ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Αρχιεπίσκοπος Βαρλαάμ "Varlaam Lavrovsky" ο κατα κόσμον Василий Петров (ich; 1728, Μόσχα - 27 Δεκεμβρίου 1802 [8 Ιανουαρίου 1803], Τομπόλσκ( (Tobolsk) - επίσκοπος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, Αρχιεπίσκοπος Τομπόλσκ και Σιβηρίας. Το 1984 ανακηρύχθηκε άγιος από τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία ως μέρος της Συνόδου των Αγίων της Σιβηρίας. Ο Василий Петров γεννήθηκε γύρω στο 1728 ή 1729 στην πόλη Μόσχα, σε οικογένεια του υποδιακόνου της εκκλησίας Κοσμά και Δαμιανού, Πέτρου Φιοντόροβ (πέθανε περίπου το 1758) και της συζύγου του, Παρασκευής Σεμενόβας. Στην εκκλησιαστική καταγραφή του 1744 αναφέρεται ότι ο Πέτρος ήταν 45 ετών, η Παρασκευή 40, ο Васίλις 13 και ο Πέτρος 12, ενώ ο ανιψιός τους Βασίλις Μπορίσοφ ήταν 7 ετών. Η υποεκτίμηση της ηλικίας του Βασίλι και του Πέτρου ίσως σχετίζεται με την "υπόθεση των όρκων". Ο Βασίλις είχε έναν μεγαλύτερο αδελφό, τον Μητροπολίτη Νόβγκοροντ και Αγίας Πετρούπολης Γαβριήλ (Πέτροβ). Στα έξι του χρόνια, τα παιδιά των εκκλησιαστικών λειτουρ...

Tης γης ο Λουκάς υπεραρθείς εμφρόνως, Tρανώς τρυφά νυν την Θεού θεωρίαν. Ο Όσιος Λουκάς απεβίωσε ειρηνικά. Μάλλον είναι ο ηγούμενος της Μονής Βαθέος Ρύακος στην Τρίγλια.

Ποιμήν άριστος Θεόδωρος ωράθη, Ως ων μιμητής του μεγάλου Ποιμένος. Ο Θεόδωρος Α΄ ήταν Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως κατά τα έτη 677-679 και 686-687. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και έζησε επί Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Δ΄ του Πωγωνάτου. Διακρίθηκε για την αρετή και την ευλάβειά του και χειροτονήθηκε πρεσβύτερος του Ναού της Αγίας Σοφίας. Κατόπιν έγινε σύγκελλος και σκευοφύλακας του Ναού. Το 677, μετά το θάνατο του Πατριάρχη Κωνσταντίνου, ο Θεόδωρος αναδείχθηκε Πατριάρχης κατόπιν θέλησης του Αυτοκράτορα και της Συγκλήτου. Μετά από δύο χρόνια και τρεις μήνες Πατριαρχίας, απομακρύνθηκε από τον Αυτοκράτορα και επανήλθε στο Θρόνο μετά το θάνατο του διαδόχου του Γεωργίου Α΄ και πατριάρχευσε για τρία ακόμη έτη. Ανακηρύχθηκε άγιος και η μνήμη του τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 27 Δεκεμβρίου.

Eις τον Mαυρίκιον. O Mαυρίκιος γυμνός εγχρισθείς μέλι, Kρίνει μελισσών ηδύ τας τρώσεις μέλι. Eις τους εβδομήκοντα. Έχων συνάθλους άνδρας επτάκις δέκα, Kαι συγχορευτάς Mαυρίκιος λαμβάνει. Μαρτύρησαν όλοι στα χρόνια του βασιλιά Μαξιμιανού (286 - 305 μ.Χ.) και ήταν στρατιώτες, που διέμεναν στην Απάμεια της Βιθυνίας του Πόντου. Όταν πέρασε από εκεί ο Μαξιμιανός, καταγγέλθηκαν ότι ήταν χριστιανοί. Όταν τους κάλεσε ο βασιλιάς, οι Άγιοι ομολόγησαν και μπροστά του ότι ήταν χριστιανοί και αμέσως τότε τους αφαιρέθηκαν οι στρατιωτικές ζώνες και τους έριξαν στη φυλακή. Όταν μετά τρεις μέρες ρωτήθηκαν και πάλι, έμειναν αμετάθετοι στο φρόνημά τους και έτσι τους κρέμασαν και τους ξέσχισαν τις πλευρές. Ο δε Μαξιμιανός, για να κάνει πικρότερο το μαρτύριο του Μαυρικίου, αποκεφάλισαν μπροστά του τον γιο του Φωτεινό. Αυτούς δε, τους πήγε σε τόπο με βρώμικα βαλτόνερα, όπου τους έδεσε γυμνούς σε πασσάλους και τους άλειψε με μέλι. Οι μάρτυρες, έμειναν έτσι δεμένοι επί 10 ημέρες, τελικά όμως, από τα τσιμπήματ...

