ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

  Εφημερίδα Εμπρός, Φύλλο: 29/10/1922, Σελίδα: 4 Στις 27 Οκτωβρίου  1922 , ο διευθυντής κ. Καλεύρας και ο επιθεωρητής κ. Τζόνστων από την αμερικανική εταιρεία καπνού «Αλστων», επιστρέφοντας από τις Σέρρες με το αυτοκίνητο, συνελήφθησαν από πέντε κομιτατζήδες κατά τη διάρκεια της διαδρομής. Αφού τους λήστεψαν, αφέθηκαν ελεύθεροι. Η εφημερίδα Εμπρός έγραψε: ΚΟΜΙΤΑΤΖΗΔΕΣ ΛΗΣΤΕΥΟΝΤΕΣ ΘΕΣ) ΝΙΚΗ, 28 Οκτωβρίου. (Ἰδ. τηλ.). -Ὁ διευθυντής κ. Καλεύρας καὶ ὁ ἐπιθεωρη τὴς κ. Τζόνστων, τῆς ἀμερικανικῆς Ἑταιρεί- ας καπνῶν «᾿Αλστων», ἐπιστρέφοντες χθὲς ἐκ Σερρῶν ἐπ' αὐτοκινήτου, συνελήφθησαν ὑ · πὸ πέντε κομιτατζήδων καθ' ὁδὸν καὶ ἐλη στεύθησαν, ἀφεθέντες κατόπιν ἐλεύθεροι.

Στις 27 Οκτωβρίου 1991, ξεκίνησε τη λειτουργία του στη Νιγρίτα το ξενοδοχείο «Γερακίνα». Το ξενοδοχείο αυτό αποτέλεσε ένα σημαντικό σημείο φιλοξενίας στην περιοχή, προσφέροντας σύγχρονες ανέσεις και υπηρεσίες στους επισκέπτες.

Στις 27 Οκτωβρίου 1965, τοποθετήθηκε στην πλατεία Ελευθερίας ο ανδριάντας του Εμμανουήλ Παππά, ο οποίος φιλοτεχνήθηκε από τον διαπρεπή γλύπτη Νίκο Περαντινό. Ο Εμμανουήλ Παπάς υπήρξε σημαντική προσωπικότητα της ελληνικής ιστορίας, και η τοποθέτηση του ανδριάντα του σήμαινε μια αναγνώριση της συμβολής του στην τοπική και εθνική ιστορία.  Η τελετή των αποκαλυπτηρίων του ανδριάντα πραγματοποιήθηκε στις 17 Μαΐου 1966, και αποτέλεσε μια σημαντική εκδήλωση για την κοινότητα, γιορτάζοντας την πολιτιστική κληρονομιά και την ιστορική μνήμη.

Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 27/10/1963, Σελίδα: 12 Στις 27 Οκτωβρίου 1963, ενόψει των εκλογών της 3ης Νοεμβρίου 1963, πραγματοποιήθηκε προεκλογική συγκέντρωση της Ε.Δ.Α. στην πλατεία «Κρονίου». Η συγκέντρωση αυτή ήταν μέρος των προσπαθειών του κόμματος να κινητοποιήσει τους ψηφοφόρους και να προωθήσει τις θέσεις του, καθώς οι εκλογές πλησίαζαν. Η Ε.Δ.Α. (Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά) επιδίωκε να κερδίσει υποστήριξη και να διεκδικήσει μια ισχυρή παρουσία στη Βουλή, σε μια περίοδο που η πολιτική σκηνή της Ελλάδας ήταν ιδιαίτερα δυναμική και γεμάτη προκλήσεις. Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 26/10/1963, Σελίδα: 8

