ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ο Δημήτριος Τολούδης, μια εξέχουσα προσωπικότητα της επαρχιακής δημοσιογραφίας και της πολιτικής του Σιδηροκάστρου, απεβίωσε στην Αθήνα. Κατά τη διάρκεια ενός περίπου τετάρτου του 20ού αιώνα (1947-1970), εξέδιδε την εβδομαδιαία εφημερίδα "Σιδηροκαστρινό Βήμα", που θεωρούνταν μια από τις εγκυρότερες επαρχιακές εφημερίδες των Σερρών. Γεννημένος στην Απολλωνιάδα της Μικράς Ασίας, ο Τολούδης εγκαταστάθηκε στο Σιδηρόκαστρο το 1922 ως πρόσφυγας. Η ζωή του ήταν γεμάτη δραστηριότητα και προσφορά στην τοπική κοινότητα. Ασχολήθηκε ενεργά με την πολιτική, θέτοντας υποψηφιότητα τόσο για τη Βουλή όσο και για τη Δημαρχία του Σιδηροκάστρου. Επιπλέον, υπηρέτησε ως Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου στο Σιδηρόκαστρο και ήταν πρόεδρος πολλών σωματείων. Από νεαρή ηλικία, ο Τολούδης συνεργάστηκε με πολλές εφημερίδες, όπως το "Ελληνικό Μέλλον" Αθηνών, το "Φώς", τον "Ταχυδρόμο" και τον "Χρόνο" της Θεσσαλονίκης. Η εφημερίδα του, το "Σιδηροκαστρινό Βήμα&qu

Φωτογραφία : Η βουλγαρική κατοχή στις Σέρρες   Η διαταγή αρ. 7 της βουλγαρικής στρατιωτικής διοίκησης που επιβλήθηκε στους Σερραίους κατά την περίοδο της κατοχής, επέβαλε αυστηρούς κανόνες με σκοπό τη βουλγαροποίηση της περιοχής. Αναλυτικά, οι κανόνες περιλάμβαναν τα εξής: Υποχρεωτική βουλγαρική γλώσσα στις επιγραφές: Όλες οι επιγραφές των καταστημάτων έπρεπε να είναι γραμμένες στη βουλγαρική γλώσσα. Επίσης, τα ονόματα των καταστημάτων έπρεπε να έχουν βουλγαρικές καταλήξεις. Ποινές για παράβαση: Όσοι παραβίαζαν αυτή τη διαταγή αντιμετώπιζαν πρόστιμο και κλείσιμο του καταστήματος. Αναρτήσεις βουλγαρικών σημαιών: Όλα τα σπίτια και τα καταστήματα έπρεπε να είναι εφοδιασμένα με βουλγαρικές σημαίες. Απαγόρευση κυκλοφορίας: Απαγορευόταν η κυκλοφορία των κατοίκων πέρα από τη δύση του ηλίου. Βουλγαρική γλώσσα στη θεία λειτουργία: Η θεία λειτουργία στις πόλεις και στα χωριά έπρεπε να τελείται στη βουλγαρική γλώσσα, ενώ κατά τη διάρκεια της λειτουργίας έπρεπε να μνημονεύονται οι βασιλιάδες της Β

