ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Στις 25 Αυγούστου 1921 ο ανταποκριτής της εφημερίδας Μακεδονία, ανέφερε για το Σιδηρόκαστρο: Το Μαρτυρικό Σιδηρόκαστρο Σιδηρόκαστρο, 25/8/21 - Από τον μήνα που μένω στο μαρτυρικό Σιδηρόκαστρο, έχω βγάλει ένα μεγάλο συμπέρασμα: ότι αυτή η κωμόπολη είναι η πιο μεγάλη μάρτυς των πολέμων. Στην εκκλησία, κάθε Κυριακή, όταν μαζεύονται για να προσευχηθούν για τον πόνο τους, δεν βλέπεις τίποτε άλλο παρά μαύρα. Οι γυναίκες είναι χήρες, τα παιδιά ορφανά και οι άνδρες μετριούνται στα δάχτυλα. Και η εκκλησία γεμίζει κάθε Κυριακή από τις πικρές ελληνικές φυσιογνωμίες, άλλοτε γελαστές, που τώρα ο πόνος τους έχει στεγνώσει. Δεν έχουν πια να δακρύσουν, τα δάκρυά τους έχουν στερέψει, και γι’ αυτό το μόνο που κάνουν είναι να σιωπούν. Δύσκολα θα πάρεις κουβέντα από το στόμα τους. Αλλά και τι να πουν; Ο πόλεμος του '13, η καταθλιπτική Βουλγαρική τυραννία του '16 με '18 και η ομηρία στη Βουλγαρία ξερίζωσαν τους προστάτες των σπιτιών τους. Η ελληνική κυβέρνηση στοργικά επουλώνει πολλές υλικές πλ

Φωτογραφία από την Δίκη, 22 Αυγούστου 1961 Στις 25 Αυγούστου  1961 η εφημερίδα Μακεδονία αναφέρθηκε στην  υπόθεση "ρουλεττών" των Σερρών , Η εφημερίδα έγραψε: Την Τρίτη, ξεκίνησε στις Σέρρες η δίκη για την εκμετάλλευση ρουλετών και των "ληστών με το ένα χέρι", η οποία είχε αναβληθεί λόγω της απουσίας 20 από τους 25 μαρτύρων κατηγορίας. Στη φωτογραφία εμφανίζονται τρεις από τους πέντε κατηγορούμενους, οι οποίοι προσήλθαν να δικαστούν. Από αριστερά προς τα δεξιά: ο Βασίλειος Ραβδᾶς, ο Στέργιος Βασιλείου και ο Γεώργιος Χατζόπουλος. Στις 24 Αυγούστου, ο υφυπουργός Εσωτερικών, κ. Καλαντζής, προέβη σε δηλώσεις σχετικά με την αναβληθείσα δίκη στις Σέρρες για τις ρουλέτες και τους "ληστές με το ένα χέρι", εκφράζοντας την έκπληξή του για την αδίστακτη ψευδολογία ορισμένων μερίδων του αντιπολιτευόμενου τύπου, οι οποίες προσπάθησαν να αποδώσουν την αναβολή της δίκης και τη μη προσέλευση των μαρτύρων κατηγορίας σε παρεμβάσεις και ενέργειες της κυβέρνησης. Ο υφυπουργός

Φωτο αρχείου : Πρόσκοποι Σερρών Στις 25 Αυγούστου 1951, πραγματοποιήθηκε στη Χρυσοπηγή Σερρών η Α΄ ετήσια διήμερη συγκέντρωση βαθμοφόρων της Περιφερειακής Εφορείας Σερρών του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων (Π.Ε. Σερρών). Αυτή η συνάντηση ήταν μια σημαντική εκδήλωση για τους προσκόπους της περιοχής, καθώς συγκέντρωσε βαθμοφόρους (ηγέτες και εκπαιδευτές προσκόπων) από διάφορα τμήματα της περιφέρειας.