Στις 27 Οκτωβρίου 1956, η εφημερίδα «Μακεδονία» ανέφερε ότι ο νομομηχανικός Σερρών, κ. Δάνας, μαζί με τους μηχανικούς κ.κ. Καμπίρη και Παπαδημόπουλο, αφίχθη στην πόλη του Σιδηροκάστρου. Σκοπός της επίσκεψής τους ήταν η επιθεώρηση του έργου της ασφαλτοστρώσεως της πλατείας Ομονοίας. Η επιθεώρηση αυτή υποδήλωνε τη συνεχιζόμενη ανάπτυξη και αναβάθμιση των υποδομών της περιοχής, σε μια περίοδο που η τοπική αυτοδιοίκηση και οι δημόσιες υπηρεσίες επικεντρώνονταν στη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των κατοίκων.

Στις 27 Οκτωβρίου 1948, απεβίωσε ο Αθανάσιος Παπαφωτίου , παιδαγωγός ο οποίος είχε σημαντική επιρροή στην εκπαίδευση στην περιοχή των Σερρών, ιδιαίτερα στην ιστορική κοινότητα Εμμανουήλ Παπά. Με την φωτισμένη του προσωπικότητα και τις αξίες που προώθησε, υπηρέτησε την Παιδεία για 45 χρόνια, εκ των οποίων τα 26 έτη κατά την Τουρκοκρατία. Ο Παπαφωτίου διηύθυνε με επιτυχία το ελληνικό εκπαιδευτήριο στη Δοβίστα, όπου μόρφωσε χριστιανικά και ελληνοπρεπώς δύο γενιές ελληνοπαίδων. Η εκπαιδευτική του πορεία περιλάμβανε σημαντικές θέσεις σε διάφορες σχολές: το 1888-89 στο Όρλιακο (Στρυμονικό), το 1892-94 στο Σαρμουσακλή (Πεντάπολη), το 1894-97 στο Βεζνίκο (Αγ. Πνεύμα), την Κεντρική Αστική Σχολή Σερρών από το 1898 έως το 1914, την Κεντρική Σχολή Σερρών από το 1914 έως το 1922, και το Ε΄ πλήρες μικτό Δημοτικό Σχολείο Σερρών από το 1922 έως το 1932. Η συνεισφορά του στην εκπαίδευση και η επίδραση που είχε στις νεότερες γενιές παραμένουν αναγνωρίσιμες στην τοπική κοινωνία.

Φωτο αρχείου :  Αρχιεπίσκοπος της Ελλάδος, Δαμασκηνός   Στις 27 Οκτωβρίου 1948, ο Αρχιεπίσκοπος της Ελλάδος, Δαμασκηνός επισκέφθηκε τους προσκόπους των Σερρών, συνοδευόμενος από τον Γενικό Γραμματέα του Δ.Σ. του ΣΕΠ, Στέφανο Νίκογλου. Η στρατιωτική ντακότα που τον μετέφερε προσγειώθηκε στο υποτυπώδες αεροδρόμιο Σερρών, όπου τον υποδέχθηκαν πολλοί βαθμοφόροι της Τοπικής Εφορείας Σερρών. Μεταξύ αυτών ήταν ο Περιφερειακός Έφορος Κωνσταντίνος Οικονομόπουλος, ο Τοπικός Έφορος Σερρών Θεοφάνης Κουρουπέτρογλου, ο Πρόεδρος του Τοπικού Προσκοπικού Συνδέσμου Σερρών Βασίλειος Χατζηακώβου, και ο Ταμίας Κρέων Φλωρίδης, οι οποίοι τον καλωσόρισαν με ενθουσιασμό. Η επίσκεψη αυτή αποτυπώνει τη σημασία των προσκοπιστικών οργανώσεων στην κοινωνία της εποχής και τη στήριξη που αυτές λάμβαναν από την Εκκλησία.

