ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

  Στις 20 Αυγούστου 1964, η εφημερίδα Μακεδονία έγραψε: Με απόφαση του υπουργού Συγκοινωνιών, κ. Αλλαμανή, απαγορεύθηκε η εκτέλεση συγκοινωνίας με λεωφορεία των ΚΤΕΛ 42 και 43 στις γραμμές Αθηνών – Σερρών και Αθηνών – Δράμας. Η απόφαση αυτή κοινοποιήθηκε στις αρμόδιες νομαρχίες, με την εντολή ότι σε περίπτωση εκτέλεσης παράνομης συγκοινωνίας από τα παραπάνω ΚΤΕΛ, οι διοικήσεις τους θα διωχθούν. Η ΔΙΑ ΛΕΩΦΟΡΕΙΩΝ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΘΗΝΩΝ ΣΕΡΡΩΝ ΑΘΗΝΑΙ, 19.- Δι᾿ ἀποφάσεως του υ πουργού συγκοινωνιών κ. ᾿Αλλαμανή, άπη- γορεύθη ἡ ἐκτέλεσις συγκοινωνίας διὰ λε ωφορείων των 42ου καὶ 4300 ΚΤΕΛ ἐπὶ τῶν γραμμών ᾿Αθηνών – Σερρών καὶ ᾿Αθη. νών – Δράμας. Ἡ ἐν λόγω ἀπόφασις ἐ κοινοποιήθη εἰς τὰς ἁρμοδίας νομαρχίας, μὲ τὴν ἐντολὴν ἄπως εἰς περίπτωσιν ἐκτε- λέσεως παρανόμου συγκοινωνίας ὑπὸ τῶν ὡς άνω ΚΤΕΛ, διώκονται σἱ διοικήσεις τούτων.

Στις 20 Αυγούστου 1964, η εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ :έγραψε ότι ο δήμαρχος Σιδηροκάστρου, κ. Αλέξανδρος Τριανταφυλλίδης, απέστειλε τηλεγράφημα προς τον πρόεδρο της Κύπρου, αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Στο τηλεγράφημα αυτό, ο δήμαρχος εξέφρασε τα συναισθήματα του ακριτικού λαού της πόλης Σιδηροκάστρου και της ευρύτερης περιοχής, αποστέλλοντας θερμό και εγκάρδιο χαιρετισμό. Καταδίκασε τους βάρβαρους τουρκικούς βομβαρδισμούς εναντίον των άμαχων Κυπρίων και τόνισε ότι ο λαός του Σιδηροκάστρου στέκεται στο πλευρό τους και είναι έτοιμος να υποστεί οποιαδήποτε θυσία για την υποστήριξή τους. Ο ΔΗΜΟΣ ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟΥ ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟΝ, 19.- Ο δήμαρχος κ. ᾿Αλ. Τριανταφυλλίδης ἀπέστειλε πρὸς τὸν πρόεδρον της Κύπρου ἀρχιεπίσκοπον Μακά- ριον τηλεγράφημα, διὰ τοῦ ὁποίου διερμη νεύει τὰ αἰσθήματα του ἀκριτικού λαού της πόλεως Σιδηροκάστρου καὶ τὴς περιοχής, ἀπευθύνει θερμόν καὶ ἐγκάρδιον χαιρετι σμόν, καταδικάζει τοὺς βαρβάρους τουρ κικούς βομβαρδισμούς ἐναντίον τῶν ἀμὰ χων Κυπρίων καὶ τονίζει ότι ὁ λαός του Σιδηροκάστρ

