ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Στις 3 Ιουλίου 1908, η πόλη των Σερρών βρέθηκε υπό τον πλήρη έλεγχο των κινηματιών Νεοτούρκων. Τα επαναστατικά κέντρα του κινήματος των Νεοτούρκων στη Μακεδονία ήταν η Θεσσαλονίκη, τα Σέρρας και το Μοναστήρι.  Ως Κίνημα των Νεοτούρκων ονομάζεται η πολιτική επανάσταση στην Οθωμανική Αυτοκρατορία τον Ιούλιο του 1908 με την Επιτροπή Ένωσης και Προόδου (CUP), οργάνωση του κινήματος των Νεότουρκων, να αναγκάζει τον Σουλτάνο Αμπντούλ Χαμίτ Β΄ να αποκαταστήσει το Οθωμανικό Σύνταγμα του 1876 και να συγκαλέσει το κοινοβούλιο, το οποίο εγκαινίασε την πολυκομματική πολιτική εντός της Αυτοκρατορίας. Περισσότερες από τρεις δεκαετίες νωρίτερα, το 1876, η συνταγματική μοναρχία είχε καθιερωθεί κατά τη διάρκεια μιας χρονικής περιόδου γνωστής ως Ά Συνταγματικής Εποχής, η οποία διήρκεσε μόνον δύο χρόνια προτού ο Αμπντούλ Χαμίτ την αναστείλει και συγκεντρώσει τις εξουσίες στον εαυτό του. Το κίνημα ξεκίνησε με τη φυγή του μέλους του CUP, Ahmed Niyazi, στα αλβανικά υψίπεδα. Σύντομα ενώθηκε με τον Εμβέρ Πασά

Στις 3 Ιουλίου 1907, στην Αλιστράτη, φονεύθηκε από Έλληνες ο Κριστίλλης Χατζημπουργάνης. Ο Χατζημπουργάνης ήταν πατέρας του Αν. Κριστίλλη, ο οποίος είχε φονευθεί από τον τουρκικό στρατό στη Γράτσιανη και παππούς του επίσης επικηρυγμένου ληστή Ν. Κριστίλλη. Η ιστορία αυτή αναδεικνύει την ταραγμένη περίοδο της Μακεδονίας εκείνα τα χρόνια, με συγκρούσεις μεταξύ διαφορετικών εθνοτήτων και ομάδων, καθώς και την παρουσία ισχυρών οικογενειών που συχνά είχαν μέλη σε επαναστατικές ή ληστρικές δραστηριότητες

Γάλα νοητὸν πηγάζει Θεοκῦμον, Γαλακτοτροφοῦσα ἡ θεία Εἰκών σου. (Θεοτόκου Μαρίης γέρας ἀγλαὸν τριτάτῃ ὕδειν.) Η εικόνα της Παναγίας της Γαλακτοτροφούσης, πάντα σύμφωνα με προφορικές παραδόσεις που βρίσκονται στη Μονή Χιλανδαρίου, βρισκόταν αρχικά στη Λαύρα του Όσιου Σάββα του Ηγιασμένου. Πρίν πεθάνει ο Όσιος Σάββας (βλέπε 5 Δεκεμβρίου) είπε σ' αυτούς που ήταν γύρω από το κρεβάτι του, ότι κάποτε θα επισκεφθεί τη Λαύρα κάποιο βασιλοπαίδι, Σάββας ονομαζόμενος και αυτός. Να του δοθεί λοιπόν η εικόνα της Παναγίας Γαλακτοτροφούσης σαν ευλογία. Γεγονός που έγινε τον 13ο αιώνα μ.Χ., όταν τη Λαύρα επισκέφθηκε ο Άγιος Σάββας ο Σέρβος (βλέπε 14 Ιανουαρίου), κτήτορας της Μονής Χιλανδαρίου του Αγίου Όρους. Αυτός μετέφερε την Αγία αυτή εικόνα στο Άγιο Όρος, και συγκεκριμένα στη μονή την οποία ο ίδιος ίδρυσε. Σήμερα, η εικόνα, βρίσκεται σε εκκλησία των Καρυών του Αγίου Όρους, που υπόκειται στη Μονή Χιλανδαρίου, και είναι τοποθετημένη στο δεξιό μέρος του τέμπλου, όπου κανονικά θα έπρεπε να ήταν ο

