ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ο Όσιος Αγάπιος ο νεώτερος, κατά κόσμον Αντώνιος Αντωνόπουλος, γνωστός και ως Αγάπιος Παπαντωνόπουλος (Δημητσάνα Χίου, 1753 - 1812 μ.Χ.). Φοίτησε στη σχολή της γενέτειράς του, όπου είχε διδασκάλους τον Αγάπιο Λεονάρδο και τον Γεράσιμο Γούνα. Όταν με τα Ορλοφικά η σχολή έκλεισε, ο Αγάπιος ακολούθησε τον Γεράσιμο Γούνα στη Σμύρνη, όπου συνέχισε τις σπουδές του στη φημισμένη σχολή της πόλης με σχολάρχη τον Ιερόθεο Δενδρινό. Στη Σμύρνη πήρε και το σχήμα του μοναχού. Αργότερα ακολούθησε τον Γεράσιμο Γούνα στη Χίο και τελικά επέστρεψε στη γενέτειρά του Δημητσάνα, όπου τον Αύγουστο του 1781 μ.Χ. ανέλαβε τη διεύθυνση της παλιάς σχολής του. Τη φήμη της η σχολή της Δημητσάνας την οφείλει κατά κύριο λόγο στον Αγάπιο τον νεώτερο, ο οποίος επί 32 ολόκληρα χρόνια άσκησε τα καθήκοντα του σχολάρχη με μοναδική ευσυνειδησία, εργατικότητα και εντιμότητα. Ένα άλλο χαρακτηριστικό του Αγάπιου, που μας αποκαλύπτεται στην αλληλογραφία του, είναι η απλότητα και λιτότητα της ζωής του: «... ζῶμεν δημητσανίτικα»,...

Ο Άγιος Κάστουλος (περ. † 286) έζησε τον 3ο αιώνα στη Ρώμη και τιμάται ως μάρτυρας και άγιος. Σύμφωνα με την παράδοση, ήταν σύζυγος της αγίας Ειρήνης της Ρώμης.. Αναφέρεται στον Παρισινό Κώδικα 1621 με σύντομο βιογραφικό υπόμνημα. Το "υμπάνον" (ή εντυπωσιακή διακόσμηση της εκκλησίας) από το 1184 στην εκκλησία του πρώην μοναστηριού στο Μούσμπουργκ περιέχει την εξής επιγραφή: Επιγραφή: "Αυτός ο εξαιρετικά μεγαλοπρεπής ναός παραδίδεται σε σένα, Καστούλε, ο ευτυχής επίσκοπος, στον οποίο να προσφέρεις ευνοϊκές εποχές, και μετά ανάπαυση στον θάνατο, καθώς σου επαναφέρθηκε η συνεχώς λαμπερή δόξα που σου είχε αφαιρεθεί από τον ρου του χρόνου." Η επιγραφή αυτή αναφέρεται στον Άγιο Καστούλο, στον οποίο παραδίδεται το ναό από τον επίσκοπο Άλμπερτ Α' της Φράισινγκ, και υπογραμμίζει την αποκατάσταση της λαμπρότητας και της τιμής του Άγιου Καστούλου μέσω του χρόνου και της θείας χάρης. Άγιος Καστούλος (πέθανε το 286) θεωρείται μάρτυρας και άγιος στην Χριστιανική παράδοση. Σύμ...

Μαρτύρησαν επί Μαξιμιανού (286 - 305 μ.Χ.) και Μαγνεντίου. Συνελήφθησαν σαν χριστιανοί από τον ηγεμόνα Βαύδο (που ήταν ηγεμόνας της Αδριανούπολης της Μακεδονίας) και επειδή δεν πείστηκαν ν' αρνηθούν τον Χριστό, βασανίστηκαν ανελέητα με τον πιο φρικτό τρόπο. Τόσα πολλά είναι τα βασανιστήριά τους, που είναι αδύνατο να απαριθμηθούν και απορεί κανείς πως κατόρθωσαν να επιζήσουν. Τελικά τους αποκεφάλισαν και έτσι έλαβαν τα άφθαρτα στεφάνια του μαρτυρίου.  ναφέρονται στον Παρισινό Κώδικα 1621, με λίγα βιογραφικά στοιχεία. Ο Άγιος Σόσσιος (ή Σωσσιος) ήταν διάκονος στο Μίζενου, μια σημαντική ναυτική βάση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στον Κόλπο της Νάπολης. Κατά τη διάρκεια των διωγμών του Διοκλητιανού, συνελήφθη και μαρτύρησε μαζί με τον Άγιο Ιανουάριο και άλλους Χριστιανούς στο Ποτσούολι. Η εορτή του τιμάται στις 23 Σεπτεμβρίου, την ημέρα που το σώμα του μεταφέρθηκε στο Μίζενου, τρεις μέρες μετά το μαρτύριό του. Ο Άγιος Ιανουάριος, επίσκοπος της Μπενεβέντο, είχε καταφύγει στο Ποτσούολι, κρυ...

