ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Εφημερίδα Σκριπ, Φύλλο: 22/10/1908, Σελίδα: 4 Στις 15 Οκτωβρίου 1908 άρχισαν οι βουλευτικές εκλογές από το Νεοτουρκικό Κομιτάτο. Στις 20 Οκτωβρίου 1908, όπως ανακοίνωσε το Ελληνικό Προξενείο Σερρών είχε τελειώσει η διαδικασία των πρωτ οβάθμιων εκλογών και άμεσα ξεκίνησαν οι  δευτεροβάθμιες εκλογές. Οι βουλγάρικες συμμορίες ήδη είχαν συμμαχήσει με τους Νεότουρκους, χαρακτηριστικό παράδειγμα η συμμορία του προδότη για τους Βούλγαρους Γιάννε Σαδάνσκυ που πλέον η δράση του είχε νομιμοποιηθεί πράγμα που του έδωσε την δυνατότητα να κατέβει στις εκλογές με την στήριξη των Τούρκων.  Τα αποτελέσματα στον Νομό Σερρών, όπως τα αναφέρει η εφημερίδα Σκριπ στις 22 Οκτωβρίου 1908: Οι εκλογές στις Σέρρες Σήμερα τηλεγραφικά ανακοινώθηκαν στο Νεοτουρκικό Κομιτάτο τα αποτελέσματα των δευτεροβάθμιων εκλογών της περιοχής Σερρών, τα οποία έχουν ως εξής: Στις Σέρρες εξελέγησαν 26 Έλληνες, 26 Οθωμανοί και 6 Βούλγαροι. Στο Ράζλογκ 4 Οθωμανοί και 11 Βούλγαροι. Στο Νευροκόπι 25 Οθωμανοί και 11 Βούλγαροι. Στο Πετ

Στις 20 Οκτωβρίου 1965, η εφημερίδα «Ελληνικός Βορράς» δημοσίευσε ανταπόκριση με τίτλο «Αποπερατούται η Δημοτική Αγορά Σερρών». Η ανταπόκριση ανέφερε ότι οι Σέρρες θα αποκτούσαν σύντομα ένα «λαμπρόν κόσμημα» με την ολοκλήρωση της Δημοτικής Αγοράς. Η συνολική δαπάνη του έργου ανήλθε σε 5.500.000 δραχμές, με 3.500.000 δραχμές να έχουν ήδη διατεθεί μέχρι εκείνη τη στιγμή. Ωστόσο, οι εργασίες για την αποπεράτωσή του είχαν διακοπεί λόγω έλλειψης του υπολειπόμενου ποσού των 2.000.000 δραχμών. Σύμφωνα με την ανταπόκριση, υπήρχε αισιοδοξία ότι το απαραίτητο ποσό θα εξευρεθεί και θα διατεθεί σύντομα, επιτρέποντας την ολοκλήρωση αυτού του σημαντικού έργου για την πόλη.

Στις 20 Οκτωβρίου 1948, πραγματοποιήθηκε η παράσταση της υπερεπιθεώρησης «Σερραϊκές Τρέλες», γραμμένη από τον Γιώργο Καφταντζή. Η παράσταση αυτή αναδείκνυε στοιχεία της τοπικής κουλτούρας και ψυχαγωγούσε το κοινό με χιούμορ και μουσική. Σημαντικό είναι ότι όλες οι εισπράξεις από την παράσταση διατέθηκαν υπέρ του στρατού, σε μια εποχή που η Ελλάδα βίωνε τη δραματική περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου (1946-1949). Οι παραστάσεις και οι πολιτιστικές εκδηλώσεις εκείνης της εποχής συχνά χρησιμοποίησαν τον πολιτισμό ως μέσο στήριξης και ενίσχυσης του στρατού και των εθνικών προσπαθειών, προκειμένου να συνεισφέρουν στις ανάγκες της χώρας.

Φωτό αρχείου Στις 20 Οκτωβρίου 1941, κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα, τα γερμανικά στρατεύματα συνέχισαν τις μαζικές εκτελέσεις αθώων πολιτών ως μέρος των αντιποίνων τους. Στο χωριό Καλόκαστρο, μπροστά στο κοινοτικό κατάστημα, κρέμασαν έναν Έλληνα πατριώτη, ενώ σύμφωνα με την ανακοίνωση των Γερμανών οι εκτελεσθέντες θεωρούνταν «μέλη συμμοριών» και οι εκτελέσεις έγιναν ως αντίποινα για δράσεις στην περιοχή της Νιγρίτας. Παρόλα αυτά, ένας από τους πατριώτες που προοριζόταν για εκτέλεση κατάφερε να διαφύγει την τελευταία στιγμή, αποφεύγοντας τον θάνατο.

