ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Άγιος Deiniol (Δεινιόλ) (πέθανε το 572) ήταν παραδοσιακά ο πρώτος Επίσκοπος του Bangor στο Βασίλειο του Gwynedd, στην Ουαλία. Ο σημερινός Καθεδρικός Ναός του Bangor, αφιερωμένος στον Deiniol, λέγεται ότι βρίσκεται στη θέση όπου υπήρχε το μοναστήρι του. Στη Βρετάνη τιμάται ως Άγιος Denoual. Στα αγγλικά και στα λατινικά το όνομά του αποδίδεται μερικές φορές ως Daniel. Σύμφωνα με τη λατινική βιογραφία του Deiniol, που διασώζεται στο χειρόγραφο Peniarth MS226 και αντιγράφηκε το 1602 από τον Sir Thomas Williams του Trefriw, ήταν γιος του ηγουμένου Dunod Fawr, γιου του Pabo Post Prydain. Η οικογένεια, έχοντας χάσει τη γη της στη Βόρεια Αγγλία, έλαβε εκτάσεις από τον βασιλιά του Powys, Cyngen Glodrydd. Ο Deiniol ακολούθησε τη θρησκευτική ζωή και φέρεται να σπούδασε υπό την καθοδήγηση του Cadoc του Llancarfan. Ο Sir David Trevor περιγράφει τον Deiniol ως έναν από τους επτά ευλογημένους ξαδέλφους που πέρασε μέρος της πρώιμης ζωής του ως ερημίτης «στο ακρωτήριο του Pembrokeshire», αλλά κλήθηκε ν...

Ο Άγιος Μητροφάνης (που μετονομάστηκε Μακάτιος) υπήρξε πρώτος επίσκοπος Βορονεζίας.  Γεννήθηκε τό 1623 στήν περιοχή τοῦ Βλαδιμήρ. Ἀρχικά ἀκολούθησε τόν ἔγγαμο ἱερατικό βίο καί μετά τήν χηρεία του (σέ ἡλικία 39 ἐτῶν), μόνασε στή Μονή Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, στό Ζολοτίνσκ τοῦ Σουζντάλ. Διακρινόμενος γιά τά πνευματικά καί διοικητικά του προσόντα, ἡγουμένευσε στή Μονή Γιαχρώμσκ, ὁ Πατριάρχης Μόσχας Ἰωακείμ τοῦ ἀνέθεσε τήν διοίκηση μεγάλης μονῆς στήν Κοστρόμα καί τελικά - τό 1682 - τόν χειροτόνησε Ἐπίσκοπο. Ἀνέλαβε τήν Ἐπισκοπή Βορονέζ κατά τήν περίοδο τῶν ταραχῶν γιά τήν διαδοχή τοῦ Τσάρου Θεόδωρου. Βρῆκε τό ποίμνιό του νά ταλαιπωρεῖται ἀπό τό Σχίσμα τῶν Παλαιοπίστων, τούς ἐπαναστατημένους Κοζάκους καί διάφορες ληστοσυμμορίες. Πρόσφερε μεγάλο ἱεραποστολικό, ποιμαντικό καί ποικίλο πνευματικό ἔργο. Τόν Αὔγουστο τοῦ 1703 ἀσθένησε βαρειά, ἔλαβε τό Ἀγγελικό Σχῆμα καί ὀνομάσθηκε Μακάριος. Κοιμήθηκε τήν 23η Νοεμβρίου τοῦ ἴδιου ἔτους καί ἐνταφιάσθηκε στή Μονή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου (ἡ ὁ...