Ψυχήν Aφροδίσιος ωραίος σφόδρα, Ως εκθανών άγευστος αφροδισίων. Ο Όσιος Αφροδίσιος ήταν ένας μοναχός στην Παλαιστίνη και μαθητής του Αγίου Σάβα. Υπήρξε πιστός και αφοσιωμένος στις μοναχικές του υποχρεώσεις, ακολουθώντας αυστηρά τις διδασκαλίες του Αγίου Σάβα και ζώντας μια ζωή αφοσιωμένη στην προσευχή και την άσκηση. Ήταν παράδειγμα αρετής για τους άλλους μοναχούς και για όλους όσοι τον γνώρισαν. Μετά από μια ζωή γεμάτη πνευματική αφοσίωση, ο Όσιος Αφροδίσιος εκοιμήθη εν ειρήνη. Οι συναξαριστές αναφέρουν στις 24 Δεκεμβρίου: Μνήμη του ενάρετου ΑΦΡΟΔΙΣΙΟΥ, μοναχού στην Παλαιστίνη και μαθητή του Αγίου Σάβα, που εκοιμήθη εν ειρήνη.

Tον φθαρτόν εκδύς θύλακον Bιτιμίων, Άφθαρτον αυτόν εις ανάστασιν λάβοι. Ο Όσιος Βιτιμίων ήταν ασκητής της ερήμου που απεβίωσε ειρηνικά. Ο Όσιος Βιτιμίων ήταν ένας Κόπτης άγιος του 4ου αιώνα, καταγόμενος από τη Φίσα (σημερινό Κυβερνείο Μπεχέιρα), στην επισκοπή του Μασίλ. Σύμφωνα με Κοπτικά χειρόγραφα, ένας άγγελος εμφανίστηκε στον Βιτιμίων όταν ήταν 12 ετών και του ζήτησε να γίνει μοναχός. Ο Βιτιμίων συμφώνησε και πήγε στην έρημο της Σκήτης, όπου έζησε με μια ομάδα μοναχών για 24 χρόνια, μέχρι που όλοι τους εκοιμήθησαν. Μετά από αυτό, ο Βιτιμίων άφησε τον τόπο αυτό και προχώρησε βαθιά στην έρημο, τρεις ημέρες δρόμο μακριά. Αντιμετωπίζοντας τις παγίδες των δαιμόνων, έζησε σε μια κοιλάδα μέσα στην έρημο για τρία χρόνια, νηστεύοντας για μία εβδομάδα κάθε φορά. Στο τέλος της κάθε εβδομάδας, έτρωγε μια χούφτα χουρμάδες και έπινε λίγο νερό. Σύμφωνα με τις Κοπτικές πηγές, κάποτε νήστεψε για 80 ημέρες, φτάνοντας στο σημείο όπου το δέρμα του είχε κολλήσει στα οστά του. Μετά από χρόνια ζωής σ...

