ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Στις 23 Ιουλίου 1952, το πρωί, ο στρατηγός Ρίτζγουεϊ, συνοδευόμενος από τους στρατηγούς Γρηγορόπουλο, Τσακαλώτο, Μανιδάκη, τον ναύαρχο Τούμπα και άλλους ανώτατους αξιωματικούς, αναχώρησε με αυτοκίνητο για επιθεώρηση στην περιοχή των συνόρων. Στη Λαχανά, ο Ρίτζγουεϊ ζήτησε διάφορες πληροφορίες, μελετώντας τον χάρτη της περιοχής. Ακολούθως, μετέβη στο Σιδηρόκαστρο, από όπου έφτασε μέχρι την Κούλα και επιθεώρησε τη γραμμή Μεταξά, ενημερωθείς τοπογραφικά. Από εκεί, πήγε στις Σέρρες, όπου επιβιβάστηκε μαζί με τη συνοδεία του σε ειδική αυτοκινητάμαξα και αναχώρησε ακολουθώντας τη σιδηροδρομική γραμμή για να σχηματίσει δική του αντίληψη για τη μορφολογία του εδάφους. Μέσα στην αυτοκινητάμαξα έγινε σύσκεψη, στην οποία συμμετείχαν όλοι οι παρακολουθούντες αξιωματικοί, με θέματα στρατιωτικής φύσεως. Στο φυλάκιο της Κούλας, ο στρατηγός, μιλώντας στους δημοσιογράφους που τον παρακολουθούσαν, δήλωσε ότι εντυπωσιάστηκε πολύ από την άψογη εμφάνιση των ανδρών, οι οποίοι έχουν το προνόμιο να υπερασπίζο

Στις 24 Ιουλίου 1946 η εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ (Φύλλο: 24/7/1946, Σελίδα: 4) γράφει:  στο χωριό Ηράκλεια ανακαλύφθηκε βουλγαροκομμουνιστική οργάνωση, η οποία βρίσκεται σε επαφή με Έλληνες κομμουνιστές που βρίσκονται στη Βουλγαρία. Συνελήφθη ο σύνδεσμος της οργάνωσης, Στυλιανός Μαχλιάνης, ο οποίος αμέσως έκανε αποκαλύψεις, καταδίδοντας ολόκληρη την οργάνωση. Η οργάνωση τελεί υπό την αρχηγία του Δημήτρη Αραμπατζή, μέλους της περιφερειακής επιτροπής του ΚΚΕ της Ανατολικής Μακεδονίας. Στο σπίτι του συλληφθέντος συνδέσμου βρέθηκαν και κατασχέθηκαν όπλα Μάνλιχερ. Επίσης, βρέθηκε, με την υπόδειξη του συλληφθέντος, αποθήκη όπλων, τα οποία επίσης κατασχέθηκαν. Τέλος, ο Μαχλιάνης ομολόγησε ότι η οργάνωση εισήγαγε όπλα από τη Βουλγαρία, τα οποία διένειμε στις κομμουνιστικές συμμορίες. Πολλά μέλη της οργάνωσης συνελήφθησαν. ΑΝΕΚΑΛΥΦΘΗ ΕΙΣ ΤΑΣ ΣΕΡΡΑΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΙΣ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗ ΜΕ ΒΟΥΛΓΑΡΟΥΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, 23. (Τοῦ ἀνταποκριτοῦ μας). Επείγοντα τηλεγραφήματα ἐκ Σερρῶν ἀναφέρουν, ὅτι εἰς τὸ χωρίον Ἡ

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Διονύσιος Ε΄, χαρακτικό του 1887 Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Διονύσιος Ε΄ υποβάλει την παραίτησή του επειδή παύθηκαν οι Μητροπολίτες Σερρών και Καστορίας, 23 Ιουλίου 1890. «Προνομιακό ζήτημα» ονομάστηκε η αμφισβήτηση των προνομίων του Πατριαρχείου από την Οθωμανική εξουσία, η οποία συνεχίστηκε επί των ημερών του. Συγκεκριμένα, παύθηκαν οι Μητροπολίτες Σερρών και Καστορίας χωρίς να λάβει γνώση ο Πατριάρχης, και απαιτήθηκε να πάψουν τα εκκλησιαστικά δικαστήρια να δικάζουν κληρονομικές υποθέσεις. Έτσι, το 1890 υπέβαλε δύο φορές παραίτηση, στις 23 Ιουλίου (ή Ιουνίου) και στις 2 Αυγούστου, οι οποίες όμως δεν έγιναν δεκτές. Ο Διονύσιος τότε κήρυξε την Εκκλησία «εν διωγμώ» στις 4 Οκτωβρίου 1890, έκλεισε τις εκκλησίες που ανήκαν στο Πατριαρχείο και σταμάτησε κάθε ιεροπραξία από τις 3 Οκτωβρίου έως τις 24 Δεκεμβρίου 1890[6]. Με τον τρόπο αυτό προκλήθηκε όξυνση στις σχέσεις του Πατριαρχείου με την Πύλη, αλλά και η παρέμβαση του Τσάρου της Ρωσίας, ο οποίος απείλησε με πόλε

