ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Φωτό αρχείου Β. Τζανακάρι, δεκ 1920 Στις 28 Σεπτεμβρίου 1927, πραγματοποιήθηκε μεγάλο συλλαλητήριο στις Σέρρες το οποίο έλαβε χώρα στην περιοχή "Τερεκέ Παζάρ" από τους Σερραίους πρόσφυγες, οι οποίοι διεκδικούσαν την «ομηρική αποζημίωση». Το συλλαλητήριο αυτό ήταν μια προσπάθεια των προσφυγογενών να αναδείξουν τα αιτήματά τους και να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, καθώς είχαν υποστεί μεγάλες απώλειες και καταστροφές λόγω των πολέμων και των προσφυγικών ρευμάτων. Η Πλατεία Δημήτρας, γνωστή και ως Τερεκέ Παζάρ, είναι μια ιστορική περιοχή των Σερρών, που έχει συνδεθεί με εμπορικές δραστηριότητες και κοινωνικές εκδηλώσεις. Ονομαζόταν «Τερεκέ Παζάρ»  Όπως παρατηρούμε η Αγορά των δημητριακών (Τερεκέ Παζάρι) και βαμβακιού (Παμπούκ Παζάρι) γύρω στο Μπεζεστένι δεν ήταν άλλο παρά η διαιώνιση του Σταρόφορου και των χαλάτσικων που αναφέρει ο Παπασυναδινός, Σημερινή είναι στη διασταύρωση των οδών Ρούσβελτ και Βασ. Βασιλείου)

Φωτό αρχείου : Το ε ξοχικό κέντρο του «Τσέλιου» 1937 Στις 27 Σεπτεμβρίου 1945, τα τετράχρονα του ΕΑΜ γιορτάστηκαν με συγκεντρώσεις στα κινηματοθέατρα «Κρόνιον» και «Πάνθεον», προσελκύοντας περίπου 7.000 άτομα. Στις εκδηλώσεις μίλησαν οι συναγωνιστές Παντσόπουλος (δικηγόρος), Ζάκας, Παπαργυρίου, ο Πασαλίδης του Εργατικού Κόμματος, και ο Διαμανίδης του ΚΚΕ. Οι εκδηλώσεις συνεχίστηκαν αργά το απόγευμα στο εξοχικό κέντρο του «Τσέλιου», όπου δόθηκε και χορός

Φωτό αρχείου:  Λαϊκό Δικαστήριο 1944 Στις 27 Σεπτεμβρίου 1944, ημέρα Τετάρτη, στις 5 μ.μ., έληξε η προθεσμία για τους Σερραίους που επιθυμούσαν να υποβάλλουν υποψηφιότητα για συμμετοχή στο Λαϊκό Δικαστήριο, έναν νέο θεσμό που καθιέρωσε το ΕΑΜ. Δικαίωμα συμμετοχής είχε κάθε άνδρας και γυναίκα που είχε συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας του. Στη σχετική προκήρυξη, με την οποία ανακοινώνονταν εκτός των άλλων πως όσοι επιθυμούσαν να βάλουν υποψηφιότητα θα έπρεπε να υποβάλουν την ανάλογη αίτηση «στην εφορευτική επιτροπή των εκλογών, στα γραφεία της Δημαρχίας. Η σχετική προκήρυξη «…Γι’ αυτό σύσσωμοι οι ψηφοφόροι, με γέλια και χαρές, για το μεγάλο γεγονός της λαϊκής λευτεριάς, στις κάλπες. Όλοι όσοι θεωρούν τον εαυτόν τους ικανό να προσφέρουν υπηρεσία στην πόλη και να εκδικάσουν τους εγκληματίες πολέμου, ας υποβάλλουν υποψηφιότητα για τ’ ανωτέρω αξιώματα… Η εκλογή των ικανών και αρίστων, στους οποίους θα εμπιστευθούμε τη διαχείριση των κοινών μας προβλημάτων ας δείξουμε ότι δεν είναι πράξις

