ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

  Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 3/12/1932, Σελίδα: 1 Στις 2 Δεκεμβρίου 1932 ξεκίνησε η δίκη για την δολοφονία 2 ατόμων στο Δαφνούδι Η εφημερίδα Μακεδονία έγραψε: Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 3/12/1932, Σελίδα: 1 Εἰς τὸ Κακουργοδικεῖον τῆς πόλεώς μας ἐκδικάζεται ἀπὸ τῆς χθὲς μία ἐν· διαφέρουσα ὑπόθεσις πολλαπλοῦ φόνου | καὶ τραυματισμοῦ, ἥτις ἐπισυμβᾶσα τὸν παρελθόντα Μάρτιον εἰς τὸ Δαφνούδι · τῆς περιφερείας Σερρών, ἐξακολουθεῖ νὰ κρατῇ ἐν συγκινήσει, λόγῳ τῶν συν- | ταρακτικών περιστάσεων ὑφ᾽ ἂς ἐξετυ· λίχθη, ὁλόκληρον τὴν περιφέρειαν. Ο ᾿Απόστολος Καλαϊτζῆς ἡ · γάμβρου του Θωμᾶ Μέλιου λόγῳ κλη- ·ρονομικών διαφορῶν ἐφόνευσε τὴν 10ὴν Μαρτίου τὸν ὑπάλληλον τούτου καὶ αὐ· τὸν τὸν ἴδιον ἑτραυμάτισε δὲ σοβαρῶς τρεῖς ἀνεψιούς του καὶ ἐπυροβόλησεν ἐπανειλημμένως κατὰ τῆς γυναικαδέλ- - φης του. Ως προκύπτει ἐκ τῆς ἀκροα» | ματικής διαδικασίας καὶ τῶν καταθέ- σεων τῶν ὑποστάντων τὴν ἐπίθεσιν 1 νῃ συγγενῶν τοῦ Μέλιου, ἡ πρᾶξις ἔλαβε χώραν ὑπὸ τὰς κάτωθι συνθήκας. | - Εἰς τὸ χωρίον Δα...

Στις 2 Δεκεμβρίου 1932 πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια του ανακαινισμένου Προσφυγικού Νοσοκομείου Σερρών. Στην εκδήλωση μίλησε ο Νομίατρος και Διευθυντής του Νοσοκομείου, Ηλιάσκος, ο οποίος ανέφερε ότι η ανακαίνιση του πρώτου ορόφου πραγματοποιήθηκε με την οικονομική συμβολή της Νομαρχίας, των Δήμων και των Κοινοτήτων του νομού. Ένας από τους θαλάμους του νοσοκομείου ονομάστηκε «Στέφανος Ντίκογλου» προς τιμήν του Νομάρχη, για τη συμβολή του στο έργο. Το «Προσφυγικό» Νοσοκομείο ιδρύθηκε στις Σέρρες το 1925 και λειτούργησε σε παλιό τούρκικο κτίσμα στη συνοικία Εβρενός Μπέη. Με το Ν. 965/1937 μετονομάστηκε σε «Κρατικό» (Θεοδωρίδου, 2010). 

  Στις 2 Δεκεμβρίου 1928, στις Σέρρες, προβλήθηκαν οι εξής ταινίες στους κινηματογράφους της εποχής: Στον "Ορφέα": Η ταινία "Ο Σουλτάν Χαμήτ", η οποία πιθανώς σχετιζόταν με ιστορικά ή πολιτικά γεγονότα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στο "Πάνθεον": "Ο Ένοχος", πιθανόν ένα δράμα με έμφαση σε ηθικά ή κοινωνικά ζητήματα. Στα "Διονύσια": "Η όγδοη γυναίκα του Λαντρύ", που θα μπορούσε να είναι μια ελαφριά κωμωδία ή ρομαντική ταινία.

Στις 2 Δεκεμβρίου 1907, ο Μητροπολίτης Μελενίκου Αιμιλιανός Δάγγουλας κατέγραψε σε έκθεσή του τις βιαιότητες του Βουλγαρικού κομιτάτου, αναφέροντας μεταξύ άλλων μια αποτυχημένη επίθεση εναντίον Έλληνα Ορθόδοξου προύχοντα του χωριού Σερπάνιου.  «Επίθεσις, ευτυχώς και πάλιν ανεπιτυχής, υπό 15μελούς βουλγαρικής συμμορίας εναντίον του προύχοντος του χωρίου Σερπανίου έλληνος ορθοδόξου Σφέτκου».

Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο του Ρώσου Αγίου.

 Δεν υπάρχουν λεπτομέρειες για τον Βίο του Οσίου Ισίδωρου.

 Ο Όσιος Αθανάσιος έζησε στην Λαύρα των Σπηλαίων και θεράπευε όσους τον επισκέπτονταν με πίστη.

Ο Άγιος Μωυσής (ή Μωσής) ο Ομολογητής είναι άγνωστος στον Συναξαριστή του Αγίου Νικόδημου. Μνημονεύεται σαν Ομολογητής την 2α Δεκεμβρίου στον Συναξαριστή Delehaye. Ίσως είναι ο ίδιος με τον Μωυσή τον Οικονόμο που αναφέρει ο Παρισινός Κώδικας 1578 την 3η Δεκεμβρίου.

 Ἀνδρῶν τετρακτὺς εἰς ἄλυπον χωρίον, Ἐκ θλίψεως γέμοντος ἦλθε χωρίου. Οι Άγιοι Ιωάννης, Ηρακλείμων, Ανδρέας και Θεόφιλος κατάγονταν από την πόλη Οξύρρυγχο της Κάτω Αιγύπτου, στη δυτική όχθη του ποταμού Νείλου και ήταν γιοι γονέων χριστιανών. Διάβαζαν τις Άγιες Γραφές και θέλησαν την ερημική ζωή. Στην έρημο, γνώρισαν κάποιο υπέργηρο ευσεβή ερημίτη και έμειναν κοντά του ένα χρόνο, ασκούμενοι. Όταν πέθανε ο γέροντας τους, αυτοί έμειναν εκεί για 60 ολόκληρα χρόνια με πολλή άσκηση και προσευχή. Κάθε Σάββατο, πήγαιναν στους πλησιέστερους συνοικισμούς και κήρυτταν στους ανθρώπους το λόγο του Θεού. Έτσι στήριζαν ψυχές, μέχρι που ειρηνικά απεβίωσαν.

Προς πυρ Άβιβος είπεν αλγείν ουκ έχω, Έχων συνόντα του πυρός τον Δεσπότην. Ο Άγιος Άβιβος έζησε στα χρόνια του βασιλιά Λικινίου (307 - 323 μ.Χ.) και ήταν διάκονος στην πόλη Θαλσεΐ. Επειδή δίδασκε τον λόγο του Θεού περιφερόμενος πόλεις και χωριά, συνελήφθη. Ομολόγησε τον Χριστό μπροστά στον έπαρχο και καταδικάστηκε να καεί ζωντανός στη φωτιά. Οι χριστιανοί αφού πήραν το άγιο λείψανό του, με τιμές το έθαψαν μαζί με αυτά των αγίων μαρτύρων Γουρία και Σαμονά (βλέπε 15 Νοεμβρίου) στο μέρος Βηθελακικλά.

Η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας της «Γερόντισσας» βρίσκεται στην Ιερά Μονή Παντοκράτορος του Αγίου Όρους και είναι εφέστια εικόνα του Μοναστηρίου. Είναι αντίγραφο της ψηφιδωτής εικόνος της Παναγίας Γοργοεπηκόου, που βρισκόταν στη μονή Παντοκράτορος της Κωνσταντινουπόλεως. Η μορφή της είναι στη θέα γλυκύτατη, ευχάριστη και γεμάτη έλεος, αφήνοντας στον κάθε προσκυνητή αισθήματα χαράς, ευφροσύνης, αγαλλιάσεως, ελπίδας, παρηγοριάς και ευσπλαχνίας, δείχνοντας ότι προστρέχει στην ανάγκη των τέκνων Της και ότι πάντοτε παραμυθεί τους πιστούς Της. Το πρώτο θαύμα της εικόνας αναφέρεται στους χρόνους της βασιλείας του Αλέξιου Α' του Κομνηνού, όταν αυτός άρχισε να κτίζει το αρχικό μονύδριο 500 μέτρα μακριά από τα σημερινά κτίρια της Μονής, πάνω σε ένα ύψωμα. Τότε, ενώ οι εργάτες έκτιζαν κανονικά, το βράδυ η εικόνα της Παναγίας μαζί με τα εργαλεία των οικοδόμων έφευγαν αοράτως και όταν το πρωί τα αναζητούσαν τα έβρισκαν στο σημείο όπου είναι σήμερα κτισμένη η Μονή· ήταν βέβαια έρημος ο τόπος...