Πολλὰς ὑποστὰς ἐν βίῳ πρῶτον βίας, Μετῆλθε Σισίνιος ἐκ βίας βίου. Ο Όσιος Σισίνιος διέπρεψε κατά τον διωγμό εναντίον των χριστιανών, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Διοκλητιανός (300 μ.Χ.). Ο όσιος Σισίνιος καταγόταν από την Κύζικο και κήρυττε με θάρρος και τόλμη τη χριστιανική αλήθεια. Για το έργο του αυτό, υπέστη πολλές φυλακίσεις και ανελέητους δαρμούς. Τοιχογραφία με τον Όσιο Σισίνιο δεξιά Όταν αυτοκράτορας έγινε ο Μεγάλος Κωνσταντίνος, ο όσιος Σισίνιος αφέθηκε ελεύθερος και εξακολούθησε τον ευσεβή και θεάρεστο αγώνα του. Αλλά όταν ξέσπασε η αίρεση του Αρείου, συμμετείχε στην πάλη υπέρμαχος του ορθοδόξου δόγματος. Και έτσι γενναία αγωνιζόμενος ο Όσιος Σισίνιος, τελείωσε την ολόψυχα αφιερωμένη στο Χριστό ζωή του.

Ο Άγιος Διονύσιος γεννήθηκε στην Δημητσάνα της Πελοποννήσου· εκάρη μοναχός στην Ιερά Μονή Μαγγάνων στην Κωνσταντινούπολη, όπου διέπρεψε στην αρετή και την ευσέβεια υπό την καθοδήγηση του πνευματικού του, Αγίου Μάρκου, μητροπολίτου Εφέσου του Ευγενικού (βλέπε 19 Ιανουαρίου), ο οποίος και τον χειροτόνησε διάκονο και πρεσβύτερο. Αιχμάλωτος των Τούρκων στην Αδριανούπολη, αγοράσθηκε από τον άρχοντα Κυρίτζη και χειροτονήθηκε μητροπολίτης Φιλιππουπόλεως από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Γεννάδιο Σχολάριο (1454 - 1456 μ.Χ.). Τον Ιανουάριο του 1467 μ.Χ. ανήλθε στον πατριαρχικό θρόνο της Κωνσταντινούπολης και είχε την προστασία της χριστιανής μητριάς του σουλτάνου Μεχμέτ Β' (1430 - 1481 μ.Χ.) κυρα-Μάρως και πατριάρχευσε μέχρι το 1472 μ.Χ. Συκοφαντήθηκε ότι κατά την διάρκεια της αιχμαλωσίας του στην Αδριανούπολη έκανε περιτομή και τούρκεψε, αλλά απέδειξε ότι η κατηγορία ήταν ψευδής ενώπιον κριτηρίου αρχιερέων και λαού «ἐπιδείξας τὴν σάρκα αὐτοῦ εἰς ὅλον τὸν λαόν» καὶ ὅλοι εἶδαν «τὴν καθαρότητα κα...

Φοβού Kριτήν οφθέντα ψυχή κατ’ όναρ, Φοβού δε μάλλον, ηνίκ’ έλθη καθ’ ύπαρ. Γράφει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στον συναξαριστή του: «Ένας άνθρωπος εχρημάτησε, κατά τους χρόνους του βασιλέως Kωνσταντίνου του Mεγάλου, εν έτει τλ΄ [330], ονομαζόμενος Iωάννης, όστις ήτον εις τον βασιλέα γνωστός διά μέσου της τέχνης οπού εργάζετο. Oύτος λοιπόν επέρνα πρότερον την ζωήν του κακώς και ασέμνως, χωρίς να βάλη ποτέ εις τον νουν του ότι είναι κόλασις. Aλλά ο Θεός, οπού πάντα καλώς οικονομεί προς το συμφέρον ημών, αυτός φανείς και εις την οπτασίαν τούτου, εδιώρθωσε την πολιτείαν του. Oύτος γαρ μίαν φοράν βλέπει εις το όνειρόν του, ότι επρόσφερεν εις τον βασιλέα Kωνσταντίνον ένα έργον της τέχνης του. Kαι εκ τούτου θαρρών, ωμίλει με τον βασιλέα μετά παρρησίας και εσυνέχαιρεν. Έπειτα βλέπει τον βασιλέα, οπού εξεγύμνωσεν ένα σπαθί. Kαι συμμαζώξας τα μαλλία του, εσπούδαζε να κόψη την κεφαλήν του χωρίς έλεος. O δε Iωάννης έκλινε συνεχώς τον λαιμόν του, νομίζωντας ότι παίζει τάχα με τον βασιλέα. Eις κ...

