ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Μια καταλυτική πληροφορία από το Σιδηρόκαστρο που οδήγησε στην απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τον Ελληνικό Στρατό, 1912 Ολες οι χώρες, αν και σύμμαχες, είχαν επιστρατεύσει τους κατασκόπους τους, προσπάθουν να συλλέξουν χρήσιμες πληροφορίες για τις κινήσεις των στρατών.  Ο πράκτορας  Αθανάσιος (Θανάσης) Σουλιώτης, με το ψευδώνυμο Νικολαΐδη ς   μεταβαίνει στο Σιδηρόκαστρο, για να συναντήσει τον Βούλγαρο στρατηγό Τεοντόροφ.   Αθανάσιος Σουλιώτης-Νικολαΐδης Στην είσοδο, του στρατιωτικού νοσοκομείο, κάποιος τον φωνάζει στα ελληνικά και του αποκαλύπτει την πιο κρίσιμη πληροφορία του πολέμου. Τα λόγια του ήταν τα εξής: «Γνωρίζω οτι σπεύδουν προς Θεσσαλονίκη, οι Βούλγαροι.  Ειδοποίησε την Αθήνα». Φίλιππος Νίκογλου Την πολύτιμη πληροφορία, έδωσε ο γιατρός του Βουλγαρικού στρατού, Φίλιππος Νίκογλου, Έλληνας  γιατρός , αλλά με βουλγαρική υπηκοότητα. Ο Νίκογλου άκουσε στο νοσοκομείο, ότι ετοιμάζονταν η άμαξα του Βουλαλγαρου Τσάρου, για να μεταβεί στην Θεσσαλονίκη και ο στρατός καλπάζει χωρίς α

Ο ο τουρκικός στρατός πρακτικά παρέδωσε αμαχητί το Δεμίρ Ισσάρ και τις Σέρρες στον προελαύνοντα βουλγαρικό.Έτσι περιέγραψε την προέλαση των Βουλγάρων η εφημερίδα Εστία στις 24 και 25 Οκτωβρίου. Στις 23 Οκτωβρίου 1912, κατά τη διάρκεια του Α' Βαλκανικού Πολέμου, οι βουλγαρικές δυνάμεις κατέλαβαν το Σιδηρόκαστρο, μια στρατηγικά σημαντική πόλη της Μακεδονίας. Εκείνη την εποχή, η πόλη είχε συνολικό πληθυσμό 4.650 κατοίκων, οι οποίοι προέρχονταν από διαφορετικές εθνοτικές ομάδες: 3.000 Τούρκοι 1.000 Έλληνες 400 Ρωμνιόγυφτοι (μια ονομασία που συχνά χρησιμοποιούνταν για Ρομά ελληνικής καταγωγής) 200 Κιρκάσιοι 50 Βούλγαροι

Στις 23 Οκτωβρίου 1912, εννεαμελής επιτροπή με επικεφαλής τον βοηθό επίσκοπο του Μητροπολίτη Χριστουπόλεως, έναν μετέπειτα αναγνωρισμένο ως Άγιο, συναντήθηκε με την εμπροσθοφυλακή του βουλγαρικού στρατού. Η επιτροπή είχε σκοπό να διαπραγματευτεί τους όρους για την παράδοση της πόλης. Η βουλγαρική εμπροσθοφυλακή οδήγησε την επιτροπή ενώπιον του συνταγματάρχη Θεοδώρωφ, ο οποίος αποδέχθηκε τις προτάσεις τους. Στη συνέχεια, διέταξε τη συγκρότηση μιας δεκαμελούς διοικητικής επιτροπής για τη διαχείριση της πόλης έως την άφιξη του στρατού. Η επιτροπή αυτή αποτελούνταν από τρεις Έλληνες, τρεις Βούλγαρους, τρεις Τούρκους και έναν Έλληνα ως δήμαρχο, προσωρινά υπεύθυνο για τη διοίκηση της πόλης.