ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Φωτο αρχείου, εφημερίδα Μακεδονία, 8 Ιουλίου 1950, σελ. 2 Στις 24 Οκτωβρίου 1945, στις Σέρρες, η «καλλιτέχνιδα του δράματος» Τασία Αδάμ παρουσίασε ένα «ρεσιτάλ απαγγελίας» με έργα Ελλήνων και Γάλλων ποιητών.

Σκηνή από το "La canzone del sole" Στις 24 Οκτωβρίου 1935, στα Σέρρας, οι κινηματογράφοι "Κρόνιον" και "Πάνθεον" πρόβαλλαν δύο σημαντικές ταινίες της εποχής.  Στο "Κρόνιον"   η ταινία "Riptide" (Όταν η γυναίκα αγαπά) και στο "Πάνθεον" προβλήθηκε η ταινία "La canzone del sole" (Το τραγούδι του ήλιου). Η ταινία Riptide είναι ένα αμερικανικό ρομαντικό δράμα του 1934, από την εποχή πριν την επιβολή του κώδικα παραγωγής, με πρωταγωνιστές τους Norma Shearer, Robert Montgomery και Herbert Marshall. Το σενάριο και τη σκηνοθεσία ανέλαβε ο Edmund Goulding, και κυκλοφόρησε από τη Metro-Goldwyn-Mayer. Η ταινία κυκλοφόρησε λίγους μήνες πριν την επιβολή του Κώδικα Παραγωγής. Μια ιδιαίτερη εμφάνιση στην ταινία έκανε η Mrs. Patrick Campbell, μια διάσημη θεατρική ηθοποιός, γνωστή για τη φιλία και την αλληλογραφία της με τον θεατρικό συγγραφέα George Bernard Shaw και τη δημιουργία του ρόλου της Eliza Doolittle στο έργο του Shaw, Pygma

Στις 24 Οκτωβρίου 1924, απεβίωσε στις Σέρρες ο Γυμνασιάρχης Μιχαήλ Πέτρου, μια σημαντική μορφή της εκπαίδευσης στην περιοχή. Γεννημένος στο Μοναστήρι στις 22 Ιουνίου 1852, αφιέρωσε τη ζωή του στη διδασκαλία και την πνευματική καλλιέργεια των νέων. Με την πολύχρονη υπηρεσία του ως Γυμνασιάρχης, συνέβαλε στην ανάπτυξη της εκπαίδευσης στις Σέρρες και την ευρύτερη περιοχή, αφήνοντας πίσω του ένα αξιόλογο εκπαιδευτικό έργο Το Γυμνάσιο Σερρών Το Γυμνάσιο Σερρών από τις αρχές της δεκαετίας του ’20 στεγάζεται σ’ ένα οίκημα της Απάνω Καμενίκιας. Στις πρώτες τρεις τάξεις ήταν αρρένων και στις υπόλοιπες τρεις ( αργότερα δύο) γινόταν μικτό. Το Γυμνάσιο αυτό κάηκε ολοσχερώς το 1928 και μετά από δύο χρόνια μεταφέρθηκε στην σημερινή του θέση, στους πρόποδες του Κουλά. Πρώτος Γυμνασιάρχης μετά την απελευθέρωση (1913) και για 11 χρόνια είναι ο Μιχαήλ Πέτρου από το Μοναστήρι. Μετά τον Πέτρου αναλαμβάνει ο Σερραίος Δημήτριος Μυσιρλής. Ο Μυσιρλής υπηρέτησε ως καθηγητής στις Σέρρες από το 1910 μέχρι το 192

