ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Φωτό αρχείου Στις 29 Οκτωβρίου 1985 έγιναν τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Αναστάσιου Πολυζωίδη στις Σέρρες, του καταγόμενου από το Μελένικο δικαστή, που απέκτησε τον τίτλο «Νέος Δίκαιος Αριστείδης» για την ακεραιότητα και το ήθος του. Η ανέγερση του έργου έγινε με πρωτοβουλία του Δικηγορικού Συλλόγου Σερρών, ενώ τη φιλοτέχνηση ανέλαβε ο φημισμένος γλύπτης και καθηγητής Παλαιολόγος, ο οποίος ήταν ευρέως αναγνωρισμένος στην Ελλάδα.

Στις 29 Οκτωβρίου 1975, ο τότε Νομάρχης Σερρών, Λεωνίδας Χαρ. Πυλόρωφ , καλωσόρισε την έκδοση του πρώτου τόμου του «Πανσερραϊκού Ημερολογίου» του Σταύρου Κοταμανίδη, λέγοντας, μεταξύ άλλων: «Καλωσορίζουμε την έκδοση του "Πανσερραϊκού Ημερολογίου", πιστεύοντας ότι θα καλύψει επάξια το υπάρχον κενό, ειδικά αφού εκδίδεται από εσάς, κ. Σταύρο Κοταμανίδη, έναν καταξιωμένο λόγιο και δημοσιογράφο».

Οι εκλογές του έτους αυτού έγιναν στις 29 Οκτωβρίου 1961 από την υπηρεσιακή κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Δόβα και έγιναν σε κλίμα μεγάλης έντασης και εν μέσω επεισοδίων. Έμειναν στην ιστορία ως «εκλογές βίας και νοθείας». Η κυβέρνηση Καραμανλή, τα Σώματα Ασφαλείας και οι Ένοπλες Δυνάμεις κατηγορήθηκαν ότι προέβησαν προεκλογικά σε εκτεταμένη τρομοκρατία εναντίον των κομμάτων του Κέντρου και της Αριστεράς αλλά και σε νοθεία του εκλογικού αποτελέσματος, εφαρμόζοντας το λεγόμενο Σχέδιο Περικλής. Παροιμιώδης έμεινε η φράση του Γεωργίου Παπανδρέου πως στις εκλογές αυτές «ψήφισαν ακόμα και τα δένδρα». Σημειώθηκαν βίαια επεισόδια κατά την προεκλογική εκστρατεία κατά των οπαδών της Ε.Δ.Α. (η οποία συμμετείχε στον συνασπισμό Πανδημοκρατικόν Αγροτικόν Μέτωπον Ελλάδος (Π.Α.Μ.Ε.)), ακόμη και κατά υποψηφίων βουλευτών της. Στις συμπλοκές υπήρξαν και νεκροί από πυρά του στρατού και της χωροφυλακής. Ιδιαίτερα στην επαρχία στρατός, χωροφυλακή και παρακρατικοί άσκησαν ψυχολογική πίεση στους πολίτες να μη σ

Στις 29 Οκτωβρίου 1940, η άφιξη του οχήματος της Γερμανικής πρεσβείας στα σύνορα του Προμαχώνα αποκάλυψε τη σοβαρότητα της κατάστασης εκείνης της περιόδου. Ο Γερμανός λοχαγός, που ήταν βοηθός του στρατιωτικού ακόλουθου στην Αθήνα, μετέφερε, εκτός από τον σφραγισμένο διπλωματικό σάκο, και ένα κρυπτογράφημα του Γερμανικού προξενείου Θεσσαλονίκης. Η κατάσχεση αυτού του κρυπτογραφήματος ήταν σημαντική, καθώς φανέρωνε τις στρατηγικές κινήσεις της Γερμανίας και την επιτήρηση των διπλωματικών σχέσεων στην περιοχή. Η διαμαρτυρία του λοχαγού δείχνει τη δυσφορία των Γερμανών για την ελληνική αντίσταση, αλλά η δήλωσή του για την Δουνκέρκη αντικατοπτρίζει μια βαθιά ανησυχία για την κατάσταση του πολέμου και την επιρροή που είχε στην πολεμική στρατηγική τους.

