ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Στις 25 Ιουνίου 1913, το δεξιό τμήμα της στρατιάς, ακολουθώντας τη δυτική όχθη του ποταμού Στρυμόνα, έφθασε με την 6η Μεραρχία στο χωριό Λιβαδιά και με την 1η στο χωριό Θρακικό. H 7η Μεραρχία παρέμεινε στις θέσεις της, επιτηρώντας τη δυτική όχθη του Στρυμόνα από το χωριό Κουμαριά, μέχρι το χωριό Χείμαρρος.   Αφού οι δυνάμεις εντόπισαν τον εχθρό και πήραν θέσεις για νέα επίθεση, στις 23.00 της 25ης Ιουνίου, το Τμήμα Στρατιάς διέταξε προέλαση: «Τμήμα Στρατιάς: Προς τας 1 και 6 Μεραρχίας 1. Ο εχθρός κατέχει το χωρίον Βέτρινα. Εκατέρωθεν σιδηροδρομικής γεφύρας έχουσι τοποθετηθή περί τα 12-15 πυροβόλα. Κατεσκευάσθη ξυλίνη γέφυρα 500 μέτρα βορείως σιδηροδρομικής γεφύρας. Έτεραι εχθρικαί δυνάμεις ευρίσκονται εις Πούλιοβον246 και Ράδοβον. Το χωρίον Χατζή Μπέϊλίκ 247 , κατέχεται υπό ανταρτών. Η διάβασις Δεμίρ Καπού πιθανώς κατέχεται από εχθρικό Πεζικό δυνάμεως περίπου Τάγματος. 2. Αύριον το Τμήμα Στρατιάς θα εξακολουθήση την πορεία του προς Βέτριναν, όπως απωθήση τον εχθρόν εκείθεν του ποταμού.

Στις 25 Ιουνίου του 1968. απεβίωσε ο υπερήλικας πρώην Μητροπολίτης του Σιδηροκάστρου Βασίλειος Μαγκριώτης, σε ηλικία άνω των εκατό ετών. Ο Μαγκριώτης υπηρέτησε ως μητροπολίτης Σιδηροκάστρου για σαράντα χρόνια και διέθεσε ολόκληρη την περιουσία του και τους μισθούς του σε φιλανθρωπικά ιδρύματα του Σιδηροκάστρου, των Σερρών και της Θεσσαλονίκης. Η Ιερά Σύνοδος τέλεσε τρισάγιο στο παρεκκλήσιο του Αγίου Ανδρέου στην Αθήνα, υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του Ο Μητροπολίτης Σιδηροκάστρου Βασίλειος Μαγκριώτη  ΑΠΕΒΙΩΣΕΝ ΥΠΕΡΗΛΙΞ ΠΡΩΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΟΥ ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟΥ ΣΕΡΡΑΙ, 25.- ᾿Απεβίωσεν ὁ ἐπί τεσσαρακονταετίαν μητροπολίτης Σιδη ροκάστρου Βασ. Μαγκριώτης, εἰς ἡλικί αν ἄνω τῶν ἑκατὸν ἐτῶν. Ὁ μεταστάς 0 είχε διαθέσει ὁλόκληρον την περιουσίαν του και τους μισθούς του εἰς φιλαν θρωπικά ιδρύματα του Σιδηροκάστρου, τῶν Σερρών καί τῆς Θεσσαλονίκης, ΤΡΙΣΑΓΙΟΝ ΕΙΣ ΑΘΗΝΑΣ ΑΘΗΝΑΙ, 25. Η Ιερά σύνοδος ἐτέλεσε τρισάγιον εἰς τὸ παρεκκλήσιον τοῦ ᾿Αγίου ᾿Ανδρέου, ὑπέρ ἀναπαύσε ως τῆς ψυχῆς τοῦ ἀποβιώσαντος μη τροπ

