πλούτο της καρδιάς της και σκόρπιζαν παντού την εμπιστοσύνη, τη χαρά. Στο σχολείο του χωρίου της έμαθε η Φωτού τα πρώτα γράμματα. Σαν έμαθε να διαβάζει πήρε κι άρχισε να αποστηθίζει διάφορους ψαλμούς και ύμνους της Εκκλησίας μας. Όταν έφτασε σε ηλικία γάμου, η Αγία, έφυγε από το σπίτι της και πήγε σε μια σπηλιά για να ασκητεύσει. Στο σπήλαιο αυτό η αγνή κι η ηρωική κόρη πέρασε όλη της τη ζωή. Μια ζωή εγκαρτέρησης και προσευχής, ζωή εγκράτειας και αφιέρωσης ολοκληρωτικής στον Ουράνιο Νυμφίο Χριστό. Το άγιο λείψανο της που τάφηκε κι ευρέθηκε στη σπηλιά γύρω στα 1718 - 32 μ.Χ. μ

Ο νεομάρτυρας Θεόδωρος γεννήθηκε σ' ένα χωριό της επαρχίας Ελλησπόντου και Τρωάδος, που στα τουρκικά ονομαζόταν Ερένκιοι. Ανατράφηκε δε από ευσεβείς γονείς, τον Γεώργιο και την Κυριακή. Σε νεαρή ηλικία πήγε στην πόλη Τανάκ Καλέ (Δαρδανέλια), όπου έμαθε και εξασκούσε την τέχνη επεξεργασίας σουσαμιού. Αν και ήταν μόλις 20 χρονών, ο Θεός τον είχε προικίσει με πλούσια αρετή. Αυτό όμως το πρόσεξε και κάποιος πλούσιος Τούρκος της πόλης, που θέλησε να τον εξισλαμίσει και να τον κάνει γαμπρό του και κληρονόμο του. Γι' αυτό και χρησιμοποίησε πολλά δόλια μέσα. Αλλά ο Θεόδωρος απέρριψε όλες τις προτάσεις του. Τότε ο Τούρκος τον συκοφάντησε στον κριτή της πόλης, ότι δήθεν ο Θεόδωρος - μετά από μια αρρώστια του - είπε ότι θα γίνει μωαμεθανός, αν γίνει υγιής. Ο Κριτής ρώτησε τον Θεόδωρο αν αληθεύουν όλα αυτά. Τότε ο μάρτυρας απάντησε: «Εγώ είμαι χριστιανός απ' τους γονείς μου και χριστιανός θέλω να πεθάνω. Τον Ιησού μου δεν αρνούμαι και τη μιαρή θρησκεία σας απεχθάνομαι». Αμέσως τότε τον

  Το Βασιλικό Διάταγμα, βάσει του οποίου ιδρύθηκε η Κοινότητα Ροδόπολης Σερρών Η Ροδόπολη αναγνωρίσθηκε ως Κοινότητα στις 2 Αυγούστου 1926, με σχετικό Διάταγμα που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, το οποίο αποσπούσε τον οικισμό από τον τότε υπάρχοντα συνοικισμό του Σιδηροδρομικού Σταθμού Πορροΐων. Παλιότερα, υπαγόταν διοικητικά στην επαρχία Σιντικής.