Στις 24 Οκτωβρίου 1916, μεγάλος αριθμός κατοίκων της Τζουμαγιάς (σημερινής Ηράκλειας) μετατοπίστηκαν από τους Βούλγαρους στη Βουλγαρία και στη Σερβία,. Όταν επέστρεψαν το 1918, μετά τη λήξη του πολέμου και την αποχώρηση των βουλγαρικών δυνάμεων, δεν μπόρεσαν να εγκατασταθούν στον ίδιο χώρο όπου βρισκόταν η παλιά κωμόπολή τους. Αντίθετα, εγκαταστάθηκαν περίπου ένα χιλιόμετρο δυτικά, αρχικά ζώντας σε σκηνές και αργότερα σε ξύλινα παραπήγματα που κατασκεύασε το Δημόσιο για να τους στεγάσει προσωρινά. Η ανείπωτη ιστορία ξεριζωμού της Τζουμαγιάς Γράφει η Ειρήνη Χατζοπούλου Η Ομηρία, το βιβλίο της Φανής Κεχαγιά είναι ένα βιβλίο που μπορεί να θεωρηθεί ότι ανήκει στην κατηγορία του ιστορικού μυθιστορήματος, εφόσον ξεδιπλώνεται πάνω στα ιστορικά γεγονότα των Βαλκανικών πολέμων και της Βουλγαρικής κατοχής στη Μακεδονία. Επιπλέον, μια σωρεία ιστορικά υπαρκτών, πολιτικών και στρατιωτικών προσωπικοτήτων, που πρωταγωνίστησαν σε αυτά, συμπληρώνουν την ανθρωπογεωγραφία του βιβλίου. Φέρει επίσης στοιχε

Ο τουρκικός στρατός πρακτικά παρέδωσε αμαχητί το Δεμίρ Ισσάρ και τις Σέρρες στον προελαύνοντα βουλγαρικό.Έτσι περιέγραψε την προέλαση των Βουλγάρων η εφημερίδα Εστία στις 24 και 25 Οκτωβρίου Στις 24 Οκτωβρίου 1912, ο Διοικητής και Φρούραρχος των Σερρών, Νατζή Πασάς, πληροφορήθηκε την προσέγγιση του βουλγαρικού στρατού και αποφάσισε να εγκαταλείψει την πόλη με όλη τη φρουρά του, η οποία περιλάμβανε 2.000 λογχοφόρους, 13 τηλεβόλα και μία πυροβολαρχία.  Η φυγή του άφησε την πόλη ουσιαστικά χωρίς άμυνα. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας, μια βουλγαρική συμμορία 80 κομιτατζήδων, υπό την ηγεσία του Αρχικομιταζή Τσαγκώφ ( Георги Занков) , μπήκε στις Σέρρες. Την εποχή εκείνη, οι Σέρρες είχαν πληθυσμό περίπου 45.000 κατοίκων, από τους οποίους 27.000 ήταν Έλληνες, 15.000 Τούρκοι και 3.000 Εβραίοι. Η παράδοση της πόλης έγινε χωρίς μάχη, βάσει πρωτοκόλλου που είχαν υπογράψει τα τέσσερα βαλκανικά κράτη. Ωστόσο, οι συμφωνίες αυτές δεν έδιναν δικαίωμα μόνιμης κυριότητας επί των κατακτημένων εδαφών. Μετά 

Ο Άγιος Μαγκλόριους (πιο ορθά Μαγλουάρ) της Ντολ, είναι ένας Βρετονός άγιος. Υπάρχουν λίγες αξιόπιστες πληροφορίες για τον Μαγλουάρ, καθώς οι πρώτες γραπτές πηγές εμφανίστηκαν τρεις αιώνες μετά τον θάνατό του. Αυτές οι πηγές αναφέρουν ότι ήταν μοναχός από την Ουαλία, ο οποίος έγινε επίσκοπος της Ντολ στη Βρετάνη κατά τον 6ο αιώνα και πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στο νησί Σαρκ, όπου ήταν ηγούμενος ενός μοναστηριού. Βιογραφία Αν και οι πληροφορίες που παρέχονται στη "Vita Sancti Maglorii" πιθανότατα δεν είναι αξιόπιστες, το κείμενο παρουσιάζει μια αφήγηση της ζωής του. Σύμφωνα με το κείμενο, ο Μαγλουάρ γεννήθηκε στις αρχές του 6ου αιώνα από τους Αφρέλια και Ουμβραφέλ, θείους του Σαμψών της Ντολ. Ως παιδί, σπούδασε στο Κορ Τεύδους υπό την καθοδήγηση του Αγίου Ιλτούδου. Μετά τη χειροτονία του, έγινε ηγούμενος σε μοναστήρι στο Λανμέρ, όπου υπηρέτησε για 52 χρόνια. Αργότερα, ταξίδεψε στη Βρετάνη με τον ξάδελφό του, Σαμψών, ο οποίος έγινε αρχιεπίσκοπος της Ντολ. Μετά τον

 Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο του Ρώσου Οσίου.

