ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Στις 20 Νοεμβρίου 1944, στην περιοχή «Τραπέζια» της Τερπνής, εκτελέστηκε ο Αγγελάκης Αθανάσιος του Δημητρίου, Αντάρτης: Γεννήθηκε στη Σησαμιά Βισαλτίας Σερρών το 1902, των Ε.Α.Ο.- Π.Α.Ο. Συνελήφθη και εκτελέσθηκε στη θέση Τραπέζια Τερπνής στις 20 Νοεμβρίου 1944.

 Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο των Μαρτύρων.

 Ο Όσιος Ιωάννης ήταν ασκητής στο όρος της Νιτρίας. Με οσιότητα βίου αφού έζησε, απεβίωσε ειρηνικά. Τα περί της ζωής του, που αναφέρονται στο Λαυσαϊκό δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

 O Πατρίκιος Πατέρων στέργων νόμοις, Nυν συντέτακται τοις χοροίς των Πατέρων. Ο Άγιος Θεόκτιστος ο Ομολογητής έζησε τον 9ο αιώνα μ.Χ. Υπέστη πολλά από τους εικονομάχους για τους αγώνες του υπέρ της Ορθοδοξίας, αλλά επί βασιλίσσης Θεοδώρας αναδείχτηκε Πατρίκιος και τιμήθηκε με πολλές άλλες διακρίσεις.

 Κάρας τριῶν τέμνουσι νεκρῶν οἱ πλάνοι, Ουδ' εἰς νεκροὺς δεικνὺντες οἶκτον· ὢ πλάνης. Οι Άγιοι Ευστάθιος, Θεσπέσιος και Ανατόλιος έζησαν στα χρόνια του βασιλιά Μαξιμιανού το έτος 300 μ.Χ. Ήταν αδέλφια μεταξύ τους και πατρίδα είχαν τη Γάγγρα της Μικράς Ασίας. Οι γονείς τους ήταν ειδωλολάτρες και ονομάζονταν Φιλόθεος και Ευσεβία. Από τους τρεις, ο μεν Ευστάθιος ασχολείτο με το γράμματα, οι δε δύο άλλοι αδελφοί με το επάγγελμα του πατέρα τους (πώληση φορεμάτων). Στη χριστιανική πίστη τους έφερε ο πρεσβύτερος Αντιοχείας Λουκιανός (βλέπε 15 Οκτωβρίου), αφού είχε συναντήσει τον Φιλόθεο και τον Ανατόλιο σ' ένα ταξίδι στην Ανατολή. Τους κατήχησε και όταν έφτασαν στη Νικομήδεια βαπτίστηκαν από τον επίσκοπο Νικομήδειας Άνθιμο (βλέπε 3 Σεπτεμβρίου), ο όποιος τον μεν Φιλόθεο χειροτόνησε πρεσβύτερο, το δε Ευστάθιο διάκονο. Μετά τον θάνατο των γονέων τους, καταγγέλθηκαν στον Μαξιμιανό και αφού υπέστησαν φρικτά βασανιστήρια, τελικά αποκεφαλίστηκαν.

 Θέκλαν, Βαουθᾶν, Δεναχίδα παρθένους. Ἆθλος ξίφους ἔδειξεν ἀθλοπαρθένους. Οι Αγίες παρθένες Θέκλα, Βαουθά, Δενάχις (ή Δινάχ), Τεντούς, Μάμα, Μαλοχία, Άννα, Νάνα, Άστη και Μαλάχ ήταν ασκήτριες χριστιανές γυναίκες από την Περσία. Διατάχθηκαν από τον βασιλιά των Περσών να προσκυνήσουν τη φωτιά και επειδή δεν δέχτηκαν, τεμαχίστηκαν όλες με τα ξίφη των στρατιωτών.

