ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Η Μάχη του Έβρου, γνωστή και ως Μάχη του Ορμενίου ή Μάχη του Μαρίτσα, έλαβε χώρα στις 26 Σεπτεμβρίου 1371 στις όχθες του ποταμού Έβρου, κοντά στο χωριό Ορμένιο της σημερινής Ελλάδας. Αυτή η σημαντική μάχη αποτέλεσε σημείο καμπής στην ιστορία των Βαλκανίων, καθώς οι Οθωμανικές δυνάμεις, υπό την ηγεσία των διοικητών Λαλά Σαχίν Πασά και Γαζή Αχμέτ Εβρενός, νίκησαν τις σερβικές δυνάμεις του Βασιλέα Βουκάσιν Μρνιάβτσεβιτς και του αδελφού του, Δεσπότη Γιόβαν Ούγκλιεσα Μρνιάβτσεβιτς. Χάρτης που αναπαριστά τα Βαλκάνια το 1371 Ιστορικό Πλαίσιο της Μάχης του Έβρου (1371) Η Μάχη του Έβρου, που έλαβε χώρα στις 26 Σεπτεμβρίου 1371, ήταν μια από τις σημαντικότερες συγκρούσεις στην ιστορία των Βαλκανίων, σηματοδοτώντας την αρχή της οθωμανικής κυριαρχίας στη Χερσόνησο του Αίμου. Για να κατανοηθεί πλήρως η σημασία αυτής της μάχης, είναι απαραίτητο να εξεταστεί το ιστορικό πλαίσιο και οι πολιτικο-στρατιωτικές συνθήκες που επικρατούσαν εκείνη την εποχή. Η Κατάσταση στα Βαλκάνια τον 14ο Αιώνα Κατά τον 14ο

Ο Πύργος του Ορέστη ή Πύργος του Βασιλέως στην Ακρόπολη των Σερρών.. Στις 26 Σεπτεμβρίου 1371, η πόλη των Σερρών επανήλθε υπό τον έλεγχο των Βυζαντινών, συγκεκριμένα υπό την κυριότητα του Δεσπότη της Θεσσαλονίκης Μανουήλ Παλαιολόγου. Αυτό συνέβη μετά την ήττα των Σέρβων από τους Οθωμανούς στη μάχη του Έβρου . Η μάχη αυτή αποτέλεσε σημαντική καμπή, καθώς αποδυνάμωσε την σερβική κυριαρχία στην περιοχή, επιτρέποντας στους Βυζαντινούς να ανακτήσουν τον έλεγχο των Σερρών. Υπό Σέρβον Σεβαστοκράτορα, τον Ιωάννην Ούγκλεσην, η πόλις των Σερρών ως πρωτεύουσα αυτού, διετέλεσε μέχρι του έτους 1371, οπότε αύτη, μετά τον κατά την 26 Σεπτεμβρίου 1371 θάνατον αυτού και του αδελφού του Βουλκασίνου, Δεσπότου και Σεβαστοκράτορος επίσης τμήματος της Μακεδονίας, εις την κατά των Τούρκων μάχην του παρά το Έβρον Τζερνομιάνου , την γνωστήν εκ των Τουρκικών κειμένων ως “Σίρπ Σιντουγί”, δηλαδή “Ήττα των Σέρβων”, περιήλθεν και πάλιν υπό την εξουσία των Βυζαντινών, ιδία δε υπό την εξουσίαν του Δεσπότου της Θεσσαλ