ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

φωτο αρχείου  Απόπειρα δολοφονίας του Ελευθερίου Βενιζέλου στο Παρίσι, 30 Ιουλίου 1920 Ο Ελευθέριος Βενιζέλος αν και υπήρξε ο ένας από τους σημαντικότερους πολιτικους της σύγχρονης Ελλάδας, δέχθηκε πολλές δολοφονικές απόπειρες κατά της ζωής του. Εκτός από τις γνωστές απόπειρες στο σιδηροδρομικό σταθμό της Λυόν, στο Παρίσι το 190 και στη λεωφόρο Κηφισίας το 1933, έγιναν δύο ακόμη, στις Αρχάνες Ηρακλείου στις 5 Αυγούστου 1897 και στη Θεσσαλία το 191. Βέβαια υπήρξαν και άλλες προσπάθειες από τους πολιτικούς του εχθρούς να του αφαιρέσουν τη ζωή, οι οποίες παρέμειναν στο στάδιο του σχεδιασμού, καθώς για διάφορους λόγους ματαιώθηκαν χωρίς να τεθούν σε εφαρμογή. Συγκεκριμένα στη Θεσσαλονίκη το 1917, στην Αθήνα το Μάρτιο του 1918 και πάλι λίγο αργότερα τον ίδιο χρόνο, το καλοκαίρι του 193 στη Λαμία, στην αίθουσα της Βουλής την 5η Μαΐου του 1933, στο σπίτι του απέναντι από το Βυζαντινό Μουσείο το 1933 και τέλος στο Φάληρο το ίδιο έτος. Περισσότερες πληροφορίες ΕΔΩ

Στις 30 Ιουλίου  1913, οι κάτοικοι του Μελενίκου συγκάλεσαν ένα μεγάλο συμβούλιο και πήραν την κρίσιμη απόφαση να μεταναστεύσουν στην Ελλάδα, μιας και το Μελένικο πέρασε σε βουλγάρικα χέρια με την συνθήκη του Βουκουρεστίου της 28 Ιουλίου 1913.

Η προσφορά σε αίμα στον βωμό της Ελευθερίας της Μακεδονίας από μέρους της Πατριαρχικής οικογένειας Αθανασίου Κομβόκη είναι ασύγκριτος. Σύμφωνα με το ιστορικό ημερολόγιο τω Σερρων, στις 30 Ιουλίου 1905, μια πολυάριθμη συμμορία Βουλγάρων, με επικεφαλής τον Ιβάν Γεωργίου, πρώην Βουλγαροδιδάσκαλο στη Σκοπιά (Σκρίτζοβα), και τον Γεωργίου Μύρτσα, εισέβαλε στο χωριό Εγρί-Δερέ του Καζά Ζίχνης και πολιόρκησε για δύο ημέρες (30-31 Ιουλίου) το σπίτι του Βασιλείου Κομβόκη. Τα παιδιά του έλειπαν, και τη νύχτα εκείνη, ο 65χρονος γέρος Κομβόκης, μαζί με τη γυναίκα του και τα εγγόνια τους (το μεγαλύτερο από τα οποία ήταν 10 χρονών), βρέθηκαν μόνοι και αβοήθητοι απέναντι στη βουλγαρική αγριότητα. Στην άνιση αυτή μάχη, ο γέρος Κομβόκης, η σύζυγός του Αναστασία και η 30χρονη σύζυγος του γιου του Ευάγγελου, σκοτώθηκαν από τις σφαίρες των Βουλγάρων. Για να μην επιζήσει κανείς από την οικογένεια, οι Βούλγαροι έβαλαν φωτιά στο σπίτι. Ωστόσο, οι άλλες γυναίκες και τα παιδιά κατάφεραν να σωθούν, διαφεύγοντας μ

Ως αχλυώδες και το πυρ της καμίνου, Προς την καλήν λάμπουσαν ην Iουλίτταν. Η Αγία Ιουλίττη έζησε στην Καισαρεία της Καππαδοκίας στα χρόνια του Μεγάλου Βασιλείου (βλέπε 1 Ιανουαρίου), ο όποιος έτρεφε μεγάλη υπόληψη προς αυτή, λόγω της ευσέβειας και των πολλών αρετών της. Η Ιουλίττη είχε μεγάλη περιουσία και πολεμήθηκε από κάποιο πλεονέκτη και άρπαγα ισχυρό, που την έμπλεξε σε δίκες και κίνησε εναντίον της ψευδομάρτυρες. Η Ιουλίττη, παρακάλεσε τον Μέγα Βασίλειο να την προστατέψει. Αυτός, γνωρίζοντας το δίκιο της, δέχτηκε και έγραψε στον Παλλάδιο, άνδρα χρηστό και θεοφοβούμενο, να συνηγορήσει υπέρ της Ιουλίττης στον έπαρχο. Στην ίδια δε γράφει, για να την ενδυναμώσει, ότι «δυνατὸς δὲ ὁ ἅγιος (θεός) διαγαγεὶν σὲ πάσης θλίψεως, μόνον ἐὰν ἀληθινὴ καὶ γνησία καρδία ἐλπίσωμεν ἐπ’ αὐτόν». Τελικά ο αντίδικος της Ιουλίττης, την κατάγγειλε ότι έβριζε τα - υπέρ της ειδωλολατρίας - διατάγματα του Ιουλιανού. Όταν ρωτήθηκε γι' αυτό η Ιουλίττη, απάντησε ότι καταδικάζει την ειδωλολατρία και καθήκον

 Ἐπαινετὸς Κρήσκης τε καὶ Σιλουανός, Σίλας καὶ Ἀνδρόνικος, αἰνείσθων ἅμα. Πέντ' ἔβαν ἐκ βιότου μύσται Θεοῦ ἐν τριακοστῇ. Eις τον Σίλαν και Σιλουανόν. Tους κήρυκάς σου Σιλουανόν και Σίλαν, Σώτερ θανόντας, πώς ακηρύκτους λίπω; Eις τον Eπαινετόν. Σε αγαπητόν Παύλος ιστορεί μέγας, Kαλών απαρχήν της Aχαΐας όλης. Eις τον Kρήσκεντα και Aνδρόνικον. Kρήσκης και Aνδρόνικος οι μύσται Λόγου, Bλέπουσι νυν πρόσωπον του Θεού Λόγου. Tέσσαρες εξέθανον μύσται Θεοίο εν τριακοστή. Οι Άγιοι Σίλας, Σιλουανός, Επαινετός, Κρήσκης και Ανδρόνικος, ήταν πέντε από τούς εβδομήκοντα μαθητές του Κυρίου. Όλοι υπηρέτησαν το Ευαγγέλιο του Χριστού «ἐν κόπῳ καὶ μόχθω, ἐν ἀγρυπνίαις πολλάκις, ἐν λιμῷ καὶ δίψει, ἐν νηστείαις πολλάκις, ἐν ψύχει καὶ γυμνότητι» (Β' προς Κορινθίους, ια - 27). Δηλαδή, υπηρέτησαν τον Κύριο με κόπο και μόχθο, με αγρυπνίες πολλές φορές, με πείνα και δίψα στις μακρινές οδοιπορίες, με νηστείες, με ψύχος και γυμνότητα. Ο Σίλας φυλακίστηκε μαζί με τον Παύλο στους Φιλίππους της Μακεδονίας (Πραξ