Στις 23 Ιουλίου 1933, ο βαλκανιονίκης πρωταθλητής Αθανάσιος Μπεκιάρης καταρρίπτει το πανελλήνιο ρεκόρ στον "δρόμο μιας ώρας εντός στίβου" με 16.772 μέτρα στα Σέρρας.  Ο Αθανάσιος Μπεκιάρης (1904 - 1953) ήταν Έλληνας δρομέας και βαλκανιονίκης. Πήρε μέρος σε πολλούς αγώνες ελληνικούς, Βαλκανικούς, Διεθνείς. Στην ΙΧ Ολυμπιάδα του Άμστερνταμ ήλθε πρώτος στα 10.000 μέτρα με επίδοση 35΄ 31΄΄, 1/3. Τα μετάλλια που κατέκτησε για τις νίκες του στους αγώνες ανέρχονται σε 55 τον αριθμό και ευρίσκονται στον Ιστορικό Σύλλογο των Σερρών “ΟΡΦΕΑ” όπου εκτίθενται σε ειδική προθήκη

Στις 23 Ιουλίου 1907, ο διαβόητος Τούρκος Πάρδος συλλαμβάνει και κακομεταχειρίζεται τον Έλληνα Πλιάκο από την Νικόκλεια, επειδή αρνούνταν να πληρώσει τον φόρο υποτέλειας, με αποτέλεσμα να μεταφερθεί ετοιμοθάνατος στο Νοσοκομείο των Σερρών.

Ο Νίκος Τσάρας με τους άνδρες του αποβιβάζεται στην Κατερίνη και φτάνει μέσω  Μπέλες στο Νέο Πετρίτσι, στο Σιδηρόκαστρο και τα Σέρρας. 23 Ιουλίου 1806 Ο Νίκος Τσάρας (1774 - Ιούλιος 1807), από το Γιαννωτά του Ολύμπου,, περισσότερο γνωστός ως Νικοτσάρας, ήταν ένας από τους σημαντικότερους και ηρωικότερους αρματολούς του Ολύμπου. Παιδί του ήταν ο Παναγιώτης Τσάρας. Από επιστολή του προς τον Κων. Μπαλάρα διαφαίνεται ότι η θέλησή του για την απελευθέρωση του έθνους περνάει από το ατομικό στο συλλογικό επίπεδο.  Έτσι τον Νοέμβριο του 1806 πέρασε από Ύδρα, και Σπέτσες, Άργος, Ναύπλιο, και πήρε από τον Λάζαρο Κουντουριώτη χαρτιά πολίτη Επτανήσων και βρήκε στη Ζάκυνθο (και Κεφαλονιά, Αργοστόλι, Σάμη) Ρώσους για βοήθεια (οι οποίοι είχαν μόλις κηρύξει πόλεμο στην Τουρκία). Μετά τη δολοφονία του πατέρα του, σε ηλικία 18 ετών, ο Νικοτσάρας κατέφυγε με τον αδερφό του Κώστα στη φιλική προς την οικογένειά του φατρία των Λαζαίων. Με τη βοήθεια των Λαζαίων, ο Νικοτσάρας έγινε αρχηγός του αρματολικιού σ

Ο Άγιος Βιτάλιος μαρτύρησε το έτος 62 μ.Χ. Έκανε το επάγγελμα του οπλοποιού και άνηκε στους ένθερμους Χριστιανούς των χρόνων εκείνων. Όταν κάποτε στη Ραβέννα ήταν παρών στα βασανιστήρια κάποιου γιατρού, Ουρσικίνου ονομαζόμενου, ταράχτηκε και με δυνατή φωνή ενθάρρυνε τον γιατρό στο μαρτύριο. Με αποτέλεσμα ο γιατρός να υποστεί με γενναιότητα το μαρτύριο. Τότε ο δικαστής Παυλίνος διέταξε να συλλάβουν τον Βιτάλιο και να τον βασανίσουν. Γεμάτος από αίματα, ο Βιτάλιος, οδηγήθηκε σ' ένα βαθύ λάκκο, όπου τον θανάτωσαν ρίχνοντας του μεγάλες πέτρες. Αλλά η θεία δίκη δεν άργησε να έλθει. Τον Βιτάλιο κατάγγειλε στον Παυλίνο κάποιος ιερέας των ειδώλων, που και αυτός ήταν εκεί και έριχνε πέτρες στον Βιτάλιο. Ξαφνικά όμως, τον κατέλαβε δαιμόνιο και με σπασμούς φώναξε με άγρια φωνή: «Βιτάλιος ο μάρτυς του Χρίστου με κατακαίει σκληρά» και στην παραφροσύνη του ρίχτηκε στο ρεύμα του κοντινού ποταμού και πνίγηκε. Η Βασιλική του Αγίου Βιταλίου (ιταλικά: Basilica di San Vitale) είναι χριστιανικός ναός σ