Στις 25 Αυγούστου 1947, ημέρα Κυριακή, τμήμα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας υπό την ηγεσία του Βασίλη Ραφτούδη εισήλθε στη Νέα Ζίχνη. Κατά τη διάρκεια της εισβολής, τα μέλη της ομάδας λεηλάτησαν καταστήματα, αφαιρώντας τρόφιμα και ρουχισμό, ενώ προχώρησαν στην πυρπόληση του καταστήματος της Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδος και του κοινοτικού καταστήματος. Επιπλέον, εκτέλεσαν τον πρόεδρο της κοινότητας, Γάκη. Παρά την αιφνιδιαστική επίθεση, οι άνδρες της χωροφυλακής κατάφεραν να διασώσουν το κτίριό τους από καταστροφή. Η αντίστασή τους απέτρεψε περαιτέρω ζημιές και πιθανές απώλειες, διατηρώντας ένα σημείο ασφάλειας μέσα στο χάος που προκλήθηκε από την επίθεση. Στο περιστατικό αναφέρθηκε η εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ όπως παρακάτω:   Εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ, Φύλλο: 26/8/1947, Σελίδα: 4 Σύμφωνα με την εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ, πολυμελής συμμορία, μετά από πεντάωρη σφοδρή επίθεση, κατάφερε να εισέλθει στη Νέα Ζίχνη Σερρών.  Η εφημερίδα επίσης γράφει για το θέμα:  Έκαψε 10 σπίτια και 30 καταστήματα και απήγαγε 7 κατ

Φωτο αρχείου Στις 25 Αυγούστου 1936, ανέβηκε για δεύτερη φορά στο κινηματοθέατρο "Κρόνιον" η θεατρική παράσταση του έργου «Καπετάν Γιακουμής» του Δ. Κόκκου, από έναν όμιλο ερασιτεχνών ηθοποιών. Η παράσταση αυτή είχε ως στόχο την ενίσχυση του ταμείου του γηροκομείου Σερρών, αποδεικνύοντας την αλληλεγγύη και το φιλανθρωπικό πνεύμα της τοπικής κοινωνίας. Στο έργο συμμετείχαν οι:  Γ. Καμβουσιώρας (στον ρόλο του Καπετάν Γιακουμή), Ν. Χατζημήτσος, Ι. Κατσαρός, Χορταράς, Ν. Καφταντζής, Κιμπιρίτης, Λ. Τριανταφυλλίδης, καθώς και οι Β. Δημοπούλου, Ζ. Χαρβαλιώτου και Σταθεροπούλου. Η μουσική επένδυση της παράστασης έγινε από μια ορχήστρα που αποτελούνταν από μαθητές του Ωδείου, με τον Ι. Ζαρκιά στο πιάνο, υπό τη διεύθυνση του Γιάννη Βαΐου. Η σκηνοθεσία και η διδασκαλία του έργου πραγματοποιήθηκαν από τον Ι. Χατζηδήμο, ο οποίος ανέλαβε να καθοδηγήσει τους ερασιτέχνες ηθοποιούς στην απόδοση του έργου. Η επιτυχία της παράστασης οδήγησε στη διοργάνωση μιας δεύτερης παράστασης την επόμενη μέ

Στις 25 Αυγούστου 1933, ο ανταποκριτής της εφημερίδα Μακεδονία σε αναφέρει: Χθες το βράδυ έγινε ολονύκτια σύσκεψη των αντιπροσώπων των καπνοπαραγωγικών συνεταιρισμών, οι οποίοι σκοπεύουν να πουλήσουν τα καπνά της σοδειάς του 1929, βάσει σύμβασης του οίκου Αναστασιάδη και της Εθνικής Τράπεζας. Η Εθνική Τράπεζα σκοπεύει να συμπεριλάβει στο συνολικό ποσό των αγορασμένων καπνών από τους συνεταιρισμούς περίπου 50 χιλιάδες οκάδες επεξεργασμένων καπνών που ανήκουν σε πρώην καπνέμπορους, και να αφαιρέσει τη διαφορά των δύο εκατομμυρίων για να καλύψει τα χρέη που παρουσιάζουν τα καπνά τους. Όμως, αυτή η διαφορά έπρεπε να αφαιρεθεί υπέρ των συνεταιρισμών. Η απόφαση που ελήφθη κρατήθηκε απόλυτα μυστική, όμως, σύμφωνα με πληροφορίες, μπροστά στην απειλή των συνεταιρισμών να μην παραδώσουν τα συμφωνημένα καπνά, η Εθνική Τράπεζα θα αναγκαστεί να υποχωρήσει στις δίκαιες αξιώσεις τους. Αναταραχές και διαμαρτυρίες για το παραπάνω θέμα υπήρχαν όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα, οι οποίες ήταν εκτεταμέ