Τὸν Γεϊθαζὲτ καὶ συνάθλους τρεῖς ἅμα, Λόγχαις κατακτείνουσιν ἐχθροὶ Τριάδος. Οι Άγιοι μάρτυρες Γεϊθαζέτ (ή Γεϊδαζέτ ή Γαϊσαδέτ ή Βοηθαζάτ) ο ευνούχος, Σασάνης (ή Σωσάννης), Νοηλμάρης και Ζαρουαντίνης, επειδή δεν θυσίασαν στον Θεό Ήλιο των Περσών, θανατώθηκαν όλοι δια λογχισμού.

Σὺν Ἰωάννῃ καὶ Σαβωρίῳ, λίθοις Ἰσάκιον κτείνουσιν οἰκέται λίθων. Οι τρεις πρώτοι μαρτύρησαν δια λιθοβολισμού το 343 μ.Χ. μαζί με τον ασκητή Ωνάμ, από τον βασιλιά των Περσών. Οι δε επόμενοι δύο με αποκεφαλισμό. Στον Παρισινό Κώδικα 1578 και 1624 λέγονται επίσκοποι.

 Θνῄσκουσιν ἄμφω Νιρσᾶς, Ἰωσὴφ ἅμα, Φόνῳ μαχαίρας, ὡς Ἀπόστολος λέγει. Σήμερα η εκκλησία μας τιμά και τους Αγίους Νιρσά και Ιωσήφ. Ο Άγιος Νιρσάς ήτανε επίσκοπος και ηλικίας 80 ετών. Ο δε Άγιος Ιωσήφ ήταν μαθητής του Νιρσά και επίσης επίσκοπος. Ήταν δε κι αυτός 89 ετών. Ήταν και οι δύο ηγέτες μικρών χριστιανικών ποιμνίων, και άγρυπνοι πνευματικοί τους πατέρες. Δίδασκαν με παραδείγματα, όχι μόνο την κατά τον Χριστόν ζωή, αλλά και το υπέρ του Χριστού μαρτύριο. Κατά τους διωγμούς των χριστιανών στα χρόνια του Σαπώρ του Β' προστέθηκαν στις ένδοξες φάλαγγες των μαρτύρων, και τιμήθηκαν έτσι με το άφθαρτο στέφανο του μαρτυρίου.

 Ἔμελλε καὶ Δάσιος ἀθλήσας ξίφει, Ἀθλητικὸν στέφανον εὑρεῖν ἐκ ξίφους. Ο Άγιος Δάσιος έζησε γύρω στα τέλη του 3ου μ.Χ. αιώνα επί Mαξιμιανού και έλαβε το στέφανο του μαρτυρίου στην πόλη Δορύστολος η οποία ήταν χτισμένη κοντά στον Ίστρο (Δούναβη) ποταμό. Ο Δάσιος άνηκε στις στρατιωτικές τάξεις, τον διακατείχε δε μεγάλη πίστη προς τον Χριστό. Γι' αυτόν τον λόγο τον κατήγγειλαν στον διοικητή του. Αυτός προσπάθησε να τον δελεάσει με υποσχέσεις και αφού είδε ότι δεν το κατάφερε τον απείλησε με βασανισμούς. Ο Άγιος όμως παρέμεινε πιστός στον Κύριο. Έτσι ο διοικητής του, διέταξε τον βασανισμό του και τέλος τον αποκεφαλισμό του.