  Στις 20 Αυγούστου 1943, η εφημερίδα "Ριζοσπάστης" ανέφερε ότι το Βουλγαρικό στρατοδικείο στις Σέρρες καταδίκασε σε θάνατο αρκετούς Έλληνες κομμουνιστές, οι οποίοι απολογήθηκαν με θάρρος και κατήγγειλαν τον Βουλγαρικό φασισμό. «Το Βουλγαρικό στρατοδικείο Σερρών κατεδίκασε σε θάνατο τους Έλληνες κομμουνιστές Κ. Πόρταλη, Σ. Ζαργάλη, Γ. Γαύλου, Σ. Ροδόπουλου, Χ. Κωνσταντινίδη, Ν. Βοζακίδη και πολλούς άλλους σε καταναγκαστικά έργα από 10 - 20 χρόνια. Απολογήθηκαν παλικαρίσια και ξεσκέπασαν τον Βουλγαρικό φασισμό που κρατεί σκλάβα την Ελληνική Μακεδονία και Θράκη. Πέθαναν σαν ήρωες». Φυσικά στην πραγματικότητα δεν ήταν κουμουνιστές, ο χαρακτηρισμός δινόταν σε όλους όσους αντιστεκόταν στην δικτατορία άσχετα με την πολιτική τους ταυτότητα. 

Στις 20 Αυγούστου 1939, στον κινηματογράφο "Έσπερο" προβλήθηκε η ταινία " Gold Is Where You Find It" (Ο Πόλεμος του χρυσού) με την Olivia de Havilland και τον George Brent. Το Gold is Where You Find Είναι μια αμερικανική ταινία Western Technicolor του 1938 που δίνει μια φανταστική αφήγηση ενός αληθινού γεγονότος - μιας οικολογικής καταστροφής της οποίας τα αποτελέσματα γίνονται αισθητά στην Καλιφόρνια σήμερα. Σε σκηνοθεσία Michael Curtiz και πρωταγωνιστές τους George Brent, Olivia de Havilland και Claude Rains, με σενάριο των Warren Duff και Robert Buckner βασισμένο σε μια ιστορία του Clements Ripley, η ταινία διαδραματίζεται 30 χρόνια μετά την πρώτη χρυσή βιαιότητα στην Καλιφόρνια, όταν εξόρυξη υδραυλικών στέλνει πλημμύρες λασπωμένης λάσπης στην κοιλάδα του Σακραμέντο, καταστρέφοντας καλλιέργειες και σπίτια, καταστρέφοντας γη και πηγές νερού και σκοτώνοντας ανθρώπους που πιάστηκαν στο πέρασμά τους. Η ταινία υπογραμμίζει τη σύγκρουση μεταξύ των εταιρειών εξόρυξης κα

Η Magdalena Maria Schneider το 1935 Στις 20 Αυγούστου 1935, στον κινηματογράφο "Πάνθεον" προβλήθηκε η ταινία "Καλώς ήλθατε μικρούλα" με τη Magdalena Schneider. Η Magdalena Maria Schneider (17 Μαΐου 1909 – 30 Ιουλίου 1996) ήταν Γερμανίδα ηθοποιός και τραγουδίστρια. Ήταν μητέρα της ηθοποιού Romy Schneider.

Στις 20 Αυγούστου 1933, η ταινία "Le Million" (Το εκατομμύριον) προβλήθηκε ταυτόχρονα στους κινηματογράφους «Κρόνιον» και «Έσπερο» στις Σέρρες. Αυτό το γεγονός υποδηλώνει τη δημοτικότητα και τη σημασία της ταινίας εκείνη την εποχή, καθώς οι δύο κινηματογράφοι της πόλης αποφάσισαν να την προβάλλουν ταυτόχρονα. Το Le Million είναι μια γαλλική μουσική κωμωδία του 1931 σε σκηνοθεσία René Clair. Η ιστορία διασκευάστηκε από τον Clair από ένα έργο των Georges Berr και Marcel Guillemand. Η ταινία κυκλοφόρησε στη Γαλλία στις 15 Απριλίου 1931.Το Le Million ήταν η δεύτερη ηχητική ταινία του σκηνοθέτη René Clair. Πρωταγωνιστούν η Annabella Ρενέ Λεφέβρ Jean-Louis Allibert Πολ Ολιβιέ Protagonisteí i Annabella Annabella  1935 Η Annabella (γεννημένη Suzanne Georgette Charpentier, 14 Ιουλίου 1907 – 18 Σεπτεμβρίου 1996) ήταν Γαλλίδα ηθοποιός που εμφανίστηκε σε 46 ταινίες από το 1927 έως το 1952, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων ταινιών του Χόλιγουντ στα τέλη της δεκαετίας του 1930 και της δεκαετί

