ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Στις 26 Οκτωβρίου 1990, πραγματοποιήθηκε η πρεμιέρα του θεατρικού έργου «Η λύρα του Γερονικόλα» του Δ. Κόκκου, από το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Σερρών.  «Η ΛΥΡΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΙΚΟΛΑ» ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ : ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 26/10/1990 ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ              :           ΧΕΙΜΩΝΑΣ 1990-91 ΕΙΔΟΣ ΘΕΑΜΑΤΟΣ                   :           ΚΩΜΕΙΔΥΛΛΙΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ                           :           ΚΟΚΚΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ                           :           ΜΠΟΥΧΛΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΚΗΝΙΚΑ – ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ           :           ΑΝΕΜΟΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΟΥΣΙΚΗ                                 :           ΤΣΑΓΚΑΡΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΗΘΟΠΟΙΟΙ ΓΚΟΠΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ, ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΕΦΗ, ΒΕΡΓΙΔΗΣ ΝΙΚΟΣ, ΣΑΡΑΦΙΑΝΟΣ ΣΠΥΡΟΣ, ΠΑΠΙΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ,  ΚΟΥΜΙΔΟΥ ΝΑΝΑ, ΛΙΒΑΝΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΚΟΥΤΣΕΛΙΝΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ, ΤΣΑΚΙΡΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, ΜΩΡΑΪΤΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ Ο Δημήτριος Κόκκος ήταν Έλληνας συγγραφέας και ποιητής του 19ου αιώνα. Γεννήθηκε στην Ανδρίτσαινα το 1856. Σχολείο πήγε στην Αθήνα. Σπούδασε νομική και αποφοίτησε με διδακτορικό. Προτίμησε να εργα

Εφημερίδα Εμπρός, Φύλλο: 27/10/1956, Σελίδα: 16 Στις 26 Οκτωβρίου 1956, ο Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής επισκέφθηκε τις Σέρρες, συνοδευόμενος από τον Υφυπουργό Εμπορίου Ν. Μάρτη και τον Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Β. Ελλάδος, Γαϊτατζή. Αυτή η επίσκεψη πιθανώς σχετιζόταν με την ανάπτυξη της περιοχής και τις ανάγκες των κατοίκων της. Εφημερίδα Εμπρός, Φύλλο: 27/10/1956, Σελίδα: 16 ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΤΟΥ Κ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ Ο πρόεδρος τῆς͵ κυβερνήσεως κ. Καραμανλῆς εὑρισκόμενος εἰς Σέρρας καὶ ἐρωτηθεῖς ὑπὸ τῶν δημοσιογράφων ἐπὶ τοῦ λόγου τοῦ ᾿Αμερικανοῦ πρεσβευτοῦ κ. "Άλλεν κατὰ τὸ χθεσινὸν γεῦμα εἰς τὰ «Προπέλλερ Κλάμπ», λερ Κλάμπ», ἐδήλωσε τὰ ἑξῆς: «Ο πρεσβευτὴς τῶν Ην. Πολιτειών ὠμίλησε προφανώς ρεαλισμόν, άλλα ἀλλὰ νομίζω ὅτι παρά τὴν εἰλικρινή συμπάθειαν τὴν ὁποίαν ἐξεδήλωσε διὰ τὴν τὴν Ἑλλάδα, δὲν · ἐξετίμησε ε πλήρως τὴν του ποθέτησίν της. της. Ἡ Ἑλλὰς γνωρίζει, ὅπως καὶ Άλλεν, ὅτι ἡ γενική συνέλευσις του ΟΗΕ δὲν ἔχει πρακτικά μέσα ἐπιβολῆς τῶν ἀποφά σεών της. ᾿Αλλὰ γνωρίζει ἐπίσης

Στις 26 Οκτωβρίου 1944, ο Πρόεδρος της Κυβέρνησης δέχθηκε επιτροπή προσφύγων Μακεδονίας και Θράκης με επικεφαλής τους Μητροπολίτες Δράμας και Σερρών. Τον κ. Παπανδρέου προσφώνησε ο Μητροπολίτης Σερρών, ο οποίος εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του προσφυγικού κόσμου προς την Εθνική Κυβέρνηση για τους αγώνες σχετικά με το ζήτημα Μακεδονίας και Θράκης και τόνισε ότι οι Μακεδονοθράκες είναι οι τραγικοί μάρτυρες της βουλγαρογερμανικής θηριωδίας, η οποία μετέτρεψε τα άγια αυτά μέρη σε ερείπια. Για την ανοικοδόμησή τους χρειάζονται αγώνες δύσκολοι και σκληροί. Απαντώντας, ο κ. Πρωθυπουργός είπε ότι το δράμα των Μακεδόνων και Θράκης τον έχει συγκινήσει βαθύτατα και υποσχέθηκε αμέριστη την υποστήριξη της Κυβέρνησης. «Η μέρα της χαράς», κατέληξε ο κ. Παπανδρέου, «έχει φτάσει και θα είναι ένα νέο ξεκίνημα για την εθνική μας ανοικοδόμηση. Για την ασφάλεια των συνόρων και των περιοχών αυτών, η Κυβέρνηση έχει λάβει όλα τα μέτρα και ελπίζω ότι θα φτάσουμε σε ευτυχές τέρμα». Υπό το ίδιο πνεύμα ομίλησαν και ο