Ταρσοῦ πρόεδρος Ἕλενος θυηπόλος, Ταρσοῖς ἄνεισι ψυχικοῖς ἕως πόλου. Ο Άγιος Έλενος ήταν Επίσκοπος Ταρσού στην Κιλικία, στα μέσα του τρίτου αιώνα. Ο Επίσκοπος Διονύσιος Αλεξανδρείας μας πληροφορεί ότι ο Πάπας Στέφανος Α΄ δεν αποδέχθηκε κοινωνία με τον Επίσκοπο Έλενο, διότι ήταν ευθυγραμμισμένος με τον Επίσκοπο Κυπριανό της Καρχηδόνας.  Ο Στέφανος υποστήριζε ότι οι προσ convert που είχαν βαπτιστεί από αιρετικούς δεν χρειαζόταν να ξαναβαπτιστούν, ενώ ο Κυπριανός και ορισμένοι επίσκοποι της ρωμαϊκής επαρχίας της Αφρικής πίστευαν ότι το ξαναβάπτισμα των αιρετικών ήταν αναγκαίο για να γίνουν δεκτοί στην Ευχαριστία.  Στην εποχή του, ο Έλενος έπρεπε να αντιμετωπίσει τις ομάδες των Νωματιανιστών που δεν επέτρεπαν την επανένταξη των χριστιανών που είχαν υποκύψει στην προσφορά θυσιών στα είδωλα κατά τους διωγμούς του Δεκίου και του Βαλεριανού. Επιπλέον, το όνομα του Έλενου εμφανίζεται σε δύο Σύνοδους που πραγματοποιήθηκαν στην Αντιόχεια (264 και 272), όπου ο επίσκοπος της πόλης, Παύλος Σ...

Ζῶν Ἰσχυρίων, ἰσχὺς ἦν Ἐκκλησίας, Ἥν περ νοητῶς καὶ θανὼν ἐνισχύει. Ο Όσιος Ισχυρίων ίσως ήταν επίσκοπος Ταρσού. Απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Άγιος Columbanus (Κολουμβάνος) γεννήθηκε το 543 μ.Χ. στο Λάινστερ της Ιρλανδίας από γονείς ευγενείς, που του έδωσαν αξιόλογη κλασική παιδεία. Πολύ νωρίς πόθησε τη μοναχική πολιτεία, από την οποία όμως τον κρατούσαν μακριά οι νεανικοί πειρασμοί. Η εξαιρετική ομορφιά του, έκανε πολλές νέες να τον ερωτεύονται παράφορα. Ζήτησε τη συμβουλή μίας ηλικιωμένης ασκήτριας, που τον παρακίνησε ν' απαρνηθεί την πατρίδα του και τα εγκόσμια. «Φύγε και σώσου», του είπε λακωνικά. Κι εκείνος πραγματικά έφυγε, παρά τις αντιρρήσεις της μητέρας του, που δοκίμασε να τον εμποδίσει. Ύστερα από σύντομη παραμονή στη μονή Κλουάινινις του Λούφερν, πήγε στο περίφημο μοναστήρι Μπαγκόρ του Καρρικφέργκως, μεγάλο εκπαιδευτικό και ιεραποστολικό κέντρο, όπου μαθήτευσε στο διάσημο ηγούμενο άγιο Κογγάλλο (+ 602 μ.Χ.). Το 590 μ.Χ., φλεγόμενος από τον πόθο της ιεραποστολής, αναχώρησε με δώδεκα ακόμη μοναχούς για την Ευρώπη. Πέρασε τη Βρετανία και ήρθε στη Γαλλία, χώρα με χριστιανική παρουσία ήδη, αλλά, λόγω των πολεμικ...