Σήμερα είναι τα προεόρτια (παραμονή) των Εισοδίων της Θεοτόκου. Η ευσεβής Άννα σύζυγος του Ιωακείμ, πέρασε τη ζωή της χωρίς να μπορέσει να τεκνοποιήσει, καθώς ήταν στείρα. Μαζί με τον Ιωακείμ προσευχόταν θερμά στον Θεό να την αξιώσει να φέρει στον κόσμο ένα παιδί, με την υπόσχεση ότι θα αφιέρωνε το τέκνο της σε Αυτόν. Πράγματι, ο Πανάγαθος Θεός όχι μόνο της χάρισε ένα παιδί, αλλά την αξίωσε να φέρει στον κόσμο τη γυναίκα που θα γεννούσε το Μεσσία, το Σωτήρα μας Ιησού Χριστό. Όταν η Παναγία έγινε τριών χρόνων, σύμφωνα με την παράδοση, η Άννα και ο Ιωακείμ, κρατώντας την υπόσχεσή τους, την οδήγησαν στο Ναό και την παρέδωσαν στον αρχιερέα Ζαχαρία. Ο αρχιερέας παρέλαβε την Παρθένο Μαρία και την οδήγησε στα Άγια των Αγίων, όπου δεν έμπαινε κανείς εκτός από τον ίδιο, επειδή γνώριζε έπειτα από αποκάλυψη του Θεού το μελλοντικό ρόλο της Αγίας κόρης στην ενανθρώπιση του Κυρίου. Στα ενδότερα του Ναού η Παρθένος Μαρία έμεινε δώδεκα χρόνια. Όλο αυτό το διάστημα ο αρχάγγελος Γαβριήλ προμήθευε την Πα

Ο Άγιος Έντμουντ  (Edmund the Martyr, 841 - 20 Νοεμβρίου 869) ήταν βασιλιάς και μάρτυρας της Ανατολικής Αγγλίας. Γεννήθηκε το 841 μ.Χ. και διαδέχθηκε στον θρόνο τον πατέρα του, Ethelweard, σε ηλικία μόλις 14 ετών. Λίγα είναι γνωστά για την εφηβεία του. Το σίγουρο είναι πάντως ότι η διαπαιδαγώγηση του ήταν Χριστιανική. Μάλιστα λέγεται ότι είχε μελετήσει σε βάθος τις γραφές και είχε αποστηθίσει τους Ψαλμούς. Σύμφωνα με τον βιογράφο του, Abbo του Fleury, όταν το 869 μ.Χ. οι Δανοί εισέβαλαν στην επικράτεια του, ο Edmund επέλεξε να μην τους χτυπήσει. Συνελήφθη όμως και μεταφέρθηκε στο Hoxne στο Suffolk. Εκεί τον ξυλοκόπησαν άγρια και έπειτα τον έδεσαν σε ένα δένδρο. Οι Δανοί ειδωλολάτρες, προσπάθησαν να αναγκάσουν τον Edmund να αρνηθεί την πίστη του αλλά ακούγοντας τις εκκλήσεις του Edmund στο Χριστό οι Δανοί του επιτέθηκαν με βέλη.  Το μαρτύριό του τελείωσε με τον αποκεφαλισμό του στις 20 Νοεμβρίου του 869 μ.Χ. ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ Λίγα ιστορικά στοιχεία για τον Edmund είναι γνωστά, καθώς το βασίλειο

Ένας κώδικας από την Αγία Τριάδα Ριζοκαρπάσου αναφέρει πως ο Άγιος Σωζόμενος καταγόταν από την Καρπασία της Κύπρου, ενώ από την ακολουθία του, καθώς και από άλλες πηγές, μαθαίνουμε πως έζησε πριν από τη φράγκικη κατοχή της Κύπρου (περί το 1100 μ.Χ.). Από τους γονείς του που ήσαν άνθρωποι θεοσεβείς οδηγήθηκε από μικρός στη μελέτη και τη γνώση του λόγου του Θεού και με τον καιρό απέκτησε μια σπάνια για την εποχή του μόρφωση και γνώση. Όταν ενηλικιώθηκε πήρε την απόφαση να φύγει κι από το σπίτι του και να τραβήξει στην ερημιά. Εκεί ελεύθερος από κάθε γήινη φροντίδα ένα μόνο θα σκεφτόταν και για ένα μόνο θα φρόντιζε: Πως να αρέσει στον Θεό. Έτσι, αφού περιπλανήθηκε αρκετά έφτασε σε μια σπηλιά που βρισκόταν στην πρόσοψη ενός κρημνού, που ήταν βραχώδης κι υψηλός. Εκεί σταμάτησε. Μπήκε μέσα, έκαμε τον σταυρό του και με φωνή που έτρεμε από συγκίνηση και φόβο άρχισε να σιγοψάλλει: «Ἡ καρδία μου πρὸς Σέ, Λόγε, ὑψωθήτω, καὶ οὐδὲν θέλξει μέ, τῶν τοῦ κόσμου τερπνῶν, πρὸς χαμαιζηλίαν». (Τρίτο αντίφω

