ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Στις 24 Αυγούστου 1968, ο αντιβασιλέας, αντιστράτηγος κ. Γ. Ζωιτάκης, συνεχίζοντας την περιοδεία του στη Βόρεια Ελλάδα, επισκέφθηκε τα συνοριακά φυλάκια, το Νέο Πετρίτσι, το Σιδηρόκαστρο και τα Σέρρας. Η εφημερίδα Μακεδονία αναφέρει : Ο αντιβασιλέας, αντιστράτηγος κ. Γ. Ζωιτάκης, συνεχίζοντας την περιοδεία του στη Βόρεια Ελλάδα, επισκέφθηκε χθες τις ακριτικές περιοχές των νομών Κιλκίς και Σερρών και επιθεώρησε τα συνοριακά φυλάκια. Ο λαός της υπαίθρου επιφύλαξε θερμή υποδοχή στον αντιβασιλέα, με χιλιάδες ανθρώπους να συρρέουν για να τον υποδεχτούν κατά μήκος της διαδρομής από όπου πέρασε. Με πηγαίες εκδηλώσεις, οι κάτοικοι εξέφρασαν την πίστη και την αφοσίωσή τους στην επανάσταση της 21ης Απριλίου, στον αντιβασιλέα, στον πρωθυπουργό κ. Παπαδόπουλο, και στην εθνική κυβέρνηση. Αγρότες και αγρότισσες στάθηκαν μπροστά από το διερχόμενο αυτοκίνητο για να του σφίξουν το χέρι και να του ευχηθούν. Στο Νέο Πετρίτσι, οι εκδηλώσεις ήταν επίσης αποθεωτικές. Ο αντιβασιλέας έφτασε εκεί στις 10 το πρ

  Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 25/8/1964, Σελίδα: 5 Στις  24 Αυγούστου 1964, στο Σιδηρόκαστρο,  στον ναό της Ευαγγελιστρίας τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση για την ανάπαυση της ψυχής του μεγάλου πολιτικού άνδρα Ελευθερίου Βενιζέλου, με τη χοροστασία του σεβασμιώτατου μητροπολίτη Σιδηροκάστρου κ. Βασιλείου. Στη συνέχεια, κατατέθηκαν στεφάνια στο ηρώο της πόλης από εκπροσώπους των αρχών. ΕΙΣ ΤΟ ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟΝ ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟΝ, 24.- Εἰς τὸν ναὸν Η της Ευαγγελιστρίας ἀνεπέμφθη, χοροστα τούντος του σεβ. μητροπολίτου Σιδηροκά στρου κ. Βασιλείου, ἐπιμνημόσυνος δέησις ὑπὲρ ἀναπαύσεως της ψυχής του μεγάλου πολιτικού ἀνδρὸς Ἐλευθερίου Βενιζέλου. ᾿Ακολούθως κατετέθησαν εἰς τὸ ἠρώον της πόλεως στέφανοι, ἐκ μέρους τῶν ἐκπρο σώπων τῶν ἀρχών.

Η άλωσή της Θεσσαλονίκης από τους Νορμανδούς το 1185 ήταν η δεύτερη άλωσή της πόλης. Το 904 η πόλη της Θεσσαλονίκης δέχθηκε επίθεση από τους Σαρακηνούς με αρχηγό τον εξισλαμισθέντα Λέοντα Τριπολίτη. Στις 15 Αυγούστου του 1185 ο νορμανδικός στόλος μεταφέροντας 80.000 στρατό κατέπλευσε στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης και άρχισε την πολιορκία από ξηρά και θάλασσα. Ο ανεφοδιασμός, όμως, της πόλης δεν ήταν επαρκής, ο διοικητής της Δαυίδ Κομνηνός δεν ήταν ικανός να οργανώσει κατάλληλα την άμυνα, εγκατέλειψε τους αμυνόμενους και οι ενισχύσεις από την Κωνσταντινούπολη έφτασαν πολύ αργά. Έτσι οι Νορμανδοί, μέσα σε λίγες μέρες, (24 Αυγούστου 1185) αφού έχασαν 3.000 στρατιώτες, κατέλαβαν τη Θεσσαλονίκη, παρά την ηρωική άμυνα των κατοίκων και τη λεηλάτησαν, θανατώνοντας 7.000 από τους κατοίκους της. Βασικός ιστορικός της άλωσης ήταν ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ευστάθιος, από το έργο του οποίου: «Ιστορία της αλώσεως της Θεσσαλονίκης υπό των Νορμανδών» αντλούνται οι περισσότερες πληροφορίες Ανήμερα την