Ἀντιόχῳ βδέλυγμα τύρβαι τοῦ βίου, Καὶ βίος ἅπας, ὃν παρῆλθεν ἡδέως. Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης υποθέτει ότι ο Όσιος αυτός είναι ο λεγόμενος Πάνδεκτος (δηλαδή ο συγγραφέας της Πανδέκτου), που έζησε στα μέσα του 7ου αιώνα μ.Χ. και καταγόταν από τη Γαλατία και ήταν μοναχός στη Μονή του Αγίου Σάββα στα Ιεροσόλυμα. Αυτός μάλιστα, περιέγραψε και την άλωση της Ιερουσαλήμ από τους Άραβες και θρήνησε το φόνο των μοναχών της Λαύρας από τους επιδρομείς. Για τον Αντίοχο καλή μελέτη έγραψε ο Αρχιμανδρίτης Κάλλιστος (1910 μ.Χ.) και ο Ι. Φωκυλίδης στο έργο του «Ἡ Ἱερὰ Λαύρα Σάββα τοῦ ἡγιασμένου». Ο Άγιος Αντίοχος Πάνδεκτος καταγόταν από την Άγκυρα της Γαλατίας και έζησε κατά τη βασιλεία του Αυτοκράτορα Ηρακλείου (610–641). Αρχικά υπήρξε ασκητής και στη συνέχεια εισήλθε στη Λαύρα του Αγίου Σάββα στην Παλαιστίνη, όπου έγινε γνωστός για την αρετή και την αγιότητά του. Υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας της περσικής εισβολής στην Παλαιστίνη το 614 και της σφαγής σαράντα τεσσάρων μοναχών από τους Βεδουίνους. Όπ...

 Πᾶν Ἀχαϊκὸς ἐκβαλὼν ψυχῆς ἄχος, Ὅλῃ χαρᾷ δέδωκε τὴν κάραν ξίφει. Ο Άγιος Αχαϊκός μαρτύρησε δια ξίφους.

  Kανών πρόκειται σωφρονούσιν εν βίω, O Nικολάου σωφρονέστατος βίος. Αυτός ο Άγιος ήταν στρατιώτης και πήρε μέρος στον πόλεμο κατά των Βουλγάρων, επί Νικηφόρου του Λογοθέτου (802 - 811 μ.Χ.). Σε μια οδοιπορία διανυκτέρευσε σε ένα ξενοδοχείο. Τη νύχτα όμως, η κόρη του ξενοδόχου τον επιτέθηκε με αμαρτωλές προθέσεις. Αλλά ο Νικόλαος συγκρατήθηκε και δεν μόλυνε το σώμα του από την αισχρή πράξη, στην οποία τον καλούσε και τον ερέθιζε η πονηρή κόρη. Τότε αξιώθηκε νυκτερινής οπτασίας, που επιβράβευσε την αγνότητά του. Όταν επέστρεψε από τον πόλεμο σώος και αβλαβής, αποσύρθηκε σε κάποια Μονή, όπου έγινε μοναχός. Και αφού έζησε ζωή οσία, πέθανε ειρηνικά. Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης γράφει αναλυτικότερα: «Oύτος ο εν Aγίοις Πατήρ ημών Nικόλαος έγινε στρατιώτης κατά τους χρόνους Nικηφόρου του βασιλέως, του Πατρικίου και Σταυρακίου επικαλουμένου, εν έτει ωβ΄ [802]. Kαι όταν εκείνος εσύναξε στρατεύματα διά να πολεμήση τους Bουλγάρους, τότε και αυτός ευγήκε μαζί με το στράτευμα. Kαι διαπερνώντ...

Τμηθέντες, Ὑάκινθε καὶ Πρωτᾶ ξίφει, Κληροῦσθε πρῶτα Μαρτύρων Θεοῦ γέρα. Οι Άγιοι Πρωτάς και Υάκινθος ήταν υπηρέτες και αργότερα συνασκητές της Αγίας Ευγενίας (βλέπε ίδια ημέρα), οι οποίοι μαρτύρησαν δια ξίφους στη Ρώμη. Η εκκλησία μας εορτάζει την μνήμη τους στις 24 Δεκεμβρίου. Οι Άγιοι Πρωτάς και Υάκινθος ήταν Χριστιανοί μάρτυρες κατά τη διάρκεια των διωγμών του Αυτοκράτορα Ουαλεριανού (257–259 μ.Χ.). Το όνομα του Πρωτά απαντάται με διάφορες μορφές, όπως Προτάτιος, Πρωτεύς, Πρόθος, Πρωτέ και Πρώτος. Στην Αγγλία το όνομά του διαστρεβλώθηκε και έγινε Άγιος Πρατ. Ο Υάκινθος αναφέρεται μερικές φορές με το λατινικό του όνομα, Hyacinthus (στα γαλλικά: Hyacinthe, στα ισπανικά: Jacinto, στα ιταλικά: Giacinto). Η ημέρα της ετήσιας μνήμης τους αναφέρεται στη "Depositio Martyrum" στις 11 Σεπτεμβρίου, στη χρονικογραφία του έτους 354. Η ίδια χρονικογραφία αναφέρει και τους τάφους τους, στο Κοιμητήριο της Βασίλλας επί της Οδού Σαλαρίας, το οποίο αργότερα ονομάστηκε Κατακόμβη του Αγίου Ερμ...