Ἔχει σε, Πρόκλε, ἡ οὐράνιος νύσσα, Χαίροντα ἔνδον καὶ σὲ σὺν Χρυσοστόμῳ. Ο Άγιος Πρόκλος υπήρξε άξιος μαθητής του μεγάλου διδασκάλου της Εκκλησίας μας, Ιωάννου του Χρυσοστόμου (βλέπε 13 Νοεμβρίου). Ο Πατριάρχης Αττικός (βλέπε 8 Ιανουαρίου) τον έκανε διάκονο και κατόπιν πρεσβύτερο. Επειδή διακρινόταν για την παιδεία, την αρετή και την διδακτική του ικανότητα, αγαπήθηκε θερμά απ' όλους τους θαυμαστές του αξέχαστου διδασκάλου του και υποστηριζόταν απ' αυτούς για τον Πατριαρχικό θρόνο της Κωνσταντινούπολης. Αλλά η αντίδραση του διεφθαρμένου κατεστημένου, ναυάγιζε την υποψηφιότητα του. Αργότερα ο Πατριάρχης Σισίνιος (βλέπε 11 Οκτωβρίου), το έτος 425 μ.Χ., χειροτόνησε τον Πρόκλο επίσκοπο Κυζίκου. Λόγω όμως των ανωμαλιών της επαρχίας, την επισκοπή κατέλαβε κάποιος Δαλμάτιος. Αλλά ο Πρόκλος, χωρίς να στεναχωρηθεί, εξακολούθησε το κήρυγμα του θείου λόγου στην Κωνσταντινούπολη. Όταν πέθανε ο Πατριάρχης Μαξιμιανός (βλέπε 21 Απριλίου) το 434 μ.Χ. και αυτοκράτορας ήταν ο Θεοδόσιος ο Β',

Χάραξ κύκλῳ σου, καὶ μετὰ ζωῆς τέλος, Ἡ ζῶσα, Γρηγόριε, τοῦ Θεοῦ χάρις. Εἰκάδι Γρηγόριος κεκλήσκετο εἰς πόλον εὐρύν. Ο Όσιος Γρηγόριος έζησε τον 9ο αιώνα μ.Χ. και καταγόταν από την Ειρηνόπολη της Δεκαπόλεως. Τη χριστιανική ανατροφή του όφειλε πρώτα στη μητέρα του Μαρία, η οποία, με τη ζωντανή της πίστη στο Χριστό, ανέθρεψε το γιο της σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου. Ο Γρηγόριος έγινε μοναχός και αγωνιζόταν έντονα για ηθική τελειοποίηση. Εκείνο που ιδιαίτερα τον διέκρινε, ήταν η καλλιέργεια της εγκράτειας στον εαυτό του. Τη θεωρούσε απαραίτητη για την καθαρότητα του νου και την ηθική κυριαρχία στη σάρκα. Και σε όσους τον ρωτούσαν γιατί δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα σ' αυτή την αρετή, απαντούσε με τον αιώνιο λόγο της Αγίας Γραφής: «Πᾷς ὁ ἀγωνιζόμενος πάντα ἐγκρατεύεται, ἐκεῖνοι μὲν οὖν ἵνα φθαρτὸν στέφανον λάβωσιν, ἡμεῖς δὲ ἄφθαρτον» (Α' προς Κορινθίους, θ' 25). Καθένας, δηλαδή, που αγωνίζεται, εγκρατεύεται σε όλα, ακόμα και στην τροφή και στο ποτό. Και εκείνοι μεν, οι αθλη