Η Ολυμπιακή Φλόγα στα Σέρρας, στο Σιδηρόκαστρο και τον Προμαχώνα, 24 και 25 Ιουνίου 1980 Στις 15/6/1980 η εφημερίδα είχε ανακηνώση το πρόγραμμα της διαδρομής της Ολυμπιακής Φλόγας  Στις Στις 24 Ιούνη, ή φλόγα θα ξεκινήσει ἀπὸ τὴ Βέροια στις 07.00, στις 13.40΄ θα φτάσει στη Θεσσαλονίκη, στις 22.00΄ στις Σέρρες, σ που καὶ θὰ μείνει ὅλη τὴ νύχτα γιὰ νὰ ξεκινήσει το άλλο πρωί στὶς 07.55΄. Στις 10.05΄ θα φτάσει στο Σιδηρόκαστρο και στις 12.00΄ στὸν Προμαχώνα ἀπ᾿ ὅπου θὰ τὴν παραλάβουν οἱ Βούλγαροι αθλητές, Σ' όλες τις παραπάνω πάλεις, έχουν προγραμματιστεί εἰδικές τελετ τὲς ὑποδοχῆς τῆς ὀλυμπιακής φλόγας Κι έτσι έγινε με τον κόσμο να γεμίζει τους δρόμους της διαδρομής Στον Προμαχώνα 25 Ιουνίου 1980 Φύλλο: 15/6/1980,  Σελίδα: 6 Φύλλο: 24/6/1980,  Σελίδα: 7 Φύλλο: 25/6/1980,  Σελίδα: 3

Η βαθμολογία του Γ' Ομίλου του πρωταθλήματος της Β' Εθνικής κατηγορίας, όπως διαμορφόθηκε μετά την τελευταία αγωνιστική (38η) για την σεζόν 1974 - 1975, στην εφημερίδα Ριζοσπάστης στις 25 Ιουνίου 1975  Φύλλο: 25/6/1975,  Σελίδα: 6

Η Έφη Μητώση διορίστηκε Νομάρχης Σερρών από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στις 25 Ιουνίου 1987 παραλαμβάνοντας την θέση από τον Ηλία Μάμαλη, ενώ παρέμεινε στη θέση έως τις 28 Δεκεμβρίου 1988. 

Το απόσπασμα  από το ημερολόγιο του Μητροπολίτη Σερρών Αποστόλου, χρονολογημένο την Τρίτη, 25 Ιουνίου 1913, προσφέρει μια ζωντανή εικόνα της κατάστασης στην πόλη των Σερρών κατά τη διάρκεια μιας περιόδου έντονων συγκρούσεων με τους Βουλγάρους. Ο Μητροπολίτης περιγράφει τη συνεχή ανταλλαγή πυροβολισμών και την αίσθηση ότι η πόλη βρίσκεται στο μέσο μιας μεγάλης μάχης. Σε αυτήν την κρίσιμη στιγμή, ο Μητροπολίτης έστειλε δύο επιστολές στον αρχηγό των προσκόπων πέραν του Στρυμόνα, ζητώντας βοήθεια για τη σωτηρία της πόλης. Παράλληλα, κάλεσε όλους τους κατοίκους που ήταν ικανοί να φέρουν όπλα να συγκεντρωθούν στη Μητρόπολη, όπου επέλεξαν έναν αρχηγό που θα έπρεπε να υπακούουν πλήρως. Σε περιοχές όπου δεν υπήρχε κατάλληλος αρχηγός, οι προσκόποι αναλάμβαναν αυτόν τον ρόλο. Αυτό το απόσπασμα αναδεικνύει το οργανωτικό πνεύμα και την αποφασιστικότητα των κατοίκων των Σερρών υπό την καθοδήγηση του Μητροπολίτη να αμυνθούν και να προστατεύσουν την πόλη τους. «Καθώς χθές καθ' όλην την ημέραν και

Στις 25 Ιουνίου 1913, τμήματα της 2ης Μεραρχίας έδωσαν μάχη στη θέση Ντόρλομπος – Τζαμί Κραν. Η 4η παρέμεινε στη θέση της και η 3η έχοντας δύο Συντάγματα, το 10ο και 12ο στην πρώτη γραμμή, έδωσε διήμερη μάχη στη θέση Κωστούρινο – Ράμποβο. Πέτυχε να συγκεντρώσει πολλά λάφυρα, μεταξύ αυτών εννέα πυροβόλα που εγκατέλειψε ο εχθρός. Η 10η απρόσκοπτα συνέχισε την πορεία της και ο εχθρός υποχώρησε στις αρχικές του θέσεις πάνω στο Μπέλες.. Εκεί θα φτάσουν και τα Ελληνικά τμήματα τα οποία θα χτύσουν την βάση για την ανάπτυξη προς την Στρώμνιτσα, Ο Ελληνικός Στρατός καταλαμβάνει υψώματα του Μπέλλες μεταξύ των οποίων και το ζωτικής σημασία και γνωστό 1032, ενώ η 7η Μεραρχία με Διοικητή τον τότε Συνταγματάρχη Ναπολέων Σωτήλη προέλαυσε για το Πετρίτσι.