Καρπασέων τὸ κλέος καὶ Κυπρίων ἀγλάϊσμα , καὶ θαυματουργὸς ἀνεδείχθης,  Θύρσε ἱεράρχα ἀοίδιμε, Ο Άγιος Θύρσος είναι ένας από τους τρεις Ιεράρχες της Καρπασίας. Στον χριστιανικό κόσμο είναι περισσότερο γνωστός με το λαϊκό όνομα «Αης Θέρισσος» και είναι ένας πολύ σεβαστός κι αγαπητός Άγιος. Δυστυχώς οι πληροφορίες που έχουμε από το συναξάρι και την ακολουθία του, είναι πολύ φτωχές και περιορισμένες. Λίγα πράγματα μας λένε για τη ζωή και τη δράση του. Μερικοί μάλιστα αμφισβητούν, αν υπήρξε ιεράρχης ή όσιος ή μάρτυρας, γιατί με το ίδιο όνομα είναι κι ένας άλλος άγιος, που έζησε στα χρόνια της βασιλείας του αυτοκράτορα Δεκίου και που μαρτύρησε στον Ελλήσποντο. Πότε και που γεννήθηκε δεν γνωρίζουμε. Από την ακολουθία του μανθάνουμε πώς υπήρξε «θρέμμα κάλλιστον των Καρπασέων» κι ότι «εκ Βρέφους» πόθησε επιμελώς την αρετή. Τα λόγια αυτά του υμνογράφου μας βοηθούν να δεχτούμε τον Άγιο μας σαν ένα πρόσωπο που γεννήθηκε στην όμορφη επαρχία της Κύπρου, την Καρπασία. Κι αφού «εκ βρέφους» δηλαδή από

Ἀμέμτπως ἐβίωσας ἐν ἐγκράτειᾳ πολλὴ καὶ πόνοις ἀσκήσεως  καὶ ἐν ἀγάπῃ θερμή, Πελαγία Θεόληπτε Η Πελαγία ήταν κόρη του παπά Νικηφόρου Νεγρεπόντη. Η μητέρα της ήταν από τον Τριπόταμο της Τήνου και άνηκε στην οικογένεια Φραγκούλη. Γεννήθηκε το 1752 μ.Χ. στο χωριό Κάμπο της Τήνου και το κοσμικό της όνομα ήταν Λούκια. Από διάφορα έγγραφα φαίνεται ότι είχε ακόμα τρεις αδελφές. Η οικογένειά της διακρινόταν για την αγνή πίστη και την προσήλωση στα θρησκευτικά ιδεώδη. Λίγα χρόνια μετά τη γέννηση της Λουκίας ο πατέρας της πέθανε. Ήταν τότε 12 χρονών και έδειχνε σημάδια έντονης επιθυμίας να αφιερωθεί και να υπηρετήσει το θέλημα του Θεού. Οι δυσκολίες της ζωής έκαναν την μητέρα της να τη στείλει στον Τριπόταμο, στην κάπως πιο ευκατάστατη αδελφή της. Εκεί η Λούκια έμεινε τρία χρόνια και συχνά επισκεπτόταν την άλλη θεία της, που ήταν μοναχή στη Μονή Κεχροβουνίου. Ένοιωσε τότε επιτακτική την ανάγκη ν' ακολουθήσει τον μοναχικό βίο και σε ηλικία 15 χρονών μπήκε στο Μονστήρι σαν δόκιμη, υπό την επίβ

Ἰεζεκιὴλ ἑβράϊζε κἂν πόλω, Ἀδωναῒ βλέπω σε, φάσκων Κυρίῳ. Ο Προφήτης Ιεζεκιήλ έζησε στα χρόνια του Ναβουχοδονόσορα, κατά τον έκτο αιώνα π.Χ. (κατ' άλλους το 477π.Χ.). Ο πατέρας του ήταν Ιερέας και ονομαζόταν Βουζί και οδηγήθηκε αιχμάλωτος στην Βαβυλώνα μετά την πρώτη κατάληψη της Ιερουσαλήμ, το 598 π.Χ. Η ανατροφή του Ιεζεκιήλ υπήρξε πολύ επιμελημένη, μέσα στα πλαίσια των αυστηρών ηθών της πατροπαράδοτης θρησκείας. Ήταν αμείλικτος εχθρός κάθε κακίας και αμαρτίας και ήλεγχε με θάρρος τους υπερόπτες και αλαζονικούς άρχοντες. Ο Ιεζεκιήλ ήταν πολύ αγαπητός στο λαό και πολλοί προσέρχονταν σ' αυτόν, ακόμα και πρεσβύτεροι Ιουδαίοι, για να ζητήσουν τις συμβουλές του. Οι προφητείες του αναφέρονται κυρίως στην καταστροφή της Ιερουσαλήμ και μετά. Η παράδοση αναφέρει ότι ο Ιεζεκιήλ φονεύθηκε από τη φυλή του Γάδ, επειδή ήλεγχε τις ειδωλολατρικές τους ροπές. Τάφηκε στη σημερινή Βαγδάτη του Ιράκ. Το βιβλίο του Προφήτη Ιεζεκιήλ διαιρείται σε τρία μέρη: Το πρώτο μέρος (κεφ. α'-κδ') περι