Στις 25 Αυγούστου 1933 ο ανταποκριτής της εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, σε αναφορά του κάνει λόγο για ένα πρωτοφανές σκάνδαλο εις βάρος των αγροτών των Σερρών. Η αναφορά του εκδόθηκε από την εφημερίδα την επόμενη ημέρα  (25 Αυγούστου 1933) Ο ανταποκριτής έγραψε: Ένα πρωτοφανές σκάνδαλο, τόσο σε μέγεθος όσο και σε θράσος, που σίγουρα θα απασχολήσει και τη Δικαιοσύνη, αποκαλύφθηκε σήμερα, εις βάρος της εδώ επιτροπής συγκέντρωσης σίτου. Η εν λόγω επιτροπή, με διάφορες «μεθόδους», υποτίμησε την αξία του σίτου «ντεβέ» σε 4 δραχμές ανά οκά και του «μεντάνι» σε 3.65 δραχμές! Αυτή η τιμή επιτυγχάνεται λόγω της τεράστιας φύρας που αφαιρεί η επιτροπή συγκέντρωσης σίτου, η οποία ανέρχεται στο 15-18 τοις εκατό. Επιπλέον, αφαιρούνται 1,50 δραχμές ανά οκά ως αξία ξένων υλών. Εκτός αυτών, υπήρξε και απόπειρα εξαπάτησης των χωρικών με διπλή αφαίρεση της φύρας, πρώτα στο ζύγισμα, δηλαδή από το βάρος του παραδιδόμενου σίτου, και δεύτερον από την τιμή του. Αυτό το σκάνδαλο έχει ξεσηκώσει έντονα τους αγρότες, οι ο

Φωτό αρχείου Στις 25 Αυγούστου 1933, οι πρόεδροι 12 επιστημονικών, επαγγελματικών και φιλανθρωπικών σωματείων της πόλης, μαζί με εκπροσώπους των κομμάτων του Νομού Σερρών, υπέγραψαν ένα ψήφισμα με το οποίο τόνιζαν την "επιτακτική ανάγκη" για την άμεση ίδρυση Ωδείου στις Σέρρες. Η ίδρυση του Ωδείου θεωρήθηκε ζωτικής σημασίας για την καλλιέργεια της μουσικής εκπαίδευσης και της πολιτιστικής ανάπτυξης της περιοχής.  Ιδρυτής του πρώτου οργανωμένου σερραϊκού ωδείου Σερρών ήταν ο δικηγόροε Αθανασίος Φωτιάδης, το 1934.

Στις 25 Αυγούστου 1933, στον κινηματογράφο "Έσπερο" εμφανίστηκε η Ζωζώ Νταλμάς, με την βραδιά να φτάνει στο ζενίθ της όταν τραγούδησε το "Γελάκι"  Η Ζωζώ Νταλμάς (γενν. Ζωή Σταυρίδη, Κωνσταντινούπολη, Οθωμανική Αυτοκρατορία, 1900 ή 1905 - Αθήνα, 2 Αυγούστου 1988) ήταν κοσμοπολίτισσα Ελληνίδα ηθοποιός, χορεύτρια και καλλιτέχνις της Όπερας στο μεσοπόλεμο. Το πρόσωπό της χρησιμοποιήθηκε ως μοντέλο για να αποτυπώσει τη γυναικεία μορφή που εμφανίσθηκε το 1931 στο πακέτο της μάρκας των τσιγάρων ελληνικής προέλευσης, «Sante». Η Νταλμάς μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, όπου και σπούδασε στο καλλιτεχνικό Ωδείο Γραικού, ενώ εν-συνεχεία ανέπτυξε την τέχνη της περαιτέρω, με σπουδές στο Μιλάνο. Αναδείχθηκε σε πρωταγωνίστρια της μουσικής σκηνής, με τουρνέ σε Αθήνα, Αίγυπτο και αλλού στο εξωτερικό, ενώ σύστησε και δικό της θίασο με παραστάσεις σε πολλά θέατρα όλης της Ελλάδας, που πραγματοποίησε κατά τις δεκαετίες του ’20 και του ‘30. Επίσης, εμφανίσθηκε σε κινηματογραφικές ταινίες σε Ελ