Το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ) ήταν αντιστασιακή οργάνωση που έδρασε στην Ελλάδα κυρίως την περίοδο της κατοχής. Αποτέλεσε τη μαζικότερη αντιστασιακή οργάνωση επί κατοχής αλλά και την μαζικότερη πολιτική οργάνωση στη σύγχρονη Ελλάδα. Ιδρύθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου του 1941 από τους Λευτέρη Αποστόλου (ΚΚΕ), Χρήστο Χωμενίδη (ΣΚΕ), Απόστολο Βογιατζή (Αγροτικό Κόμμα) και Ηλία Τσιριμώκο (ΕΛΔ). Τον Φεβρουάριο του 1942 ιδρύθηκε το ένοπλο σκέλος του, ο Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (ΕΛΑΣ), με στόχο την διεξαγωγή ανταρτοπόλεμου ενάντια στις δυνάμεις κατοχής. Η δράση του οδήγησε στην απελευθέρωση ορισμένων ορεινών περιοχών που ονομάστηκαν Ελεύθερη Ελλάδα. Τη διοίκηση τους ανέλαβε η Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης, της οποίας τα μέλη τον Σεπτέμβριο του 1944 συγχωνεύτηκαν στην εξόριστη κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας του Καΐρου. Τον Φεβρουάριο του 1943 ιδρύθηκε η Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων, που αποτελούσε την πτέρυγα νεολαίας του ΕΑΜ. Το φθινόπωρο του 1944 ο ΕΛΑΣ αποτελούσ

Ο Λασσάνης με τον Μάρκο Βαφειάδη Στις αρχές Σεπτεμβρίου αντάρτες της ομάδας Οδυσσέας Ανδρούτσος με αρχηγό τον Κερδυλιώτη δάσκαλο Θανάση Γκένιο (Λασάνη) και υπαρχηγό τον Περικλή Σταματόπουλο προχώρησαν στον αφοπλισμό των σταθμών της γερμανικής χωροφυλακής στα χωριά Ευκαρπία και Μαυροθάλασσα και στις 27 Σεπτεμβρίου 1941 στον αφοπλισμό του σταθμού της χωροφυλακής στη Δάφνη, στην περιοχή της Νιγρίτας. Στις 27 Σεπτεμβρίου 1941, αντάρτικες δυνάμεις πραγματοποίησαν συντονισμένες επιθέσεις στην περιοχή των Κερδυλίων. Στην Ευκαρπία, χτύπησαν ξανά τον αστυνομικό σταθμό και διέσπειραν προκηρύξεις που ξεκινούσαν με το γνωστό τραγούδι των κλεφτών του 1821: «Μάνα σου λέω δεν μπορώ τους Τούρκους να δουλεύω, θα πάρω δίπλα τα βουνά δίπλα τα κορφοβούνια...». Παράλληλα, μια άλλη ομάδα με επικεφαλής τον Μπογατσόπουλο αιφνιδίασε τους χωροφύλακες στη Μαυροθάλασσα, άνοιξε αποθήκες τροφίμων και μοίρασε τα τρόφιμα στους φτωχούς κατοίκους. Μια τρίτη ομάδα μετέβη στο Αηδονοχώρι, όπου από τις εγκαταστάσεις της ΕΤ

Στις 27 Σεπτεμβρίου 1940, στον θερινό κινηματογράφο "Τιτάνια" προβλήθηκε η ταινία "The Dawn Patrol" (Αι αερομαχίαι του Δυτικού μετώπου) με πρωταγωνιστή τον  Errol Flynn και η αστυνομική ταινία "Car 99" (Το Αυτοκίνητο 99), με τον  Fred MacMurray.  Στον κινηματογράφο "Έσπερος" συνεχίζονταν οι προβολές της ταινίας "The Adventures of Tom Sawyer" (Οι περιπέτειες του Τομ Σώγιερ) με τον Tommy Kelly,  συνοδευόμενες από δύο επιπλέον προγράμματα: 1ον "Η ωραία μας Κρήτη" και 2ον τρία τουρκικά μουσικά ζουρνάλ με την Αϊσέ Χανούμ, που περιλάμβαναν τα εξής: Σαμπάχ Μανές, Τσομπανόπουλο, και Ζεϊμπέκικο.