Φωτό αρχείου Στις 20 Αυγούστου 1925, ο αθηναϊκός θίασος νεοελληνικής οπερέτας του Γιώργου και Δημήτρη Ξύδη αποχαιρέτησε το κοινό των Σερρών με μια τελευταία παράσταση του έργου «Γλυκειά Νανά» του Θ. Σακελλαρίδη στο θέατρο «Ομόνοια». Ο θίασος, των αδελφών Γιώργου (1891 – 1970) και Δημήτρη Ξύδη, τον οποίον πλαισίωναν πολλοί από τους ηθοποιούς του ελαφρολαϊκού θεάτρου, αλλά και τραγουδιστές και τραγουδίστριες, που εμφανίζονταν τόσο σε κινηματογραφικές παραγωγές, όσο και σε θεατρικές σκηνές της πρωτεύουσας. Το μουσικό θέατρο, υπηρετώντας την οπερέτα αλλά και την επιθεώρηση, δίνοντας παραστάσεις, στις αίθουσες των σινεμά, είχε κατορθώσει να προσελκύσει τις ευρύτερες λαϊκές μάζες. Οι περιοδεύοντες θίασοι της επιθεώρησης, έδιναν τις παραστάσεις τους, συνήθως στις κινηματογραφικές αίθουσες τόσο των χειμερινών όσο και των θερινών σινεμά, που διέθεταν βέβαια κατάλληλα διαμορφωμένη σκηνή. Η δε  Γλυκειά Νανά. Οπερέτα του Θεόφραστου Σακελλαρίδη

Hλιόδωρος και Δοσάς, οι γεννάδαι, Ήθλησαν άμφω ανδρικώς Xριστού χάριν. Οι Άγιοι Ηλιόδωρος και Δοσάς (ή Δοσαί ή Σοδάς) έζησαν επί βασιλείας Σαβωρίου, που ήταν βασιλιάς των Περσών. Αυτός λοιπόν, με τα στρατεύματα του, κατέλαβε μια πόλη των Ρωμαίων και άρχισε να γκρεμίζει τους ναούς των χριστιανών και να καίει τις άγιες εικόνες. Τότε ο Ηλιόδωρος, που τότε ήταν 95 χρονών, μαζί με τον Δοσά, παρουσιάστηκαν στον ασεβή βασιλιά και του έκαναν δριμύτατες παρατηρήσεις, ομολογώντας συγχρόνως τον Χριστό Θεό αληθινό. Τότε ο Σαβώρ τους βασάνισε σκληρά και ανελέητα. Αφού έκοψε τις μύτες τους, τελικά τους θανάτωσε καίγοντας τα κεφάλια τους. Ο Δαουσά (γνωστός και ως Δοσάς) ήταν επίσκοπος και μάρτυρας της χριστιανικής εκκλησίας. Ο Δοσάς ήταν ιερέας στο Bet Zabdai στη Μεσοποταμία. Το 344 μεταφέρθηκε στην Περσία μαζί με τον επίσκοπό του, Ηλιόδωρο του Μπετ Ζαμπντάι με εντολή του Σαπούρ Β'. Καθώς ο Ηλιόδωρος βρισκόταν ετοιμοθάνατος στη Δασκαράτα, μόνασε την Ντάουσα ως διάδοχό του επίσκοπο. Ο Dausa αποκεφ