Στις 27 Οκτωβρίου 1936, ο Ιωάννης Μεταξάς, Πρόεδρος της Κυβερνήσεως, εκφώνησε λόγο στις Σέρρες.  Ἡ γῆ πρέπει νὰ μοιραστῆ στοὺς ἀγρότες. Τὸ νέο κράτος θὰ φροντίση διὰ τὰς ἐκχερσώσεις, ἀποστραγγίσεις, ἀρδεύσεις καὶ τὴν συντήρησίν τους. Γεωπόνοι καὶ ἀγροτικοὶ ἱατροὶ στὰ χωριά. Στοὺς ἀγρότες καὶ τοὺς ἐργάτες στηρίζεται ἡ νέα κοινωνία. – Ἐπανεύρεσις τοῦ ἐνθουσιασμοῦ. – Νεολαία. (Λόγος τῶν Σερρῶν, τῆς 27ης Ὀκτωβρίου 1936)  ΛΟΓΟΣ ΕΚΦΩΝΗΘΕΙΣ ΕΙΣ ΤΑΣ ΣΕΡΡΑΣ (27 Οκτωβρίου 1936) ᾿Αγαπητοὶ Σερραῖοι, Ὅταν πρὶν ἀπὸ τρεῖς ἑβδομάδες ἐπέρασα ἀπὸ δῶ πηγαίνοντας εἰς τὴν Κομοτηνήν, σᾶς εἶχα ὑποσχεθῆ ὅτι θὰ ἐρχόμουνα νὰ σᾶς ἐπισκεφθῶ καὶ νὰ μείνω δύο ἡμέρας μαζί σας. Να τώρα ποὺ τὸ ἐκτελῶ. Σᾶς εὐχαριστῶ θερ- μῶς διὰ τὴν θαυμασίαν ὑποδοχὴν ποὺ μοῦ ἐκάματε. Βέβαια ἡ ὑποδοχὴ αὐτὴ ὀφείλεται καὶ γίνεται καὶ διὰ τὸ πρόσωπόν μου, ἀλλὰ πρὸ πάντων διὰ τὸ ἔργον τὸ ὁποῖον ἀνελάβομεν ὅλοι μαζὶ καὶ ἐγὼ καὶ σεῖς διὰ τὴν ἀναγέννη- σιν τῆς Ἑλλάδος μας. Μοῦ ἐκδηλώσατε μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον τὴν ἀπόφασίν σας ὄχι μονάχα νὰ μὲ ὑ

Στις 27 Οκτωβρίου 1929, οι ποδοσφαιρικές ομάδες «Απόλλων» και «Ηρακλής» αναμετρήθηκαν σε φιλικό αγώνα για δεύτερη συνεχόμενη φορά στο γήπεδο των στρατώνων πεζικού, καθώς το Δημοτικό Στάδιο βρισκόταν σε άσχημη κατάσταση. Στον αγώνα αυτό, η ομάδα του «Απόλλωνα» επικράτησε με σκορ 1-0. Παρά την ήττα, η ομάδα του «Ηρακλή» κατάφερε να κερδίσει τις εντυπώσεις, επιδεικνύοντας δυναμική απόδοση στο γήπεδο.

Στις 27 Οκτωβρίου 1926, ο θίασος του Δ. Ζαφειρίου παρουσίασε στις Σέρρες, το θεατρικό έργο  Ο χορός της τύχης .

Στις 27 Οκτωβρίου 1912, οι Βούλγαροι στρατιώτες που είχαν εισέλθει στην πόλη των Σερρών άρχισαν να κακοποιούν τους Τούρκους κατοίκους, ιδιαίτερα τους πρόσφυγες που είχαν καταφύγει εκεί από τα γύρω χωριά. Σε αυτή τη μέρα βίας, υπολογίζεται πως πάνω από τετρακόσιοι Τούρκοι σκοτώθηκαν. Οι Βούλγαροι προχώρησαν επίσης στη μετατροπή του Εσκί Τζαμιού σε ναό αφιερωμένο στον Άγιο Βόριδα. Οι Έλληνες εκκλησιαστικοί ηγέτες, ο μητροπολίτης Σερρών Απόστολος και ο επίσκοπος Αμβρόσιος, κατέβαλαν σημαντικές προσπάθειες να σταματήσουν τις βίαιες πράξεις των Βουλγάρων. Παρά τις κακές καιρικές συνθήκες και τους κινδύνους που αντιμετώπιζαν οι ίδιοι, περιφέρονταν στην πόλη, παρακαλώντας για την επιείκεια και τον οίκτο προς τους άμαχους Τούρκους