Το βράδυ της 25ης Ιουνίου 1913, στις 9 το βράδυ. ο Μητροπολίτης Μελενίκου και Σιδηροκάστρου, Κωνσταντίνος Ασημιάδης, και ο Σιδηροκαστρινός πρόκριτος Θωμάς Παπαχαριζάνος απομακρύνθηκαν δια της βίας από το επισκοπικό μέγαρο από τους Βουλγάρους αξιωματικούς. Τον οδήγησαν σε μία μικρή πλατεία, έξω από την πόλη την εποχή εκείνη, που λέγονταν Καρά Αγάνη (Πλατεία Πολυζωΐδη), πλησίον του χειμάρρου της Μαϊμούδας. Εκεί υπήρχε λάκκος καιόμενης ασβέστου, η οποία χρησιμοποιούνταν για το κτίσιμο της Βουλγαρικής σχολής, όπου στεγάζονταν μέχρι πρότινος επί των ημερών μας, το Κέντρο της Παιδικής Μέριμνας. Ο Ιεράρχης με λακτίσματα και τρυπήματα από τις ξιφολόγχες βάδιζε προς τον τόπο του μαρτυρίου. Το Μητροπολίτη, ο οποίος σφάδαζε από τους πόνους, μετά τα δύο πρώτα πλήγματα, τον λόγχισαν όλοι οι στρατιώτες, ο ένας μετά τον άλλον στα πλευρά και στο κεφάλι. Κατόπιν τον ποδοπατούσαν υβρίζοντας και τον ξερίζωσαν τις τρίχες από το κεφάλι και το πηγούνι. Ακολούθως εσκύλευσαν τον νεκρόν, αφαιρέσαντες τα ελάχισ

Ἤσχυνας πάσας ἐχθροῦ τάς μεθοδείας Πάτερ μεθόδοις ἀσκήσεως τελείας. Μεθόδιος εἰκάδι πέμπτῃ ἔβην εἰς Θεοῦ ἄστυ. Ο Άγιος Μεθόδιος γεννήθηκε στο Ρέθυμνο επί Αραβοκρατίας. Ο ακριβής τόπος καταγωγής του δεν είναι γνωστός. Άγνωστο είναι και το μοναστήρι της κουράς του. Ίσως να είναι το Μοναστήρι του Πρέβελη. Γνωστός ωστόσο ακούεται ο γέροντάς του, Ευθύμιος, που ασκήτευσε στα βουνά της Νιβρύτου (ή Νύβριτος ή - παλαιότερη γραφή - Νίβριτος). Εκεί λοιπόν στη Νίβριτο, ασκήτευσε και ο όσιος Μεθόδιος, και συνδυάζοντας την πραότητα, την υπομονή, την εγκράτεια και πολλές άλλες αρετές, έζησε την καθαρά μοναστική βιοτή ή ακριβέστερα την αναχωρητική. Εκεί λοιπόν στα ψηλά βουνά της Νιβρύτου, που απλώνονται διαδοχικά προς τις νοτιοανατολικές πλαγιές του Ψηλορείτη, στο κατάλληλο αυτό φυσικό τοπίο, βίωσε και ασκήτεψε ο γνήσιος του Θεού ασκητής. Τολμηρό είναι να αναφέρουμε ότι ο Άγιος Μεθόδιος είχε συναντηθεί με τον Όσιο Νικόλαο του Κουρταλιώτη (βλέπε 1 Σεπτεμβρίου) ο οποίος ασκήτευε κι αυτός σε γειτονική πε