Ο Αλέξανδρος Γιαροσλάβιτς «Νιέφσκι» (1220 - 1263 μ.Χ.) είναι μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της μεσαιωνικής Ρωσίας και άγιος της Ρωσικής Εκκλησίας. Υπήρξε ηγέτης της Δημοκρατίας του Νόβγκοροντ και κατόπιν ολόκληρης της Ρωσίας σε μια πολύ δύσκολη περίοδο για τον ανατολικό σλαβικό κόσμο. Ο Αλέξανδρος γεννήθηκε στο Περεσλάβλ (νυν Περεσλάβλ-Ζαλέσκι του Γιαροσλάβλ) στις 30 Μαΐου 1220 μ.Χ. Ήταν ο τέταρτος γιος του Γιαροσλάβ Βζέβολοντοβιτς, ρουρικίδα διαδόχου του θρόνου και μετέπειτα Μεγάλου Πρίγκιπα του Βλαντίμιρ. Βλέποντας ότι δεν είχε πιθανότητες να φορέσει το στέμμα του Βλαντίμιρ, σε ηλικία μόλις 16 ετών αποδέχθηκε την πρόταση της Φεουδαλικής Δημοκρατίας του Νόβγκοροντ να αναλάβει Δούκας της και άφησε την πατρίδα του για να εγκατασταθεί στο Νόβγκοροντ, σε μια συγκυρία που δεν ήταν καθόλου ευνοϊκή: 1) Η Εμπορική Οδός Βαράγγων - Ελλήνων που έφερνε πλούτο είχε σταματήσει. 2) Σχεδόν όλο το Κράτος των Ρως εκτός από το Νόβγκοροντ είχε μόλις καταλυθεί από τους Τατάρους της Χρυσής Ορδή...

Ἐξ Ἀκραγάντων πρὸς Θεὸν χωρεῖς Λόγον, Τὸν ἄκρα γῆς κρίνοντα, παμμάκαρ Πάτερ. Ο Άγιος Γρηγόριος γεννήθηκε στον Ακράγαντα της Σικελίας από ευσεβείς και εύπορους γονείς, το Χαρίτωνα και τη Θεοδότη. Βαπτίστηκε από τον επίσκοπο Ποταμίωνα, ο οποίος τον ανέθρεψε, τον μόρφωσε και τον κατάταξε στις τάξεις του Ιερού κλήρου, στα χρόνια του βασιλιά Ιουστινιανού του Ρινότμητου (685 - 695 μ.Χ.). Δεκαοκτώ χρονών πήγε για προσκύνημα στους Αγίους Τόπους και εκεί χειροτονήθηκε Διάκονος από τον επίσκοπο Ιεροσολύμων Μακάριο. Κατόπιν επανήλθε στο Βυζάντιο και από 'κει στη Ρώμη, όπου για τις μεγάλες του αρετές και τη μεγάλη του μόρφωση προήχθηκε στην επισκοπή των Ακραγαντίνων. Στην επισκοπή αυτή, βρήκε σφοδρούς κατηγόρους δύο κληρικούς, τον Σαβίνο και τον Κρισκέντιο, που τον συκοφάντησαν για μοιχεία. Αλλά με θαυματουργικό τρόπο ο Γρηγόριος τους ντρόπιασε και παρέλαβε πάλι την Εκκλησία μετά από διετή φυλάκιση και αργία. Στη συνέχεια έκανε και άλλα θαύματα. Απεβίωσε ειρηνικά σε βαθιά γεράματα το 690 μ.Χ. ...