Αὐχεῖν ἔχει τι καὶ Θεόδωρος μέγα, Ἐκ γῆς ἀπαίρων· ὡς μέγα, στίξις θέας. Ο Άγιος Θεόδωρος ο Γραπτός ήταν γιος του Ιωνά (βλέπε 21 Σεπτεμβρίου), από την Παλαιστίνη, και υπήρξε μαθητής μαζί με τον αδελφό του Θεοφάνη (βλέπε 11 Οκτωβρίου), στη μονή του αγίου Σάββα. Στα χρόνια του βασιλιά Λέοντα του Ε' ήλθαν στην Κωνσταντινούπολη, αλλά και οι δύο για το ζήτημα των αγίων εικόνων, περιορίστηκαν σε κάποια Μονή στο Στόμιο της Μαύρης Θάλασσας. Ο βασιλιάς Μιχαήλ ο Τραυλός τους επανέφερε, αλλά αυτοί δεν θέλησαν να εξαγοράσουν την ησυχία τους με αδιαφορία στα εκκλησιαστικά ζητήματα και να νεκρώσουν τις ιερές πεποιθήσεις τους. Γι' αυτό εκδήλωσαν με θάρρος τα φρονήματά τους και έτσι πάλι περιορίστηκαν από τον βασιλιά, σε κάποιο τόπο κοντά στο Σωσθένιο. Αργότερα επί Θεοφίλου του Εικονομάχου, στάλθηκαν στην Αφουσία. Αν και εκεί είχαν μείνει πολλά χρόνια και είχαν αυστηρή επιτήρηση, αυτοί εξακολουθούσαν να φωνάζουν κατά της εικονομαχίας. Τότε ο Θεόφιλος, γεμάτος θυμό, τους έφερε στην Κωνσταντινούπ...

Λόγων στεφάνοις, οἷα τιμίοις λίθοις, Στέφω Στέφανον, ὃν προέστεψαν λίθοι. Εἰκάδι λαΐνεος Στέφανον μόρος ἑβδόμῃ εἷλεν. Ο Άγιος Στέφανος ήταν ένας από τους πιο διακεκριμένους μεταξύ των επτά διακόνων, που εξέλεξαν οι πρώτοι χριστιανοί για να επιστατούν στις κοινές τράπεζες των αδελφών, ώστε να μη γίνονται λάθη και τους χειροτόνησαν οι Άγιοι Απόστολοι. Αν και κουραστική η ευθύνη του επιστάτη για τόσους αδερφούς παρ’ όλα αυτά ο Στέφανος έβρισκε καιρό και δύναμη για να κηρύττει το Ευαγγέλιο του Χριστού. Και όπως αναφέρει η Αγία Γραφή: «Στέφανος πλήρης πίστεως καὶ δυνάμεως ἐποίει τέρατα καὶ σημεῖα μεγάλα ἐν τῷ λαῷ».(Πραξ. Αποστόλων, στ΄8-15, ζ΄1-60). Δηλαδή ο Στέφανος, που ήταν γεμάτος πίστη και χάρισμα ευγλωττίας δυνατό, έκανε μεταξύ του λαού μεγάλα θαύματα, που προκαλούσαν κατάπληξη και αποδείκνυαν την αλήθεια του χριστιανικού κηρύγματος. Ο Στέφανος είχε αφιερώσει τη ζωή του στο κήρυγμα του ευαγγελικού λόγου και στη φιλανθρωπική δράση. Για τη προσφορά και τις αρετές του τιμήθηκε με το χάρι...

 Λόγων στεφάνοις, οἷα τιμίοις λίθοις, Στέφω Στέφανον, ὃν προέστεψαν λίθοι. Εἰκάδι λαΐνεος Στέφανον μόρος ἑβδόμῃ εἷλεν. Ο Άγιος Στέφανος, επονομαζόμενος και πρωτομάρτυρας, υπήρξε, σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη, ένας από τους επτά διακόνους και πρώτος μάρτυρας της Χριστιανικής Εκκλησίας. Συγκαταλέγεται στους αγίους του Χριστιανισμού. Ο Στέφανος σε απεικόνιση του 6ου αιώνα μ.Χ. Στις Πράξεις των Αποστόλων (κεφ. 6-8), αναφέρεται πως κατηγορήθηκε από τους Ιουδαίους, ότι βλασφημούσε τον Μωυσή και τον Θεό. Ο  Άγιος  Στέφανος απολογούμενος ενώπιον του συνεδρίου, προέβαλε επιχειρήματα υποστηρίζοντας ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν ο Μεσσίας, κάτι το οποίο εξόργισε τους Ιουδαίους οι οποίοι, αφού τον έβγαλαν έξω από την πόλη της Ιερουσαλήμ, τον λιθοβόλησαν. Οι Ιουδαίοι, όμως, ήταν προκατειλημμένοι, εξαπέλυσαν συκοφάντες στο λαό, που διέδιδαν ότι άκουσαν τον Άγιο Στέφανο να βλαστημεί το Μωϋσή και το Θεό. Με αφορμή, λοιπόν, αυτές τις συκοφαντίες, που οι ίδιοι είχαν σκορπίσει, άρπαξαν με ...