Ο Νεομάρτυρας Γεώργιος γεννήθηκε στα μέρη της Αττάλειας από γονείς πλούσιους και ευσεβείς. Νήπιο ακόμα, ο Γεώργιος, αρπάχτηκε από τον Αγά Προύσαλη, κατά τις συνηθισμένες αρπαγές χριστιανόπουλων από τους Τούρκους, εξισλαμίστηκε και ονομάστηκε Μεχμέτ. Όταν ήλθε σε ηλικία γάμου, παντρεύτηκε την κόρη του Αγά αυτού. Με την προτροπή των θεοσεβών γονέων, μια χριστιανή υπηρέτρια του Γεωργίου, ονομαζόμενη Μαρία, αποκάλυψε σ' αυτόν για την καταγωγή του και τον τρόπο του εξισλαμισμού του. Με την πρόφαση ότι θα πήγαινε για προσκύνημα στη Μέκκα, ο Γεώργιος μαζί με τη Μαρία, ήλθε στους Αγίους Τόπους, όπου παρέμεινε για δυο χρόνια. Κατόπιν έφτασε στην πόλη Κρήνη της Μικράς Ασίας, όπου παντρεύτηκε την Ελένη Μαυρογιάννη. Επιζητώντας το μαρτύριο ο Γεώργιος, πήγε στο Διοικητήριο και βοήθησε να κατέβει από το άλογο, ο διερχόμενος από την Κρήνη, πρώην πενθερός του, στον όποιο μετά από λίγο ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό. Τότε οι Τούρκοι τον έριξαν στη φυλακή, όπου τον έδειραν σκληρά και έβαλαν στα

Kτίτωρ Mονής συ του μεγίστου Προδρόμου, Δειχθείς ενοικείς νυν Mοναίς ταις του πόλου. Ο Όσιος Διονύσιος γεννήθηκε στο χωριό Κορησσό της Καστοριάς, από γονείς ευσεβείς γεωργούς. Σε νεαρή ηλικία, πήγε στο Άγιο Όρος, κοντά στον αδελφό του Θεοδόσιο. Ο Διονύσιος, με δάσκαλο τον ίδιο του τον αδελφό, έμαθε να μελετά την Αγία Γραφή και γρήγορα διακρίθηκε για το ταπεινό του φρόνημα και για τον φιλάνθρωπο χαρακτήρα του. Μετά λίγα χρόνια, επί αυτοκράτορα Αλεξίου Κομνηνού του Γ' (1350 - 1390 μ.Χ.) ο Θεοδόσιος έγινε Μητροπολίτης στην Τραπεζούντα. Ο Διονύσιος, όταν το έμαθε χάρηκε πολύ, πρώτα από αδελφική αγάπη και δεύτερο διότι θα μπορούσε τώρα να πραγματοποιήσει πιο εύκολα ένα δικό του σχέδιο. Η ιερά μονή του Οσίου Διονυσίου στο Άγιο Όρος Μετά την χειροτονία του σε Πρεσβύτερο, ο Διονύσιος μετέφερε τον τόπο της ασκήσεώς του σ' ένα απότομο βουνό του μικρού Άθωνος ή Αντιάθωνος, το ονομαζόμενο Παλαιός Πρόδρομος και Παναγία. Και λίγο πιο κάτω ήθελε να κτίσει Ναό και ευπρεπή Μονή. Πράγμα που τελι

Προὶξ τῇ γυναικῶν καλλονῇ Φεβρωνία. Τομὴ κεφαλῆς· ὡς καλὴ σοι προὶξ γύναι! Δῶκε δὲ Φεβρωνίη ξίφει αὐχένα εἰκάδι πέμπτῃ. Η Αγία Φεβρωνία, ήταν περιζήτητη νύμφη για την σωματική της ομορφιά. Το ίδιο όμως έλαμπε και η αγνή ψυχή της. Για το λόγο αυτό σε ηλικία 17 ετών, επέλεξε το δρόμο της άσκησης και της εγκράτειας στο μοναστήρι όπου ηγουμένη ήταν η θεία της, Βρυένη και βρισκόταν στην Μεσοποταμία (στην πόλη της Νισίβεως, που λέγεται Αντιόχεια της Μυγδονίας και βρισκόταν στα σύνορα του Βυζαντινού και Περσικού κράτους). Γρήγορα, παρά το νεαρό της ηλικίας της, προσαρμόσθηκε στους δύσκολους κανόνες της μοναχικής ζωής βρίσκοντας παράλληλα και χρόνο για να μελετά και να εμβαθύνει στις Θείες Γραφές. Έγινε δε υπόδειγμα ανάμεσα στις άλλες μοναχές για τη σύνεσή της το ζήλο της, την προθυμία της και το ταπεινό της φρόνημα. Κάποια ημέρα όμως, ένα στρατιωτικό σώμα το οποίο κατεδίωκε χριστιανούς, με επικεφαλής το Σεληνο (288 μ.Χ.) έφθασε και στο μοναστήρι της Φεβρωνίας. Οι άλλες μοναχές κατόρθωσαν να δ