Στις 27 Οκτωβρίου 1859, πενήντα επτά κάτοικοι της Σύρπας (σήμερα Νιγρίτας) απευθύνθηκαν με απόγνωση στον μητροπολίτη Σερρών, Ιάκωβο τον Πάτμιο, ζητώντας βοήθεια για την καταπίεση που υφίσταντο από τις οθωμανικές αρχές. Στην επιστολή τους περιγράφουν τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν, όπως τον ξυλοδαρμό του προεστού τους, την υποχρεωτική φιλοξενία Τούρκων αξιωματούχων, και τη δράση των κλεφτών που τους εμπόδιζαν ακόμα και να συλλέξουν ξύλα από τα βουνά. Αναφέρουν επίσης απαγωγές παιδιών από οικογένειες τσορμπατζίδων, και τη βαριά φορολόγηση στη σοδειά από τη βάλτα, γεγονότα που επιδείνωναν τη ζωή τους. Η κατάστασή τους παρομοιαζόταν με τα βάσανα του Ιώβ, δείχνοντας τη δεινή τους θέση και την απόγνωσή τους. Ζητούσαν την παρέμβαση του μητροπολίτη, ελπίζοντας πως θα μπορούσε να ανακουφίσει βία που δέχονταν.

Στις 27 Οκτωβρίου 1884, οι κάτοικοι της Νιγρίτας βρέθηκαν αντιμέτωποι με την υποχρέωση των αγγαρειών, ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που βίωναν οι Έλληνες κατά την Τουρκοκρατία. Οι τοπικές οθωμανικές αρχές απαιτούσαν από τους Νιγριτινούς να εργαστούν καταναγκαστικά για την κατασκευή της οδού Θεσσαλονίκης - Σερρών. Εφόσον οι Νιγριτινοί δεν διέθεταν ελληνικά πιστοποιητικά υπηκοότητας, θεωρούνταν Οθωμανοί υπήκοοι και υποχρεώνονταν σε αυτή την εργασία. Οι κάτοικοι διαμαρτυρήθηκαν έντονα, όμως η απάντηση του μουτεσαρίφη, διοικητή των Σερρών, ήταν ιδιαίτερα σκληρή. Διέταξε τον μουδίρη της Νιγρίτας να εισπράξει την υποχρέωση των αγγαρειών σε χρηματική μορφή και, αν ήταν απαραίτητο, με βίαια μέσα. Αυτή η αντιμετώπιση αντικατοπτρίζει την καταπίεση που ασκούνταν στους Έλληνες της περιοχής, φέρνοντας στο φως τη δύσκολη καθημερινότητά τους υπό τον οθωμανικό έλεγχο.

Η μνήμη τους σύμφωνα με το Ιεροσολυμιτικό Κανονάριο (σελ. 116),τιμάται σήμερα χωρίς άλλες πληροφορίες για τη ζωή τους.

