ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ο Άγιος Χρυσογόνος είναι άγνωστος στους Συναξαριστές και τα έντυπα Μηναία. Η μνήμη του αναφέρεται στον Σαβαϊτικό Κώδικα 635 την ήμερα αυτή, ως εξής: «Χρυσογόνου ἔπαρχου πόλεως Θεσσαλονίκης» (βλ. Δημητριεύσκη, Τυπικά, τόμος Β', σελ. 365).

Oυκ αν λαθοίμην ουδέ σου Mάρτυς Σχίνων, Tου μη λαθόντος, ως απετμήθης κάραν. Ο Άγιος Σχίνων μαρτύρησε δια ξίφους. Είναι από τις λίγες πληροφορίες που παρέχουν οι συναξαριστές  Στην Bibliotheca Hagiographica Arabica διαβάζουμε Sin. ar. 416 وفى هذا اليوم ذكر اباينا القديسين الشهدا اخاييكس وتشينون" Μεταγραφή "Και αυτήν την ημέρα είναι η μνήμη των αγίων πατέρων μας, των μαρτύρων Αχάιξ και Σχίνων."

Όντως ο Παύλος κατά Παύλον ην φέρων, Tα του Xριστού στίγματα τη σαρκί ξένως. Ο Όσιος Παύλος έζησε στα χρόνια του βασιλιά Λικινίου (307 - 323 μ.Χ.) και ήταν επίσκοπος Νεοκαισάρειας.  γνωστός κυρίως από τους διωγμούς που υπέστη λόγω της πίστης του, κατά τη διάρκεια της Α' Οικουμενικής Συνόδου στη Νίκαια το 325 μ.Χ. Σύμφωνα με τον Θεοδώρητο, ο Παύλος «είχε στερηθεί τη χρήση και των δύο χεριών του λόγω της εφαρμογής πυρακτωμένου σιδήρου, με τον οποίο τα νεύρα που ελέγχουν τους μυς είχαν συσταλεί και καταστραφεί». Ξακουστός για την αρετή του ο Παύλος, τον κάλεσε ο Λικίνιος με την ελπίδα ότι θα μετέστρεφε το φρόνημά του. Αφού ούτε με απειλές, ούτε με υποσχέσεις κατάφερε να κλονίσει την πίστη του, διέταξε να τον κάψουν με πυρωμένα σίδερα στα χέρια. Κατόπιν τον εξόρισε σε κάποιο φρούριο, κοντά στον ποταμό Ευφράτη, όπου έμεινε μέχρι που κατέβηκε ο Μεγάλος Κωνσταντίνος στην Ανατολή. Τότε απελευθερώθηκε, μαζί με άλλους κρατούμενους και ο Παύλος επανήλθε στην επισκοπή του. Στην Α’ Οικουμενική ...

Ο Όσιος Νήφων είναι άγνωστος στους Συναξαριστές και τα Μηναία. Η ζωή του βρίσκεται στους αρχαίους Κώδικες και μεταγενέστερους, όπως στους Λαυριωτικούς Β81 φ. 1-155,1 23 φ. 228α-278, Λ. 66 φ. 32α -58 και στον Βατοπεδινό 618 φ. 143α-159. Η επιγραφή της βιογραφίας του έχει ως εξής: «Βίος καὶ πολιτεία τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Νήφωνος τοῦ ἐν Κωνσταντινουπόλει μὲν ἀσκήσαντος, γενομένου δὲ ἐπισκόπου Κωνσταντιανῆς κατὰ Ἀλεξάνδρειαν». Στον Λαυριωτικό Κώδικα Β 81, λέγεται επίσκοπος Αλμυρουπόλεως και ότι απεβίωσε 23 Δεκεμβρίου. Ακολουθία του βρίσκεται στον Κώδικα Δ. δ. II της Κρυπτοφέρης (Βλ. Κατάλογο Roechi σελ. 389). Ελεύθερη απόδοση της ζωής του από το βυζαντινό χειρόγραφο, βρίσκεται στο βιβλίο «Ένας ασκητής Επίσκοπος», έκδοση Ιεράς Μονής Παρακλήτου Ωρωπού (1993 μ.Χ.).

