ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Στις 20 Ιουνίου του 1913, οι αναγγελίες των αλλεπάλληλων νικών του Ελληνικού στρατού στο Κιλκίς, στη Δοϊράνη και στο Λαχανά, καθώς και η ήττα και η φυγή της στρατιάς του Βούλγαρου Ιβάνωφ, οδήγησαν σε αντίποινα από τους Βούλγαρους διοικούντες στην πόλη των Σερρών. Οι επιτυχίες του Ελληνικού στρατού προκάλεσαν έντονες αντιδράσεις από την πλευρά των Βουλγάρων, που ξεκίνησαν διώξεις κατά των Ελλήνων κατοίκων της πόλης. Ο Αστυνόμος Ποπώφ έθεσε σε κατ' οίκον περιορισμό στο Μητροπολιτικό Μέγαρο τον Μητροπολίτη Απόστολο. Επιπλέον, συνελήφθησαν και φυλακίσθηκαν εξέχοντα μέλη της τοπικής κοινωνίας, όπως ο Γυμνασιάρχης Παπαπαύλου, ο Ιατρός Χρυσάφης, ο Φαρμακοποιός Ν. Φωκάς και ο Διευθυντής του υποκαταστήματος της Τραπέζης της Ανατολής, Σταμούλης Κωνσταντίνος. Αυτές οι ενέργειες των Βουλγάρων αποσκοπούσαν στην καταστολή της ελληνικής αντίστασης και στην επιβολή της δικής τους κυριαρχίας στην περιοχή.

Το απόσπασμα από το ημερολόγιο του  Μητροπολίτη Σερρών Αποστόλου  περιγράφει την κατάσταση στη Σέρρες κατά τη διάρκεια των γεγονότων του 1913, όταν η περιοχή βρισκόταν σε αναταραχή λόγω της σύγκρουσης μεταξύ Ελλάδας, Βουλγαρίας και Σερβίας κατά τον Β' Βαλκανικό Πόλεμο. Ο Μητροπολίτης Αποστόλου καταγράφει τις συλλήψεις και ανακρίσεις των Ελλήνων πολιτών, τις πυρκαγιές προς το νότο της πόλης, και τη φημολογία ότι η Νιγρίτα καίγεται. Ο ίδιος σημειώνει την ανησυχία για τις βιαιότητες που διαπράχθηκαν από τον Βουλγαρικό στρατό και τους κομιτατζήδες στα γύρω χωριά. Αναφέρει επίσης την επίσκεψη του ανώτερου υπαλλήλου της Αστυνομίας Πόπωβ στην Μητρόπολη με στρατιώτες, οι οποίοι ζητούσαν τον ίδιο και άλλους δύο επισκόπους. Ο Μητροπολίτης χαρακτηρίζει την απαίτηση αυτή ως πρωτάκουστο πραξικόπημα και αναφέρει την άρνησή του να παραδοθούν οι επίσκοποι, υπογραμμίζοντας τη σοβαρότητα της κατάστασης και την πίεση που υφίστατο η Εκκλησία. «Εξακολουθούσιν αι συλλήψεις και ανακρίσεις των προκρίτων Ε

Στις 20 Ιουνίου 1913 ο Ελληνικός Στρατός απελευθέρωσε από τους Βουλγάρους την πόλη της Νιγρίτας, κατά τη διάρκεια του Β’ Βαλκανικού Πολέμου. Προηγουμένως, ο βουλγαρικός στρατός είχε πυρπολήσει την πόλη και είχε κατασφάξει όσους αμάχους είχαν παραμείνει σ’ αυτή. Η 7η Ελληνική Μεραρχία ανακατέλαβε τη Νιγρίτα όπου και παρέμεινε για λίγο προκειμένου να συγκεντρωθούν όλα τα τμήματα στην πόλη. Την εσπέρα συνέλαβε ολόκληρο Βουλγαρικό τάγμα αιχμαλώτων. Η Νιγρίτα απέχει 25 χιλιόμετρα νότια των Σερρών και είναι χτισμένη στους πρόποδες της οροσειράς Βερτίσκος. Την εποχή των Βαλκανικών Πολέμων ήταν ένα από τα σημαντικά εμπορικά κέντρα της περιοχής. Στις 22 Οκτωβρίου 1913, Έλληνες πρόσκοποι (στρατιωτικό σώμα από εθελοντές απόμαχους του Μακεδονικού Αγώνα) απελευθέρωσαν την πόλη από τους Οθωμανούς Τούρκους και εγκατέστησαν σ’ αυτή ελληνικές αρχές. Με το ξέσπασμα του Β’ Βαλκανικού Πολέμου, στις 16 Ιουνίου 1913, η Νιγρίτα καταλήφθηκε από τους Βουλγάρους, που ενήργησαν αστραπιαία και ανάγκασαν την 7η Με