Στις 27 Σεπτεμβρίου 1937, στον κινηματογράφο "Κρόνιον" προβλήθηκε η ταινία "San Francisco" (Η πόλις της αμαρτίας). Το «San Francisco» είναι μια αμερικανική μιούζικαλ-δραματική ταινία καταστροφής του 1936, σκηνοθετημένη από τον W. S. Van Dyke, βασισμένη στον σεισμό του Σαν Φρανσίσκο της 18ης Απριλίου 1906. Η ταινία πρωταγωνιστεί με τους Clark Gable, Jeanette MacDonald και Spencer Tracy. Το τραγούδι της MacDonald βοήθησε να γίνει αυτή η ταινία μεγάλη επιτυχία, ερχόμενη μετά από το άλλο της μεγάλο blockbuster του 1936, «Rose Marie». Υπόθεση Την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 1905, ο ιδιοκτήτης του σαλούν «Blackie» Norton προσλαμβάνει τη Mary Blake για να τραγουδήσει στο μπαρ του, το Paradise Club στην Pacific Street στην περιβόητη Barbary Coast του Σαν Φρανσίσκο. Η Mary γίνεται αστέρι στο Paradise, κυρίως για το χαρακτηριστικό της τραγούδι, «San Francisco». Ο φίλος του Blackie, Mat, προβλέπει ότι η Mary δεν θα μείνει πολύ στην «Coast». Ο Blackie αποφασίζει να θέσει υποψ

Στις 27 Σεπτεμβρίου  1956, απεβίωσε στις Σέρρες  ο  καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Περικλής Βιζουκίδης μετά από τραύμα στο κεφάλι που προκλήθηκε από ατύχημα, σε ηλικία 73 ετών. Ήταν μέλος μασονικής στοάς σύμφωνα με δημοσίευση της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος Την ημέρα του θανάτου του είχε επισκεφθεί τις Σέρρες για προσωπική του υπόθεση και διέμενε σε ξενοδοχείο της πόλεως. Εκεί καταλήφθηκε από σκοτοδίνη και στην προσπάθεια του να στηριχθεί στη ντουλάπα του δωματίου, την παρέσυρε, καταπλακώθηκε απ' αυτή και τραυματίστηκε θανάσιμα, στο κεφάλι. Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδος «Ελληνικός Βορράς» , «...Της νεκρωσίμου ακολουθίας προεξήρχον οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίται Κασσανδρίας κ. Καλλίνικος και Διδυμοτείχου κ. Ιωακείμ και τιμάς απέδωσε τμήμα στρατού μετά της μουσικής....{...}... Τον νεκρόν αποχαιρέτησαν εκ μέρους του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ο καθηγητής κ. Νουάρος-Μιχαηλίδης, του Πανεπιστημίου Αθηνών ο καθηγητής κ. Καρανίκας, της Ακαδημίας Αθηνών ο καθηγητής κ. Κυριακίδ

Εφημερίδα Φάρος της Θεσσαλονίκης, Φύλλο 27 Σεπτεμβρίου 1903 Σύμφωνα με την εφημερίδα Φάρος της Θεσσαλονίκης της 27 Σεπτεμβρίου 1903 , πανωλεθρία υπέστη η συμμορία του περιβόητου λήσταρχου Γεώργην Μπέοοντικ στο χωριό Ράμπι, κοντά στην πόλη των Σερρών. Συνελήφθη από τον στρατό, τραυματισμένος βαριά, ενώ σκοτώθηκε και ο Δόγκας, που καταγόταν από το Κιλινδήρι. Προχθές, 104 Βούλγαροι μεταφέρθηκαν στις φυλακές εδώ από το εσωτερικό." Το όνομα "Ράμπι" προέρχεται από τη λέξη "ράμπα", δηλαδή η  "ανάβαση" ή "διαδρομή".  Εφημερίδα Φάρος της Θεσσαλονίκης, Φύλλο 27 Σεπτεμβρίου 1903 σελ. 2 Πανωλεθρίαν ὑπέστη εἰς τὸ χω· ρίον Ράμπι παρὰ τὴν πόλιν τῶν Σερρῶν ἡ ὑπὸ τὸν περιβόητον λή σταρχον Γεώργην Μπέοοντικ συμ' μορία. Συνελήφθη ὑπὸ τοῦ στρατοῦ πληγωθείς βαρέως εἰς ληστὴς ἐφο· νεύθη δὲ καὶ ὁ ἐκ Κιλινδιρίου κατα γόμενος Δόγκας. Προψὲς μετεφέρθησαν εἰς τὰς ἐν ταῦθα φυλακὰς ἐκ τοῦ ἐσωτερικοῦ 104 βούλγαροι.

