ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Σύγχρονη φωτογραφία αρχείου Τελετή εγκαινίων του νέου κτηρίου της Αγροτικής Τράπεζας στο Σιδηρόκαστρο, παρουσία του τότε  υφυπουργού δημοσίων έργων κ. ᾿Αγγελούσης στις  20 Ιουνίου 1965 Η Αγροτική Τράπεζα ( ATE Bank ) Σιδηρόκαστρο έχει πλέον εξαγοραστεί από την PIRAEUS BANK - ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΑΕ Πρώην Αγροτική ( ATE Bank ) Βενιζέλου Ελευθερίου 6, Σιδηρόκαστρο, 62300, ΣΕΡΡΩΝ ΤράπεζεςΤηλέφωνο:2323028350 Email: Website:Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα https://www.piraeusbank.gr/el/idiwtes Στοιχεία αναζήτησης:Αγροτική Τράπεζα , Σιδηρόκαστρο Ο κ. ΑΓΓΕΛΟΥΣΗΣ ΕΙΣ ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟΝ ΑΘΗΝΑΙ, 19.– Ο υφυπουργός δημοσίων έργων κ. ᾿Αγγελούσης, ἀνεχώρησε διά Σιδηρόκαστρον, όπου θὰ ἐγκαινιάση αύριον. (σήμερον,20) τὸ νέον κτίριον τῆς ῾Αγροτικής Τραπέζης, Φύλλο: 20/6/1965,  Σελίδα: 7

Καλοκαιρινός κινηματογράφος "Ρέξ" Σερρών  Φωτο: Εικονογραφημένη ιστορία των Σερρών του Βασίλη Ι. Τζανακάρη . Στις 20 Ιουνίου του 1940, εγκαινιάστηκε στις Σέρρες, εγκαινιάστηκε ο νέος καλοκαιρινός κινηματογράφος "Ρέξ" υπό τη διεύθυνση του φιλοπρόοδου επιχειρηματία κ. Γ. Χρήστου. Βρισκόταν στην περιοχή της Μεραρχίας, με είσοδο από τη μεριά της Μεραρχίας και οθόνη που αντικρίζει το σημερινό δημοτικό γήπεδο. Το θέατρο βρισκόταν απέναντι από τον θερινό κινηματογράφο "Έσπερο", και πρόσφερε μια μεγάλη και επιβλητική σκηνή, ευρωπαϊκή επίπλωση και πλούσια διακόσμηση. Το "Ρέξ" υποσχόταν στο κοινό του μια σειρά ατελεύτητων νέων ταινιών, προσφέροντας μια νέα εμπειρία κινηματογράφου στους κατοίκους της πόλης.

Στις Σέρρες τα συμφέροντα των προσφύγων προωθούσαν οι εφημερίδες του Αγροτικού Κόμματος Ελλάδος “Αγρότης”, “Συνεννόησις”, “Αγροτική Σάλπιγξ”, “Αγροτικός Κήρυξ”.  Η εφημερίδα «Αγροτική Σάλπιγξ» κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1928 ως «Ανεξάρτητος εβδομαδιαία εφημερίδα όργανον αγροτογεωργών Νομού Σερρών». Είχε διαστάσεις 51x38 εκατοστά και αρχικά ήταν τετρασέλιδη, ενώ στη συνέχεια έγινε δισέλιδη. Διευθυντής της εφημερίδας ήταν ο Αντ. Χ. Ανδρέου και διαχειριστής ο Λεωνίδας Φλεριανός. Η εφημερίδα σταμάτησε την κυκλοφορία της στις 25 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους.

Στις 20 Ιουνίου του 1913, οι αναγγελίες των αλλεπάλληλων νικών του Ελληνικού στρατού στο Κιλκίς, στη Δοϊράνη και στο Λαχανά, καθώς και η ήττα και η φυγή της στρατιάς του Βούλγαρου Ιβάνωφ, οδήγησαν σε αντίποινα από τους Βούλγαρους διοικούντες στην πόλη των Σερρών. Οι επιτυχίες του Ελληνικού στρατού προκάλεσαν έντονες αντιδράσεις από την πλευρά των Βουλγάρων, που ξεκίνησαν διώξεις κατά των Ελλήνων κατοίκων της πόλης. Ο Αστυνόμος Ποπώφ έθεσε σε κατ' οίκον περιορισμό στο Μητροπολιτικό Μέγαρο τον Μητροπολίτη Απόστολο. Επιπλέον, συνελήφθησαν και φυλακίσθηκαν εξέχοντα μέλη της τοπικής κοινωνίας, όπως ο Γυμνασιάρχης Παπαπαύλου, ο Ιατρός Χρυσάφης, ο Φαρμακοποιός Ν. Φωκάς και ο Διευθυντής του υποκαταστήματος της Τραπέζης της Ανατολής, Σταμούλης Κωνσταντίνος. Αυτές οι ενέργειες των Βουλγάρων αποσκοπούσαν στην καταστολή της ελληνικής αντίστασης και στην επιβολή της δικής τους κυριαρχίας στην περιοχή.