Eις τον Σεβήρον. Ξίφει παθῶν Σεβῆρος εὗρεν ἀξίως, Ἐπαθλα λαμπρὰ τοῦ διὰ ξίφους πάθους. Eις τον Mέμνωνα. Ἐχει τὸ πῦρ σε πρὸς βραχὺν Μέμνον χρόνον, Μένει δὲ σε στέφανος ἐς ἀεὶ μένων. Ο Άγιος Σεβήρος ήταν από την Σίδη της Παμφυλίας, γιος του Θρακιώτη Πετρωνίου και της Μυγδονίας. Αυτός λοιπόν, όταν ήλθε στη Φιλιππούπολη και είδε τους Τριανταεπτά Αγίους Μάρτυρες (βλέπε 20 Αυγούστου) να αγωνίζονται γενναία για τον Χριστό, με θάρρος ομολόγησε και αυτός τον ένα και αληθινό Θεό. Αμέσως τότε ξέσχισαν τις σάρκες του με σιδερένια πυρακτωμένα νύχια, κατόπιν τον πριόνισαν, έπειτα του φόρεσαν σιδερένια πυρακτωμένη ζώνη και στο τέλος τον αποκεφάλισαν. Παρόμοια βασανιστήρια υπέστη και ο Μέμνων, που και αυτός με τόλμη ομολόγησε τον Χριστό. Τελικά αυτόν, τον έκαψαν ζωντανό μέσα σε αναμμένο καμίνι.

Ο Άγιος Οσουίν (Oswin) λανθασμένα Οσγουΐνος, ήταν βασιλιάς της περιοχής Deira στην βόρεια Αγγλία και μαρτύρησε στο Gilling του Yorkshire της Αγγλίας, στις 20 Αυγούστου, 651 μ.Χ. Το 633 μ.Χ., όταν ο πατέρας του Αγίου Οσγουΐνου, βασιλιάς Osric, σκοτώθηκε από τον ειδωλολάτρη Ουαλό βασιλιά Cadwallon, κατέφυγε στο Wessex και εκεί βαφτίστηκε και εκπαιδεύτηκε από τον Άγιο Αϊδανό (βλέπε 31 Αυγούστου). Ο Άγιος Βεδέας (βλέπε 27 Μαΐου) μας πληροφορεί ότι ο Άγιος Οσγουΐνος ήταν όμορφος στην εμφάνιση, ευχάριστος στην ομιλία, με ευγενικούς τρόπους και γενναιόδωρος και σύντομα κέρδισε την αγάπη του κόσμου. Ο Άγιος Οσγουΐνος βασίλεψε με επιτυχία για περίπου εννέα χρόνια μέχρι που ο βασιλιάς Oswy του κήρυξε τον πόλεμο. Ο Άγιος Οσγουΐνος αντί να προκαλέσει μια αιματηρή μάχη αμφιβόλου κατάληξης, αφού ο στρατός του ήταν πολύ μικρότερος, αποφάσισε να διαφύγει και κρύφτηκε στην οικία του καλύτερου του φίλου, κόμη Hunwald στο Gilling. Ο κόμης Hunwald όμως τον πρόδωσε και έτσι ο Άγιος Οσγουΐνος δολοφονήθηκε.

Ο Άγιος Στέφανος έζησε στις αρχές του 11ου μ.Χ. αιώνα και είναι ο ιδρυτής του κράτους της Ουγγαρίας. Η διακήρυξη της αγιότητάς του έγινε το καλοκαίρι του 2000 μ.Χ. από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Ο Στέφανος Α', επίσης γνωστός ως Βασιλιάς Άγιος Στέφανος (ουγγρικά: Szent István király‎‎, λατινικά: Sanctus Stephanus‎‎ ή σλοβακικά: Štefan I. ή Štefan Veľký‎‎, περ. 969 – 15 Αυγούστου 1038), ήταν ο τελευταίος Μεγάλος Πρίγκιπας των Ούγγρων μεταξύ 997 και 1000 ή 1001 και ο πρώτος Βασιλιάς της Ουγγαρίας από 1000 ή 1001 μέχρι τον θάνατό του το 1038. Το έτος γέννησής του είναι αβέβαιο, αλλά πολλές λεπτομέρειες της ζωής του δείχνουν ότι γεννήθηκε το, ή μετά το, 975 στο Eστεργκομ. Κατά τη γέννησή του του δόθηκε το παγανιστικό όνομα Βάικ. Η ημερομηνία της βάπτισής του είναι άγνωστη. Theταν ο μοναχογιός του Μεγάλου Πρίγκιπα Γκέζα και της συζύγου του Σάρολτ, που κατάγονταν από μια εξέχουσα οικογένεια gyula (δεύτερων στην τάξη ηγετών της Ουγγρικής φυλετικής συνομοσπονδίας). Αν και οι δύο γονείς του