Ο Όσιος Ιωαννίκιος ήταν Σέρβος από τη περιοχή της Ζέτας (σημερινό Μαυροβούνιο) και έζησε τον 13ο αιώνα μ.Χ. Από μικρή ηλικία είχε την μεγάλη αγάπη προς τον Χριστό και νεαρός ακόμα, αποφάσισε να εγκαταλείψει τη κοσμική ζωή και το πατρικό του σπίτι και να ξεκινήσει το μοναχικό του βίο για τον οποίο είχε μεγάλο ζήλο. Πρώτα μόνασε σε ένα βουνό που ονομάζεται Crna Reka (Μαύρο Ποτάμι) όπου πριν απ΄ αυτόν μόνασε άλλος ένας γνωστός ασκητής, ο Όσιος Πέτρος του Κόρης (st. Petar Koriski). Αλλά όταν έγινε γνωστός για την μεγάλη άσκηση του στους ανθρώπους, ο Όσιος έφυγε στη Ντρένιτσα (Drenica) και κρύφτηκε στο πυκνό δάσος όπου πέρασε ολόκληρη τη ζωή του στην άσκηση και την προσευχή. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Δεσπότης της Σερβίας, Γεώργιος Μπράνκοβιτς (Đurađ Brankovic) έφερε την άρρωστη κόρη του στον Άγιο, την οποία ο Άγιος Ιωαννίκιος θεραπεύτηκε. Για να τον ευχαριστήσει, ο Δεσπότης έχτισε ένα μοναστήρι στην περιοχή εκείνη, που σήμερα είναι γνωστό ως μοναστήρι Ντέβιτς. Στο μοναστήρι αυτό, που βρίσκ...

  Ο Όσιος Αββακούμ ο ασκητής ήταν ένας Κύπριος ασκητής εκ των Αλαμανών. Στην ορεινή Πιτσιλιά της Κύπρου, στο κατάφυτο και ολόδροσο Φτερικούδι, ασκήτευσε ο Όσιος Αββακούμ, ο θαυματουργός. Σαν φιλέρημο πουλί ήρθε και έκτισε τη φωλιά του στις καταπράσινες φυλλωσιές της Καλαμιθάσας, στα ψηλώματα της νήσου των Αγίων, εκεί που η ψυχή αποζητά τα ύψη, εκεί που το πνεύμα εγκαταλείπει την ύλη, για να συναντήσει μέσα από την νήψη και την προσευχή τον άϋλο Δημιουργό του παντός, την εσταυρωμένη και αναστημένη Αγάπη. Ο Όσιος Αββακούμ, του οποίου αγνοούμε την πατρίδα και την καταγωγή, βρήκε στο όρος της Καλαμιθάσης μια σπηλιά, όπου ασκήτευσε προσδοκώντας την Βασιλεία των Ουρανών και επαναλαμβάνοντας το ψαλμικό: «Ει δώσω ύπνον τοις οφθαλμοίς μου και τοις βλεφάροις μου νυσταγμόν και ανάπαυσιν τοις κροτάφοις μου, έως ου εύρω τόπον τω Κυρίω, σκήνωμα τω Θεώ Ιακώβ» (Ψαλμ. 131, 4-5). Το στενό σπήλαιο των αγώνων του, η μικρή ασκητική του παλαίστρα, όπου νύχτα και ημέρα πάλευε με τους δαίμονες, προεικόνιζ...

Ύλης υπερβάς την δυάδα παμμάκαρ, (ήτοι την επιθυμίαν και τον θυμόν) Παρίστασαι νυν τη αΰλω Tριάδι. Ο Όσιος Κύριλλος γεννήθηκε το 1015 μ.Χ. στο χωριό Φιλέα της επαρχίας Δέρκων της Θράκης. Κατά το Άγιο Βάπτισμα ονομάστηκε Κυριάκος (Κύριλλος υπήρξε έπειτα το καλογερικό του όνομα) και από μικρός διακρίθηκε στα Ιερά Γράμματα. Στο εικοστό έτος της ηλικίας του παντρεύτηκε και απόκτησε παιδί. Αλλά επειδή είχε ζήλο στο μοναχικό βίο, όπως όλοι της εποχής εκείνης, αποφάσισε να εγκαταλείψει τη γυναίκα του και το παιδί του και να αποσυρθεί σε μοναστήρι, λέγοντας στη γυναίκα του: «ή να χωρίσουμε, ή να πάμε και οι δύο σε μοναστήρι». Η γυναίκα του όμως δεν δέχτηκε τίποτα από αυτά και έτσι ο Κύριλλος έμεινε στο σπίτι του ζώντας ασκητικά. Το 1060 μ.Χ. ίδρυσε μοναστήρι στο χωριό εκείνο, του οποίου το ναό ανήγειρε ο Αλέξιος Κομνηνός. Έτσι οσιακά έζησε ο Κύριλλος και κοιμήθηκε ειρηνικά το 1110 μ.Χ. Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε. Ως ξένος και πάροικος, των επιγείων τερπνών, ζ...