Το απόσπασμα από το ημερολόγιο του  Μητροπολίτη Σερρών Αποστόλου  περιγράφει την κατάσταση στη Σέρρες κατά τη διάρκεια των γεγονότων του 1913, όταν η περιοχή βρισκόταν σε αναταραχή λόγω της σύγκρουσης μεταξύ Ελλάδας, Βουλγαρίας και Σερβίας κατά τον Β' Βαλκανικό Πόλεμο. Ο Μητροπολίτης Αποστόλου καταγράφει τις συλλήψεις και ανακρίσεις των Ελλήνων πολιτών, τις πυρκαγιές προς το νότο της πόλης, και τη φημολογία ότι η Νιγρίτα καίγεται. Ο ίδιος σημειώνει την ανησυχία για τις βιαιότητες που διαπράχθηκαν από τον Βουλγαρικό στρατό και τους κομιτατζήδες στα γύρω χωριά. Αναφέρει επίσης την επίσκεψη του ανώτερου υπαλλήλου της Αστυνομίας Πόπωβ στην Μητρόπολη με στρατιώτες, οι οποίοι ζητούσαν τον ίδιο και άλλους δύο επισκόπους. Ο Μητροπολίτης χαρακτηρίζει την απαίτηση αυτή ως πρωτάκουστο πραξικόπημα και αναφέρει την άρνησή του να παραδοθούν οι επίσκοποι, υπογραμμίζοντας τη σοβαρότητα της κατάστασης και την πίεση που υφίστατο η Εκκλησία. «Εξακολουθούσιν αι συλλήψεις και ανακρίσεις των προκρίτων Ε

Στις 20 Ιουνίου 1913 ο Ελληνικός Στρατός απελευθέρωσε από τους Βουλγάρους την πόλη της Νιγρίτας, κατά τη διάρκεια του Β’ Βαλκανικού Πολέμου. Προηγουμένως, ο βουλγαρικός στρατός είχε πυρπολήσει την πόλη και είχε κατασφάξει όσους αμάχους είχαν παραμείνει σ’ αυτή. Η 7η Ελληνική Μεραρχία ανακατέλαβε τη Νιγρίτα όπου και παρέμεινε για λίγο προκειμένου να συγκεντρωθούν όλα τα τμήματα στην πόλη. Την εσπέρα συνέλαβε ολόκληρο Βουλγαρικό τάγμα αιχμαλώτων. Η Νιγρίτα απέχει 25 χιλιόμετρα νότια των Σερρών και είναι χτισμένη στους πρόποδες της οροσειράς Βερτίσκος. Την εποχή των Βαλκανικών Πολέμων ήταν ένα από τα σημαντικά εμπορικά κέντρα της περιοχής. Στις 22 Οκτωβρίου 1913, Έλληνες πρόσκοποι (στρατιωτικό σώμα από εθελοντές απόμαχους του Μακεδονικού Αγώνα) απελευθέρωσαν την πόλη από τους Οθωμανούς Τούρκους και εγκατέστησαν σ’ αυτή ελληνικές αρχές. Με το ξέσπασμα του Β’ Βαλκανικού Πολέμου, στις 16 Ιουνίου 1913, η Νιγρίτα καταλήφθηκε από τους Βουλγάρους, που ενήργησαν αστραπιαία και ανάγκασαν την 7η Με