Στις 26 Μαΐου 1916 παραδίδεται αμαχητί η Ανατολική Μακεδονία στις γερμανο-βουλγαρικές δυνάμεις, με απόφαση της Κυβέρνησης Σκουλούδη, του αναπληρωτή επιτελάρχη Στρατού Ιωάννη Μεταξά, με τη σύμφωνη γνώμη του βασιλιά Κωνσταντίνου Α΄ και έτσι ακολουθεί η Β΄ Βουλγαρική Κατοχή της Ανατολικής Μακεδονίας (1916-1918). Ύστερα από την παραβίαση της ελληνικής ουδετερότητας με τη κατάληψη της Θεσσαλονίκης από τη Στρατιά της Ανατολής της Τριπλής Συνεννόησης (Αντάντ), το φθινόπωρο του 1915, η Γερμανική Αυτοκρατορία προέβαλλε αξιώσεις παραχώρησης και προς τη δική της πλευρά.[εκκρεμεί παραπομπή] Σε αυτό το πλαίσιο, στις 13 / 26 Μαΐου 1916 τα γερμανο-βουλγαρικά στρατεύματα προχώρησαν στην κατάληψη του οχυρού Ρούπελ, αφού το Γ΄και Δ΄ Σώμα του ελληνικού στρατού είχαν διαταγές από το Γενικό Επιτελείο Στρατού να μην προβάλλουν αντίσταση. Στη συνέχεια ακολούθησε η κατάληψη της Καβάλας, της Δράμας και των Σερρών από τους Βούλγαρους, καθώς και η παράδοση του ελληνικού Δ' Σώματος Στρατού, με περισσότερους α

Ο Άγιος Ιάκωβος του Αλφαίου ήταν ένας από τους δώδεκα μαθητές του Κυρίου, αδελφός του Ματθαίου του ευαγγελιστή και γιος του Αλφαίου. Ο Ιάκωβος, αφού αγωνίστηκε για την αλήθεια του Χριστού στην Ιερουσαλήμ, έπειτα πήγε και σε άλλες χώρες για να κηρύξει το Ευαγγέλιο. Εκεί, κατέστρεφε τους βωμούς των ειδώλων και με τη χάρη του Θεού γιάτρευε αρρώστιες και εξεδίωκε τα ακάθαρτα πνεύματα. Γι' αυτό και οι ειδωλολάτρες τον ονόμαζαν θείο σπέρμα. Ο ιδρώτας, οι μόχθοι και οι κίνδυνοι που υπέστη για τη διάδοση του Ευαγγελίου, ήταν πολλοί. Ο θάνατος πολλές φορές τον πλησίασε, αλλά στη σκέψη του Ιακώβου κυριαρχούσαν ενθαρρυντικά τα λόγια του Κυρίου, «όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι» (Μάρκου, η' 34). Εκείνος που θέλει να με ακολουθεί σαν γνήσιος μαθητής μου, λέει ο Κύριος, ας απαρνηθεί το διεφθαρμένο από την αμαρτία εαυτό του, και ας πάρει την απόφαση να υποστεί για μένα όχι μόνο θλίψη και δοκιμασία, αλλά ακόμα και θάνατο στα

 Καρπούς ενεγκών, Κάρπε, δεκτοὺς Κυρίῳ, Φέρεις καθ’ ώραν την τελευτήν ως τρύγην. Εικάδι έκτῃ Κάρπος απὸ χθονός ίπτατο μακρής. Εβδομήκοντα Απόστολοι κατά την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία, ή Εβδομήκοντα Μαθητές κατά την Δυτική Εκκλησία φέρονται στην Χριστιανική Θρησκεία και παράδοση οι επιπλέον των Δώδεκα Αποστόλων, εβδομήντα μαθητές - Απόστολοι που επέλεξε ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός, όπως αναφέρει ο Ευαγγελιστής Λουκάς (Κεφ.ι' 1-16). Ο Απόστολος Κάρπος έζησε στα χρόνια του βασιλιά Νέρωνα (52 μ.Χ.), και συναριθμείτε με τους εβδομήκοντα μαθητές του Κυρίου. Επίσης, ήταν συνεργάτης του Αποστόλου Παύλου και απ’ ότι μαθαίνουμε από τη Β’ προς Τιμόθεον επιστολή του (δ’ 13), εργάσθηκε για τη διάδοση του Ευαγγελίου στην Τρωάδα. Έπειτα, έγινε επίσκοπος στη Βάρνα της Θράκης (ο δε Σ. Ευστρατιάδης, αναφέρει Βέρροια της Θράκης), όπου με την αγία του ζωή και το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, έγινε πνευματικός αστέρας πρώτου μεγέθους και φώτισε με τις θείες διδασκαλίες του όλη την επικράτεια της επισκοπή