Στις 20 Οκτωβρίου 1935, στο κινηματοθέατρο «Κρόνιον» προβλήθηκε η ταινία «Η γάτα και το βιολί» (The Cat and the Fiddle), με πρωταγωνιστές την Ζανέτ Μακ Ντόναλντ (Jeanette MacDonald) και τον Ραμόν Νοβάρο (Ramon Novarro). Η ταινία, η οποία κυκλοφόρησε το 1934, είναι ρομαντικό μιούζικαλ και αφηγείται την ιστορία ενός συνθέτη και μιας τραγουδίστριας που ερωτεύονται, αλλά αντιμετωπίζουν διάφορα εμπόδια στην προσωπική τους ζωή και στην καριέρα τους.  Η Ζανέτ Μακ Ντόναλντ ήταν γνωστή για τους ρόλους της σε μιούζικαλ του Χόλιγουντ, ενώ ο Ραμόν Νοβάρο ήταν ένας δημοφιλής ηθοποιός της εποχής του, με λαμπρή καριέρα στον βωβό κινηματογράφο και την αρχή του ομιλούντος κινηματογράφου. Η προβολή της ταινίας στο «Κρόνιον» τράβηξε το ενδιαφέρον των σινεφίλ, καθώς το έργο συνδύαζε μουσική, ρομαντισμό και καλή ερμηνεία από δύο μεγάλους σταρ του Χόλιγουντ.

Στις 20 Οκτωβρίου 1932, τα διάσημα «Καλουτάκια», οι αδελφές Άννα και Μαρία Καλουτά, επανεμφανίστηκαν στο κινηματοθέατρο «Κρόνιον» κατά τη διάρκεια των διαλειμμάτων των κινηματογραφικών προβολών. Οι αδελφές Καλουτά ήταν διάσημες περφόρμερ της εποχής, γνωστές για τις ερμηνείες τους στο θέατρο και τις μουσικές παραστάσεις. Με τον συνδυασμό τραγουδιού, χορού και υποκριτικής, διασκέδαζαν το κοινό και ήταν ιδιαίτερα δημοφιλείς σε διάφορους χώρους ψυχαγωγίας της εποχής.

Στις 20 Οκτωβρίου 1928, υπογράφηκε σημαντική σύμβαση μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και των εταιριών "John Monks and Sons" και "Ulen and Company" της Νέας Υόρκης για μεγάλα υδραυλικά έργα στην περιοχή του ποταμού Στρυμόνα. Η σύμβαση προέβλεπε την εκτροπή τμήματος του ποταμού, την κατασκευή έργων για τη σταθεροποίηση της στάθμης της λίμνης Κερκίνης, καθώς και άλλα αντιπλημμυρικά έργα που κάλυπταν συνολική έκταση 1.180.000 στρεμμάτων στην πεδιάδα των Σερρών. Το έργο είχε προϋπολογισμό 1.700 εκατομμυρίων δραχμών, ποσό τεράστιο για την εποχή, και ήταν απαραίτητο για την προστασία των καλλιεργειών και την ανάπτυξη της περιοχής, η οποία υπέφερε από πλημμύρες του Στρυμόνα. Η σύμβαση αυτή κυρώθηκε με τον νόμο 3718 στις 8 Δεκεμβρίου 1928 και δημοσιεύθηκε στο υπ' αριθμόν 279/31-12-1928 Φύλλο Εφημερίδας της Κυβερνήσεως. Πρόκειται για ένα έργο με τεράστια σημασία για την αγροτική οικονομία και την προστασία του περιβάλλοντος στην ευρύτερη περιοχή.

  Στις 20 Οκτωβρίου 1914 κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στις Σέρρες η εφημερίδα «Χαραυγή» , η οποία περιγραφόταν ως «Μακεδονική εφημερίς εκδιδομένη καθ' εβδομάδαν». Στα πρώτα της φύλλα δεν αναφερόταν ούτε ο εκδότης ούτε ο διευθυντής, και η μορφή της ήταν τετρασέλιδη, με μέγεθος 28,5x40,5 εκ. Στις 11 Ιουνίου 1915, η εφημερίδα αναφέρει για πρώτη φορά τα ονόματα των υπευθύνων της: διευθυντής ήταν ο Αθανάσιος Π. Καράμπελας, ενώ υπεύθυνος συντάκτης ο Δ. Μαλαμίδης. Η συνδρομή για την πόλη των Σερρών ήταν 6 δραχμές, ενώ για το εσωτερικό της χώρας ανερχόταν στις 8 δραχμές, με την ίδια τιμή να ισχύει και για το εξωτερικό. Η «Χαραυγή» αποτέλεσε σημαντικό έντυπο μέσο για την τοπική κοινωνία της Μακεδονίας, προβάλλοντας θέματα που απασχολούσαν την περιοχή και την ευρύτερη πολιτική και κοινωνική κατάσταση της εποχής.