 Στις 26 Οκτωβρίου 1944, αποχώρισε και ο τελευταίος Βούλγαρος στρατιώτης από τις Σέρρες

Στις 26 Οκτωβρίου 1935, το καφενείο "Ομόνοια" στο Σιδηρόκαστρο έγινε τόπος συζήτησης για τη Βασιλευομένη Δημοκρατία, με τη συμμετοχή πληρεξουσίων του Νομού Σερρών. Η ομιλία είχε στόχο την υποστήριξη της επαναφοράς της Βασιλείας στην Ελλάδα, σε μια περίοδο μετά την κατάπνιξη του κινήματος του 1935.  Μετά τη νίκη των Λαϊκών, πολλοί που συμμετείχαν στο κίνημα τέθηκαν εκτός υπηρεσίας, περιλαμβανομένων κοινοτικών συμβούλων από τη κοινότητα Σιδηροκάστρου οι Ευστράτιος Ωραιόπουλος, Θεόδωρος Κασάπης, Γεώργιος Χρίστογλου, Αγγελάκης Νικπασάνης, Αβραάμ Εμμανουηλίδης και  από τη κοινότητα  Χορτερού ο  Δημήτριος Σωτήρογλου.

Στις 26 Οκτωβρίου 1933, η ταινία "Mater dolorosa" (Μάτερ Ντολορόζα) προβαλλόταν στο κινηματογράφο "Κρόνιον" των Σερρών. Mater dolorosa, είναι μια γαλλική "σιωπηλή" δραματική ταινία του 1917, σκηνοθετημένη από τον Abel Gance. Στην Αμερική κυκλοφόρησε ως "The Torture of Silence" Συντελεστές Emmy Lynn ως Manon Berliac Firmin Gémier ως Emile Berliac Armand Tallier ως François Rolland Anthony Gildès ως Jean Paul Vermoyal ως Jean Dormis Gaston Modot Antonin Carène Antonin Artaud Όπως πολλές αμερικανικές ταινίες της εποχής, η γαλλική ταινία Mater dolorosa υπήρξε αντικείμενο περικοπών από τις επιτροπές λογοκρισίας ταινιών των πόλεων και των πολιτειών. Η Επιτροπή Λογοκρισίας του Σικάγο εξέδωσε άδεια μόνο για ενήλικες και απαιτούσε περικοπή στη δεύτερη ταινία της τελευταίας σκηνής με τον γυμνό αγόρι με ορατό σεξ.

Στις 26 Οκτωβρίου 1922, η εφημερίδα Παγκόσμιος Δικαιοσύνη κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στη Μεγαλόπολη και συνέχισε την έκδοσή της στις Σέρρες ως «Μεγάλη εβδομαδιαία εφημερίς», η οποία ιδρύθηκε το 1924. Ιδρυτής, εκδότης και αρχισυντάκτης της ήταν ο Αθανάσιος Τσαρμπόπουλος. Η δισέλιδη αυτή εφημερίδα παρουσιάστηκε ως «όργανο της Παγκοσμίου Δικαιοσύνης και των εθνικών ιδεωδών», την οποία είχε ιδρύσει ο ίδιος ο εκδότης. Ο Αθανάσιος Τσαρμπόπουλος ήταν γιατρός και διατηρούσε το Ηλεκτροθεραπευτήριον ο Άγιος Παύλος στην οδό Πτολεμαίων 69 στις Σέρρες. Η ετήσια συνδρομή της εφημερίδας, διαστάσεων 30x40 εκατοστών, κόστιζε 100 δραχμές για το εσωτερικό και 2 λίρες Αγγλίας για το εξωτερικό. Ο Αθανάσιος Τσαρμπόπουλος γεννήθηκε το 1885, είχε 3 αδέρφια, τον Ιωάννη Τσαρμπόπουλο και 2 άλλα αδέρφια. Παντρεύτηκε την Καλλιόπη Τσαρμποπούλου (γένος Τρουπάκη). η οποία γεννήθηκε το 1895. Είχαν 6 παιδιά, τον Κωνσταντίνο Τσαρμπόπουλο, Ιωάννη Τσαρμπόπουλο και 4 άλλα παιδιά. Ο Αθανάσιος απεβίωσε το 1958, 73 ετών.