Tην Bουλγαρίας γην άπασαν παμμάκαρ, Nαούμ λόγοις σοις λαμπρύνεις και θαύμασιν. Ο Άγιος Ναούμ υπήρξε συνεργάτης του Κυρίλλου και Μεθοδίου, τον 9ο αιώνα (842 μ.Χ.), στους αγώνες τους για τη διάδοση της χριστιανικής πίστης στη Βουλγαρία. Και στο βαρύ αυτό έργο, όπου συνάντησαν μεγάλα εμπόδια και επικίνδυνες αντιστάσεις, η παρουσία του Ναούμ είχε μεγάλη επίδραση. Διότι στη δύναμη της διδασκαλίας του, πρόσθετε και την εντύπωση, που προκαλούσαν τα θαύματα που ενεργούσε με τη χάρη του Θεού. Ο Ναούμ, επιστρέφοντας από τη Ρώμη, όπου πήγε στον τότε Πάπα Αδριανό, πέρασε και από τη Γερμανία, όπου υπήρχαν πολλές και διάφορες αιρέσεις. Και αφού κήρυξε και εκεί αγωνιζόμενος για την Ορθοδοξία, επανήλθε και πάλι στη Βουλγαρία. Εκεί, οργάνωσε μαζί με άλλους συναγωνιστές του, σώμα εσωτερικής ιεραποστολής και εργάστηκε θερμότατα για τη διάδοση του χριστιανισμού με τα κηρύγματά του και τις συνεχείς διδακτικές περιοδείες του. Ο θάνατος τον βρήκε όρθιο, να κοπιάζει μέχρι τελευταίας του πνοής για τον ευσεβή σ...

Τοῦ ποιμενάρχου θρέμματα Χριστοῦ δέκα, Εἰσηλάθη τμηθέντα μάνδρᾳ Μαρτύρων. Εἰκάδι τῇ τριτάτῃ δέκα ἐν Κρήτῃ τάμον ἄνδρας. Οι άγιοι Δέκα μάρτυρες μαρτύρησαν τον 3ο αιώνα μ.Χ., όταν αυτοκράτορας ήταν ο Δέκιος. Από αυτούς, οι μεν Θεόδουλος, Σατορνίνος, Εύπορος, Γελάσιος και Ευνικιανός, ήταν από τη Γορτυνία της Κρήτης. Ο Ζωτικός, από την Κνωσό. Ο Αγαθόπους από το λιμένα Πανούρμου. Ο Βασιλειάδης (ή Βασιλείδης) από την Κυδωνιά. Ο Ευάρεστος και ο Μόβιος (ή Πόμπιος, ή Πόντιος) από το Ηράκλειο. Και οι δέκα με πολύ ζήλο εργάζονταν για τη διάδοση του Ευαγγελίου στο νησί. Καταγγέλθηκαν στον έπαρχο Κρήτης, που ήταν συνώνυμος του αυτοκράτορα, ονομαζόταν δηλαδή κι αυτός Δέκιος. Ο έπαρχος, όταν είδε την ανθηρή νεότητά τους και το αρρενωπό τους παράστημα, προσπάθησε να τους παρασύρει με πολλές υποσχέσεις εγκόσμιων απολαύσεων και ηδονών. Αλλά όταν είδε ότι τίποτα δεν πετύχαινε, διέταξε να τους μαστιγώσουν, και κατόπιν τους λιθοβόλησαν. Οι γενναίοι μάρτυρες του Χριστού υπέμειναν ηρωικά τα βασανιστήρια, ενθ...