Έργον μέγιστον ειργάσω σεμνή γύναι, Eπιστρέφεις γαρ έθνος Iβήρων όλον. Πρόκειται για μια ευσεβέστατη ασκήτρια γυναίκα, που έζησε την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου και συνελήφθη αιχμάλωτη από τους Ίβηρες. Εκεί χάρη του πνευματικού της αγώνα, θεράπευσε με τη χάρη του Θεού διάφορους ασθενείς, μεταξύ δε αυτών και την βασίλισσα της χώρας αυτής και έτσι κατάφερε να εκχριστιανίσει όλους τους Ίβηρες. Γράφει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στον συναξαριστή του: «Eις τας ημέρας του βασιλέως Kωνσταντίνου του Mεγάλου εν έτει τλβ΄ [332], εστάθη μία γυνή ευσεβής, η οποία ήτον γυμνασμένη άκρως την ασκητικήν πολιτείαν. Όθεν και μόλον οπού εσκλαβώθη από τους Ίβηρας, ήτοι τους Γκιουρτζίδας, πάλιν και εκεί εμεταχειρίζετο η μακαρία τους ιδίους αγώνας της ασκήσεως. Kαι επειδή οι Γκιουρτζίδες είναι υστερημένοι από την ιατρικήν τέχνην, διά τούτο, όταν τύχη να ασθενήσουν, συνειθίζουν να πηγαίνουν ένας εις τον άλλον, ζητούντες να μάθουν τον τρόπον της ιατρείας της ασθενείας των από εκείνους, οπού με την πείραν

Κτείνουσι δούλην ἐκ ξίφους καὶ κυρίαν, Δούλας Τριάδος, τῆς ἀληθοῦς Κυρίας. Οι Άγιες Καπιτωλίνη και Ερωτηίς ζούσαν στην εποχή του αυτοκράτορα Διοκληριανού, όταν άρχοντας στην Καππαδοκία ήταν ο Ζιλικίνθιος (περί το 289 μ.Χ.). Η Καπιτωλίνη ήταν ευγενικής καταγωγής και πλούσια. Όμως η Αγία δεν έδωσε καμιά σημασία στα επίγεια πλούτη. Έτσι λοιπόν μοίρασε όλη της την περιουσία στους φτωχούς και ελευθέρωσε τους δούλους της. Εμφανίστηκε στον άρχοντα Ζιλίκινθο και ομολόγησε την πίστη της στο Χριστό. Ο άρχοντας διέταξε να την κλείσουν στη φυλακή και την επόμενη μέρα αποκεφαλίστηκε. Η Ερωτηίς, η οποία ήταν δούλη της Καπιτωλίνης άρπαξε πέτρες και λιθοβόλησε τον άρχοντα. Εκείνος εξοργισμένος πρόσταξε τους φρουρούς του να τη δείρουν ανελέητα με ράβδους. Η Αγία όμως, με τη Χάρη τού Χριστού, έμεινε αβλαβής. Τότε ο άρχοντας πρόσταξε να την αποκεφαλίσουν με ξίφος. Έτσι βρήκαν και οι δύο Αγίες μαρτυρικό θάνατο.

 Η Ανακομιδή Ιερών Λειψάνων του Αγίου Ανδρέα του Σμολένσκ έγινε το 1539 μ.Χ. Δεν έχουμε άλλες λεπτομέρειες για το γεγονός

Ο Νέστορας ο Χρονογράφος ή Νέστορας ο Αγιογράφος (περ. 1056 – περ. 1114) ήταν μοναχός από την Κιεβανή Ρωσία και είναι γνωστός ως συγγραφέας δύο βίων αγίων: της Ζωής του Οσίου Θεοδοσίου των Σπηλαίων του Κιέβου και της Αφήγησης για τον Βίο και το Μαρτύριο των Ευλογημένων Πάσχοντων Μπόρις και Γκλεμπ. Σύμφωνα με την παραδοσιακή ιστοριογραφία, του αποδίδεται και η Πρωτοχρονιάτικη Χρονικογραφία (PVL), η πιο σεβαστή χρονικογραφία της Κιεβανής Ρωσίας, κάτι που τον έκανε γνωστό ως «Χρονογράφο». Ωστόσο, αρκετοί σύγχρονοι μελετητές θεωρούν ότι δεν είναι ο συγγραφέας της, καθώς η Χρονικογραφία και τα γνωστά έργα του Νέστορα παρουσιάζουν ασυμβατότητες και διαφορές στο ύφος και το περιεχόμενο. Λόγω αυτής της αμφιβολίας για την πατρότητα του έργου, ορισμένοι προτιμούν να τον αποκαλούν Νέστορα «τον Αγιογράφο», καθώς συμφωνούν πως συνέγραψε τις δύο αγιογραφίες. Το 1073 μ.Χ., ο Νέστορας ήταν μοναχός στη Μονή των Σπηλαίων του Κιέβου. Το μόνο άλλο αξιόπιστο στοιχείο για τη ζωή του είναι ότι του ανατέθηκε

