ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Στις 27 Αυγούστου 1952, επισκέφτηκε τις Σέρρες ο Βασιλιάς Παύλος με τον Διάδοχο Κωνσταντίνο Β'. Στο θέμα αναφέρθηκε η εφημερίδα Ελευθερια η οποία έγραψε στις  27/8/1952: Κατά τη διαδρομή από το Κιλκίς προς τις Σέρρες και κοντά στο χωριό Νέα Σάντα, ο βασιλιάς μαζί με τον Διάδοχο κατευθύνθηκαν στο στρατιωτικό γήπεδο που βρίσκεται κοντά στο ύψωμα Ντεβέ-Καρά, από όπου ο Στρατηγός Κωνσταντίνος διηύθυνε τις επιχειρήσεις του Κιλκίς το 1913. Στο γήπεδο, ο Βασιλιάς επιθεώρησε μονάδες τεθωρακισμένων και πεζικού. Στο 57ο χιλιόμετρο, τον Βασιλιά και τον Διάδοχο υποδέχθηκαν ο Νομάρχης, ο Διοικητής της 10ης Μεραρχίας, ο Ανώτερος Διοικητής Χωροφυλακής και ο Διοικητής Χωροφυλακής. Πριν φτάσουν στις Σέρρες, ο Βασιλιάς επιθεώρησε στρατιωτικά τμήματα στους στρατώνες και επισκέφθηκε το «Σπίτι του Στρατιώτη», όπου χαιρέτησε τους αξιωματικούς της Μεραρχίας. Στη συνέχεια εισήλθαν στην πόλη μαζί με τον Διάδοχο, όπου έγιναν δεκτοί από τον Μητροπολίτη, τον Δήμαρχο με επικεφαλής το Δημοτικό Συμβούλιο, τις υπ

  Στις 27 Αυγούστου 1932, ο ανταποκριτής της εφημερίδας Μακεδονίας αναφέρει: Η ΔΙΑΝΟΜΗ ΤΩΝ ΓΑΙΩΝ ΠΟΝΤΙΣΜΕΝΟΥ ΣΕΡΡΑΙ 27 – (Τοῦ ἀνταποκριτοῦ μας). Οι κάτοικοι της κοινότητας Ποντισμένου είναι σε αναστάτωση λόγω της απόφασης του Γεωργικού Γραφείου Σιδηροκάστρου, με την οποία 150 οικογένειες γεωργών αποκλείστηκαν από τη διανομή των αγρών. Η ανταπόκριση δημοσιεύτηκε την επόμενη μέρα στις Φύλλο: 28/8/1932, Σελίδα: 6 Η ΔΙΑΝΟΜΗ ΤΩΝ ΓΑΙΩΝ ΠΟΝΤΙΣΜΕΝΟΥ ΣΕΡΡΑΙ 27, (Τοῦ ἀνταποκριτοῦ μας). Τοὺς κατοίκους τῆς κοινότητος Ποντι- σμένου κρατεῖ ἐν ἀναστατώσει ἡ ἀπό- φασις τοῦ Γεωργικοῦ Γραφείου Σιδηρο- κάστρου διὰ τῆς ὁποίας ἀπεκλείσθησαν τῆς διανομής τῶν ἁγρῶν 150 οἱκογένειαι γεωργών.