Φωτό αρχείου Στις 24 Αυγούστου 1949 γίνονται σφοδρές μάχες στην περιοχή των Πλατανακίων  κατά τις  επιχείρησες του Σχεδίου " ΑΡΠΑΓΗ"  (15 Αυγ 1949).  Υπήρχαν περιστατικά στην περιοχή σε μόνιμη βάση όπως αυτή της  29 Μαΐου 1949 Μετά το  Σχέδιο ΦΙΛΙΠΠΟΣ   (8 Αυγ 1949) η  7 ΜΕΡΑΡΧΙΑ, έλαβε διαταγές από το Γ' ΣΣ να εκτελέσει το Σχέδιο "ΑΡΠΑΓΗ" στο Δυτικό Μπέλλες.  Η μάχη περιλάμβανε μεγάλες δυνάμεις και από τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές: του ΕΣ και τους αντάρτες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ) Η εξέλιξη είχε ως εξής"  Δυνάμεις πεζικού, Εθνοφρουράς, πεδινού πυροβολικού, τεθωρακισμένων και μηχανικού έτοιμες για το ξεκίνημα της επιχείρησης «Αρπαγή». Στόχος ο αιφνιδιασμός του ΔΣΕ και η αποκοπή διαφυγής προς Βουλγαρία. ΔΙΣ – ΓΕΣ 17.8.1949 Έναρξη της επιχείρησης του ΕΣ «Αρπαγή» και λήξη στις 23 με διαφυγή  των ανταρτών στη Βουλγαρία και στο Δυτικό Μπέλες. Απώλειες: ΕΣ 25  νεκροί και 67 τραυματίες καθώς και 55 «παγόπληκτοι» ΔΣΕ 40 νεκροί 17  αιχμάλωτοι. ΔΙΣ –

Στις 24 Αυγούστου 1938, στον θερινό κινηματογράφο "Τιτάνια" στην πόλη των Σερρών προβλήθηκε η ταινία "Madame Bovary" (Μαντάμ Μποβαρύ), με πρωταγωνιστές τους Pola Negri, Aribert Wäscher και Ferdinand Marian. . Η ταινία αυτή, βασισμένη στο κλασικό μυθιστόρημα του Gustave Flaubert. Η Madame Bovary είναι μια γερμανική ιστορική δραματική ταινία του 1937 σε σκηνοθεσία Γκέρχαρντ Λάμπρεχτ και με πρωταγωνιστές τους Pola Negri, Aribert Wäscher και Ferdinand Marian. Είναι μια προσαρμογή του μυθιστορήματος του Gustave Flaubert του 1857 Madame Bovary. Γυρίστηκε στα στούντιο Babelsberg στο Πότσνταμ. Τα σκηνικά της ταινίας σχεδιάστηκαν από τον καλλιτεχνικό διευθυντή Otto Moldenhauer. Η Πόλα Νέγκρι (Pola Negri, 3 Ιανουαρίου 1897 - 1 Αυγούστου 1987), γεννημένη Μπάρμπαρα Απολόνια Χάλουπιετς (Barbara Apolonia Chałupiec), ήταν Πολωνή ηθοποιός η οποία έγινε παγκοσμίως γνωστή την εποχή του βουβού κινηματογράφου και της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ για τους τραγικούς και femme fatale ρόλου

Στις 24 Αυγούστου 1909, η ελληνική κοινότητα της πόλης των Σερρών διοργάνωσε ένα πολυπληθές συλλαλητήριο για να διαμαρτυρηθεί κατά του νέου νόμου της οθωμανικής Κυβέρνησης που αφορούσε τις εκκλησίες και τα σχολεία. Αυτός ο νόμος προέβλεπε την αφαίρεση εκκλησιών που ανήκαν στους Έλληνες και την απόδοσή τους σε άλλες εθνοτιtές ομάδες, όπως οι Βούλγαροι.  Περίπου 5.000 Έλληνες συγκεντρώθηκαν στο Γυμναστήριο, όπου μίλησαν οι Γράτζιος και Τριανταφύλλου. Στο τέλος της συγκέντρωσης, εγκρίθηκε ένα ψήφισμα το οποίο παραδόθηκε στον τοπικό Μουτασερίφη και στάλθηκε στον Μεγάλο Βεζύρη, εκφράζοντας τις ανησυχίες και τις απαιτήσεις της ελληνικής κοινότητας για τα δικαιώματά της στην εκπαίδευση και τη θρησκεία. Πολύ σημαντικές πληροφορίες για το θέμα μπορούμε να εξάγουμε από το Συλλαλητήριο που έγινε για τον ίδιο λόγο στην Θεσσαλονίκη, στο οποίο έδωσε λόγο ο βουλευτής Σερρών Δίγκας, ενώ πριν τελέστηκε μνημόσυνο για τον πρόσφατα θανόντα Μητροπολίτη Σερρών.  Η εφημερίδα ΣΚΡΙΠ, στις 24 Αυγούστου 1909, έγ