Βουλγάρικη κατοχή, 1941-1944 Στις 29 Οκτωβρίου 1941, η κατάσταση στη Δράμα και στις Σέρρες ήταν δραματική, με τους Βουλγάρους να ξεκινούν διώξεις κατά των Ελλήνων κατοίκων. Η σύλληψη των δεκατριών σημαίνοντων προσώπων της τοπικής κοινωνίας αποτέλεσε μια από τις πιο σφοδρές επιθέσεις κατά της αντίστασης και της ελληνικής ταυτότητας. Οι κρατούμενοι, που στην αρχή ήταν τριακόσιοι, υπήρξαν θύματα σφοδρών κακοποιήσεων και απάνθρωπης μεταχείρισης, με το πλήθος των συλληφθέντων να φτάνει σύντομα τους 600.

Εφημερίδα Εμπρός, Φύλλο: 30/10/1927, Σελίδα: 6 Στις 29 Οκτωβρίου 1927, οι κύριοι Τσαλδάρης, Αργυρός, Μερκούρης, Κρανιωτάκης, Αλεξανδρόπουλος και Μαυρομμάτης έφτασαν στις Σέρρες Η εφημερίδα Εμπρος έγραψε: Σέρρες, 29 Οκτωβρίου. - Οι κύριοι Τσαλδάρης, Αργυρός, Μερκούρης, Κρανιωτάκης, Αλεξανδρόπουλος και Μαυρομμάτης έφτασαν σήμερα το απόγευμα στον σταθμό και έγιναν θερμά δεκτοί από τον κόσμο. Ανεβαίνοντας στην πόλη, επισκέφθηκαν τα γραφεία της Μακεδονικής Νεολαίας, της οποίας μερικά μέλη προσχώρησαν στο Λαϊκό Κόμμα. Ο κ. Τσαλδάρης απάντησε με ευχαριστίες στην προσφώνηση που του έγινε και στη συνέχεια δέχθηκε επιτροπές από όλο το νομό. Το μεσημέρι, ο κ. Χρηστομάνος, που ήρθε από την Αθήνα, παρέστη στην υποδοχή. Σε προηγούμενη επιστολή του προς την οργάνωση του Λαϊκού Κόμματος Σερρών είχε δηλώσει ότι από εδώ και στο εξής οι αρχές του κόμματος θα συμμετέχουν ενεργά στην υποστήριξη του αγώνα του. Ο κ. Τσαλδάρης θα μιλήσει στον λαό. Μετά την προσχώρηση της Μακεδονικής Νεολαίας και του κ. Χρηστο

Στις 29 Οκτωβρίου 1937, το «Δικαστήριο των εν Σέρρες Πρωτοδικών» εξέδωσε την υπ' αριθμ. 734 απόφαση, με την οποία αναγνωρίστηκε το «Σωματείον Εμπειροτεχνών Εργολάβων Τεχνικών Έργων Σερρών» και εγκρίθηκε το καταστατικό του. Με την απόφαση αυτή, συγκροτήθηκε άμεσα και το πρώτο Διοικητικό Συμβούλιο του σωματείου.

  Εφημερίδα Εμπρός, Φύλλο: 29/10/1909, Σελίδα: 4. Στις 29 Οκτωβρίου 1909, όπως αναφέρει η εφημερίδα Εμπρός, Βούλγαρος Ιερέας δολοφόνησε Έλληνα Σερραίο μέσα στο σπίτι του. Η εφημερίδα έγραψε: ΒΟΥΛΓΑΡΟΠΑΠΑΣ ΦΟΝΕΥΩΝ ΕΛΛΗΝΑ ᾿Επίσης εἰς τὰ περίχωρα τῶν Σερρῶν, κατὰ τηλεγραφικὰς ἐν κεῖθεν πληροφορίας, ἕνας Βουλ γαρόπαπας ἐφόνευσεν ἕνα "Ελ ληγα ἐντὸς τῆς οἰκίας αὐτοῦ.