Στις 20 Οκτωβρίου 1912, κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων, ένα τμήμα του βουλγαρικού στρατού, υπό την ηγεσία του κομιτατζή Καραφύλλη, εισήλθε στο Νέο Πετρίτσι. Οι Βούλγαροι συνέλαβαν τον Τούρκο οπλαρχηγό Αμπτουλά Τσαούς και τα δύο παιδιά του. Επιπλέον, περίπου 160 Τούρκοι κάτοικοι οδηγήθηκαν στο δυτικό άκρο του χωριού και εκτελέστηκαν με σφαγιασμό.

Στις 20 Οκτωβρίου 1912, κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων, η τούρκικη στρατιά του Στρυμόνα, αποτελούμενη από περίπου 25.000 άνδρες και με διοικητή τον Αλή Ναδίρ Πασά, ξεκίνησε από το Σιδηρόκαστρο με κατεύθυνση τα Γιαννιτσά, τα οποία είχαν καταληφθεί από τον ελληνικό στρατό. Στη διαδρομή, η στρατιά αυτή ουσιαστικά αυτοδιαλύθηκε, καθώς οι στρατιώτες εγκατέλειψαν τις θέσεις τους και η οργάνωση του στρατού κατέρρευσε. Παράλληλα, μια μεραρχία της τουρκικής φρουράς των Σερρών, που αποτελούνταν κυρίως από ντόπιους επιστρατευμένους στρατιώτες, διατάχθηκε να κινηθεί επίσης προς τα Γιαννιτσά για να ενισχύσει τη μάχη κατά των Ελλήνων. Ωστόσο, οι στρατιώτες στασίασαν, αρνούμενοι να εκτελέσουν τη διαταγή, και αντί να πορευτούν προς τα Γιαννιτσά, επέστρεψαν στις Σέρρες για να υπερασπιστούν τον τουρκικό πληθυσμό της πόλης. Παρά την απόπειρα αυτή, πριν καν εμφανιστούν οι βουλγαρικές δυνάμεις στην περιοχή, η μεραρχία διαλύθηκε και εγκατέλειψε την πόλη, αφήνοντάς την εκτεθειμένη στις εξελίξεις του

Στις 20 Οκτωβρίου 1907, σύμφωνα με έκθεση του Μητροπολίτη Μελενίκου Αιμιλιανού Δάγγουλα, βουλγάρικη συμμορία εξαπέλυσε επίθεση κατά του ελληνοβλαχικού ποιμενικού συνοικισμού στο Βάζοβο, στην περιοχή του Μελενίκου. 

Στις 20 Οκτωβρίου 1905, ο Μήτας Φιλίππου, ένας επιφανής Έλληνας πρόκριτος από το Πετρίτσι, δολοφονήθηκε από Βούλγαρους κομιτατζήδες στην αγορά της πόλης. Οι κομιτατζήδες συχνά επιτίθεντο σε εξέχουσες ελληνικές προσωπικότητες, όπως ο Μήτας Φιλίππου, με σκοπό να αποδυναμώσουν τον ελληνικό πληθυσμό και την επιρροή του στην περιοχή.

Ο Άγιος Βασίλειος επίσκοπος Τραπεζούντας είναι άγνωστος στους Συναξαριστές, γνωστός όμως στην εκκλησία της Τραπεζούντας, στην οποία κάθε χρόνο αυτή τη μέρα γιόρταζαν τη μνήμη του με ασματική Ακολουθία, που βρήκε ο Κεραμεύς Παπαδόπουλος σε χειρόγραφο στην Τραπεζούντα, όπως γράφει στα Βυζαντινά Χρονικά Σ.12, 143. Ο Άγιος Βασίλειος έζησε επί βασιλείας Λέοντος του Σοφού και Κωνσταντίνου Προφυρογέννητου. Για την αγιότητα της ζωής του, κατατάχθηκε στους Αγίους της εκκλησίας της Τραπεζούντας. Εενεπίγραφη ράχη ενός επισκοπικού θρόνου (εικ.40), που βρέθηκε το 1877117 κάτω από το δάπεδο του ναού: † Ἀνεικαινίσθεί ὁ τίμιος καὶ ἅγιος θρόνος (Χριστοῦ;) Βασιλείου Μητροπολίτου | Φ(ῶ)ς | Χ(ριστο)ῦ | Φ(αίν)η | Π(ᾶσι)ν || ͵ςυκβ. Στην επιγραφή αυτή διαβάζουμε, ότι το έτος 6422 (913/4) o μητροπολίτης Τραπεζούντας Βασίλειος προχώρησε στην ανακαίνιση του επισκοπικού θρόνου του ναού. Παρόμοια επιγραφή, η οποία όμως είναι αχρονολόγητη, είχε χαραχθεί σε μαρμάρινο tondo  που κάποια στιγμή εντοιχίστηκε στον μεταβ