 Σταλεὶς Ἀμφιλόχιε νεκρῶν ἀμφίοις, Λόχους σκεδάζεις καὶ νεκρὸς νοουμένους. Εἰκάδι ἐν τριτάτῃ θάνατος λάβεν Ἀμφιλόχιον. Ο Άγιος Αμφιλόχιος ήταν Καππαδόκης, σύγχρονος του Μεγάλου Βασιλείου (βλέπε 1 Ιανουαρίου) και φίλος του. Διακεκριμένος για τη μεγάλη του μόρφωση και ευσέβεια, αναδείχθηκε επίσκοπος Ικονίου το έτος 344 μ.Χ. Υπήρξε άριστος επίσκοπος και μετείχε στη Β' Οικουμενική Σύνοδο στην Κωνσταντινούπολη, όπου και διέπρεψε. Ο Αμφιλόχιος δεν είχε κύρος μόνο στη δική του Εκκλησία, αλλά το ηθικό κύρος του είχε επεκταθεί και σε άλλες περιοχές. Έτσι, παρενέβαινε και σε Εκκλησίες κοντινές, όπου διασφάλιζε την ειρήνη και ορθοτομούσε το λόγο της αληθείας. Διότι στο έργο του, είχε οδηγό τα θεόπνευστα λόγια του Αποστόλου Παύλου: «Σπούδασον σεαυτὸν δόκιμον παραστῆσαι τῷ Θεῷ, ἐργάτην ἀνεπαίσχυντον, ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς ἀληθείας». (Β' προς Τιμόθεον, στ' 15). Δηλαδή, λέει ο Απόστολος Παύλος, προσπάθησε να παραστήσεις τον εαυτό σου στο Θεό δοκιμασμένο και τέλειο εργάτη, που δεν τον...

Στις 23 Νοεμβρίου 1965, ανέλαβε τα καθήκοντά του ως Νομάρχης Σερρών ο Δημοσθένης Ιασονίδης. Παρέλαβε την θέση από τον Γεώργιο Σιβετίδη. Έμεινε στη θέση του μέχρι τις 28 Μαρτίου 1967,  όπου και την παρέδωσε στον Παναγιώτη Μάτσο.  Ο Δημοσθένης Ιασονίδης (19;; - 1978) ήταν Έλληνας γεωπόνος. Διετέλεσε νομάρχης σε πολλούς νομούς της Ελλάδας και πολιτεύτηκε με το ΠΑΣΟΚ. Γεννήθηκε στην Ορντού του Πόντου.  Έγινε Νομάρχης Καβάλας το 1965 και παρέμεινε στην Καβάλα ως τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου. Από τις 23 Νοεμβρίου 1965 ως τις 28 Μαρτίου 1967 διατέλεσε Νομάρχης Σερρών και έπειτα Νομάρχης Γρεβενών ως την απόλυσή του τον Μάιο του 1967 από τη χούντα. Στις εκλογές του 1974 ήταν υποψήφιος βουλευτής με το νεοσύστατο ΠΑΣΟΚ στην εκλογική περιφέρεια Β΄ Αθηνών χωρίς να εκλεγεί, καθώς συγκέντρωσε 1.951 ψήφους. Εφημερίδα Μακεδονία, φύλλο 18ης Μαρτίου 1978, σελ. 3 Απεβίωσε στην Αθήνα το 1978 και κηδεύτηκε στις 18 Μαρτίου από τον ιερό ναό της Μητρόπολης. Κατέλιπε τη σύζυγό του...