Απεβίωσε στα Σέρρας ο Χρήστος Σταματίου , 27 Αυγούστου 1998. Ο Σταματίου, αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της επαγγελματικής του ζωής στην πόλη όπου γεννήθηκε. Σε ηλικία 10 ετών, εισήχθη στο Εθνικό Ορφανοτροφείο Αρρένων, όπου φανέρωσε την αγάπη και το ταλέντο του στη μουσική. Με υποτροφία από τον Δήμο Σερρών, το 1929 ξεκίνησε τις σπουδές του στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης. Το 1934 αποφοίτησε με άριστα, αφήνοντας εντυπώσεις ως ένας από τους πιο ταλαντούχους απόφοιτους. Αμέσως μετά, εντάχθηκε στο Ωδείο Σερρών «Ορφεύς», όπου εργάστηκε από το 1934 έως το 1940. Μετά τον πόλεμο, διηύθυνε χορωδίες σε διάφορες πόλεις της Μακεδονίας, και από το 1951 ανέλαβε την μικτή χορωδία του «Ορφέα» Σερρών, όπου παρέμεινε για 27 χρόνια, γράφοντας μια λαμπρή ιστορία για τον σύλλογο και κατακτώντας πολυάριθμα πανελλήνια βραβεία. Από το 1981 μέχρι το 1990, διηύθυνε τη Μικτή Χορωδία Σερρών. Συνέθεσε πολλά έργα για a cappella χορωδία, τα οποία αποτελούν την κύρια συνθετική του παρακαταθήκη, καθώς και μουσική για θε

Εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ, Φύλλο: 28/8/1951, Σελίδα: 6 Στις 27 Αυγούστου 1951, ο πολιτικός κ. Κωνσταντίνος Τσαλδάρης επισκέφθηκε την πόλη των Σερρών και έτυχε θερμής υποδοχής από τους κατοίκους. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του, μίλησε στο θέατρο «Κρόνιον». Στην ομιλία του, ο Τσαλδάρης επιτέθηκε τόσο κατά της κυβέρνησης όσο και κατά του κόμματος «Ελληνικός Συναγερμός», που ηγείτο ο Αλέξανδρος Παπάγος. Στις εκλογές του 1950 το Λαϊκό κόμμα ήλθε πρώτο, ενώ κατά τις εκλογές του 1951 με την ίδρυση του Ελληνικού Συναγερμού του Αλέξανδρου Παπάγου το Λαϊκό Κόμμα έχασε μεγάλο μέρος της εκλογικής του βάσης και ο Τσαλδάρης εξελέγη βουλευτής στην ιδιαίτερη εκλογική του περιφέρεια (Αργολιδοκορινθία). Στις εκλογές όμως του 1952 που διεξήχθησαν με την αλλαγή του εκλογικού νόμου σε πλειοψηφικό σύστημα δεν εξελέγη τόσο ο ίδιος όσο και οι υποψήφιοι του κόμματος. Το 1956 εκλέχτηκε βουλευτής με τη Δημοκρατική Ένωση, ενώ στις εκλογές του 1958, ως επικεφαλής της Ένωσης του Λαϊκού Κόμματος απέτυχε να εκλεγεί. Αποσύ

Στις 27 Αυγούστου 1933, στον κινηματογράφο "Έσπερο" των Σερρών προβάλλονταν η ταινία " Δεσποινίς Δικηγόρος" ( Δικηγορίνα) με την Μιράντα Μυράτ. "Δεσποινίς Δικηγόρος" Άλλοι τίτλοι: «Δικηγορίνα» Διασκευή του ομώνυμου θεατρικού έργου του Θ. Συναδινού Παραγωγή: Ολύμπια Φιλμς Σενάριο: Θ. Συναδινός Αρχείο/Συλλογή ΚΑΤΣΕΛΗΣ, ΠΕΛΟΣ και ΚΑΤΣΕΛΗ, ΑΛΕΚΑ Δεσποινίς δικηγόρος Έτος: 1933.  Διάρκεια: 65'. Είδος: Κωμωδία. Σκηνοθεσία: Πέλος Κατσέλης,. Συγγραφέας: Θεόδωρος Συναδινός. Σενάριο: Πέλος Κατσέλης , Θεόδωρος Συναδινός. Παραγωγός: Παναγιώτης Δαδήρας Περίληψη/Σχόλια:  Ένα κορίτσι σε κάποια επαρχία, η Φώφη Καντρή, τελειώνει το Γυμνάσιο και κατόπιν έρχεται στην Αθήνα, σπουδάζει στο πανεπιστήμιο Νομικά, παίρνει το πτυχίο της, την άδειά της, ξαναγυρίζει δικηγόρος πια και περιμένει την πρώτη υπόθεση. Όσο έμενε στην Αθήνα, ο καλύτερος νέος του τόπου της, ο Αριστείδης Καντούνης, γιός βουλευτή, πλούσιος και όμορφος, που σπούδαζε γιατρός, την ερωτεύτηκε και της πρότεινε

