ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

  Στις 24 Ιουνίου 1923  ολοκληρώθηκαν οι εξετάσεις των εκπαιδευτηρίων μας. Η αρκετά ευρεία αίθουσα του αρχηγείου μας γέμισε εγκαίρως από το προσερχόμενο πλήθος και ήταν γεμάτη κατά την ώρα της έναρξης. Παραβρέθηκε ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Νεόφυτος, καθώς και αξιωματούχοι της στρατιωτικής και πολιτικής ζωής της πόλης μας. Η έναρξη των εξετάσεων έγινε με εμπνευσμένες προσφωνήσεις από τον ακούραστο διευθυντή των σχολών μας κ. Γ. Στιβαρό, ο οποίος τόνισε και την ανάγκη άμεσης εφαρμογής της διδακτικής αγωγής, λαμβάνοντας υπόψη τους πεντακόσιους μαθητές που παρευρίσκονταν, προκειμένου να διασφαλιστεί η αποτελεσματική εκπαίδευσή τους. Ακολούθησαν διαφορετικά ασματα, ποιήματα, διάλογοι, όλα επιμελώς επιλεγμένα και οι εξετάσεις διαφόρων μαθημάτων, στις οποίες οι μαθητές απάντησαν με ζήλο και έτοιμοτητα. Στο τέλος των εξετάσεων, μίλησε ο τάλλας επιθεραπευτής μας της Δημοτικής Εκπαίδευσης κ. Π. Πίρζας, ο οποίος ανέπτυξε επιτυχώς το θέμα της ηθικής αγωγής του παιδιού, αποδεικνύοντας με παραδείγμ

  Διαμαρτυρίες από το Σύλλογο Αυτοκινητιστών Σιδηροκάστρου και άλλους οργανισμούς στη Σιδηροκάστρο. Ζητούν την κατάργηση ή τροποποίηση εισφορών που επιβαρύνουν τους ιδιοκτήτες αυτοκινήτων για την υποστήριξη του Ταμείου Στρατού Απελευθέρωσης (Τ.Σ.Α.), καθώς και την απαλειφή ενός άρθρου από νομοσχέδιο που θεωρούν ότι περιορίζει τα δικαιώματα των επαγγελματιών οδηγών. Επίσης, αναφέρεται σε διαμαρτυρία από το σωματείο συνταξιούχων Τ.Σ.Ε. και Τ.Ε.Β.Ε. Σιδηροκάστρου για τις συνθήκες ζωής των συνταξιούχων και των οικογενειών τους. Τέλος, αναφέρεται σε δωρεά χρημάτων από τον κ. Γεώργ. Πετριστεράκη για την ανέγερση κτιρίου της αδελφότητας κυριών και δεσποινίδων Σιδηροκάστρου, σε μνήμη της εκλιπούσας συζύγου του Μαρίκας, πρώην προέδρου του συλλόγου. ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟΝ, 24. Η διοίκησις τοῦ συνδέσμου σὐτοκινητιστών Σιδηροκάστρου ἀπέστειλεν έντονον διαμαρτυρίαν εἰς τὰς ἁρμοδίας ἀρχὰς καὶ καὶ τοὺς βουλευτὰς Σερρῶν, διὰ τὰς προσπαθεί ας τὰς ὁποίας καταβάλλει τὸ ὑπουργεῖον οἰκονομικῶν, ὅπως καταργήση αναδρ

  Στις 24 Ιουνίου 1913 το ελληνικό Στρατηγείο εγκαταστάθηκε στον ΣΣ Δοϊράνης. Η κατάληψη της πόλης ήταν μεγάλη νίκη για τους Έλληνες. Κατέλαβαν τον τόπο όπου ο αντίπαλος είχε αποθήκες εφοδιασμού. Περιήλθαν στα χέρια των Ελλήνων εφόδια, τρόφιμα και πολεμικό υλικό. Μετά την επιτυχία στη Δοϊράνη το Γενικό Στρατηγείο έδωσε εντολή στις ελληνικές Μεραρχίες του κέντρου και του αριστερού τμήματος του μετώπου να κατευθυνθούν προς την κοιλάδα του Στρυμόνα.  Ένας άλλος στόχος που έπρεπε να επιτευχθεί ήταν η διάβαση δια του όρους Κερκίνη (Μπέλες). Η 2η ξεκίνησε από το Κεντρικό και έφθασε στις νότιες πλαγιές του Μπέλες, όπου και διανυκτέρευσε, ενώ στην κορυφή 1062 διανυκτέρευσε η 4η. Η 3η και η 5η βάδισαν παράλληλα προς τον άξονα Δοϊράνης – Στρώμνιτσας και καθηλώθηκαν, διότι η πρώτη δέχθηκε εχθρικά πυρά, η δε 10η βρίσκοντας ελεύθερο πεδίο μπροστά της προχώρησε. Η 24" ελληνική ημιλαρχία ιππικού κινήθηκε προς το Μπούτκοβο (Κερκίνη) και συναντήθηκε με την Ταξιαρχία ιππικού. Σήμερα η 24" Τεθω