Kρήνη αφιερωμένη στη μνήμη του μπέη των Σερρών Ισμαήλ από τον γιο και  διάδοχό του Γιουσούφ Μουχλίς (λεπτομέρεια)  (Πηγή: Φωτογραφικό αρχείο Δημήτρη Λούπη).  Στις 24 Αυγούστου 1794, ο Ισμαήλ Μπέης, πρώτος αγιάνης, Τούρκος διοικητής των Σερρών, μαζί με τον Μπέη της Δράμας, συγκέντρωσαν άνδρες για να καταστείλουν τους χαϊταλήδες (ληστές), μια ομάδα ληστών που δρούσαν στην περιοχή. Έλληνες ανδρειότατοι όλ’ είσθε θαυμαστότατοι, που σκοτώστε τους Λαλαίους, τους βάρβαρους και χυδαίους. - Και χωριά την καβαλαρία τους χαϊταλήδες τα σκυλιά Ευαγγέλης με τα τόπια, κόφτει των Τουρκών τα πόδια.

Ἕλξει μετρήσας πολλὰ πολλὰ γῆς πλέθρα, Ἐδὲμ λάβοις ἄμετρα πλέθρα, Τατίων. Ο Άγιος Τατίων καταγόταν από το Μαντίναιο της Μητροπόλεως Κλαυδιουπόλεως στην Ερδελία, της επαρχίας Ονωριάδος. Συνελήφθηκε διότι ήταν χριστιανός και οδηγήθηκε στον ηγεμόνα Ουρβανό. Αυτός τον ρώτησε αν επιμένει να ομολογεί τον Χριστό και ο Τατίων με τόλμη απάντησε ότι θα τον ομολογεί μέχρι τελευταίας του πνοής. Αμέσως τότε τον έδειραν σκληρά και τον ξέσχισαν με σιδερένια νύχια. Κατόπιν τον έσυραν μέχρι θανάτου μέσα στην Κλαυδιούπολη, αφού πρώτα έκανε το σημείο του σταυρού. Λειτουργικά κείμενα Κοντάκιον Τροπάριο — Ήχος 3 Ο άγιος μάρτυς σου Τάτιον, Κύριε, / με τα παθήματά του έλαβε στεφάνι άφθαρτο από Σένα, Θεέ μας. / Για να έχει τη δύναμή Σου, κατέβασε τους αντιπάλους του, / και συνέτριψε την ανίσχυρη τόλμη των δαιμόνων. / Με τις μεσιτείες του, σώσε τις ψυχές μας! Κοντάκιον — Ήχος 2 (Podoben: «Αναζήτησες τα ύψη...») Εμφανίστηκες ως φωτεινό αστέρι που αναγγέλλει τον Χριστό με τη λάμψη σου, / που είναι αποκρουστικό σ

Ο Άγιος Πέτρος της Μόσχας (ρωσικά: Пётр Московский, Πέτρος Κιέβου, Πέτρος Ράτα, Ρωσικά: Пётр Ратенский, Ουκρανικά: Петро Ратенський; περ. 1260 – 20 Δεκεμβρίου 1326) ήταν ο Ρώσος μητροπολίτης που μετέφερε την έδρα του από τον Βλαντιμίρ στη Μόσχα το 1325. Αργότερα ανακηρύχθηκε προστάτης της Μόσχας. Παρά τη μετακόμιση, το αξίωμα παρέμεινε επίσημα με τον τίτλο «Μητροπολίτης Κιέβου και πάσης Ρωσίας» μέχρι την αυτοκέφαλη εκλογή του Ιωνά της Μόσχας το 1448. Ζωή Ο Πέτρος γεννήθηκε στη Βολυνία (μέρος του Βασιλείου της Γαλικίας-Βολυνίας). Γονείς του ήταν ο Θεόδωρος και η Ευπραξία. Σε ηλικία δώδεκα ετών, ο νεαρός Πέτρος μπήκε σε ένα μοναστήρι όπου έμαθε την αγιογραφία. Ο ηγουμένος της μονής είχε χειροτονήσει τον Πέτρο ιερομόναχο. Μετά από χρόνια ασκητικών άθλων στο μοναστήρι, ο ιερομόναχος Πέτρος, με την ευλογία του ηγουμένου, εγκατέλειψε το μοναστήρι αναζητώντας ένα μοναχικό μέρος. Έφτιαξε ένα κελί στον ποταμό Ράτα και άρχισε να επιδιώκει τον ασκητισμό στη σιωπή. Στη συνέχεια, στον τόπο των ασκη