 Tι και καθαρθής εις το πυρ βεβλημένη, Αγνή Mαναθώ, πνεύμα σώμα παρθένε; Η Αγία Μαναθώ μαρτύρησε στα χρόνια του Μαξιμιανού (286 - 305 μ.Χ.). Συνελήφθη επειδή ήταν χριστιανή στη Σκυθούπολη της Παλαιστίνης και αφού την έσυραν γυμνή μέσα στην πόλη, τελικά την έκαψαν ζωντανή. (Η μνήμη της επαναλαμβάνεται και την 12η Νοεμβρίου).

Ξίφος Ζεβινᾶν, Γερμανόν, Νικηφόρον. Σὺν Ἀντωνίῳ δεικνύει νικηφόρους. Οι Άγιοι αυτοί μαρτύρησαν επί Μαξιμιανού (286-305). Και ο μεν Αντωνίνος ήταν γέροντας, οι δε υπόλοιποι τρεις, νέοι. Συνελήφθησαν επειδή ήταν χριστιανοί, από κάποιον Μάζο στην Καισαρεία και αποκεφαλίστηκαν. (Η μνήμη τους επαναλαμβάνεται και την 12η Νοεμβρίου, μαζί με την Αγία Μαναθώ, που εσφαλμένα εκεί αναφέρεται ως Μαραθώ).

 Λίθοις Eβόρην και σύναθλον Eνόην, Λίθων λάτραι κτείνουσιν αθλητοκτόνοι. Μαρτύρησαν και οι δύο δια λιθοβολισμού. (Ορισμένοι Συναξαριστές τους αναφέρουν σαν Αγίες Εβόρη και Ενόη. Ίσως πάλι, να πρόκειται περί των μαθητών του Αγίου Μίλου, Εβόρη και Σενοεί. Βλέπε σχετικά την 10η Νοεμβρίου).

Για όλους τους Κρήτες Πατέρες που έλαβαν μέρος στις Οικουμενικές Συνόδους, πρωτοβουλία του π. Χρυσοστόμου Παπαδάκη και προνοίᾳ του αοιδίμου Μητροπολίτου Γορτύνης και Αρκαδίας Κυρίλλου, συνετάγη και κυκλοφόρησε Ακολουθία και Παρακλητικός Κανόνας με έγκριση της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου. Ο αοίδιμος Ιεράρχης ανήγειρε και Ναό το έτος 2000 μ.Χ. στη θέση «Λειβαδιώτης» (καθ’ οδόν από Μοίρες προς Πόμπια) τον οποίο δεν πρόλαβε να εγκαινιάσει. Η μνήμη όλων των Κρητών Πατέρων των μετασχόντων στις Αγίες Οικουμενικές Συνόδους, ορίσθηκε να τελείται την Κυριακή μετά την εορτή της Κυριακής κατά την οποία εορτάζονται οι Πατέρες της Ζ´ Οικουμενικής Συνόδου, τον μήνα Οκτώβριο. Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον. Τόν συνάναρχον Λόγον. Θεηγόρους ὁπλῖτας τῆς παρατάξεως Χριστοῦ, σεπτούς ἱεράρχας τῆς Κρήτης καί ἀγλαεῖς θείου Πνεύματος καρπούς ἀνευφημήσωμεν, τούς μετασχόντας εὐλαβῶς ἐν Συνόδοις ἱεροῖς, προμάχους ὡς τῶν δογμάτων τῶν ὀρθοδόξων, πρεσβείας αὐτῶν πρός Κύριον αἰτούμενοι