Kάλλη παρελθών φθαρτά Kάλλιστ’ ευθύφρον, Kάλλη βλέπεις νυν, α φθαρήναι ουκ ένι. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Κάλλιστος Α΄, ήταν θιασώτης των αντιλήψεων του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά. Πασίγνωστος για την ευρυμάθειά του ο Κάλλιστος, ως μοναχός της Μονής των Ιβήρων του Αγίου Όρους έχαιρε μεγάλης εκτιμήσεως για την πραότητα και την εγκράτειά του κυρίως, όμως, αναγνωριζόταν ως ένας από τους ουσιαστικότερους εκπροσώπους των ησυχαστών στο Άγιο Όρος. Γεννήθηκε περί το τέλος του 13ου αιώνα μ.Χ. Προγυμνάσθηκε στο μοναχικό βίο και τη θεωρία του ησυχασμού στη σκήτη του Μαγουλά έχοντας ως δασκάλους τους αδελφούς της σκήτης Ησαΐα, Κορνήλιο και Μακάριο. Στη σκήτη αυτή του Αγίου Όρους συναντήθηκε με τον Άγιο Αθανάσιο των Μετεώρων (βλέπε 20 Απριλίου) τον οποίο βοήθησε να κτίσει, κατά το διάστημα της δεύτερης πατριαρχίας του (22 Ιουνίου 1354 μ.Χ. - 20 Ιουνίου 1364 μ.Χ.) το μοναστήρι της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στα Μετέωρα. Εμφορούμενος από πνεύμα συνέσεως, υπομονής και αγάπης, ο μοναχός Κάλλιστος, έγινε

Ἁγίων συμμέτοχος σαφῶς ἐγένου Ζωὴν βιώσας Νικόλαε ἁγίαν. Νικολέω θεοῖο φέρτατον κῦδος ᾄσμασιν ὕδω. Ο Άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1322 μ.Χ. και ήταν ανεψιός του Νείλου Καβάσιλα, ο οποίος χρημάτισε Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης. Το πατρικό του επώνυμο ήταν Χαμαετός, κράτησε όμως το μητρικό επώνυμο Καβάσιλας προφανώς λόγω της ισχυρής παρουσίας του Θείου του. Έκανε λαμπρές σπουδές ρητορικής, Θεολογίας, φιλοσοφίας και φυσικών επιστημών στη Θεσσαλονίκη και την Κωνσταντινούπολη. Για ένα διάστημα διετέλεσε σύμβουλος του Κατακουζινού ο οποίος στα τελευταία χρόνια της ζωής του, εκάρη μοναχός και διέμενε στην περιώνυμη Μονή των Μαγγάνων. Ο Άγιος ασπάσθηκε τις απόψεις και ιδέες του Γρηγορίου Παλαμά για τον ανατολικό μυστικισμό και το ησυχαστικό πνεύμα. Υπήρξε πολυγραφότατος και πληθωρικός συγγραφέας αξιολογότατων Θεολογικών, ερμηνευτικών, λειτουργικών, ασκητικών και διδακτικών έργων, ως και περίφημων πανηγυρικών λόγων, επιστολών, επιγραμμάτων και κειμένων πολιτικού και κο

Μέθοδον Μεθόδιος βίου πρὸς βίον, Μεθεὶς ὁδεύει, οὗ μέθοδος οὐ πέλει. Εἰκάδι ἀρχιθύτην Μεθόδιον ἄορ κατέπεφνεν. Ο Άγιος Μεθόδιος έζησε κατά τον 6ο μ.Χ. αιώνα. Η σπάνια αρετή του και η μεγάλη μόρφωση που τον διέκρινε τον ανέβασαν στον επισκοπικό θρόνο των Πατάρων. Σαν επίσκοπος, επεδίωκε να επιτελεί τέλεια τα καθήκοντα του. Ο φωτιστικός λόγος του, σε συνδυασμό με το άγιο παράδειγμα του, έτρεφε τις ψυχές των ανθρώπων του ποιμνίου του. Ήταν ακοίμητος φρουρός του ορθοδόξου δόγματος και αποφασισμένος σε όλη του τη ζωή «φυλάσσειν τὰ δόγματα τὰ κεκριμένα ὑπὸ τῶν ἀποστόλων» (Πράξεις των Αποστόλων, ιστ' 4). Να φυλάττει, δηλαδή, τις αποφάσεις, που είχαν οριστικά κριθεί σαν μόνες ορθές από τους Αποστόλους. Γι' αυτό και πέτυχε μετά από συστηματικό αγώνα να περιορίσει σημαντικά στην επαρχία του τους οπαδούς των λανθασμένων δοξασιών του Ωριγένη. Όμως, αυτοί οι λίγοι που έμειναν, για να εκδικηθούν, κατάφεραν να βάλουν δικό τους υπηρέτη κοντά στο Μεθόδιο. Και κάποια μέρα που ο επίσκοπος αρρώστη