Οι πρόωρες βουλευτικές εκλογές της 20ης Νοεμβρίου 1977 διεξήχθησαν από την κυβέρνηση του Καραμανλή. Την αναμέτρηση κέρδισε η Νέα Δημοκρατία, που ήταν κυβερνών κόμμα, παρότι παρουσίασε μείωση στις ψήφους, κυρίως λόγω του φιλοβασιλικού κόμματος Εθνική Παράταξις του πρώην Πρωθυπουργού Στέφανου Στεφανόπουλου και του Σπύρου Θεοτόκη. Στις εκλογές αυτές εμφανίσθηκαν οι μετέχοντες στις λεγόμενες κυβερνήσεις της Αποστασίας του 1965, όπως ο Στεφανόπουλος και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Οι εκλογές διεξήχθησαν με το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής του Ν. 626/1977 που είχε ψηφίσει η Βουλή λίγο πριν τις εκλογές. Το πολιτικό πλαίσιο Κανονικά οι εκλογές θα διενεργούνταν τον Νοέμβριο του 1978. Από τον Σεπτέμβριο του 1977 ο Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής διερεύνησε τις απόψεις των πολιτικών αρχηγών για ενδεχόμενη επίσπευση των εκλογών. Ο Ανδρέας Παπανδρέου φάνηκε ψύχραιμος και σίγουρος για τη δυναμική του κόμματός του, ενώ ο Γεώργιος Μαύρος, ανήσυχος, αντέδρασε έντονα, παρά το γεγονός ότι ο Καρα

Στις 20 Νοεμβρίου 1971, με επίσημη τελετή, τα λείψανα του ήρωα της Επανάστασης του 1821, Εμμανουήλ Παππά, μεταφέρθηκαν από την Ύδρα και αποτέθηκαν κάτω από τον ανδριάντα του στην πλατεία Ελευθερίας, στις Σέρρες. Η εφημερίδα Μακεδονία έγραψε: Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 20/11/1971, Σελίδα: 7 Μὲ ἰδιαιτέρας τιμάς ἐγένετο χθὲς τὸ ἀπόγευμα ἡ διακομιδή ἀπὸ τὴν νήσον Ύδραν εἰς Θεσσαλονίκην τῶν · ὁστῶν τοῦ ἀρχιστρατήγου της έπα • ναστάσεως του 1821 εἰς Μακεδονίαν - Εμμανουήλ Παππά, ᾿Αντιπροσωπεία ἐκ Σερρών, ἀπὸ ὁι που κατήγετο ὁ Ἐμμανουήλ Παππάς, παρέλαβε χθες την πρωϊαν ἀπὸ το παρεκκλήσιον του Προφήτου Ηλιού της Ύδρας ένθα ἐφυλάσσοντο ἀπὸ τὸ 1822 ἐντός λάρνακος τὰ ὀστά του μεγάλου ήρωος, τὰ ὁποία μετέφερε διὰ τοὺ Πειρατορπιλικού συνεχεία εἰς τὸν Πειραιά και «Φαίδρα» εἰς τὴν Ἑλευσίνα, ἐκεῖθεν δὲ δι' εἰδικού ἀεροσκάφους της πολεμικής αεροπος ρίας εἰς τὸ ἀεροδρόμιον Σέδες, όπου ἐγένετο σεμνή τελετή. Εἰς τὸ ἀεροδρόμιον προσήλθον καὶ ἀπέτισαν φόρον τιμῆς πρὸς τὸν ἐν δοξον Μακεδόνα ἀρχιστράτηγο