Θνήσκει Σολομών, ουχ’ ο του Δαβίδ γόνος, Αλλ’ ο Σολομών αρχιποιμήν ποιμένων. Απεβίωσε ειρηνικά

Ο όσιος Γέρων Πορφύριος, κατά κόσμον Ευάγγελος Μπαϊρακτάρης, γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1906 μ.Χ., στην Εύβοια, στο χωριό Άγιος Ιωάννης της επαρχίας Καρυστίας. Οι γονείς του, Λεωνίδας Μπαϊρακτάρης και Ελένη, το γένος Αντωνίου Λάμπρου, ήταν ευσεβείς και φιλόθεοι άνθρωποι. Ο πατέρας του, μάλιστα, ήταν ψάλτης στο χωριό και είχε γνωρίσει προσωπικά τον Άγιο Νεκτάριο. Η οικογένειά του ήταν πολυμελής και οι γονείς, φτωχοί γεωργοί, δυσκολεύονταν να τη συντηρήσουν. Γι’ αυτό ο πατέρας υποχρεώθηκε να φύγει στην Αμερική, όπου δούλεψε στην κατασκευή της διώρυγας του Παναμά. Ο μικρός Ευάγγελος ήταν το τέταρτο παιδί της οικογένειας. Φύλαγε πρόβατα στο βουνό και είχε παρακολουθήσει μόνο την πρώτη τάξη του δημοτικού, όταν αναγκάστηκε και αυτός λόγω της μεγάλης φτώχειας να πάει στη Χαλκίδα για να δουλέψει. Ήταν μόλις επτά χρονών. Εργάστηκε δύο τρία χρόνια σ ἕνα κατάστημα. Μετά πήγε στον Πειραιά, όπου δούλεψε δύο χρόνια στο παντοπωλείο ενός συγγενούς. Στα δώδεκά του χρόνια έφυγε κρυφά για το Άγιον Όρος...

Ὄντως μύρον πέφηνε Χριστῷ Μυρόπη, Σῶμα προσδοῦσα διὰ τοῦτον βασάνοις. Η Αγία Μυρώπη (ή Μερόπη) ήταν από τις πιο γενναίες γυναίκες, που μαρτύρησαν στα πρώτα χρόνια της χριστιανικής Εκκλησίας. Έζησε στα μέσα του 3ου αιώνα μ.Χ. και γεννήθηκε στην πόλη Έφεσο. Έχασε νωρίς τον πατέρα της και ανατράφηκε στην πίστη του Χριστού από τη μητέρα της, που καταγόταν από τη Χίο (λέγεται μάλιστα ότι στην Έφεσο, η Αγία πήγαινε καθημερινά στον τάφο της Αγίας Ερμιόνης (βλέπε 4 Σεπτεμβρίου), θυγατέρας του αποστόλου Φιλίππου και έπαιρνε το αναβλύζον απ' αυτόν μύρο και τον έδινε με αφθονία στους πιστούς, γι' αυτό και ονομάστηκε Μυρώπη). Όταν ο Δέκιος εξαπέλυσε άγριο διωγμό κατά των χριστιανών, η Μυρόπη με τη μητέρα της άφησε την Έφεσο και πήγαν στη Χίο, όπου ευεργετούσαν απόρους ασθενείς. Αλλά ο διωγμός εξαπλώθηκε και στην ειρηνική Χίο και μεταξύ των θυμάτων ήταν και ο Άγιος Ισίδωρος (βλέπε 14 Μαΐου). Ο ειδωλολάτρης άρχοντας Νουμέριος, διέταξε να μείνει άταφο το σεπτό λείψανο του μάρτυρα. Αλλά η Μυρώ...