Στις 25 Αυγούστου 1925, ο Χρήστος Γεωργιάδης, δάσκαλος δραματικής τέχνης, ανέβασε το έργο "Το κριτήριον της Β΄ Παρουσίας" του Πολύβιου Δημητριάδη. Ο Γεωργιάδης, με εξαιρετική αφοσίωση και ικανότητα, "υποκρινόμενος την υπόδικον ψυχήν ", απέδίδε με ιδιαίτερη ένταση και δύναμη την εσωτερική πάλη του χαρακτήρα του ενώπιον Θεού και Δαίμονος. Η παράσταση αυτή ξεχώρισε για την καλλιτεχνική της αξία και την ικανότητα του Γεωργιάδη να αναδείξει τα βαθύτερα νοήματα του έργου, καθιστώντας την ένα σημαντικό πολιτιστικό γεγονός της εποχής. Το έργο "Το κριτήριον της Β΄ Παρουσίας" αποτελεί μια θεατρική αλληγορία που αναδεικνύει τις ηθικές και πνευματικές δοκιμασίες του ανθρώπου, θέματα που ο Γεωργιάδης κατάφερε να αποδώσει με μοναδικό τρόπο.

Φωτό αρχείου : Μαθητές και καθηγητές του Ημιγυμνασίου Σιδηροκάστρου το 1925 (ΓΑΚ-Αρχεία Ν. Σερρών,Συλλογή Π. Μόντζαλα) Στις 25 Αυγούστου 1924, πραγματοποιήθηκε στο Σιδηρόκαστρο διδασκαλικό συνέδριο με τη συμμετοχή όλων των δασκάλων και δασκαλών της περιφέρειας Σιντικής.

Στις 25 Αυγούστου 1906, ημέρα Παρασκευή, η ταριχευμένη σωρός του Γρηγορίου Κωνσταντίνου ή Ρακιτζή , τοποθετημένη σ’ ένα καλλιτεχνικό φέρετρο από καρυδιά, έφτασε στην πόλη των Σερρών με το τρένο.  Από την εφημερίδα Νεολόγος Πατρών Ο σιδηροδρομικός σταθμός της πόλης κατακλύστηκε γι’ ακόμη μια φορά από τους Σερραίους, οι οποίοι έσπευσαν να υποδεχτούν τον μεγάλο ευεργέτη της πόλης, δυο μέρες (27 Αυγούστου) προτού τον συνοδέψουν στην τελευταία του κατοικία.

Στις 25 Αυγούστου (7 Σεπτεμβρίου) 1906, δύο πρόκριτοι του χωριού Κάτω Νούσκα (Δαφνούδι), οι Θεόδωρος Θωμά και Αντώνιος Αργυρίου, δολοφονήθηκαν την ώρα που κοιμόντουσαν στους αγρούς τους· από Βούλγαρους κομιτατζίδες. Το 1908 το χωριό ονομάστηκε Δαφνούδι. Αφορμή για την αλλαγή, σύμφωνα με την παράδοση, στάθηκε η επίσκεψη του Βασιλιά Γεωργίου, στον οποίο οι κάτοικοι πρόσφεραν ένα στεφάνι από δάφνες, από τις οποίες προέκυψε το όνομα Δαφνούδι. Η εκκλησία του χωριού ο Ιερός Ναός Αγίου Αθανασίου ήταν άλλος ένας στόχος των Βουλγάρων. Είναι κτισμένη το 1835 πάνω στα ερείπια παλαιότερου Ναού. Πρόκειται για έναν επιβλητικό ναό, με εξαίσιες τοιχογραφίες.