Στις 20 Νοεμβρίου 1936, σ τον κινηματογράφο Κρόνιον των Σερρών προβάλλονταν η ταινία  " I Live My Life" ( Γλεντώ την ζωή μου).   I Live My Life είναι μια αμερικανική κωμωδία-δράμα του 1935 με πρωταγωνιστές τις Joan Crawford, Brian Aherne και Frank Morgan. Βασίζεται στην ιστορία "Claustrophobia" του A. Carter Goodloe. Πλοκή Η βαρετή κοινωνική Kay Bentley ταξιδεύει στην Ελλάδα με το πολυτελές γιοτ του πλούσιου πατέρα της. Κατά τη διάρκεια της παραμονής της στη στεριά, γνωρίζει και ξεκινάει μια ρομαντική σχέση με τον ιδεαλιστή αρχαιολόγο Terry O'Neill, ο οποίος αμφισβητεί τις πεποιθήσεις της. Ωστόσο, η Kay δεν τον παίρνει στα σοβαρά και του λέει ότι είναι η Ann Morrison, γραμματέας του ανθρώπου που στην πραγματικότητα είναι ο πατέρας της. Αφού η Kay επιστρέψει στη Νέα Υόρκη, ο Terry πηγαίνει εκεί για να συνεχίσουν τη σχέση τους, αλλά η Kay τον απορρίπτει αυστηρά. Όταν ο Terry μάθει την αληθινή της ταυτότητα, την επιπλήττει σφοδρά και φεύγει θυμωμένος. Ωστόσο, το μή

Στις 20 Νοεμβρίου 1932, στον κινηματογράφο Πάνθεον των Σερρών προβάλλονταν η ταινία "Monte Carlo" (Στο Μόντε Κάρλο) και στον κινηματογράφο Κρόνιον των Σερρών παιζόταν η ταινία "The Dawn Patrol" (Αερομαχία του Δυτικού Μετώπου). Το Monte Carlo είναι μια αμερικανική μιούζικαλ κωμωδία του 1930, σε σκηνοθεσία του Ernst Lubitsch. Πρωταγωνιστούν οι Jack Buchanan ως ο Γάλλος κόμης Rudolph Falliere, που προσποιείται τον κομμωτή, και η Jeanette MacDonald ως η κόμισσα Helene Mara. Η ταινία είναι αξιοσημείωτη για την εισαγωγή του τραγουδιού "Beyond the Blue Horizon", το οποίο γράφτηκε για την ταινία και εκτελείται για πρώτη φορά από τη MacDonald και μια χορωδία στο soundtrack, καθώς αυτή αποδρά με το τρένο μέσα από την εξοχή. Το Monte Carlo επαινέθηκε από τους κριτικούς ως αριστούργημα του νέου είδους μουσικών ταινιών. Το σενάριο βασίστηκε στο μυθιστόρημα του Booth Tarkington Monsieur Beaucaire. Πλοκή Η κόμισσα Helene Mara πρόκειται να παντρευτεί τον Δούκα Otto Von Li

Φωτό αρχείου 1934 Στις 20 Νοεμβρίου 1932, κυκλοφόρησε στις Σέρρες η πολιτική εφημερίδα «Εμπρός», η οποία αυτοπροσδιοριζόταν ως «όργανον των αγροτικών και εργατικών συμφερόντων». Η εφημερίδα είχε ως ιδιοκτήτη, διευθυντή και υπεύθυνο τον Πάνο Πιέρρο, ενώ προϊστάμενος του τυπογραφείου ήταν ο Ι. Σουκιούρογλου. Τα γραφεία και το τυπογραφείο της βρίσκονταν «εντός Δημοτικής στοάς», με το μέγεθος της εφημερίδας να είναι 33.5 Χ 51. Η εφημερίδα κυκλοφόρησε για πρώτη φορά με πολιτική και εργατική κατεύθυνση και, μέχρι την οριστική διακοπή της έκδοσής της στις 26 Μαΐου 1946, υπήρξαν πολλές αλλαγές, τόσο στο ιδιοκτησιακό καθεστώς όσο και στην τεχνική παραγωγή της, όπως στα τυπογραφεία, το σχήμα και την περιοδικότητά της.