Εφημερίδα Σκριπ, Φύλλο: 30/10/1914, Σελίδα: 1 Στις 29 Οκτωβρίου 1914, στην συνεδρίαση της Βουλής ο Θεοδωρόπουλος ζήτησε απάλλαγη των Σερραίων από τα τέλη φοίτησης. Ο κ. ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ συνιστᾷ ἀνα φορὰν τῶν ἐκ Σερρών φοιτητῶν, ζητούντων ν᾿ ἀπαλλαγῶσι τῶν τελῶν. Οὗτοι λέγει εἶνε 15 εἶνε δὲ γνωστὸν τὸ ὑπέστησαν οἱ Σερραῖος, ὥστε νὰ τύχωσι προστασίας.

Στις 29 Οκτωβρίου 1918, η Εθνική Τράπεζα άρχισε να στήνει το υποκατάστημά της στις Σέρρες. Η προετοιμασία του υποκαταστήματος έχει ανατεθεί στον υπάλληλο της Τράπεζας Σωκράτη Σουλιώτη και προσωρινός διευθυντής του ορίζεται ο Γεώργιος Παπαδόπουλος.  Η Εθνική Τράπεζα ιδρύει το υποκατάστημα Σερρών στις 16 Δεκεμβρίου 1918.  Από την πρώτη έκθεση επιθεώρησης του 1921 διαβάζουμε: «Ως γραφεία του Υποκαταστήματος και κατοικία του Διευθυντού χρησιμεύει οικία ανήκουσα κατά μεν τα 59/80 εις το Ελληνικόν δημόσιον κατά δε τα υπολειπόμενα 21/80 εις τους κληρονόμους Χατζή Αβδούση, προς επισκευήν της οποίας εδαπανήθησαν μέχρι σήμερον Δρχ. 20.182,75. Δι΄ ετήσιον ενοίκιον καταβάλλονται συνολικώς Δρχ. 2.440 – και η αρχική μίσθωσις συνομολογήθη τριετής, λήγουσα την 7ην Αυγούστου 1922».

 Η μνήμη της Αγίας Βάσσας αναφέρεται στον Συναξαριστή του Sirmond (Delehaye σελ. 176, 2) ως έξης: «Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν ἁγίων ἀποστόλων καὶ μαρτύρων Πέτρου, Παύλου, Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ, Στεφάνου τοῦ πρωτομάρτυρος, Βαρνάβα τοῦ ἀποστόλου, Ἰωσὴφ τοῦ Πατριάρχου, καὶ Κλεώπα, Τροφίμου, Δορυμέδοντος, Κοσμᾶ, Δαμιανοῦ, Βάσσης καὶ τῆς συνοδείας αὐτῶν. Τελεῖται δὲ ἡ αὐτῶν σύναξις ἐν τῷ σεπτῷ ἀποστολείῳ τοῦ ἁγίου καὶ πανευφήμου ἀποστόλου Παύλου ἐν τῷ Ὀρφανοτροφείῳ ἅμα δὲ καὶ τὰ ἐγκαίνια τοῦ αὐτοῦ ναοῦ». (Και Sinaxaria Selecta σελ. 172, 43).

Τη μνήμη αυτού του γεγονότος, συναντάμε μόνο στο Λαυρωτιακό Κώδικα Δ' 14 φ. 15, όπου υπάρχει και ειδικός Κανόνας για τη γιορτή αυτή από άγνωστο ποιητή, πού μεταξύ άλλων λέει: «Κάρα τὴν σὴ ῥέοντος πλούτου φανότερον πιστῶς ἐναγλαΐζεται τοῦδε τοῦ ἄστεως ἡ σεπτὴ ἐκκλησία τεῖχος κεκτημένη. Πρόδρομε κῆρυξ Χριστοῦ».

 Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο του Ρώσου Οσίου.

 Διά θανάτου αθανασίαν λάβε, Αθανάσιε κύδος ιερωμένων. Σύμφωνα με το Νέο Μαρτυρολόγιο, ο μάρτυρας αυτός μαρτύρησε στα Μουδανιά στις 29 Οκτωβρίου 1653 μ.Χ. Κανόνα του Αγίου, συνέγραψε ο Μελέτιος Συρίγου. Ο Otto Meinardus, αναφέρει σαν ήμερα μνήμης του νεομάρτυρα την 7η Ιανουαρίου και συγχέει τα περιστατικά του βίου του με αυτά του Αθανασίου εξ Ατταλίας, που μαρτύρησε το 1700 μ.Χ.

Στολή κρυβείσαν ανδρική σεμνήν Άνναν, Xριστός κατ’ αυτών αρρενοί των δαιμόνων. Η Οσία Άννα γεννήθηκε στο Βυζάντιο από ευσεβείς γονείς και ο πατέρας της, Ιωάννης ονομαζόμενος, ήταν Διάκονος στον Ναό της Θεοτόκου στις Βλαχέρνες. Νωρίς έμεινε ορφανή από γονείς και η γιαγιά της την πάντρεψε με κάποιο ευσεβή Διάκονο, με τον όποιο απόκτησε δύο παιδιά. Αλλά αργότερα, ο άντρας της και τα δύο της παιδιά πέθαναν και έτσι η Άννα διαμοίρασε τα υπάρχοντα της και αποσύρθηκε σε μοναστήρι. Κατόπιν όμως, ο εικονομάχος Λέων ο Ισαυρος (περί το 716 μ.Χ.), διέλυσε τη Μονή στην οποία ανήκε η Άννα. Στην ανάγκη αυτή, η Οσία φόρεσε ρούχα ανδρικά και μπήκε σε ανδρικό μοναστήρι με το ψευδώνυμο: Ευφημιανός. Εκεί έζησε με μεγάλη προσοχή και ακρίβεια, και μετά τον θάνατο του Λέοντα του Ισαύρου, φόρεσε πάλι γυναικεία ρούχα και έμεινε σαν μοναχή στο Βυζάντιο. Εκεί επιδόθηκε στη διακονία των φτωχών και των ασθενών. Με τέτοια δε θεοφιλή εργασία παρέδωσε το πνεύμα της στον Κύριο.. Η Οσία Άννα γεννήθηκε στο Βυζάντιο στην

Σάββας κατ' ἄμφω κλήσεως μέρη Σάββας, Ὅθεν κατ' ἄμφω νύττεται λόγχαις μέρη. Ο Άγιος Σάββας ο στρατηλάτης μαρτύρησε, αφού τον θανάτωσαν τρυπώντας του τα πλευρά με λόγχη

 Eις τον Kύριλλον. Ὑπόσχεσιν μέλλοντος οὖσάν μοι στέφους, Κύριλλος οἶδα τὴν ἀπειλὴν τοῦ ξίφους. Eις τον Mίνην και Mιναίον. Πίπτει Mιναίος εκ ξίφους ιδείν φθάσας, Kαι τον Mίνην πεσόντα τοιούτω τέλει. Οι Άγιοι Κύριλλος, Μίνης και Μιναίος μαρτύρησαν δια ξίφους. Η μνήμη των Αγίων Μίνη και Μιναίου, επαναλαμβάνεται την 1η Αυγούστου.