Ο Άγιος Ιερόθεος υπήρξε ο πρώτος Ορθόδοξος επίσκοπος της Ουγγαρίας ο οποίος στάλθηκε από την Κωνσταντινούπολη στις αρχές του 11ου μ.Χ. αιώνα. Η διακήρυξης της αγιότητάς του έγινε το καλοκαίρι του 2000 μ.Χ. από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον Ἦχος α’. Ἀποστόλων τόν ζῆλον, ἐν ψυχῇ σου δεξάμενος, ἐν τῇ Οὑγγαρίᾳ ἐπέστης, τῆς εἰρήνης ὡς ἄγγελος, και ηὔγασας πρός γνῶσιν θεϊκήν, αὐτήν τῶν διδαχῶν σου ἀστραπαῖς, Ἱερόθεε θεόφρον· διό πιστῶς σοι κραυγάζομεν· δόξα τῷ σέ ἐκλέξαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σοί συνεργήσαντι, δόξα τῷ χορηγοῦντι διά σοῦ, πᾶσι τά κρείττονα.

Βουλὰς ὅλας παρῆλθες τὰς Ἀχιτόφελ, Βουλῇ μιᾷ Λούκιος ἀθλήσας ξίφει. Ο Άγιος Λούκιος ο βουλευτής φόρεσε το στεφάνι του μαρτυρίου στα χρόνια του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (299 μ.Χ.). Καταγόταν από την Κυρήνη της Λιβύης, και ήταν ένας από τους βουλευτές της. Αν και ειδωλολάτρης, ακολουθούσε το νόμο της συνείδησης και διακρινόταν για την επιεική και φιλάνθρωπη συμπεριφορά του. Όταν λοιπόν ο επίσκοπος Κυρήνης Ιερομάρτυρας Θεόδωρος (βλέπε 4 Ιουλίου) φανέρωσε στο μαρτύριο του τους θαυμάσιους θησαυρούς της χριστιανικώτατης ψυχής του, ο Λούκιος ελκύστηκε και δέχτηκε το άγιο βάπτισμα. Αφού άναψε μέσα του η χριστιανική φλόγα, μπόρεσε να φέρει στην αλήθεια του Ευαγγελίου και τον έπαρχο Διγνιανό. Και οι δύο κατόπιν πήγαν στην Κύπρο, όπου εργάστηκαν για τη διάδοση της πίστης. Αλλά και εκεί ο διωγμός κατά των χριστιανών ήταν στο αποκορύφωμα του. Εκεί λοιπόν και ο Λούκιος, αφού συνελήφθη, πήρε το μαρτυρικό στεφάνι με αποκεφαλισμό.

Οι Άγιοι Ρηγίνος και Ορέστης είναι άγνωστοι στους Συναξαριστές. Η μνήμη τους γινόταν στην Κύπρο, οπού υπέστησαν μαρτυρικό θάνατο από τους ειδωλολάτρες. Κατάγονταν από τη Χαλκηδόνα (μάλλον Καρχηδόνα), όπου συνελήφθησαν από τον ηγεμόνα και διότι ήταν χριστιανοί φυλακίστηκαν. Όταν ελευθερώθηκαν κατέφυγαν στην Κύπρο, όπου, κοντά στη Λεμεσό, μαρτύρησαν για τη χριστιανική τους πίστη. Τις πληροφορίες αυτές τις έχουμε από την Ακολουθία τους, που εκδόθηκε στη Λεμεσό το 1902 μ.Χ. (βλ. και Delehaye, Les Saints de Chypre, σελ. 271). Περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε στο φυλλάδιο του Πρεσβύτερου Χαράλαμπου Νεοφύτου (Λεμεσός 1995). Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ’. Μαρτύρων σύλλογος νῦν εὐφραίνεται, ἀγγέλων ἄσμα, μεγαλύνομεν τὴν μνήμην ὑμῶν ἅγιοι, ἅπαντες μελωδοῦντες καὶ πιστῶς ἐκβοῶντες, χαίροντες τῆς Τριάδος, Δυὰς μαρτύρων καὶ κλέος Ρηγίνε καὶ Ὀρέστα, ὑπὲρ ὑμῶν ἀεῖ πρεσβεύετε. Κοντάκιον Ὡς θησαυρὸν πολυτελὴ ὁ Δεσπότης, καὶ κρήνην βρύουσα κρουνοὺς ἰαμάτων, τοὶς ἐπὶ γῆς παρέσχετο τὰ λείψανα ὑ