Σύμφωνα και με τους συναξαριστές  σήμερα εορτάζετε ο Άγιος Πέτρος Πατριάρχης Μόσχας Ιερομάρτυρας, χωρίς λεπτομέρειες για τον βίο του Αγίου. Τα παλαιότερα χρόνια η εορτή είχε μεγαλύτερη "βαρύτητα" και αποτελεί εορτή όλης της Ορθοδοξίας. Ο Άγιος Πέτρος Πατριάρχης Μόσχας Ιερομάρτυρας δεν είναι άλλος παρα ο Άγιος Πέτρος του Κρουτίτσι Ο Άγιος Πέτρος του Κρουτίτσι (Священному́ченик Пётр Крути́цкий, γεννημένος ως Πιότρ Φιόντοροβιτς Πολιάνσκι, Пётр Фёдорович Поля́нский· 28 Ιουνίου 1862 – 27 Σεπτεμβρίου /10 Οκτωβρίου 1937), ήταν ένας Ρώσος Ορθόδοξος επίσκοπος και μάρτυρας. Από τις 12 Απριλίου έως τις 9 Δεκεμβρίου 1925 ήταν ο επικεφαλής της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, υπηρετώντας ως πατριαρχικός τοποτηρητής. Παρά τη φυλάκισή του, παρέμεινε τεχνικά τοποτηρητής μέχρι το θάνατό του το 1937. Θεωρείται ιερομάρτυρας άγιος από τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία. Πρώτα χρόνια Ο Πέτρος γεννήθηκε στο χωριό Στοροζεβόιε της Επαρχίας Κοροτογιάκσκι της Κυβερνητείας του Βορονέζ της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, σ

  Τοιχογραφία του 1550 Ανάμνηση του οράματος και της αφωνίας του Προφήτη Ζαχαρία Ο Ζαχαρίας (σημαίνει "μνήμη Θεού") είναι πρόσωπο της Αγία Γραφής και παραδοσιακά θεωρείται συγγραφέας του βιβλίου Ζαχαρίας. Ήταν προφήτης των δυο φυλών του Βασιλείου του Ιούδα και ενδέκατος από τους Δώδεκα Μικρούς Προφήτες. Η προφητική του δράση ξεκίνησε κατά το δεύτερο έτος της βασιλείας του Δαρείου Α΄, ο οποίος ανέβηκε στον θρόνο το 521 π.Χ. Όπως και ο προφήτης Ιεζεκιήλ, ήταν ιερατικής καταγωγής.

 

 Ὁ τριπλοπεντάριθμος ἀθλητῶν στόλος, Καὶ πυθμένος κατῆρε μέχρι ποντίου. Οι Δεκαπέντε Μάρτυρες, μαρτύρησαν με τον έξης τρόπο: Αφού τους έβαλαν μέσα σ' ένα πλοίο και ξανοίχτηκαν στη θάλασσα, κατόπιν οι ειδωλολάτρες τρύπησαν το πλοίο με αποτέλεσμα να πνίγουν όλοι οι Άγιοι αυτοί.