Στις 24 Ιουνίου του 1913, τα Σέρρας βρέθηκαν στο επίκεντρο έντονων συγκρούσεων κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων. Οι πυκνοί πυροβολισμοί από τις βόρειες πλαγιές της πόλης έδειχναν την παρουσία Βουλγαρικών δυνάμεων, οι οποίες προσπαθούσαν να καταλάβουν την πόλη. Ωστόσο, από τις 24 έως τις 27 Ιουνίου, η πολιτοφυλακή των Σερρών κατάφερε να ανακόψει με επιτυχία τις επανειλημμένες απόπειρες των Βουλγαρικών στρατευμάτων και κομιτατζήδων να εισέλθουν στην πόλη. Η αφοσίωση και η γενναιότητα των πολιτοφυλάκων ήταν καθοριστικής σημασίας για την άμυνα της πόλης σε αυτή την κρίσιμη στιγμή. Η νυξ της 23ης Ιουνίου ήτο τραγική. Το μεσονύκτιον ακριβώς δι’ενός συνθηματικού πυροβολισμού ήρχισαν να εκκενώνουν την πόλιν. Κάρρα, βωδάμαξες και παν μεταφορικόν μέσον εχρησιμοποιήθη διά την εσπευσμένην φυγή των. Η προ[ς] το Νευροκόπιον και Βροντού δημοσία οδός εβούιζεν από των κρότων των πυροβόλων και μεταφορικών μέσων και εξημέρωσεν η 24η  Ιουνίου, με κενήν την πόλιν από το Βουλγαρικό άγος.  - Του Βουλε

Το απόσπασμα από το ημερολόγιο του Μητροπολίτη Σερρών Αποστόλου περιγράφει την κατάσταση στις Σέρρες στις 24 Ιουνίου 1913, κατά τη διάρκεια του Β' Βαλκανικού Πολέμου. Η καταγραφή δίνει μια ζωντανή εικόνα της έντασης και των προετοιμασιών για άμυνα ενάντια στους Βούλγαρους. Ας αναλύσουμε τα γεγονότα και τις λεπτομέρειες του κειμένου: Έναρξη πυροβολισμών: Το πρωί της 24ης Ιουνίου, ακούστηκαν πολλοί πυροβολισμοί πάνω από την πόλη των Σερρών, προκαλώντας ανησυχία και κινητικότητα. Καταφυγή στη Μητρόπολη: Οι κάτοικοι κατέφυγαν στη Μητρόπολη, τον καθεδρικό ναό της πόλης, που έγινε κέντρο συντονισμού και άμυνας. Σχηματισμός επιτροπών: Δημιουργήθηκαν διάφορες επιτροπές για τον εξοπλισμό όσων μπορούσαν να φέρουν όπλα, τη μεταφορά φυσιγγίων και την οργάνωση της σίτισης και υδροδότησης των μαχομένων. Πολεμοφόδια: Ευτυχώς, οι Βούλγαροι είχαν αφήσει πίσω τους πολλά πολεμοφόδια σε αποθήκες και τζαμιά, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για την άμυνα. Ο Αγιάχ Βέης: Ο στρατιωτικός Αγιάχ Βέης εργάστηκε με ζ

Illustration των Σερρών του 17ου αιώνα Στις 24 Ιουνίου 1632, ανήμερα των γενεθλίων του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, πραγματοποιήθηκε ένα ξεχωριστό γλέντι στην τοποθεσία του Αη-Γιάννη στις Σέρρες. Η συντεχνία των Αμπατζίδων διοργάνωσε αυτήν την εορταστική εκδήλωση, προσκαλώντας τα μέλη της εξαρχίας του Πατριαρχείου που επισκέπτονταν την πόλη, καθώς και όλους τους κληρικούς της Μητροπόλεως. Το γλέντι αποτέλεσε μια σημαντική κοινωνική και θρησκευτική συνάντηση, εμβαθύνοντας τις σχέσεις μεταξύ των μελών της εκκλησίας και της τοπικής κοινότητας. Αξιοσημείωτο είναι ότι στο γλέντι παρευρέθηκε και ο γνωστός χρονογράφος των Σερρών, Παπασυναδινός. Η παρουσία του προσδίδει ιδιαίτερη ιστορική αξία στην καταγραφή του γεγονότος, καθώς μέσα από τα γραπτά του μαθαίνουμε λεπτομέρειες για τις εορταστικές εκδηλώσεις της εποχής. Το γλέντι των Αμπατζίδων δεν ήταν μόνο μια θρησκευτική τελετή, αλλά και μια ευκαιρία για την ενδυνάμωση της κοινωνικής συνοχής και την αναγνώριση του ρόλου των συντεχνιών στην τοπι

Λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Λευκάδα, σ’ ένα μαγευτικό τοπίο, πάνω σ’ ένα καταπράσινο λόφο, βρίσκεται κτισμένο το μοναστήρι της Παναγίας της Φανερωμένης. Σύμφωνα με την παράδοση, στο μέρος αυτό παλαιότερα ήταν χτισμένος ο ναός της θεάς Αρτέμιδος, στον οποίο ο μαθητής του Αποστόλου Παύλου Ηρωδίωνας (βλέπε 28 Μαρτίου), γονατιστός, προσευχήθηκε με πίστη στο Θεό και το είδωλο της Αρτέμιδας έπεσε κάτω και έγινε θρύψαλα. Στη θέση αυτή οι χριστιανοί έχτισαν ένα μικρό ναό αφιερωμένο στην Παναγία. Το 332 μ.Χ. ο τότε επίσκοπος Λευκάδος Αγάθαρχος και δύο πατέρες εγκαθίστανται στο ναό, τον επεκτείνουν και χτίζουν τα πρώτα κελιά θέτοντας έτσι τις βάσεις του μοναχισμού στο νησί. Μετα από λίγα χρόνια το Μοναστήρι καταστράφηκε από μεγάλη πυρκαγιά, αλλά οι χριστιανοί της Λευκάδας το ξανάχτισαν. Μάλιστα παράγγειλαν την εικόνα της Παναγίας στην Κωνσταντινούπολη (5ος μ.Χ. αιώνας), στον αγιογράφο Κάλλιστο, πού ήταν ιερέας στην Αγιά Σοφιά. Εκείνος, ύστερα από προσευχή και νηστεία, άρχισε να ζωγραφίζει την εικ

Ζαχαρία, χόρευε σὺν τῇ συζύγῳ Οὐ πολλὰ μὲν τίκτοντες, ἓν δὲ καὶ μέγα. Πρόδρομον ἀμφὶ τετάρτην εἰκάδα γείνατο μήτηρ. Την ημέρα αυτή η Αγία μας εκκλησία εορτάζει το γενέσιο του ενδόξου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννη. Ο πατέρας του Ζαχαρίας, ήταν ιερέας. Κάποια ημέρα την ώρα του θυμιάματος, είδε μέσα στο θυσιαστήριο άγγελο Κυρίου, ο οποίος του ανήγγειλε ότι θα αποκτούσε γιο τον οποίο θα ονόμαζε Ιωάννη. Ο Ζαχαρίας σκίρτησε από χαρά , αλλά δυσπιστούσε. Η γυναίκα του ήταν ηλικιωμένη και στείρα και άρα ήταν αδύνατο να κυοφορήσει και αυτές τις αμφιβολίες τις εξέφρασε στον άγγελο ο οποίος του απάντησε ότι το παιδί θα γεννηθεί και εκείνος θα τιμωρηθεί για την απιστία του, παραμένοντας κωφάλαλος μέχρι να πραγματοποιηθεί η βουλή του Θεού. Πράγματι η γυναίκα του η Ελισάβετ συνέλαβε και μετά από εννέα μήνες γέννησε γιο. Οκτώ ημέρες μετά τη γέννηση κατά την περιτομή του παιδιού οι συγγενείς, θέλησαν να του δώσουν το όνομα του πατέρα του δηλ. Ζαχαρία. Όμως ο Ζαχαρίας έγραψε επάνω στο πινακίδι

Παναγιώτης Καισαρεὺς δι᾿ ἀγάπης Τοῦ Κυρίου τέθνηκεν ὢ χρηστοῦ τέλους! Χριστοῖο ἐρῶ Παναγιώτης ἀλκίφρων δειρὴν ἐτμήθη. Ο Νεομάρτυρας αυτός μαρτύρησε στην Κωνσταντινούπολη για τη χριστιανική του πίστη, στις 24 Ιουνίου 1765 μ.Χ. Το τίμιο λείψανο του, ενταφιάστηκε από τους χριστιανούς με τιμές στον Ναό της Ζωοδόχου Πηγής στην Κωνσταντινούπολη. (Σύμφωνα με άλλες πληροφορίες, ο μάρτυρας αυτός μαρτύρησε το έτος 1767 μ.Χ. και σε ηλικία 20 χρονών). Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον Ἦχος γ´. Θείας πίστεως. Θεῖον βλάστημα τῆς Καισαρείας, καὶ ὁμότροπος τῶν ἀθλοφόρων ἀνεδείχθης, Παναγιώτη μακάριε· τοῦ γὰρ Σωτῆρος κηρύξας τὸ ὄνομα ,ὑπὲρ αὔτοῦ τὸ σὸν αἷμα ἐξέχεας. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν το μέγα ἔλεος. Κοντάκιον Ἦχος δ´. Ἐπεφάνης σήμερον. Τῶν Μαρτύρων σύναθλος τῇ σῇ ἀθλήσει ἀνεδείχθης, ἔνδοξε ὑπὲρ Χριστοῦ σφαγιασθείς· διὸ στεφάνῳ τῆς δόξης σε ὦ Παναγιώτη, Χριστὸς ἐστεφάνωσε. Μεγαλυνάριον Χαίροις τῶν μαρτύρων ὁ μιμητής, καὶ τῶν Καισαρέων ἐγκαλλώπισμα ἱερὸν, χαίροις Παναγ