Ο προστάτης της ρουμανικής πρωτευούσης είναι ο Όσιος Δημήτριος ο Νέος ή Μπασαράμπης, από το όνομα του χωριού του, που ονομαζόταν Μπασαραμπόβ. Η παρουσία του ιερού σκηνώματός του στον μητροπολιτικό ναό Βουκουρεστίου είναι ένα μεγάλο πνευματικό δώρο. Ο Όσιος, και όταν ακόμη ζούσε, είχε λάβει το θαυματουργικό χάρισμα. Έζησε στην γη ως πτωχός και άσημος, και τώρα αξιώθηκε να είναι διδάσκαλος των σοφών, ιατρός των ασθενούντων και θερμός πρεσβευτής για την σωτηρία όλων μας. Γεννήθηκε στο χωριό Μπασαραμπόβ, που απέχει από τον Δούναβη 20 χιλιόμετρα, και βρίσκεται στο έδαφος της Βουλγαρίας. Έζησε τον 13ο αιώνα μ.Χ. στην περίοδο της βασιλείας των Πέτρου και Ιωάννου Ασάν. Επειδή προερχόταν από ευσεβείς μεν, αλλά πτωχούς γονείς, έβοσκε από μικρός αγελάδες στο χωριό του. Η ησυχία του χωριού, η μοναξιά του, ο πόθος του για τον Θεό, τον βοήθησαν ημέρα με την ημέρα στην πνευματική του πρόοδο. Έλαβε από τον Θεό το δώρο των καθαρτικών δακρύων, της καθαράς προσευχής και των ταπεινών στοχασμών. Η ίδια η δ

Ἐχει παρεστῶσάν σε, Πρόκλα Δεσπότης, Ὁ Πιλάτῳ πρὶν σῷ παραστὰς συζύγῳ. Ενώ ο σύζυγός της δεν ανέλαβε την ευθύνη να ελευθερώσει τον Χριστό, φοβούμενος τους Ιουδαίους, η σύζυγος του Πρόκλα, μετά τον φρικτό θάνατο του Πιλάτου, προσήλθε στη Χριστιανική πίστη και αφού έζησε με αγαθότητα και ευσέβεια, παρέδωσε το πνεύμα της ειρηνικά. Η γυναίκα του Πόντιου Πιλάτου, η Αγία Πρόκλα ή Αγία Κλαυδία, της οποίας η μνήμη εορτάζεται στις 27 Οκτωβρίου από την Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία και στις 25 Ιουνίου από την Αιθιοπική Ορθόδοξη Εκκλησία, είναι αυτή που, όπως αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη, προσπάθησε να εμποδίσει τον Πόντιο Πιλάτο, να καταδικάσει τον Ιησού σε θάνατο εξαιτίας ενός ονείρου που είχε δει. Ελάχιστα είναι γνωστά για την ζωή της Αγίας. Η μοναδική της αναφορά στην Καινή Διαθήκη είναι στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον, όταν ζητά από τον σύζυγό της να μην καταδικάσει τον Ιησού σε θάνατο. «Όπως εκείνος καθόταν στη δικαστική του έδρα, η γυναίκα του, του έστειλε με κάποιον ετούτο το μήνυμα: Μην κάνει