 Γαϊανὴ φλεχθῆναι τὰ νῶτα δίδου, Ὡς ἂν φλογίνης ῥομφαίας νῶτα φύγῃς. Στους Συναξαριστές δεν υπάρχει κανένα βιογραφικό της στοιχείο, μόνο η φράση «τὰ νῶτα φλεχθεῖσα τελειούται».

 Xριστόν φιλών φιλούντα Φιλήμων θύτης, Φουρτουνιανώ συναθλεί φιλουμένω. Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο των Αγίων.

 Tον Iγνάτιον λαμβάνει Mονή πόλου, Mονής προεξάρξαντα ως Θεώ φίλον. Ο Όσιος Ιγνάτιος καταγόταν από την δεύτερη επαρχία των Καππαδοκών και έζησε στα χρόνια των βασιλέων Νικηφόρου Β’ Φωκά (963 - 969 μ.Χ.) και Ιωάννη Α’ Τσιμισκή (969 - 976 μ.Χ.). Από μικρός αφιερώθηκε στον Θεό και πήγε στο Μοναστήρι του Βαθέος Ρύακος (η Μονή αυτή βρισκόταν στην Τρίγλια κοντά στα σημερινά Μουδανιά της Μικράς Ασίας). Εκεί έμαθε όλη την ασκητική ακρίβεια από τον Όσιο Βασίλειο (βλέπε 1η Ιουλίου), ηγούμενο και κτήτορα της Μονής αυτής. Ο Ιγνάτιος, επειδή έφτασε σε μεγάλα ύψη αρετής, χειροτονήθηκε Αναγνώστης, κατόπιν Υποδιάκονος, Διάκονος και Πρεσβύτερος. Έπειτα έγινε ηγούμενος της εν λόγω Μονής και επέφερε μεγάλη πρόοδο σ' αυτή, τόσο υλική όσο και πνευματική. Όταν κάποτε οι πολιτικοί άρχοντες θέλησαν να μεταχειριστούν τα χρήματα της Μονής, ο Ιγνάτιος με την αποφασιστική του στάση, προστάτευσε την μοναστηριακή περιουσία. Απεβίωσε στο δρόμο κοντά στο Αμόριο (κατ' άλλους, που είναι και το πιθανότερο, στο Α

 Εὔτολμος Ἐπίχαρις ἦν πρὸς τὸ ξίφος, Συλλήπτορα πλουτοῦσα τὴν θείαν χάριν. Η Αγία Επίχαρις ήταν από τη Ρώμη και έζησε στα χρόνια του Διοκλητιανού (298 μ.Χ.). Συνελήφθη επειδή ήταν χριστιανή από τον έπαρχο Καισάριο και ομολόγησε με θάρρος τον Χριστό. Βασανίστηκε σκληρά και αφού της συνέτριψαν τα μέλη με μολύβδινη σφαίρα, στο τέλος την αποκεφάλισαν.

 Eις τον Mάρκον. O κλήσιν αυχών Iωάννου και Mάρκου, Aποστολής ην ενδιαπρέπων δρόμοις. Eις τον Aρίσταρχον. Άριστος Aρίσταρχος εν μύσταις Λόγου, Άρξας άριστα και ξένον ζήσας βίον. Eις τον Ζήνωνα. Ζήνων Θεού τον ζώντα κηρύττων Λόγον, Πλείστους ανεζώωσε νεκρούς τη πλάνη. Ο Άγιος Αρίσταρχος, είχε τη μεγάλη τιμή να χρηματίσει συνεργάτης του Απόστολου Παύλου, (προς Φιλήμ. α’, 23) και συναιχμάλωτός του (Κολοσσ. δ’, 10). Κατόπιν διέπρεψε και σαν επίσκοπος Απαμείας στη Συρία. Ο Μάρκος (ο και Ιωάννης), που δεν είναι βέβαια ο Ευαγγελιστής, χειροτονήθηκε επίσκοπος Βύβλου και έδρασε αποστολικά. Όπως μάλιστα του Πέτρου (Πράξ. ε’, 15), έτσι και αυτού η σκιά μόνη όταν έπεφτε στους ασθενείς τους θεράπευε. Ο Ζήνων, είναι ο ίδιος με τον νομικό Ζηνά, που σα γνήσιος και ευδόκιμος εργάτης του Ευαγγελίου, βοήθησε γι' αυτό και στην Κρήτη μαζί με τον Απολλώ. Γι' αυτό και ο Απόστολος Παύλος τόσο συγκινητικά και φιλόστοργα συνιστά στον Τίτο, να τους φροντίσει τόσο πολύ, ώστε να μη τους λείψει τίποτα (Τίτ.