Τα Ιερά Λείψανα του Οσίου Γρηγορίου Καλλιδή φυλάσσονται μέσα σε περικαλλή λάρνακα αριστερά του κυρίως ναού του Αγίου Δημητρίου, στην Θεσσαλονίκη. Στις 20 Οκτωβρίου 1979 μ.Χ. ο Παναγιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κυρός Παντελεήμων ο Β', έκανε την ανακομιδή των ιερών λειψάνων του Οσίου Γρηγορίου Καλλίδη, τα οποία βρέθηκαν να ευωδιάζουν και να επιτελούν από τότε πλήθος θαυμάτων. Ο Άγιος Γρηγόριος Καλλίδης (Χρυσάμπελο Ανατολικής Θράκης, 24 Ιανουαρίου 1844 - Θεσσαλονίκη, 23 Ιουλίου 1925) ήταν Έλληνας Θρακιώτης θεολόγος και επίσκοπος. Αναγνωρίστηκε ως άγιος από την Ορθόδοξη Εκκλησία το 2003. Γεννήθηκε στις 24 Ιανουαρίου του 1844 στο Χρυσάμπελο (Κούμβαο) της επαρχίας Ηρακλείας της Ανατολικής Θράκης Από μικρός έδειξε κλίση στην ιεροσύνη και προσελήφθη στην υπηρεσία του Μητροπολίτου Σηλυβρίας και μετέπειτα Μητροπολίτη Σερρών Μελετίου Θεοφιλίδη του Θεσσαλονικέως. Ο Γρηγόριος ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στην πόλη των Σερρών και χειροτονήθηκε Διάκονος στον Ιερό Ναό Αγίων Θεοδώρων Σ

Γεράσιμος κάλλιστον ήρατο στέφος, Eκ της άνωθεν δεξιάς του Kυρίου. Ο Όσιος Γεράσιμος (βλέπε επίσης και στις 16 Αυγούστου), γεννήθηκε το 1509 μ.Χ. στα Τρίκαλα της Κορινθίας. Καταγόταν από την επίσημη οικογένεια των Νοταράδων και ήταν γιος του Δημητρίου και της Καλής. Από μικρός έλαβε χριστιανική και αρχοντική ανατροφή και διακρινόταν στο σχολείο για την ευστροφία και την ευφυΐα του μυαλού του. Ευγενική ψυχή ο Γεράσιμος, συμπαθούσε τους φτωχούς συμμαθητές του και τους βοηθούσε με κάθε τρόπο. Όταν έφτασε σε ώριμη ηλικία, περιηγήθηκε διάφορα μέρη, όπως την Ζάκυνθο, την Κωνσταντινούπολη και τα γύρω απ' αύτη, το Άγιον Όρος, διάφορες Μονές της Ανατολής για να μείνει στην Ιερουσαλήμ. Εκεί υπηρέτησε σαν νεωκόρος για ένα χρόνο στον Ναό της Αναστάσεως και χειροτονήθηκε Διάκονος και αργότερα Πρεσβύτερος, από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Γερμανό. Κατόπιν έφυγε και από 'κει και κατέληξε στην τοποθεσία Ομαλά της Κεφαλονιάς, όπου έκτισε γυναικείο Μοναστήρι και το ονόμασε Νέα Ιερουσαλήμ. Στη Μονή

Λιπούσα κόσμον έμπλεων ακοσμίας, Nύμφη Mατρώνα νυν παρέστη Nυμφίω. Η Οσία Ματρώνα ονομαζόταν, αρχικά, Μαρία και γεννήθηκε στο χωριό Βολισσός της Χίου από γονείς ευσεβείς και πλουσίους, τον Λέοντα και την Άννα. Έξι άλλες αδελφές της Μαρίας, μεγαλύτερες της, παντρεύτηκαν η μία μετά την άλλη, περιζήτητες νύφες για την ομορφιά, την ανατροφή και για την καλή προίκα τους. Η μικρότερη αφοσιώθηκε στη μελέτη των θείων και ασχολείτο θερμά με φιλανθρωπικά καθήκοντα. Έτσι θέλησε να ακολουθήσει άλλο δρόμο. Η τακτική επαφή της με τις καλογριές των γυναικείων μοναστηριών του νησιού, έκανε τη Μαρία να ποθήσει την αγνή μοναχική ζωή. Αλλά η αγάπη προς τους γονείς της, τη συγκρατούσε στο πατρικό της σπίτι. Όταν όμως αυτοί πέθαναν η Μαρία δοκίμασε τη μοναχική ζωή κοντά σε μια ευσεβή χήρα, που ασκήτευε με τις δύο θυγατέρες της. Μετά απ' αυτή τη μοναχική εμπειρία, αποφάσισε να προσχωρήσει στις μοναχικές τάξεις. Χειροτονήθηκε λοιπόν μοναχή και μετονομάσθηκε Ματρώνα. Η διαγωγή της μέσα στη μικρή αδελφότητ