O Βούλγαρος στρατηγός Στίλιαν Κοβάτσεφ Στις 26 Οκτωβρίου 1912, ημέρα Παρασκευή, ο Βούλγαρος στρατηγός Στίλιαν Κοβάτσεφ (Стилиян Ковачев) μπήκε στις Σέρρες με στρατιωτική δύναμη, η οποία περιλάμβανε συνολικά 25.000 πεζούς και ιππείς. Οι Βούλγαροι κατέλαβαν όλα τα δημόσια κτήρια, όπως το διοικητήριο, τους στρατώνες και το νοσοκομείο, εγκαθιστώντας μια ολοκληρωτική κατοχή στην πόλη. Ο Στόεφ διορίστηκε πολιτικός διοικητής, αλλά σύντομα αντικαταστάθηκε από τον Χαματζήεφ.

Άγιος Αντώνιος καταγόταν από τη Ρωσία και γεννήθηκε περί το 1526 μ.Χ. Εξελέγη Επίσκοπος της πόλεως Βολογκντά και κοιμήθηκε οσίως το έτος 1588 μ.Χ. Η Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του και στις 17 Ιανουαρίου.

 Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο του Οσίου.

Ο Άγιος Eata ήταν ένας από τους δώδεκα παίδες που ο Άγιος Aidan (βλέπε 31 Αυγούστου) εκπαίδευσε στο Lindisfarne. O Άγιος Eata έγινε μοναχός, ιερέας και τέλος ηγούμενος του Melrose. Ίδρυσε το μοναστήρι του Ripon στο Yorkshire. Κοιμήθηκε το 686 μ.Χ. και θάφτηκε κοντά στην Εκκλησία του Wilfrid στο Hexham.

 Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο της Αγίας.

 Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο της Αγίας.

Η Ανακομιδή των Ιερών Λειψάνων του νεομάρτυρος Γεωργίου, του εν Ιωαννίνοις έγινε το 1971 μ.Χ. Ο Άγιος Γεώργιος γεννήθηκε το 1808 μ.Χ. στο χωριό Τζούρχλι (ή Τζούραλη) της επαρχίας Γρεβενών (σήμερα φέρει την ονομασία Άγιος Γεώργιος), από γονείς φτωχούς γεωργούς, τον Κωνσταντίνο και τη Βασίλω. Ο Γεώργιος, επειδή οι γονείς του ήταν φτωχοί, παρέμεινε αγράμματος. Ορφάνεψε σε παιδική ηλικία και πήγε στα Ιωάννινα, όπου έγινε Ιπποκόμος του Χατζή Αβδουλά, αξιωματικού του Ιμίν πασά, στον οποίο και παρέμεινε για οκτώ χρόνια. Κατά τον Οκτώβριο του 1836 μ.Χ. συκοφαντήθηκε από εχθρούς του Τούρκους, ότι δήθεν, προηγουμένως εξισλαμίστηκε και κατόπιν επανήλθε στη χριστιανική θρησκεία. Μπροστά στον κριτή ο Γεώργιος απολογήθηκε με θάρρος και απέδειξε ότι ποτέ δεν έγινε αρνησίθρησκος. Έτσι, αφού βρέθηκε και απερίτμητος τον άφησαν ελεύθερο. Αργότερα πήρε σύζυγο ονόματι Ελένη και στις 30 Δεκεμβρίου του 1837 μ.Χ. γεννήθηκε το παιδί τους, που 8 μέρες μετά, στις 7 Ιανουαρίου, εορτή του Προδρόμου, βαπτίστηκε και

 Ξίφει προτείνας Μάρτυς αὐχένα Γλύκων, Σπονδὴν γλυκεῖαν αἷμά σου Χριστῷ χέεις. Ο Άγιος Γλύκων μαρτύρησε δια ξίφους.

 Ἐν γῇ συρεῖσα χερσὶ δυσσεβοφρόνων, Ἀφῆκεν εἰς γῆν Λεπτῖνα σαρκὸς πάχος. Η Αγία Λέπτινα μαρτύρησε συρόμενη στη γη μέχρι θανάτου.

 Ἀρτεμίδωρος, ᾧ τέλους ψῆφος ξίφος, Σύναθλον εἶχε Βασίλειον πρὸς ξίφος. Οι Άγιοι Αρτεμίδωρος και Βασίλειος μαρτύρησαν δια ξίφους.