 Τὶς ἂν παραδράμῃ σε τμηθεῖσαν ξίφει, Μάρτυς Βασίλλα, πίστεως θείας βάσις; Για την Αγία Βασίλα στους Συναξαριστές σημειώνεται μόνο, ότι συμμαρτύρησε με την Αγία Ευγενία (βλέπε ίδια ημέρα) και θανατώθηκε δια αποκεφαλισμού. Ο Σ. Ευστρατιάδης όμως, νομίζει ότι η Αγία αύτη είναι η μητέρα της Αγίας Ευγενίας, διότι μαζί μ' αυτή αναφέρεται και η μνήμη του πατέρα της Αγίας Ευγενίας, Φιλίππου, καθώς και των υπηρετών της, Πρώτα και Υακίνθου, που όλοι μαζί μαρτύρησαν στην Ρώμη επί Κομόδου (180 - 192 μ.Χ.). Αλλά ο Γαλανός στους «Βίους των Αγίων» αναφέρει ότι τη Βασίλα προσήλκυσε στο χριστιανισμό η Αγία Ευγενία στη Ρώμη. Ο μνηστήρας όμως της Αγίας Βασίλας, Πομπήιος, ήταν ειδωλολάτρης και κατέδωσε στις αρχές την Αγία Βασίλα και την Αγία Ευγενία, με αποτέλεσμα, η μεν πρώτη να αποκεφαλιστεί, η δε δεύτερη αφού πρώτα ρίχτηκε στον ποταμό Τίβερη και διασώθηκε, κατόπιν να αποκεφαλιστεί και αυτή.

 Μάχαιραν ὄντως δίστομον κατὰ πλάνης, Κτείνει Φίλιππον τῆς μαχαίρας τὸ στόμα. Ο Άγιος Φίλιππος ήταν πατέρας της Αγίας Ευγενίας και μαρτύρησε, αφού θανατώθηκε με μαχαίρι.

  Σήμερα είναι τα προεόρτια (παραμονή) των Χριστουγέννων. Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ’. Κατεπλάγη Ἰωσὴφ. Ἀπεγράφετο ποτέ, σῦν τῷ πρεσβύτῃ Ἰωσήφ, ὡς ἐκ σπέρματος Δαυΐδ, ἐν Βηθλεὲμ ἡ Μαριάμ, κυοφοροῦσα τὴν ἄσπορον κυοφορίαν· Ἐπέστη δὲ καιρὸς ὁ τῆς Γεννήσεως, καὶ τόπος ἦν οὐδεὶς τῷ καταλύματι· ἀλλ᾽ ὡς τερπνὸν παλάτιον τὸ Σπήλαιον, τῇ Βασιλίδι ἐδείκνυτο. Χριστός γεννᾶται τὴν πρὶν πεσοῦσαν, ἀναστήσων εἰκόνα. Κοντάκιον Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον, τὸν προαιώνιον Λόγον, ἐν Σπηλαίῳ ἔρχεται, ἀποτεκεῖν ἀποῤῥήτως· Χόρευε ἡ οἰκουμένη ἀκουτισθεῖσα, δόξασον μετὰ Ἀγγέλων καὶ τῶν Ποιμένων· βουληθέντα ἐποφθῆναι, παιδίον νέον, τὸν πρὸ αἰώνων Θεόν.

Πάντων μεγίστη πίστις Iησού πέλει, Άχμεδ βοήσας πάμμεγα στέφος δέχη. Ο Άγιος Αχμέτ (ή Αχμέδ) καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη και ασκούσε το επάγγελμα του γραφέα του αρχιλογιστού «δευτεράρη». Κατά το θρήσκευμα στην αρχή ήταν Μουσουλμάνος και Τούρκος στην καταγωγή. Κατά τον Μέγα Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ο Αχμέτ στό σπίτι του είχε δύο Ορθόδοξες Χριστιανές σκλάβες, Ρωσίδες στην καταγωγή. Τη νέα, την είχε ως «σύζυγο», μία και ήταν άγαμος και την ηλικιωμένη ως υπηρέτρια. Στην τελευταία επέτρεπε να πηγαίνει τις γιορτές στην εκκλησία των Ορθοδόξων. Αυτή, όταν επέστρεφε στό σπίτι έφερνε και στη νέα αντίδωρο και πολλές φορές αγιασμό. Η νέα, χωρίς καμία προφύλαξη από τον Αχμέτ έτρωγε το αντίδωρο και έπινε τον αγιασμό. Όταν ο Αχμέτ συζητούσε με την «σύζυγό» του, αισθανόταν να βγαίνει από το στόμα της άρρητη ευωδία. Η ευωδία αυτή τον είχε προβληματίσει, γι' αυτό και ζητούσε επιμόνως να μάθει από πού προερχόταν. Αυτή, μη γνωρίζοντας το συμβαινόμενο, του απαντούσε, ότι δεν έτρωγε π...

Στεφθεῖσα πρῶτον τοῖς πόνοις Εὐγενία, Bαφὴν ἐβάψω δευσοποιὸν ἐκ ξίφους.Τέτλαθι Εὐγενίη ξίφος εἰκάδι ἀμφὶ τετάρτῃ. Η Αγία Ευγενία η Οσιοπαρθενομάρτυς έζησε στο δεύτερο μισό του 3ου αιώνα μ.Χ. Καταγόταν από τη Ρώμη και οι γονείς της ονομάζονταν Φίλιππος και Κλαυδία. Επίσης, είχε και δύο άλλα αδέλφια, τον Αβίτα και το Σέργιο. Ο πατέρας της διορίστηκε έπαρχος στην Αλεξάνδρεια και πήγε εκεί με όλη του την οικογένεια. Εκεί η Ευγενία σπούδασε κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο και έμαθε άριστα την ελληνική και ρωμαϊκή φιλολογία. Όταν τελείωσε τις σπουδές της, ψάχνοντας για περισσότερη γνώση πήρε στα χέρια της από μια χριστιανή κόρη τις επιστολές του Αποστόλου Παύλου. Όταν τις διάβασε, εντυπωσιάσθηκε πολύ. Εκεί μέσα δεν υπήρχαν θεωρίες και φιλοσοφικές δοξασίες. Οι γραμμές τους ενέπνεαν ζωή και ελπίδα. Εκείνη την περίοδο, οι γονείς της ήθελαν να τη δώσουν σύζυγο σε κάποιο Ρωμαίο αξιωματούχο, τον Ακυλίνα. Τότε η Ευγενία, αρνούμενη να δεχθεί αυτή την πρόταση των γονέων της, κάποια νύχτα ντύθηκε ανδρι...

Στις 24 Δεκεμβρίου 1968, σε αυτό που ήταν η τηλεοπτική εκπομπή με τις περισσότερες προβολές μέχρι τότε, οι αστροναύτες Μπιλ Άντερς, Τζιμ Λόβελ και Φρανκ Μπόρμαν του Απόλλων 8 εξέπληξαν τον κόσμο με μια ανάγνωση της Δημιουργίας από το Βιβλίο της Γένεσης καθώς ήταν σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη.[24] Ο Μάνταλιν Μάρεϊ Ο΄Χερ, ένας άθεος ακτιβιστής, υπέβαλε αγωγή σύμφωνα με τη ρήτρα καθιέρωσης της πρώτης τροποποίησης. Το δικαστήριο απέρριψε την αγωγή, η οποία έγινε δεκτή κατόπιν έφεσης. Το 1969, η Ταχυδρομική Υπηρεσία των Ηνωμένων Πολιτειών εξέδωσε γραμματόσημο (Scott # 1371) για τον εορτασμό της πτήσης του Apollo 8 γύρω από τη Σελήνη.  Το γραμματόσημο περιείχε μια λεπτομέρεια της περίφημης φωτογραφίας, Earthrise, της Γης που «ανεβαίνει» πάνω από τη Σελήνη (εικόνα της NASA AS8-14-2383HR), που τραβήχτηκε από τον Άντερς την Παραμονή Χριστουγέννων και τις λέξεις, «Στην αρχή Θεός...».