Φωτό αρχείου Στις 23 Νοεμβρίου 1947, ο Γεώργιος Γρίβας (γνωστός και ως Διγενής), αρχηγός της ακροδεξιάς οργάνωσης «Χ», επισκέφθηκε την πόλη των Σερρών και μίλησε στον κινηματογράφο «Κρόνιον».  Ο Γρίβας, με το παρατσούκλι «Διγενής» Ο Γεώργιος Γρίβας (Λευκωσία, 6 Ιουνίου 1897 - Λεμεσός, 27 Ιανουαρίου 1974), γνωστός και με το ψευδώνυμο Διγενής, ήταν Έλληνοκύπριος αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού, που θεωρείται ως μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, με έντονα στοιχεία ιδεολογίας εθνικισμού και μοναρχισμού.[1] Αντίθετα, υποστηρικτές του προβάλουν την έντονη δράση του στην ΕΟΚΑ και τον θεωρούν ως απελευθερωτή της Κύπρου από τον βρετανικό ζυγό. Γεννήθηκε στη Λευκωσία και κατατάχθηκε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, από την οποία αποφοίτησε το 1919. Έλαβε μέρος στην Μικρασιατική Εκστρατεία, ενώ την περίοδο του Μεσοπολέμου υποστήριξε το δικτατορικό καθεστώς του Ιωάννη Μεταξά. Πολέμησε στο μέτωπο της Αλβανίας κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο. Την περί...

Στις 23 Νοεμβρίου 1936, στον κινηματογράφο Κρόνιον των Σερρών προβάλλονταν η ταινία "Crime et châtiment" (Κατηγορούμενε ομολόγησε). Crime et châtiment. είναι μια γαλλική ταινία δράματος εγκλήματος του 1935, σκηνοθετημένη από τον Pierre Chenal και παραγωγή του Michel Kagansky, με πρωταγωνιστές τους Harry Baur, Pierre Blanchar και Madeleine Ozeray.  Η αγγλική έκδοση της είναι Crime and Punishment. Πρόκειται για μια κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος του 1866 από τον Fyodor Dostoevsky. Την ίδια χρονιά, έγινε και μια ξεχωριστή αμερικανική κινηματογραφική μεταφορά με τον Peter Lorre στον ρόλο του Ρασκόλνικοφ. Τα σκηνικά της ταινίας σχεδιάστηκαν από τον καλλιτεχνικό διευθυντή Aimé Bazin. Ο Chenal απέρριψε τα αρχικά σχέδια του Bazin, τα οποία θεωρούσε υπερβολικά ρεαλιστικά και ιστορικά ακριβή, καθώς επιθυμούσε να δημιουργήσει μια πιο εξπρεσιονιστική ατμόσφαιρα στην ταινία. Κριτικές Στο περιοδικό The Spectator το 1936, ο Graham Greene έδωσε στην ταινία μια μέτρια θε...

Στις 23 Νοεμβρίου 1933, στο κινηματοθέατρο Πάνθεον των Σερρών προβαλλόταν η ταινία "Melo" (Μελό) και στο «Κρόνιον» στις Σέρρες, η ταινία «Ορλώφ»  Η ταινία Melo, επίσης γνωστή ως Der Traumende Mund και Dreaming Lips, γυρίστηκε σε δύο εκδοχές, στα γαλλικά και τα γερμανικά, από τον σκηνοθέτη Paul Czinner. Βασισμένη σε θεατρικό έργο του Henry Bernstein, η ταινία εστιάζει σε ένα ρομαντικό τρίγωνο: τον βιολιστή της ορχήστρας Peter, τη γυναίκα του Gaby, και τον φίλο τους, τον βιολιστή συναυλιών Michael.  Η Gaby αγαπά και τους δύο με την ίδια ένταση, κάνοντάς την κατάσταση όλο και πιο αφόρητη. Όταν καμία άλλη λύση δεν φαίνεται εφικτή, η Gaby αυτοκτονεί παρά να πληγώσει κάποιον από τους δύο αγαπημένους της.  Στην γαλλική εκδοχή της ταινίας, η Gaby υποδύθηκε η Gaby Morlay. Αυτήν την έκδοση είχαν παρακολουθήσει οι Σερραίοι Στη γερμανική εκδοχή, τον ρόλο ανέλαβε η σύζυγος του Czinner, Elisabeth Bergner. Και οι δύο εκδοχές απαγορεύτηκαν τελικά στη Γερμανία, καθώς σχεδόν όλοι οι ε...