Ἔσεισας, ἀλλ' ἔσωσας αὖθις γῆν Λόγε. Τῆς σῆς γὰρ ὀργῆς οἶκτός ἐστι τὸ πλέον. Πρόκειται για τον μεγάλο σεισμό, που έγινε στην Κωνσταντινούπολη, το έτος 740 μ.Χ. επί βασιλείας Λέοντα του Ισαύρου. Τότε πολλά οικοδομήματα της πόλης έπεσαν και πολλοί άνθρωποι καταπλακώθηκαν στα ερείπια τους. Γράφει σχετικά ο Άγιος Νικόδημος στον Συναξαριστή: «Kατά τον εικοστόν τέταρτον χρόνον της βασιλείας Λέοντος του Iσαύρου, ήτοι εν έτει ψμ΄ [740], ινδικτιώνος ενάτης, εν τη εικοστή έκτη ταύτη ημέρα του Oκτωβρίου, έγινε τόσον μέγας και φοβερός σεισμός εις την Kωνσταντινούπολιν, ώστε οπού, όλα τα ανώγεα και τα ωραιότατα από τα άλλα οσπήτια, κατεκρημνίσθησαν. Kαι πολλοί άνθρωποι καταπλακωθέντες, εθανατώθησαν. Διά τούτο και κατά την ημέραν ταύτην του Mεγαλομάρτυρος Δημητρίου, κάμνομεν την ενθύμησιν της φοβεράς εκείνης απειλής του σεισμού, πηγαίνοντες με λιτανείαν εις τον εν Bλαχέρναις Nαόν της Πανάγνου και Aγίας ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Mαρίας. Kαι τελούμεν εκεί την θείαν και ιεράν

 Σης ουκ αποστάς εις βασίλειον πόλιν, Mάρτυς μετέστης διά της σης εικόνος. Η μεταφορά της εικόνας του Αγίου Δημητρίου στην Κωνσταντινούπολη έγινε το έτος 1149 μ.Χ. από τον βασιλιά Μανουήλ Κομνηνό όπου η εικόνα μεταφέρθηκε από τη Θεσσαλονίκη στην Ιερά Μονή Παντοκράτορα της Κωνσταντινούπολης, επί ηγουμενίας Ιωσήφ. Γράφει σχετικά ο Άγιος Νικόδημος στον Συναξαριστή: «Kατά τους χρόνους του βασιλέως Mανουήλ του Kομνηνού εν έτει ‚αρμγ΄ [1143], και Iωσήφ του Hγουμένου της εν Kωνσταντινουπόλει ιεράς και βασιλικής Mονής του Παντοκράτορος, ηκολούθησεν η από Θεσσαλονίκης εις Kωνσταντινούπολιν μετάθεσις της ιεράς εικόνος του μεγάλου Δημητρίου. Hκολούθησε δε με τοιούτον τρόπον. Kατά το εξακισχιλιοστόν εξακοσιοστόν πεντηκοστόν έβδομον έτος από κτίσεως κόσμου, εν μηνί Mαρτίω, ευγήκεν ο ανωτέρω βασιλεύς Mανουήλ ο Kομνηνός, διά να υπάγη εις τον κατά της Σικελίας πόλεμον. Tότε δε και ο ανωτέρω Hγούμενος της του Παντοκράτορος Mονής κύριος Iωσήφ, διά αναγκαίας υποθέσεις οπού είχεν, επήγε να ανταμώση τον βα

Μίξας ἀσκήσει τὴν ἄθλησιν, παμμάκαρ Τῆς σῆς γὰρ ὀργῆς οἶκτός ἐστι τὸ πλέον. Mίξας ασκήσει την άθλησιν παμμάκαρ, Διπλούς στεφάνους λαμβάνεις Iωάσαφ. Η καταγωγή του Αγίου Ιωάσαφ μας είναι άγνωστη. Πιθανώς συνδέθηκε με τον Άγιο Νήφωνα (βλέπε 11 Αυγούστου), όταν ήταν πατριάρχης στην Κωνσταντινούπολη. Τον συνόδευσε με τον παραδελφό του Μακάριο στη Βλαχία, κηρύττοντας και αυτός τον λόγο του θεου στον διψασμένο λαό. Πάντοτε «εσπούδαζεν όσον το δυνατόν να μιμηται τας αρετάς και τους αγώνας του ιερού διδασκάλου του» κατά τον αγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη. Επιστρέφοντας ο Άγιος Νήφων από τη Βλαχία διήλθε τη Μακεδονία και το Μοναστήρι (Βιτόλια) «διδάσκων και στηρίζων τους Χριστιανούς» συνοδευόμενος και από τον μαθητή του Ιωάσαφ. Κατέληξαν στη μονή Βατοπαιδίου, όπου παρέμειναν αρκετά, έως του μαρτυρίου του Μακαρίου (+1507). Μετά το μαρτύριο του Μακαρίου αναχώρησαν ο Άγιος Νήφων και ο Ιωάσαφ κρυφά από τη μονή Βατοπαιδίου και κατέληξαν στη μονή Διονυσίου. Ο Ιωάσαφ «φθάσας δε εις την προς Θεόν τελείαν