Mελιτινή ίστατο γυμνή εν κρίσει, Ως εν θριάμβω δι’ αγάπην Kυρίου. Η Αγία Μελιτίνη κατηγορήθηκε ως Χριστιανή και οδηγήθηκε στον τοπικό άρχοντα όπου ομολόγησε την πίστη της στο Χριστό. Ο άρχοντας εξοργίστηκε και πρόσταξε να τη χτυπήσουν βάναυσα στο πρόσωπο. Στη συνέχεια τη γύμνωσαν και την οδήγησαν στο δικαστήριο, όπου την ανέκριναν πολλές ώρες. Μετά από την ανάκριση υποβλήθηκε σε πολλά βασανιστήρια. Τελικά υποβλήθηκε στην τιμωρία του αποκεφαλισμού. Έτσι η Αγία μάρτυρας Μελιτίνη τελείωσε και έλαβε από τον Κύριο το άφθαρτο στέφανο του μαρτυρίου

Ο Όσιος Αβράμιος ο Αρχιμανδρίτης του Ροστόφ, ο κατά κόσμον Αβέρκιος, γεννήθηκε τον 10ο αιώνα στο Τσουχλόμα, στην περιοχή Κοστρόμα κοντά στο Γκάλιτς της Ρωσίας. Βίος Γεννημένος ως Αβέρκιος, υπέφερε από σοβαρή ασθένεια κατά την παιδική του ηλικία. Σύμφωνα με την παράδοση, θεραπεύτηκε από την ασθένειά του μέσω προσευχής και ασπάστηκε τον Χριστιανισμό σε νεαρή ηλικία. Αποφάσισε να γίνει μοναχός στη Μονή Βαλαάμ και, με το νέο όνομα Αβραάμιος (Αβραάμ), εγκαταστάθηκε στο Ροστόφ, στην ακτή της Λίμνης Νέρο. Κοντά στο κελί του υπήρχε ένας ναός, όπου οι τοπικές φυλές λάτρευαν το λίθινο είδωλο του Βέλες, προκαλώντας δέος και δεισιδαιμονία στη γειτονική περιοχή. Η παράδοσή του αναφέρει μία θαυματουργή οπτασία του Ιωάννη του Ευαγγελιστή, ο οποίος του έδωσε μία ράβδο με σταυρό για να καταστρέψει το είδωλο. Στη θέση του ναού, ο Αβράμιος ίδρυσε μοναστήρι προς τιμήν της Θεοφάνειας, ενώ κατασκεύασε επίσης έναν ναό αφιερωμένο στον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο και κήρυξε το Ευαγγέλιο στην περιοχή του. Μετά από

Πατρίδα του Αγίου Τιμοθέου ήταν το χωριό Παράορα της επαρχίας Κεσσάνης (ή Κισάννης) της Θράκης, και κατά κόσμον ονομαζόταν Τριαντάφυλλος. Παντρεύτηκε και απόκτησε δύο κόρες. Κάποτε, η σύζυγός του, με συνέργεια του διαβόλου, τον εγκατέλειψε και παντρεύτηκε κάποιο Τούρκο. Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα συναισθάνθηκε το σφάλμα της αλλά δεν μπορούσε εύκολα να απαλλαγεί από τον αλλόπιστο. Ο σύζυγός της Τριαντάφυλλος σκέφτηκε τότε , για να μπορέσει να την απαλλάξει από τα χέρια του Τούρκου, να ασπαστεί εικονικά τον μωαμεθανισμό και κατόπιν να γίνουν και οι δύο μοναχοί. Πράγματι πήγε στο δικαστήριο και είπε ότι, αν του δώσουν πίσω τη γυναίκα του, δέχεται να γίνει μουσουλμάνος. Με πολλή ευχαρίστηση το δικαστήριο ενέκρινε το αίτημά του και αφού του έκαναν περιτομή του έδωσαν τη σύζυγό του. Μετά από κάποιους μήνες έφυγαν κρυφά και πήγαν στις Κυδωνίες, όπου τακτοποίησε τη γυναίκα του σε γυναικείο μοναστήρι ενώ αυτός έφυγε για το Άγιο Όρος. Αρχικά εργάστηκε ως κηπουρός στην Ιερά Μονή Μεγίστης Λα