Θείῳ Πνεύματι πεπλουτησμένος,  Νήφων ῞Οσιε, ἐν τῇ Αἰγύπτῳ,  ῾Ιεράρχης ἀνεδείχθης θεόκλητος·  τῆς μετανοίας γὰρ πρότυπον γέγονας,  καὶ ἐν σημείοις καὶ λόγοις διέλαμψας·  ὅθεν ἅπαντας τιμῶντας  τὰ σὰ θαυμάσια,  τὸ φῶς καὶ τὴν εἰρήνην  καταπλούτισον Ο Όσιος Νήφων είναι άγνωστος στους Συναξαριστές και τα Μηναία. Η ζωή του βρίσκεται στους αρχαίους Κώδικες και μεταγενέστερους, όπως στους Λαυριωτικούς Β81 φ. 1-155,1 23 φ. 228α-278, Λ. 66 φ. 32α -58 και στον Βατοπεδινό 618 φ. 143α-159. Η επιγραφή της βιογραφίας του έχει ως εξής: «Βίος καὶ πολιτεία τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Νήφωνος τοῦ ἐν Κωνσταντινουπόλει μὲν ἀσκήσαντος, γενομένου δὲ ἐπισκόπου Κωνσταντιανῆς κατὰ Ἀλεξάνδρειαν». Στον Λαυριωτικό Κώδικα Β 81, λέγεται επίσκοπος Αλμυρουπόλεως και ότι απεβίωσε 23 Δεκεμβρίου. Ακολουθία του βρίσκεται στον Κώδικα Δ. δ. II της Κρυπτοφέρης (Βλ. Κατάλογο Roechi σελ. 389). Ελεύθερη απόδοση της ζωής του από το βυζαντινό χειρόγραφο, βρίσκεται στο βιβλίο «Ένας ασκητής Επίσκοπ...

Στις 23 Δεκεμβρίου 1980, απεβίωσε ο Τριαντάφυλλος Θεοδωρίδης, Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. της Ιστορικής και Λαογραφικής Εταιρίας Σερρών - Μελενίκου.  Τριαντάφυλλος Θεοδωρίδης Γεννήθηκε το 1912 στο Τυρολόη της Ανατολικής Θράκης. Στην Ελλάδα ήλθε η οικογένεια του με την Μικρασιατική καταστροφή και εγκαταστάθηκε στην Ν. Ζίχνη. Σπούδασε διαδοχικά μετά το ημιγυμνάσιο Ν. Ζίχνης στην Δημόσια Εμπορική Σχολή Θεσσαλονίκης και στην Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών Αθηνών. Σταδιοδρόμησε ως ανώτερος τραπεζικός υπάλληλος στην Τράπεζα της Ελλάδας. Στα γράμματα εμφανίζεται το 1929 με την έκδοση του μηνιαίου περιοδικού «Αυγή» στη Ν. Ζίχνη. Ασχολήθηκε ερασιτεχνικά και επαγγελματικά με την δημοσιογραφία ενώ προσέφερε κοινωνικά ως μέλος διοικητικών συμβουλίων διαφόρων βορειοελλαδικών πολιτιστικών συλλόγων. Δημοσίευσε άρθρα σε πολλές εφημερίδες των Αθηνών και Θεσσαλονίκης καθώς και στα περιοδικά «Σερραϊκά Χρονικά» και «Σερραϊκά Γραμματα». Μεταξύ των άλλων εξέδωσε τα βιβλία : «Αθανάσιος Αργυρ...

Λανθασμένη αναφορά για τον αριθμό 214.226 ως αριθμό των Δημοτών του Νομού Σερρών σε απογραφή του 1940 Σύμφωνα με την αναφορά που υπάρχει εδώ και δεκαετίες κατά την  οποία ο αριθμός των δημοτών του Ν. Σερρών ανέρχονταν σε 214.226». σττην απογραφή του 1940 Φυσικά η αναφορά αυτή είναι λανθασμένη από κάθε άποψη, όπως προκύπτει από τα επίσημα έγγραφα του κράτους  Διοικητική διαίρεση Πραγματικός Νόμιμος Μόνιμος Νομός  Σερρών                  232.224 217.594 223.132 Όλο το έγγραφο ΕΔΩ Η ελληνική απογραφή του 1940 ήταν η εικοστή τρίτη επίσημη απογραφή του ελληνικού κράτους. Διενεργήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 1940, δώδεκα μέρες πριν από την έναρξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου (28 Οκτωβρίου 1940). Παρά το γεγονός ότι τα στοιχεία που συλλέχθηκαν θα έδιναν μια πλήρη απεικόνιση των δημογραφικών χαρακτηριστικών του πληθυσμού, καθώς συλλέχθηκαν στοιχεία μεταξύ άλλων για τη θρησκεία και τη γλώσσα, ωστόσο αυτά δεν επεξεργάστηκαν πλήρως, λό...