Η Παραμονή Χριστουγέννων είναι το βράδυ ή ολόκληρη η ημέρα πριν από τα Χριστουγέννα, τη γιορτή που τιμά τη γέννηση του Ιησού. Η Ημέρα των Χριστουγέννων παρατηρείται σε όλο τον κόσμο και η Παραμονή Χριστουγέννων θεωρείται ευρέως ως πλήρης ή μερική αργία εν αναμονή της Ημέρας των Χριστουγέννων. Μαζί, και οι δύο μέρες θεωρούνται από τις πολιτισμικά πιο σημαντικές γιορτές στην Χριστιανοσύνη και το Δυτικό κόσμο. Οι χριστουγεννιάτικες γιορτές στις χριστιανικές ομολογίες του Δυτικού Χριστιανισμού ξεκινούσαν από πολύ καιρό την Παραμονή Χριστουγέννων, εν μέρει λόγω της χριστιανικής λειτουργικής ημέρας που ξεκινά από το ηλιοβασίλεμα, μια πρακτική που κληρονομήθηκε από την εβραϊκή παράδοση[6] και βασίζεται στην ιστορία της Δημιουργίας στο Βιβλίο της Γένεσις: «Και υπήρχε βράδυ, και υπήρχε πρωί - την πρώτη μέρα». Πολλές εκκλησίες ακόμα χτυπούν τις καμπάνες και λένε προσευχές το βράδυ, όπως για παράδειγμα, οι σκανδιναβικές λουθηρανικές εκκλησίες. Δεδομένου ότι η παράδοση ισχυρίζεται ότι ο Ιησούς γεν...

Στις 24 Δεκεμβρίου 1965, η εφημερίδα "Ελληνικός Βορράς" έγραψε: «Μερίμνη της διευθύνσεως Γεωργίας διενεμήθη εις δικαιούχους κτηνοτρόφους του νομού μας ποσότης 250 τόνοι μετουσιωμένου σίτου, η οποία είχε προωθηθή μέσω των υποκαταστημάτων ΑΤΕ».

Στις 24 Δεκεμβρίου 1947, η εφημερίδα "Εμπρός" έγραψε :  «Πολυμελής συμμορία επετέθη κατά της Νέας Ζίχνης των Σερρών. Η υπερασπίζουσα την κωμόπολιν μικρά δύναμις Χωροφυλακής μετά 4ωρων μαχών απέκρουσε τους συμμορίτας, οι οποίοι εν τούτοις επέτυχον την απαγωγήν 14 πολιτών, μεταξύ των οποίων είναι και δυο επανελθόντες εσχάτως εκ της εξορίας. Εκ των εθνικών δυνάμεων εφονέυθησαν τρεις ως και δυο πολίται. Οι συμμορίται είχαν 4 νεκρούς. Ταυτοχρόνως άλλη συμμορία ενέπρησε τον αστυνομικόν σταθμόν Γαζώρου και επετέθη κατά του χωρίου Νέα Πέτρα αποκρουσθείσα».

Στις 24 Δεκεμβρίου 1906, όπως αναφέρει ο Πρόξενος των Σερρών Αντώνιος Σακτούρης απέστειλε έγγραφο στο Υπουργείο Εξωτερικών και μεταξύ των άλλων ανέφερε: «Λαμβάνω την τιμήν να πληροφορήσω ευχαρίστως το Β. Υπουργείον ότι εκ των βουλγαροφώνων χωρίων της πεδιάδος Πετρίτσης τρία, το Μίτινο, το Σιαρμπάνοβο, και Τοπόλνιτσα, σχιματικά από δεκαετίας, δι' αναφοράς των προς τας Τουρκικάς αρχάς Πετρίτσης και τον Μητροπολίτην Μελενίκου κ. Αιμιλιανόν, εδήλωσαν ότι επανέρχονται εις την Ορθοδοξίαν. (…) Προς τοις ανωτέρω χωρίοις, έτερον το Κολάροβον, είχεν προηγουμένως δηλώσει επισήμως, ότι επανέρχεται και αυτό εις την Ορθοδοξίαν».