Στις 27 Αυγούστου 1933, οι Σερραίοι φίλοι των εικαστικών τεχνών είχαν την ευκαιρία να επισκεφθούν μία από τις σπάνιες εκθέσεις ζωγραφικής που πραγματοποιήθηκαν εκείνη την εποχή στην πόλη των Σερρών. Η έκθεση, η οποία διήρκησε έως τις 3 Σεπτεμβρίου, φιλοξενήθηκε στο «Μέγαρο του ιατρού Β. Παπαβασιλείου», ένα κτήριο που βρισκόταν απέναντι από την Εθνική Τράπεζα. Η διοργάνωση της έκθεσης έγινε από τον «Όμιλο Φίλων Τέχνης» (Ο.Φ.Τ.), έναν σύλλογο που στόχευε στην προώθηση και την καλλιέργεια της τέχνης στην τοπική κοινωνία. Η δράση του ΟΦΤ Σερρών ήταν ξακουστή και ζηλευτή εκείνα τα χρόνια. Ο όμιλος είχε πολλούς υποστηριχτές εντός αλλά και εκτός των Σερρών, Εφημερίδα Θάρρος (Δράμα) 1933 Χαρακτηριστικό παράδειγμα της ενεργητικότητας του συλλόγου το 1933 κατά το οποίο έγιναν εκθέσεις όπως η προαναφερόμενη μέχρι και παραστάσεις, Όχι μόνο στις Σέρρες αλλά και εκτός νομού, με αρκετούς Σερραίους να τον ακολουθούν οπουδήποτε.  Εφημερίδα Θάρρος (Δράμα) 1933

Συναντᾶται στὸν Πατμιακὸ Κώδικα 266 ὡς ἑξῆς: «Τῇ αὕτῃ ἡμέρᾳ τοῦ Ὁσίου Θεοκλήτου. Οὗτος ἣν ἀπὸ Κωνσταντινουπόλεως, ἀξίαν ἔχων μαγίστρου, καὶ καταλιπῶν τὸν κόσμον ἀνῆλθεν ἐν τῷ ὄρει τοῦ Ὀλύμπου, κακεῖσε ἀποταξάμενος καὶ ἀσκήσας ἔτεσι πλείστοις ἐκοιμήθη».

Ἀνὴρ ἐλέγχει τὴν παροιμίαν Σπάδων. Λευκαίνεται γάρ, καὶ πεφυκὼς Αἰθίοψ. Ένας άγγελος Κυρίου είπε στον Φίλιππο: «Σήκω και πήγαινε κατά τον νότο, στον δρόμο που κατεβαίνει από την Ιερουσαλήμ στην Γάζα». Ο δρόμος αυτός είναι ερημικός. Ο Φίλιππος σηκώθηκε και πήγε. Συγχρόνως, ένας Αιθίοπας ευνούχος, αξιωματικός στην υπηρεσία της Κανδάκης –δηλαδή της βασίλισσας των Αιθιόπων– και διοικητής των οικονομικών της, που είχε έρθει να προσκυνήσει στην Ιερουσαλήμ, γύριζε τώρα στην πατρίδα του. Καθότανε στο αμάξι του και διάβαζε τον προφήτη Ησαΐα. Το Άγιο Πνεύμα είπε στον Φίλιππο: «Πλησίασε και περπάτα κοντά στο αμάξι αυτό».  Ο Φίλιππος έτρεξε κοντά και άκουσε τον Αιθίοπα να διαβάζει τον προφήτη Ησαΐα. Τότε του είπε: «Άραγε, καταλαβαίνεις αυτά που διαβάζεις;». Εκείνος απάντησε: «Πώς θα μπορούσα να καταλάβω, αν δεν με οδηγήσει κάποιος;». Και παρακάλεσε τον Φίλιππο να ανέβει στο αμάξι του και να καθίσει μαζί του. Η περικοπή της Γραφής που διάβαζε ήταν η εξής: «Σαν πρόβατο οδηγήθηκε στην σφαγή και σαν τ

Συναντάται η μνήμη του μόνο στο Ιεροσολυμιτικό Κανονάριο (σελ. 105 εκδ. Καλλίστου αρχιμ.) μαζί με τον άγιο Μαρτύριο. Ίσως η Εκκλησία των Ιεροσολύμων να είχε κάποιους σημαντικούς λόγους να τον κατατάξει μεταξύ των Αγίων της. Ο Αρκάδιος (377 - 1 Μαΐου 408) ήταν αυτοκράτορας της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, γιος του Μεγάλου Θεοδοσίου. Ανήκει και αυτός στη δυναστεία την οποία δημιούργησε ο Μεγάλος Θεοδόσιος. Βασίλευσε από το 395 έως το 408. Στην εποχή του Αρκαδίου τη διοίκηση την ασκούσε ο σύμβουλος Ρουφίνος και, μετά τη δολοφονία του Ρουφίνου, ο διεφθαρμένος επίτροπος Ευτρόπιος και η αυτοκράτειρα Ευδοξία. Όταν ανέβηκε στο θρόνο ο Αρκάδιος, ήταν δεκαοκτώ χρονών και υπήρξε ασθενικός και αδρανής. Ενώ οι Ούννοι έκαναν εισβολές στη Μικρά Ασία και ο Γότθος Αλάριχος λεηλατούσε σχεδόν όλη την Ελλάδα, ο Ρουφίνος και ο στρατηγός του Δυτικού Ρωμαϊκού Κράτους Στιλίχων βρίσκονταν σε διαμάχη. Τελικά, ο Στιλίχων κατόρθωσε να αντιμετωπίσει με επιτυχία τον Αλάριχο ενώ ο Ευτρόπιος απώθησε τους Ούννους. Η βασι

 Ὁ μανδύας σοι πῖλος, ἡ πόρπη πέτρα· Μεθ' ὧν ὑπῆλθες, Ἀνθοῦσα, βαθὺ φρέαρ. Η Αγία Ανθούσα η νέα, μαρτύρησε, αφού της έβαλαν τρίχινο κουρέλι και μια μεγάλη πέτρα στο λαιμό και την έριξαν μέσα σ' ένα πηγάδι.

Τὴν κλῆσιν εἰπὼν Ὅσιε τὴν σὴν μόνην Πληρῶ θανόντι ἔπαινὸν σοι τὸ χρέος. Ο Άγιος Όσιος έζησε στα χρόνια του Μεγάλου Κωνσταντίνου και διακρίθηκε για την αρετή και τη γενναία συμμετοχή του στους αγώνες υπέρ της Ορθοδοξίας. Πήρε μέρος στην Α' Οικουμενική Σύνοδο, που έγινε στη Νίκαια, καθώς και σ' αυτή της Σαρδικής το έτος 347 μ.Χ. Επίσης συνέπραξε στο να αθωωθεί ο Μέγας Αθανάσιος από τις εναντίον του κατηγορίες εκ μέρους των Αρειανών. Αλλά επειδή ο αυτοκράτορας Κωνστάντιος καταδίωκε αμείλικτα τον Αθανάσιο, το ίδιο έκανε και στον Ιεράρχη της Κορδούης Όσιο, που υπέβαλε σε πολλές εξορίες και κακοπάθειες. Ο Όσιος όμως, κράτησε όρθιο το ορθόδοξο φρόνημα του μέχρι τέλους. Δίκαια λοιπόν τον εγκωμιάζει γι' αυτά ο Θεοδώρητος, ο δε Μέγας Αθανάσιος τον τιτλοφορεί πατέρα των Επισκόπων.

Τὸν πλοῦτον ἀντλεῖν Λιβέριος νῦν ἔχει, Ὃν οὐρανοῖς ἦν ἐμφρόνως θησαυρίσας. Ο Άγιος Λιβέριος διαδέχτηκε στον επισκοπικό θρόνο της Ρώμης τον Πάπα Ιούλιο. Όπως αυτός έτσι και ο Αιθέριος, ήταν συνήγορος του Αθανασίου του Μεγάλου στους αγώνες, που ο πρόμαχος εκείνος της ορθοδοξίας διεξήγαγε κατά του Αρειανισμού και υπέρ του Ορθοδόξου Συμβόλου. Ακόμα, ο Αιθέριος προστάτεψε τον Αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινούπολης Παύλο τον Α', όταν ο αυτοκράτορας Κωνστάντιος (337 μ.Χ.) έπανειλημμένα καταδίωξε για την ορθόδοξη συμπεριφορά του. Και όταν ο Πάπας Λιβέριος ήλθε την Κωνσταντινούπολη και διαφώνησε στα εκκλησιαστικά ζητήματα με τον προστάτη του Αρειανισμού αυτοκράτορα Κωνστάντιο, αυτός τον εξόρισε στη Θεσσαλονίκη. Κατόπιν όμως επανήλθε στο θρόνο του, και ο θάνατος τον βρήκε να ποιμαίνει πάντοτε θεάρεστα την εκκλησία του.  Είναι αναγνωρισμένος ως άγιος από την Ορθόδοξη Εκκλησία. Η πρώτη καταγεγραμμένη πράξη του ήταν, μετά από μία σύνοδο που πραγματοποιήθηκε στη Ρώμη, να γράψει στον αυτοκράτορα Κωνστάντ

Φανούριος φῶς πᾶσι πιστοῖς παρέχει, Κἂν εἰς σκότος ἔκειτο τῆς γαίας μέγα. Φανούριος φῶς πᾶσι πιστοῖς παρέχει, Κἂν εἰς σκότος δ᾿ ἔκειτο τῆς γαίας μέγα. Εἰκάδι ἑβδομάτῃ Φανουρίου σηκὸς γῆθεν φάνθη. Ο Άγιος Φανούριος είναι από τους πιο αγαπητούς άγιους σε όλο τον ελληνικό λαό, που κάθε χρόνο τιμά και πανηγυρίζει την μνήμη του στις 27 Αυγούστου. Αυτός ο τόσο αγαπητός άγιος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί χωρίς αμφιβολία ως δώρο Θεού, διότι ήταν και παράμενε άγνωστος για πολλούς αιώνες. Έγινε γνωστός από την τυχαία εύρεση της εικόνας του τον 14ο αιώνα μ.Χ. στη Ρόδο, όταν έσκαβαν παλιά σπίτια στο νότιο μέρος του παλιού τείχους. Εκεί βρέθηκε αρχαίος ναός με πολλές κατεστραμμένες εικόνες και μεταξύ αυτών και η καλά διατηρημένη εικόνα επί της οποίας ο τότε μητροπολίτης Ρόδου Νείλος ο Β' ο Διασπωρινός (1355 - 1369 μ.Χ.) διάβασε το όνομα του Αγίου «ὁ ἅγιος Φανῶ». Στην εικόνα, ο Άγιος παριστανόταν σαν νεαρός στρατιώτης, κρατώντας στο δεξιό του χέρι σταυρό, πάνω στον όποιο υπήρχε λαμπάδα αναμμένη,

Ὡς ἐκ λύκου χαίνοντος ἡρπάγη βίου, Ποιμήν, τὸ θρέμμα τοῦ μεγίστου ποιμένος. Ποιμένα εἰς μέγαν ἑβδόμῃ εἰκάδι ᾤχετο Ποιμήν. Ο Όσιος Ποιμήν μαζί με τα άλλα αδέλφια του έκαναν μικρή μοναχική αδελφότητα σε μια μικρή σκήτη στην Αίγυπτο. Ηγούμενος αυτής της αδελφότητας ήταν ο Ποιμήν, που είχε όλα τα προσόντα πραγματικού ποιμένα ψυχών. Η φήμη του είχε φθάσει σε μακρινές περιοχές και πολύς κόσμος ερχόταν να τον δει και να τον συμβουλευθεί. Αυτός, όμως, δεχόταν μόνο τους μικρούς και ταπεινούς. Όσοι έρχονταν από περιέργεια, δεν τους δεχόταν, έστω και αν ήταν άρχοντες. Κάποτε κάποιος επισκέπτης, θύμωσε που δεν τον δέχθηκε ο Όσιος και επειδή ήταν δικαστής, συνέλαβε το μοναχογιό της αδελφής του οσίου, με την ιδέα ότι έτσι θα ερχόταν ο ίδιος ο Ποιμήν σ' αυτόν. Ο Όσιος, όμως, έγραψε προς αυτόν: «Ἐξέτασον τὸν ἀνεψιόν μου κατὰ τοὺς νόμους. Εἶναι ἔνοχος; Τιμώρησέ τον. Ἐὰν ὅμως δὲν εἶναι, κᾶμε ὅπως θέλεις». Ο δικαστής θαύμασε τα γραφόμενα του οσίου και αμέσως απέλυσε τον ανεψιό του. Όλα αυτά, βέβαια,

Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 27/8/1976, Σελίδα: 7 Τα σχολεία του νομού Σερρών το 1976 Το  1976, Εκδόθηκε στο υπ' αριθ. 1035, τεύχος Β, φύλλο της «Εφημερίδας της Κυβερνήσεως», η υπ' αριθ. Φ. 360/12/86099 υπουργική απόφαση για τον καθορισμό της έδρας, της γεωγραφικής έκτασης και των υπαγόμενων σχολείων των συσταθεισών με το νόμο 309/1976 εκπαιδευτικών περιφερειών δημοτικής εκπαίδευσης, όπως αναφέρει και η εφημερίδα Μακεδονία στις    27/8/1976, Οι εκπαιδευτικές περιφέρειες Θεσσαλονίκης, Χαλκιδικής, Καβάλας, Σερρών και Δράμας, η έδρα τους, η έκταση τους και τα υπαγόμενα σ' αυτές σχολεία έχουν ως εξής: Νομός Σερρών: Α' Εκπαιδευτική Περιφέρεια Σερρών, Έδρα: Σέρρες Δημόσια Δημοτικά Σχολεία: Μεσοκώμης, Συκαλάς, Άνω Ορεινής, Ελαιώνας, Ολνούσης, 14ο Σερρών, Άνω Βροντούς, Μονόβρυσης, Εμμανουήλ Παππά, Παραλιμνίου, Ψυχικού, Κάτω Ορεινής, Αγίου Πνεύματος, Νεοχωρίου, Νέου Σουλίου, Πεντάπολης, 5ο, 6ο, 17ο Σερρών, Χρυσού, 20ο, 3ο, 4ο Σερρών, Νέου Σκοπού, Σερρών. Δημόσια Νηπιαγωγεία: Αγ

Γίνετε η κηδεία του  Γρηγορίου Κωνσταντίνου, 27 Αυγούστου 1906 Στις 25 Αυγούστου 1906, ημέρα Παρασκευή, η ταριχευμένη σωρός του  Γρηγορίου Κωνσταντίνου ή Ρακιτζή , τοποθετημένη σ’ ένα καλλιτεχνικό φέρετρο από καρυδιά, έφτασε στην πόλη των Σερρών με το τρένο. Στην κηδεία του Ρακιτζή (27Αυγούστου/9 Σεπτεμβρίου) παρόντες ήταν ο διοικητής, εκπρόσωποι όλων των κοινοτήτων, οι πρόξενοι, οι πολιτικές αρχές, ο δήμαρχος, τα σχολεία της πόλης και φυσικά πολλοί ακόμη Σερραίοι. Γεμάτα από κόσμο ήταν τα παράθυρα και τα μπαλκόνια όλων των σπιτιών στη γειτονιά, όπου βρισκόταν και το σπίτι του εκλιπόντος.  Στις δύο και μισή τουρκική ώρα ξεκίνησε η πομπή, που μετέφερε τον τιμημένο νεκρό στον μητροπολιτικό ναό των Σερρών. Στην τελετή χοροστάτησε ο μητροπολίτης Γρηγόριος με τη συμμετοχή όλου του κλήρου της πόλης. Μεταξύ των ομιλητών, επικήδειο εκφώνησε και ο δημοσιογράφος (ανταποκριτής της εφημερίδας Αλήθεια στις Σέρρες) Δημοσθένης Μέλφος, ο οποίος αναφέρθηκε στο φιλανθρωπικό έργο του Γρηγορίου Ρακιτζή

Ο Άγιος Φανούριος είναι άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η ιστορική ύπαρξή του αγνοήθηκε μέχρι και τον 14ο αιώνα, οπότε και ενευρέθη εικόνα του, στο νησί της Ρόδου. Σύμφωνα με την εικόνα του, ο άγιος ήταν νεαρός στρατιώτης ο οποίος υπέστη 12 μαρτύρια. Υπάρχει επίσης η υπόθεση από ερευνητές ότι ο άγιος συγχέεται με τον Άγιο Γεώργιο, καθώς η εικόνα φαίνεται να έχει αρκετές ομοιότητες με αυτή του Αγίου Γεωργίου. Από την εύρεση της εικόνας θεωρείται προστάτης του νησιού της Ρόδου. Γρήγορα μάλιστα η φήμη του ως αγίου απλώθηκε στα Δωδεκάνησα, την Κύπρο, την Κρήτη, τη Χίο, τη Λέσβο, την Πάτρα και τον υπόλοιπο ελληνικό χώρο. Σήμερα υπάρχουν πολλές εκκλησίες κτισμένες στο όνομά του. Γιορτάζεται στις 27 Αυγούστου. Η παρετυμολογική παρήχηση του ονόματός του με το φαίνω: φανερώνω τον έκανε δημοφιλή στη λαϊκή παράδοση για την φανέρωση χαμένων ανθρώπων, ζώων ή πραγμάτων. Γι’αυτό στις εικόνες παριστάνεται να κρατά στο χέρι αναμμένο κερί.Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί φτιάχνουν μια νηστίσιμη πίτα την εορταστικ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟΥ Αποχαιρετώντας σιγά-σιγά το μήνα Αύγουστο και ετοιμάζοντας το πρόγραμμα των ακολουθιών για το μήνα Σεπτέμβριο οφείλω να ενημερώσω ξεχωριστά για μία από τις δύο εκδηλώσεις που θα γίνουν στον Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής στο Σιδηρόκαστρο.. Η πρώτη αφορά το τριήμερο 7 - 8 και 9 Σεπτεμβρίου όπου και έχουμε την γιορτή της Παναγίας της Τσαμπίκας Της θαυματουργού εικόνος της Παναγίας μας που βρίσκεται στο νησί της Ρόδου .. Από τη Μονή Λοιπόν εκεί μας έρχονται μεγάλες ευλογίες που θα μοιραστούν σε όλους εσάς ως εξής 7 του μηνός ημέρα Παρασκευή θα πραγματοποιηθεί αγρυπνία από τις 08:30 έως τις 12:00 περίπου όπου και θα δοθεί ευλογία το λαδάκι από την Παναγία την Τσαμπίκα σε όλους καθώς και θα χρεισθούν Όσοι θα βρίσκονται στην αγρυπνία .... Το Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου θα ψαλει στις 6 το απόγευμα η παράκληση της Παναγίας της Τσαμπίκας και εκεί θα δοθούν ευλογία τα φυτιλακια και οι διαβασμενες ζώνες για όσες γυναίκες έχουν προβλή