Το έτος 1740 μ.Χ., επί Σουλτάνου Αχμέτ και Ιμπραήμ Πασά γενικού διοικητή της Μικράς Ασίας, εκδόθηκε διάταγμα συγκέντρωσης των αγοριών των χριστιανών σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μέσα σ' αυτά βρέθηκε και ο ορφανός Θεοχάρης. Κάποια μέρα όμως, ο δικαστής της Νεάπολης (Νέβσεχηρ) Καππαδοκίας, είδε τον Θεοχάρη μέσα στο στρατόπεδο, του άρεσε και τον πήρε στο σπίτι του να περιποιείται τα ζώα του. Η ευσέβεια και η ομορφιά του Θεοχάρη, έκαναν τον δικαστή να του προτείνει να γίνει γαμπρός του, αφού όμως γίνει πρώτα μωαμεθανός. Ο Θεοχάρης με θάρρος απάντησε. «Αφέντη μου, εγώ γεννήθηκα χριστιανός, και δεν μπορώ να αρνηθώ την πίστη του Σωτήρα μου και των πατέρων μου». Ο Οθωμανός δικαστής, θεώρησε την απάντηση προσβλητική και τον απείλησε με βασανιστήρια. Τότε ο Θεοχάρης έτρεξε στον Ναό του Αγίου Γεωργίου και μετάλαβε των αχράντων Μυστηρίων. Όταν του έκανε και πάλι πρόταση γάμου με την κόρη του ο δικαστής, ο Θεοχάρης σταθερά αρνήθηκε. Τότε μετά από σκληρά βασανιστήρια, τον οδήγησαν έξω από την πόλ

Μύσας τελευτῇ καὶ Σαμουὴλ ὁ βλέπων, Τὸ ζῶν ἀεὶ φῶς καὶ τελευτήσας βλέπει. Βῆ δ' ὁρόων μέλλοντα Σαμουὴλ εἰκάδι ἔνθεν. Ο Προφήτης Σαμουήλ γεννήθηκε στην Αρμαθαίμ Σιφά στο όρος Εφραίμ, από τη φυλή του Λευΐ. Ήταν γιος του Ελκανά και της Άννας, η οποία ήταν στείρα και δια της προσευχής ο Θεός της χάρισε παιδί, τον Σαμουήλ, που τον αφιέρωσε στο Θεό για να εκφράσει την ευγνωμοσύνη της. Ο Σαμουήλ όταν μεγάλωσε, υπηρέτησε τον Κύριο και έγινε μέγας προφήτης και κριτής του λαού δικαιότατος. Αυτός έχρισε βασιλείς, το Σαούλ και το Δαυίδ, προφήτευσε 40 χρόνια και πέθανε σε βαθιά γεράματα. Ας αναφέρουμε, όμως, μερικούς οικοδομητικούς λόγους του, που ξεφώνησε στο λαό του Ισραήλ, αλλά ισχύουν και για τους λαούς κάθε εποχής. Λέει λοιπόν: «ἐὰν φοβηθῆτε τὸν Κύριον καὶ δουλεύσητε αὐτῷ καὶ ἀκούσητε τῆς φωνῆς αὐτοῦ καὶ μὴ ἐρίσητε τῷ στόματι Κυρίου καὶ ἦτε καὶ ὑμεῖς καὶ ὁ βασιλεὺς ὁ βασιλεύων ἐφ᾿ ὑμῶν ὀπίσω Κυρίου πορευόμενοι· ἐὰν δὲ μὴ ἀκούσητε τῆς φωνῆς Κυρίου καὶ ἐρίσητε τῷ στόματι Κυρίου, καὶ ἔσται χε