Στις 23 Δεκεμβρίου 1934, στο Πάνθεον των Σερρών παιζόταν η ταινία " Rasputin and the Empress" ( Το λυκόφως των τσάρων), και στο Κρόνιον των Σερρών η ταινία (Σ' αρέσω για γυναίκα σου;) ?. Rasputin and the Empress μια ταινία του 1932  Πλοκή Καθώς η Ευρώπη βυθίζεται στον πόλεμο κατά το 1913, η οικογένεια και τα μέλη της αυλής του τσάρου Νικόλαου γίνονται στόχος ενός μυστηριώδους μοναχού, με το όνομα Ρασπούτιν. Όταν αυτός εμφανίζεται και θεραπεύει τον γιο του τσάρου από αιμοφιλία, η φήμη του μοναχού σταθεροποιείται, ειδικά στα μάτια και τον νου της πριγκίπισσας Νατάσας. Ο μνηστήρας, ο πρίγκιπας Παύλος, όμως, υποπτεύεται ότι ο Ρασπούτιν είναι ένας τσαρλατάνος που στόχο έχει την κατάρρευση της τσαρικής οικογένειας, ίσως και της Ρωσίας της ίδιας. Σκηνοθέτης: Richard Boleslawski, Charles Brabin Συγγραφέας: Charles MacArthur, Lenore J. Coffee, John Colton Ηθοποιοί: John Barrymore, Ethel Barrymore, Lionel Barrymore, Ralph Morgan

Στις 23 Δεκεμβρίου 1932, έκαναν την εμφάνισή τους στο Πάνθεον των Σερρών η Ελληνίδα υψίφωνος Αλίκη Βίτσιου - Επιτροπάκη και ο Πέτρος Επιτροπάκης, σε «ρεσιτάλ άσματος». Αλίκη Βίτσου-Επιτροπάκη Η Αλίκη Βίτσου-Επιτροπάκη (γεννήθηκε στην Αθήνα, 1909, πέθανε 29 Αυγούστου 1987) ήταν λυρικοδραματική υψίφωνος. Διέθετε «ωραιότατη και γεμάτη έκφραση, παλμό και χρώμα φωνή λυρικοδραματικής σοπράνο» Σπούδασε μονωδία στο Ωδείο Αθηνών με τη Σμαράγδα Γεννάδη. Εμφανίσθηκε για πρώτη φορά τον Φεβρουάριο του 1926 στο Θέατρο Διονύσια με τον έργο Ο κουρέας της Σεβίλλης (Ροζίνα), υπό την διεύθυνση του Στεφάνου Βαλτετσιώτη, με συμπρωταγωνιστές τους Ιωάννη Αγγελόπουλο (Φίγκαρο) και Πέτρο Επιτροπάκη (Αλμαβίβα).  Ακολούθησαν τα έργα Λουτσία ντε Λαμερμούρ και Ριγκολέττο. Έλαβε μέρος στον πρώτο ελληνικό Ottelo (Δυσδαιμόνα) τον Απρίλιο ή Μάϊο του 1927  και σε έναν ακόμα Ριγκολέττο με τον Ι. Αγγελόπουλο, το ίδιο έτος, με το σωματείο Ελληνικόν Μελόδραμα υπό την διεύθυνση του Διονυσίου Λαυράγκα. Το 1927 έφυγ...

Στις 23 Δεκεμβρίου 1908,  σύμφωνα με την εφημερίδα «Νέα Αλήθεια»: πρωτοβουλία του δασκάλου Μ. Θεοφάνους δημιουργήθηκε στο Σταρτζόβω η Φιλόμουσος Αδελφότητα, που είχε σκοπό την πνευματική ανάπτυξη της ελληνικής κοινότητας και τη σύσταση αναγνωστηρίου. Πρόεδρος εκλέχθηκε ο Αναστάσιος Παπακωνσταντίνου. Η εφημερίδα «Νέα Αλήθεια»: «Με πρωτοβουλία του διδασκάλου Μ. Θεοφάνους συνεστήθη εν Σταρτζόβω Φιλόμουσος Αδελφότης, σκοπόν έχουσα την διανοητικήν ανάπτυξιν της ελληνικής κοινότητος και σύστασιν αναγνωστηρίου. Πρόεδρος εξελέγη ο Αναστάσιος Παπακωνσταντίνου.»