 Πυρός κρατήρι καμίνω βεβλημένος, Kρατήρα Nέρδων εκροφά θείου τέλους. Ο Άγιος Νέρδων μαρτύρησε δια πυρός.

 Ακάκιος προθείς σε και ψυχής Λόγε, Ψυχήν προέσθαι, σου χάριν σπεύδει ξίφει. Ο Άγιος Ακάκιος ο Πρεσβύτερος, μαρτύρησε δια ξίφους.

 Tην γην συνάθλων η τριάς στήλην έχει, Bοώσαν αυτών τους αοιδίμους πόνους. Οι Άγιοι αυτοί ήταν από την Ασία. Συνελήφθησαν από τους ειδωλολάτρες, επειδή ήταν Χριστιανοί και τους έσυραν πάνω σε αιχμηρές πέτρες μέχρι θανάτου. Τα δε άγια λείψανα τους, μετακομίστηκαν από την Ασία στη Θάσο, όπου μέχρι σήμερα βρίσκονται.

Τῇ μητρὶ πρὸς πῦρ ἡσύχως τεφρουμένη, Φωναῖς ὑποψελλίζον εἵπετο βρέφος. Οι Άγιοι αυτοί, μαρτύρησαν μαζί με τον Άγιο Αρέθα (βλέπε 24 Οκτωβρίου). Την Άγια αυτή γυναίκα, την έριξαν στη φωτιά και βλέποντας το αυτό το Άγιο Βρέφος, έπεσε και το ίδιο στη φωτιά παρά τις κολακείες των βασανιστών του. Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης γράφει σχετικά στον Συναξαριστή του: «Δεν δύναμαι εδώ να σιωπήσω το περί του βρέφους τούτου και νηπίου διήγημα. Όπερ συνεγράφη μεν ελληνιστί, υπό του Aγίου Συμεών του Mεταφραστού, ευρίσκεται δε μεταφρασμένον εις τον Nέον Παράδεισον. Eπειδή και τη αληθεία είναι χαριέστατον, κατανυκτικώτατον και τριπόθητον εις τας των Xριστιανών ακοάς. Έστι δε τοιούτον. Mία γυναίκα ευλαβής και ενάρετος είχε παιδίον αρσενικόν, έως πέντε χρόνων. Όταν δε απεκεφαλίσθη ο ανωτέρω Άγιος Mάρτυς Aρέθας, επήγε κοντά εις το λείψανον, και πέρνουσα από το αίμα του Mάρτυρος, άλειψε τον εαυτόν της ομού και το τέκνον της. Έπειτα κατανυχθείσα και θερμανθείσα από τον θείον έρωτα, εκαταράτο και ύβριζε τον

Ματαιότης ματαιοτήτων, λέγει ο Εκκλησιαστής, τα πάντα ματαιότης (Εκκλ. α’ 2). Είναι αλήθεια λοιπόν πως όλα όσα γίνονται στον κόσμο είναι ματαιότης. Γι’ αυτό συμβαίνει καμιά φορά ώστε και άγιοι του Θεού, που δεν τους φλογίζει κανένα πάθος και καμία σαρκική επιθυμία και δεν τους προσβάλλει κανένας μολυσμός φιληδονίας, αλλά αποκρούουν τα τεχνάσματα του πονηρού ακόμη και από τον νου τους, να θεωρήσουν πως είναι απόλυτα δίκαιοι και να πέσουν γεμάτοι από την υπερηφάνεια της αλαζονικής αυτής πεποιθήσεως. Αυτούς που δεν κατάφερε να τους πλήξη η μάχαιρα των μεγάλων αμαρτημάτων, τους έπνιξε εύκολα ο λίγος καπνός της κενοδοξίας! Κάτι τέτοιο συνέβη και σ’ εκείνον, στον οποίο θα αναφερθούμε. Αυτός, μολονότι είχε λαμπρυνθεί με πολλές αρετές, θα είχε πέσει οπωσδήποτε στο βάραθρο της επάρσεως, αν δεν είχαν σπεύσει να τον νουθετήσουν πιστοί αδελφοί. Ο όσιος Σενώχ (†24 Οκτωβρίου 576 μ.Χ.) ήταν Θεϊφαλός στην καταγωγή. Γεννήθηκε στην περιοχή του Πικταβίου που λεγόταν Θεϊφαλία. Πίστεψε στον Χριστό, έγινε κ