Στις 25 Αυγούστου 1807 γεννήθηκε ο δικαστικός Γεώργιος Παπάς, γιος του Εμμανουήλ Παπά, ήρωα της Επανάστασης του 1821. Ο Εμμανουήλ Παπάς είχε έντεκα παιδιά – οκτώ γιους και τρεις κόρες.  Ο Γεώργιος Εμμανουήλ Παπάς, ένας από τους γιους του ήρωα της Επανάστασης Εμμανουήλ Παπά, είχε λάβει καλή μόρφωση και το 1838 εργαζόταν ως δικαστικός γραμματέας στο Αγρίνιο. Σε ένα πληρεξούσιο έγγραφο της ίδιας χρονιάς, έδωσε στον αδελφό του Κωνσταντίνο, που ζούσε στις Σέρρες, την εξουσιοδότηση να διαχειρίζεται τις υποθέσεις του.

Στις 25 Αυγούστου 1794 γεννήθηκε ο Αθανασάκης Παπάς , γιος του Εμμανουήλ Παπά, ήρωα της Επανάστασης του 1821. Ο Εμμανουήλ Παπάς είχε έντεκα παιδιά – οκτώ γιους και τρεις κόρες. Από τα 8 αγόρια του (είχε και 3 κορίτσια από τον γάμο του με τη Φαίδρα) τα 3 έπεσαν στον Αγώνα. Ο Αθανασάκης Παπάς (1794-1826) πιάστηκε αιχμάλωτος από τους Τούρκους και αποκεφαλίστηκε στη Χαλκίδα, ο Γιαννάκης Παπάς (1798-1825) πολέμησε δίπλα στον Παπαφλέσσα και σκοτώθηκε στη Μάχη στο Μανιάκι (20/05/1825) και ο Νικολάκης Παπάς (1803-1827) σκοτώθηκε στη Μάχη του Καματερού (27/01/1827). Το 1824 βρισκόταν στην Ύδρα, μαζί με περίπου άλλους 1.000 Μακεδόνες, που σκοπό είχαν να προστατέψουν το νησί από τον Ιμπραήμ. Το 1826, ακολούθησε τον Καραϊσκάκη, που μαχόταν στη Στερεά Ελλάδα. Πιάστηκε αιχμάλωτος από τους Τούρκους και αποκεφαλίστηκε στη Χαλκίδα το 1826

Η 25η Αυγούστου του 1507 είναι η ημερομηνία της τραγικής σφαγής των 202 χριστιανών της Ιεράς Μονής Εικοσιφοίνισσας του Παγγαίου από τους Τούρκους. Ανάμεσά τους 24 ιερομόναχοι και 145 μοναχοί οι οποίοι είχαν αναλάβει την αποστολή να διαδώσουν τη χριστιανική πίστη στη Μακεδονία και Θράκη, αλλά και να αποτρέψουν την εξισλαμική επέκταση στην περιοχή. Η δραστηριότητά τους προκάλεσε την οργή του Τούρκου διοικητή, ο οποίος, με τη συνοδεία πολλών στρατιωτών, επιτέθηκε στη μονή. Οι μοναχοί, αν και προσπάθησαν να προστατευτούν, κατέληξαν θύματα της βίας των εισβολέων. Ορισμένα κλεμμένα εδώ και αιώνες, ανεκτίμητης αξίας χειρόγραφα της ιεράς μονής Παναγίας Εικοσιφοίνισσας Παγγαίου, που προσφάτως επεστράφησαν, αποκαλύπτουν πλέον την πλούσια ιστορία της μονής, επιβεβαιώνοντας έμπρακτα τις μέχρι σήμερα προφορικές μαρτυρίες που υπήρχαν για σειρά γεγονότων που σημάδεψαν το μοναστήρι στο διάβα της πολύχρονης και πολυτάραχης ιστορίας του. Έτσι, η μέχρι σήμερα προφορική μαρτυρία για μια μεγάλη σφαγή του 1

Eις τον Eπιφάνιον. Σπάσας τελευτῆς Ἐπιφάνιος μέθυ, Κεῖται τραπεὶς εἰς ὕπνον εὐθὺς τῷ κάρῳ. Eις τον Iωάννην. Ω πώς τελευτή του καλού Iωάννου, Σβέννυται λύχνος της Θεού Eκκλησίας! Ο Ιωάννης ο Β' έγινε Πατριάρχης μετά τον Τιμόθεο και έμεινε στον θρόνο δύο χρόνια και δέκα μήνες. Απεβίωσε ειρηνικά το έτος 520 μ.Χ. και άφησε διάδοχο του τον Επιφάνιο. Ο Επιφάνιος πατριάρχευσε 15 χρόνια και τρεις μήνες και απεβίωσε ειρηνικά το έτος 535 μ.Χ. Διάδοχος του έγινε ο Άνθιμος ο αιρετικός.