Τάττει Θεὸς σοι τοὺς πόδας τεθνηκότι, Εἰς συντέλειαν Ἀββακούμ, καθὼς ἔφης. Δευτερίῃ Ἀββακοὺμ ἀνεβήσατο εἰς Θεοῦ ἄστυ. Ο προφήτης Αββακούμ, που το όνομά του σημαίνει «θερμός εναγκαλισμός», ήταν από τη φυλή του Συμεών και γιος του Σαφάτ και ο χρόνος που έδρασε τίθεται μεταξύ 650 και 672 π.Χ. Ήταν ένας απο τους δώδεκα μικρούς Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης και στο προφητικό του βιβλίο, που διακρίνεται για την αξιόλογη λογοτεχνική του χάρη, ελέγχει τον ιουδαϊκό λαό, επειδή παρεξέκλινε από την αληθινή θρησκεία στην ειδωλολατρία. Να τι συγκεκριμένα αναφέρει, σχετικά με το πως πρέπει κανείς να πιστεύει στο Θεό: «Ἐὰν ὑποστείληται, οὐκ εὐδοκεῖ ἡ ψυχή μου ἐν αὐτῷ· ὁ δὲ δίκαιος ἐκ πίστεώς μου ζήσεται. Ἐγὼ δὲ ἐν τῷ Κυρίῳ ἀγαλλιάσομαι, χαρίσομαι ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ σωτήρι μου». ( Αββακούμ, β' 4, γ' 18). Που σημαίνει, αν κανείς λιποψυχήσει και αδημονήσει στις διάφορες δοκιμασίες, ας μάθει, λέει ο Κύριος, ότι δεν επαναπαύεται η ψυχή μου σ' αυτόν. Ο δίκαιος που πιστεύει σ' εμένα και τηρεί το ...

To 2010 και επίσημα 2 Δεκεμβρίου, ξεκινά η λειτουργία της εφαρμογής μηνυμάτων και τηλεφωνικών συνδιαλέξεων Viber, που αναπτύχθηκε στο Ισραήλ από τον πρώην επικεφαλής της Υπηρεσίας Πληροφοριών του Στρατού Ταλμόν Μάρκο. Το Viber είναι μια ισραηλοελληνική εφαρμογή για απευθείας μηνύματα για smartphone και tablets που αναπτύχθηκε από την Rakuten. Εκτός από την ανταλλαγή άμεσων μηνυμάτων, οι χρήστες μπορούν να ανταλλάσσουν φωτογραφίες, βίντεο και μηνύματα πολυμέσων ήχου. Το λογισμικό είναι διαθέσιμο σε Apple iOS, Android, BlackBerry OS, Nokia Series 40, Symbian, Bada, Windows Phone, Mac OS, Microsoft Windows και Linux. Το Viber λειτουργεί σε δίκτυα 3G / 4G / 5G και Wi-Fi. Τον Δεκέμβριο του 2016, το Viber είχε 800 εκατομμύρια εγγεγραμμένους χρήστες. Υπάρχουν 260 εκατομμύρια ενεργοί χρήστες μηνιαίως από τον Ιανουάριο του 2019. Το Viber messenger είναι πολύ δημοφιλές στην Ελλάδα, στην Ανατολική Ευρώπη, στη Ρωσία, στη Μέση Ανατολή και σε ορισμένες ασιατικές αγορές. Ιστορία Το Viber ιδρύθηκε από...

Αν το συζήτησες με τον γέροντα Πορφύριο, δε χρειάζεται να το συζητήσεις και μ' εμένα, γιατί εκείνος είναι έγχρωμη δορυφορική τηλεόραση, ενώ εγώ είμαι ασπρόμαυρη. — Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης για τον Άγιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη. Ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης (κατά κόσμον Ευάγγελος Μπαϊρακτάρης, Άγιος Ιωάννης Εύβοιας, 7 Φεβρουαρίου 1906 - Άγιο Όρος, 2 Δεκεμβρίου 1991), ήταν Έλληνας ιερομόναχος που και έγινε ευρέως γνωστός για το βίο και το έργο του. Ανακηρύχθηκε άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας από το Οικουμενικό Πατριαρχείο στις 27 Νοεμβρίου 2013. Γεννήθηκε στο χωριό Άγιος Ιωάννης του σημερινού Δήμου Ταμιναίων της Εύβοιας. Το κοσμικό όνομά του ήταν Ευάγγελος Μπαϊρακτάρης και από πολύ νωρίς έδειξε έφεση προς το μοναχισμό. Σε ηλικία 13 χρόνων και έχοντας τελειώσει μόνο την Β' Δημοτικού, μετέβη στη σκήτη της Αγίας Τριάδος, τα γνωστά Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους, όπου έζησε τα επόμενα 6 χρόνια, ως υποτακτικός σε δύο γέροντες μοναχούς, λαμβάνοντας το όνομα Νικήτας. Κατόπιν, λ...