Σεβαστιανὴ τῇ τομῇ βλύζει γάλα, Οὐχ αἷμα καὶ σάρξ ὥς περ οὖσα πρὸς ξίφος. Η Αγία Σεβαστιανή καταγόταν από την πόλη Σεβαστή της Φρυγίας και διδάχτηκε τη χριστιανική πίστη από τον απόστολο Παύλο, και πήρε τη θερμότητα και την ανδρεία του διδασκάλου της. Η Αγία Σεβαστιανή έζησε τον 1ο αιώνα μ.Χ. και χρησιμοποιούσε τη ζωή της κάθε μέρα για την αλήθεια του Ευαγγελίου (στη Μαρκιανούπολη της Θράκης). Πήγαινε σε σπίτια ειδωλολατρών και είλκυε πολλές γυναίκες απ' αυτούς στους κόλπους της Εκκλησίας. Συνελήφθη γι' αυτό επί αυτοκράτορας Δομετιανού και ηγεμόνος Σεργίου, κακοποιήθηκε και εξεδιώχθη από τον τόπο της. Έφθασε στην Ηράκλεια της Θράκης όπου πάλι συνελήφθη, από τον ηγεμόνα Πομπηιανό, και φυλακίστηκε. Αλλά η γυναικεία της φύση, ντρόπιασε τους βασανιστές της. Οι υποσχέσεις δεν τη δελέασαν, οι απειλές δεν την έκαμψαν, και κάτω από βαριά μαρτύρια στάθηκε όρθια με όλη της τη γενναιοψυχία. Οι σάρκες της αγίας Σεβαστιανής σχίζονταν, αλλά τα χείλη, όπως και η καρδιά της, εξακολουθούσαν να

Τμηθείς, Θεῷ προσῆξε Μάρτυς Ἀρέθας, Πολλοὺς ὁμοίως Μάρτυρας τετμημένους. Ἀρέθα εἰκάδι σὺν γνωστοῖσι τετάρτῃ τμήθης. Ήταν ένας από τους προύχοντες της πόλεως Νεγράς στην Αιθιοπία επί εποχής Ιουστίνου (518 - 527 μ.Χ.), Ελεσβάαν του Χριστιανού βασιλιά της Αιθιοπίας και Δουναάν του Εβραίου βασιλιά της Ομηρίτιδος. Όταν ο βασιλιάς της Αιθιοπίας Ελεσβάαν καθυπέταξε τον Εβραίο βασιλιά Δουναάν, εγκατέστησε φρουρά στην πόλη. Τότε ο Εβραίος βασιλιάς επαναστάτησε, φόνευσε τους φύλακες και εκστράτευσε εναντίον της Νεγράς, την οποία και κατέλαβε σφάζοντας πολλούς Χριστιανούς. Μεταξύ αυτών και τον Αρέθα, ο οποίος, παρά τα γεράματα του, στήριζε τους Χριστιανούς και τους προέτρεπε στο μαρτύριο. Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον  Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης. Εὐσεβεῖα ἐμπρέπων τὴ ἀθλήσει δεδόξασαι, τὴν τῶν Χριστοκτόνων κακίαν καθελῶν τὴ ἐνστάσει σου, διὸ καὶ προσενήνοχας Χριστῷ, Μαρτύρων ἀρραγῆ συνασπισμῶν, ὥσπερ θεῖος παιδοτρίβης καὶ ὁδηγός, Ἀρέθα παμμακάριστε. Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφα