ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Στις 28 Μαΐου 1916, πραγματοποιήθηκε ανακατανομή των συμμαχικών δυνάμεων κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Στο πλαίσιο αυτής της ανακατανομής, η άμυνα της περιοχής του ποταμού Στρυμόνα στην Ελλάδα ανατέθηκε στους Βρετανούς. Αυτή η στρατηγική απόφαση λήφθηκε ως μέρος των ευρύτερων επιχειρήσεων και σχεδιασμών των Συμμάχων στα Βαλκάνια, όπου οι δυνάμεις της Αντάντ αντιμετώπιζαν τις Κεντρικές Δυνάμεις σε διάφορα μέτωπα. Η περιοχή του Στρυμόνα είχε στρατηγική σημασία λόγω της γεωγραφικής της θέσης και του ρόλου της στις μεταφορές και τις επικοινωνίες. Η ανάθεση της άμυνας στους Βρετανούς ήταν μέρος της συνολικής στρατηγικής τους για να ενισχύσουν τις θέσεις τους και να προστατεύσουν τα νότια σύνορα της Σερβίας και της Ελλάδας από τις επιθέσεις των Κεντρικών Δυνάμεων, κυρίως των Γερμανών και των Βουλγάρων. Αυτή η κίνηση ήταν κρίσιμη για τη διατήρηση της συνοχής του Βαλκανικού μετώπου και την παροχή υποστήριξης στους συμμάχους της περιοχής. Οι Βρετανικές δυνάμεις που ανέλαβαν τη

Ἐκ γῆς ὁ καλέσας σε πρὸς οὐρανίους μονάς, τηρεῖ καὶ μετὰ θάνατον ἀδιαλώβητον τὸ σκῆνός σου ὅσιε. Σὺ γὰρ ἐν τῇ Ἀσία ὡς αἰχμάλωτος ἤχθης, ἔνθα καὶ ὠκειώθης τῷ Χριστῷ Ἰωάννη. Αὐτὸν οὖν ἱκέτευε, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Ο Όσιος Ιωάννης ο Ρώσσος (ουκρανικά: Йоан Руський‎‎, 1690, Ουκρανία – 27 Μαΐου 1730,Προκόπι Καππαδοκίας - Ürgüp) είναι Άγιος της 'Oρθόδοξης Εκκλησίας. Ως αιχμάλωτος πολέμου αρχικά και έπειτα δούλος τούρκου Αγά, έγινε γνωστός για την καλοσύνη, την ταπεινοφροσύνη και την ακλόνητη πίστη του. Το σκήνωμά του αγίου βρίσκεται στο Προκόπι Εύβοιας. Ο Όσιος Ιωάννης γεννήθηκε σε ένα χωριό της λεγομένης Μικράς Ρωσίας, περί το 1690 μ.Χ., από γονείς ευλαβείς και ενάρετους. Όταν έφθασε σε νόμιμη ηλικία στρατεύθηκε, ενώ βασίλευε στη Ρωσία ο Μέγας Πέτρος. Έλαβε μέρος στον πόλεμο που έκανε εκείνος ο τολμηρός τσάρος εναντίον των Τούρκων κατά το 1711 μ.Χ., και συνελήφθη αιχμάλωτος από τους Τατάρους. Οι Τάταροι τον πούλησαν σε έναν Οθωμανό αξιωματικό Ίππαρχο, που καταγόταν από το Προκόπιον τ

Ἔλαιον Ἑλλάδιος ἱερωσύνης, Αἵματι συνέμιξε τοῦ μαρτυρίου. Εἰκάδι ἑβδομάτῃ Ἑλλάδιον ἔκτανε πυγμή. Ο Άγιος Ελλάδιος, έζησε την εποχή των σκληρών διωγμών κατά της Εκκλησίας. Η ζωή του ως λαϊκού, χαρακτηριζόταν από μεγάλη σωφροσύνη, άσκηση γι' αυτό και εξελέγη επίσκοπος. Από τη θέση, αυτή ο Ελλάδιος, αναλώθηκε στη διακονία του ποιμνίου του. Κήρυττε, δίδασκε και με σύνεση και διάκριση, επέλυε τυχόν ανακύπτοντα προβλήματα. Η όλη του πολιτεία και διακονία κατόρθωσε να φέρει πολλούς ειδωλολάτρες στην ορθόδοξη πίστη. Η δράση του αυτή, προκάλεσε τους ειδωλολάτρες, οι οποίοι τον συνέλαβαν και του πρότειναν να αρνηθεί το Χριστό για να σώσει τη ζωή του. Εξοργισμένοι από την ακλόνητη πίστη του επισκόπου τον υπέβαλαν σε φρικτά βασανιστήρια, αλλά με τη χάρη του Θεού θεραπεύθηκε απ' όλα. Τελικά μετά από συνεχόμενους ραβδισμούς, παρέδωσε το πνεύμα του και έλαβε το στέφανο του μαρτυρίου. Λέγεται ότι ήταν ένας επίσκοπος που αρνήθηκε να αρνηθεί τη χριστιανική του πίστη. και ότι κατά συνέπεια βασανί