H Οσία Έμπα (Ebba) η Πρεσβυτέρα ήταν αδελφή του Όσβαλντ και του Όσουι, βασιλιάδων της Νορθούμπρια, η Έμπα πιθανώς παντρεύτηκε τον βασιλικό οίκο του Γουέσεξ. Έμεινε χήρα και επέστρεψε στη Νορθούμπρια, όπου έγινε μοναχή. Μόνασε από τον Aidan ) και έζησε στο μοναστήρι στο Ebchester κοντά στο Newcastle. Η Αγία Έμπα (Aebbe, Ebbe), γνωστή και ως «Έμπα η Πρεσβύτερη», γεννήθηκε γύρω στο 615 στη βασιλική οικογένεια του Βασιλείου της Μπέρνικια στη βόρεια Αγγλία. Ο πατέρας της ήταν ο βασιλιάς Αέθελφριθ, που κυβέρνησε την Μπέρνικια από το 593, μαζί με τη Ντέιρα από το 604 έως το θάνατό του το 616 (ο συνδυασμός αυτών των δύο περιοχών ήταν η μελλοντική Νορθουμβρία). Μεταξύ των αδελφών της ήταν ο Άγιος Όσβαλντ ο μάρτυρας και ο Όσουι, βασιλιάδες της Νορθουμβρίας. Μετά τη δολοφονία του πατέρα της στη Μάχη του Μπότρι, η μητέρα της Αγίας Έμπα, Άχα, πήρε τα παιδιά της και τα μετέφερε στο βασίλειο του Νταλριάδα, που βρισκόταν στα βορειοδυτικά της Σκωτίας και είχε ιδρυθεί από Ιρλανδούς Γαελικούς εποίκους. Τ

Ο Άγιος Σάββας είναι άγνωστος στους Συναξαριστές και τα Μηναία. Η μνήμη του αναφέρεται στον Σιναϊτικό Κώδικα 631 (10ος - 11ος αιών) ως εξής: «Τίτου καὶ κατάθεσις λειψάνου Βαρθολομαίου ἐν Σηκῷ τῆς Λιπάρεως καὶ τοῦ ἁγίου μάρτυρος Σάβα Βενεθάλων» (Βλ. Τιμοθέου Θέμελη, Τα Μηναία από του ια' - ιγ' αιώνος, σελ. 115).

Ὁ κόσμος ἐκλέλοιπε τῆς Ἐκκλησίας. Μηνᾶς γὰρ ἐκλέλοιπεν ἐκ τῶν ἐνθάδε. Ο Άγιος Μηνάς καταγόταν από την Αλεξάνδρεια και ανέβηκε στον θρόνο το 536 μ.Χ., επί αυτοκράτορας Ιουστινιανού του μεγάλου. Χειροτονήθηκε Πατριάρχης από τον Πάπα Ρώμης Αγαπητό, μετά την καθαίρεση του αιρετικού Ανθίμου. Επί της Πατριαρχείας του Μηνά συγκροτήθηκε και η Ε' Οικουμενική Σύνοδος (553 μ.Χ.). Πατριάρχευσε 16 χρόνια και έξι μήνες. Απεβίωσε ειρηνικά αφού ποίμανε καλά το ποίμνιο του Χριστού. Ο Μηνάς (... - 25 Αυγούστου 552) διετέλεσε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως από το 536 ως το 552. Καταγόταν από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Είχε λάβει αξιόλογη παιδεία και ήταν διευθυντής μεγάλου νοσοκομείου στην Πόλη. Εξελέγη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως το 536 μετά την καθαίρεση του προκατόχου του, Πατριάρχη Άνθιμου (ή ίσως και πριν από αυτήν), κατ' επιλογή του Βυζαντινού αυτοκράτορα Ιουστινιανού, ενώ τη χειροτονία του τέλεσε ο Πάπας Αγαπητός Α΄. Εναντιώθηκε στη διδασκαλία του Ωριγένη. Τιμωρήθηκε από τον Πάπα με ακ