Ο Άγιος Γεράσιμος ο νέος ο Καρπενησιώτης καταγόταν από το Μεγάλο Χωριό του Καρπενησίου και ονομαζόταν Γεώργιος. Ένδεκα χρονών, πήγε στην Κωνσταντινούπολη και παρέμεινε κοντά σ' έναν παντοπώλη. Κάποια μέρα, μετέφερε πάνω στο κεφάλι του ένα χάλκινο δίσκο, που είχε γιαούρτι σε πήλινα δοχεία. Σε κάποια στιγμή όμως γλίστρησε, του έπεσε ο δίσκος με τα δοχεία και του έσπασαν όλα. Και ενώ έκλαιγε μέσα στο δρόμο για τη δυστυχία που τον βρήκε, τον πήρε κοντά της μια επίσημη Οθωμανίδα κυρία, που τον παρηγόρησε. Στη συνέχεια με διάφορες περιποιήσεις, τον ξεγέλασε και κατάφερε να τον εξισλαμίσει. Μετά από πολλά χρόνια ο Γεώργιος, κατάλαβε το αμάρτημα του και έφυγε για την πατρίδα του. Αργότερα πήγε στο Άγιο Όρος, εκάρη μοναχός και ονομάστηκε Γεράσιμος. Επιθυμώντας όμως το μαρτύριο, επέστρεψε στη βασιλεύουσα και αποκήρυξε τον Ισλαμισμό. Κατόπιν μπροστά στον πρώην κύριο του, κήρυξε με θάρρος την πίστη του στον Χριστό. Παρά τις κολακείες και τα βασανιστήρια, ο Γεράσιμος έμεινε αμετακίνητος στην πί

 Δύνας, Ἀνατόλιε τοῦ βίου τέλει. Τῷ μὴ δύνοντι προσπελάζεις ἡλίῳ. Ο Άγιος Ανατόλιος έγινε Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης, δύο μήνες μετά τον άδικο φόνο του Πατριάρχη Φλαβιανού (βλέπε 16 Φεβρουαρίου), στις 11 Αυγούστου του 449 μ.Χ., από τον αιρετικό Διόσκορο και τους συνεργάτες του. Ο Ανατόλιος ήταν γέννημα της Αλεξάνδρειας και χειροτονήθηκε διάκονος από τον τότε αρχιεπίσκοπο Αλεξανδρείας Κύριλλο (βλέπε 9 Ιουνίου και 18 Ιανουαρίου). Ο αιρετικός Πατριάρχης Αλεξανδρείας Διόσκορος, υποστήριξε την εκλογή του Ανατολίου, με την ελπίδα ότι θα τον έχει υποχείριο του. Διαψεύστηκε όμως. Ο Ανατόλιος, αναδείχτηκε πιστός και θαρραλέος υπέρμαχος της Ορθοδοξίας. Επί της πατριαρχείας του Αγίου Ανατολίου, συνήλθε το 451 μ.Χ η Δ' Οικουμενική Σύνοδος στη Χαλκηδόνα, που καταδίκασε την αίρεση του Ευτυχούς. Επίσης, καθαιρέθηκε ο Διόσκουρος και εντάχτηκε στα δίπτυχα το όνομα του Αγίου Φλαβιανού, Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης, τον οποίο είχε καθαιρέσει ο Διόσκορος κατα την λῃστρική Σύνοδο της Εφέσου το 449 μ.Χ

Ἐξ ἀρετῆς μὲν Ὑάκινθος ὡς λίθος, Λαμπρὸς πλέον δὲ ἐκ ῥοῆς τῶν αἱμάτων. Οὐλομένῳ τριτάτῃ Ὑάκινθος κάτθανε λιμῷ. Eμή τροφή θέλημα ποιείν Kυρίου, Tροφή δε φησιν Yάκινθος ερρέτω. Oυλομένω τριτάτη Yάκινθος κάτθανε λιμώ. Ο Άγιος Υάκινθος καταγόταν από την Καισαρεία της Καππαδοκίας και έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Τραϊανού (98 - 117 μ.Χ.). Ήταν άνθρωπος με εξαιρετική συμπεριφορά και διετέλεσε κουβικουλάριος του αυτοκράτορα. Διεκπεραίωνε τα καθήκοντα του μέσα στο παλάτι κατά τον καλύτερο τρόπο. Ήταν προσεκτικός και δε μολύνθηκε από τη χλιδή των ανακτόρων. Η ψυχή του ολόκληρη ήταν δοσμένη στο Σωτήρα Χριστό. Γι' αυτό, όταν ο Τραϊανός διέταξε διωγμό κατά των χριστιανών, ο Υάκινθος δε δίστασε να ομολογήσει μπροστά στον αυτοκράτορα ότι είναι χριστιανός. Ο Τραϊανός εξεπλάγη και του είπε ότι είναι αχάριστος, για την εμπιστοσύνη και την υπόληψη που του πρόσφερε το παλάτι. Τότε ο Υάκινθος με ψυχική άνεση απάντησε: «Αν η ευγνωμοσύνη είναι αρετή, βασιλιά, ποια απολογία θα μπορέσω να δώσω αρνούμεν