Tην φύσιν ούσα θήλυ η Aκυλίνα, Aνήρ εδείχθη γεννάδας προς βασάνους. Η Αγία Ακυλίνα καταγόταν από το χωριό Ζαγκλιβέρι της Θεσσαλονίκης και ανατράφηκε από γονείς ευσεβείς. Ο πατέρας της όμως, σκότωσε ένα Τούρκο, μετά από φιλονικία μαζί του. Για ν' αποφύγει την τιμωρία του θανάτου, δέχτηκε τον μουσουλμανισμό. Αλλά η μητέρα της έμεινε σταθερή στον Χριστό και κάθε μέρα δίδασκε στην Ακυλίνα την αρετή και την πίστη. Παρά τις επίμονες προσπάθειες του πατέρα της και τις απειλές των Τούρκων, η Ακυλίνα δεν αρνήθηκε τον Χριστό. Όταν την οδηγούσαν στο μαρτύριο την ακολουθούσε και η μητέρα της, που την παρότρυνε σ' αυτό. Η Ακυλίνα ήλεγχε με θάρρος τους Τούρκους και τη θρησκεία τους, με αποτέλεσμα να πεθάνει μαρτυρικά, μετά από πολυήμερο ραβδισμό, στις 27 Σεπτεμβρίου 1764 μ.Χ. σε ηλικία 19 ετών. Κανείς δεν γνωρίζει που εναπόθεσαν οι συντοπίτες της το τίμιο λείψανο της. Λέγεται πως οι Τούρκοι θέλησαν ακόμη και νεκρή να την κάνουν δική τους , γι' αυτό και διέταξαν να την θάψουν στο τούρκικο

 Εἰς τον Kαλλίστρατον. Τμηθεὶς ὁ Καλλίστρατος αὐχένα ξίφει, Στρατῷ συνήφθη καλλινίκων Μαρτύρων. Εἰς τοὺς ἁγίους μθ' Μάρτυρας Δεκὰς τετραπλῆ Μαρτύρων σὺν ἐννάδι, Διὰ ξίφους ἄθλησιν ἀθλεῖ τιμίαν. Εἰκάδι ἑβδομάτῃ Καλλίστρατος ἔνθεν ἀέρθη. Ο Άγιος Καλλίστρατος μαρτύρησε στη Ρώμη επί Διοκλητιανού (284 - 304 μ.Χ.). Καταγόταν από την Καρχηδόνα και οι γονείς του, καθώς και οι πρόγονοί του, ήταν ευσεβέστατοι χριστιανοί. Όταν μεγάλωσε ο Καλλίστρατος, κατατάχθηκε στο Ρωμαϊκό στρατό σαν νεοσύλλεκτος αλλά δεν εγκατέλειψε τις ευσεβείς συνήθειές του. Μια από αυτές ήταν η βραδυνή προσευχή. Κάποιοι ειδωλολάτρες στρατιώτες κατήγγειλαν το γεγονός στον ειδωλολάτρη στρατηγό Περσεντίνο. Εκείνος, αφού διέταξε πρώτα τον βασανισμό του, ακολούθως διέταξε να τον τοποθετήσουν μέσα σε ένα δεμένο σάκκο και να τον ρίξουν στη θάλασσα. Με θαυματουργό τρόπο ο σάκκος σχίστηκε και δύο δελφίνια έσωσαν τον Καλλίστρατο. Σαράντα εννέα στρατιώτες που είδαν το θαύμα πίστεψαν στον Χριστό. Ο Περσεντίνος τότε εξοργισθείς διέτ