Στις 22 Νοεμβρίου 1907, δύο άντρες του καπετάν Αλέξανδρου, ο Κώστας Χρυσάφης και ο Αριστείδης, έστησαν παγίδα και συνέλαβαν στη Ράμνα 2 κατασκόπους από τους οποίους οδήγησαν στη Τζουμαγιά. Τον Μήτα Ιωάννου και τον Γκότση Δημητρίου, Βλάχους από τη Ράμνα. Οι αντάρτες μετέφεραν τους δύο άντρες νύχτα στη θέση «Τσάϊ» για εκτέλεση. Τον Μήτα τον σκότωσαν με μαχαιριές, ενώ ο Γκότσης, αν και τραυματισμένος, κατόρθωσε να διαφύγει και να καταγγείλει το γεγονός στις Τούρκικες αρχές. Ακολούθησαν άμεσα πολλές συλλήψεις στην Τζουμαγιά

Όταν ήρθε στα πράγματα  ο Καποδίστριας το 1828 μια από τις πρώτες κινήσεις του ήταν η κατάργηση του Συντάγματος της Τροιζήνας. Και από τα πρώτα θύματα της κατάργησης αυτής ήταν η ελευθερία του τύπου.   Ο κυβερνήτης επέβαλε ψήφισμα με το οποίο έβαζε φίμωτρο στον Τύπο:  « Α΄ Πάς εκδότης εφημερίδος να είναι υπόχρεος να λαμβάνη παρά της Κυβερνήσεως Δίπλωμα.   Β ΄Να δίδη 4.000 ποιν. εγγύησιν ή να παρουσιάζη εγγυητήν αξιόχρεων περί αυτής της ποσότητος.  Γ΄ Να δίδη δύο αντίτυπα εις την κυβέρνησιν , προτού δημοσιευθή το φύλλον.  Δ΄ Να μην ομιλή κατά των καθεστώτων. Ουδέ να ελέγχη τας πράξεις των δημοσίων υπουργών, όταν συμφωνούν με τους νόμους και τα διατάγματα.  Ε΄ Να μην ειμπορεί να εκδίδη φυλλάδια , ή περιοδικά βιβλιάρια χωρίς προεξέτασιν, ουδέ να προσβάλη κανένα εκ των τριών όρων των διαλαμβανομένων εις το Σύνταγμα.  ΣΤ΄ Να μην ομιλή εναντίον των τριών ή μιας των τριών δυνάμεων των προστατευουσών την Ελλάδα και των αντιπρέσβεων αυτών». ...

Στις 23 Νοεμβρίου του 1906 οι Τούρκοι έπιασαν κοντά στο Σιδηρόκαστρο κάποιον Στογιάνωφ. Κάτω από χωριάτικα ρούχα έκρυβε στολή Βουλγάρου στρατιώτη του πυροβολικού. Του υποσχέθηκαν χρήματα και διορισμό σε θέση και ευθύς ομολόγησε ότι είχεν έρθει απ' τη Βουλγαρία για να γίνει αρχηγός συμμορίας. Φανέρωσε επίσης μια αποθήκη που είχε εβδομήντα πέντε βόμβες μικρές, άλλες τόσες μεγάλες, εξήντα όπλα μάλινχερ με χίλια πεντακόσια φυσίγγια, δεκαεφτά όπλα ρωσικά, σύρματα, ηλεκτρικές και έκσφενδονιστικές μηχανές κλπ. Προορίζονταν για την ανατίναξη της Σιδηροδρομικής γέφυρας, κοντά στο Σιδηρόκαστρο, και ελληνικών καταστημάτων, μέσα στις Σέρρες. 'Υποσχέθηκε να φανέρωση και άλλες παρόμοιες αποθήκες στην περιοχή Μελενίκου και Κιλ.κις. Θα είχε, φαίνεται, ανώτερη θέση στην οργάνωση του κομιτάτου. Οπως ήταν φυσικό, ακολούθησαν πολλές συλλήψεις.