ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Στον κινηματογράφο ΠΑΛΛΑΣ στο Σιδηρόκαστρο προβλήθηκε η Ελληνική ταινία Αγιούπα, το κορίτσι του κάμπου, στις 30 Ιουνίου 1957. Η Αγιούπα, μια ορφανή και ατίθαση χωριατοπούλα, κοιμάται στους αγρούς προτιμώντας τη συντροφιά των πουλιών. Έτσι πέφτει συχνά θύμα βιασμού των χωρικών. Ένας γιατρός, ο οποίος τη συμπονά, της προσφέρει στέγη αλλά η Αγιούπα φεύγει όταν ανακαλύπτει ότι εκείνος αγαπά μια άλλη γυναίκα. Δύο χωρικοί που θέλουν να τη βιάσουν συγκρούονται άγρια μεταξύ τους κι ο ένας σκοτώνεται. Οι χωρικοί τη θεωρούν μάγισσα και τη λυντσάρουν. Mε τίτλο Bed of Grass, και μεταγλωττισμένη στα αγγλικά, η ταινία κυκλοφόρησε στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Αγγλία, όπου γνώρισε αξιοσημείωτη επιτυχία. Σκηνοθεσία Tallas Gregg. C. Σενάριο Περγιαλης Νοτης Ηθοποιοί Μπασουρη Ταϋγετη Βλαχος Ανεστης Περγιαλης Νοτης Ξεπαπαδακος Νικος Βιοπουλου Νανα Αβαταγγελου Νιτσα Καλατζοπουλου Μιρκα Φραγκουλης Φραγκουλης Νικολινακος Μιχαλης Βουδουρης Δημητρης Σπαθοπουλος Κιμων Γκινη Καιτη Σταυρακακης Γιωργος Ψαραδακης

Το 68ο Σύνταγμα Πεζικού του ελληνικού στρατού, ιδρύθηκε στις 28 Οκτωβρίου 1940 και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και του Ελληνοϊταλικού Πολέμου. (το 68ο Σύνταγμα Πεζικού απελευθέρωσε τη Μοσχόπολη στις 24 Νοεμβρίου 1940)Μετά την ανασυγκρότησή του στις 30 Απριλίου 1951, η μονάδα μετακινήθηκε στο Σιδηρόκαστρο στις 17 Ιουνίου 1952, αναλαμβάνοντας την αποστολή της προστασίας της ελληνοβουλγαρικής συνόρου στο πλαίσιο της Χης Μεραρχίας. Η διάλυση του 68ου Συντάγματος Πεζικού το 2004, με διαταγή του Γενικού Επιτελείου Στρατού και την παράδοση της πολεμικής σημαίας, σηματοδοτεί το τέλος της δραστηριότητάς του μετά από πολυετή ιστορία στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις. Απελευθέρωση της Μοσχόπολης (24 Νοεμβρίου 1940) Κατά τη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού Πολέμου, το 68ο Σύνταγμα Πεζικού, με διοικητή το Συνταγματάρχη Πεζικού Μπιζάνη Νικόλαο, αφού ολοκλήρωσε στις 5 Νοεμβρίου 1940 τη συγκέντρωσή του στο Ξυνό Νερό, στις 13 Νοεμβρίου μετακινήθηκε στη γραμμή του

Στις 30 Ιουνίου 1929, ο σύλλογος «Αναγέννησις» μετονομάστηκε σε «Ορφεύς» και με αυτή την ονομασία συμμετείχε στους Ζ΄ Πανθρακικούς αγώνες που έγιναν στην Ξάνθη μέχρι την 1η Ιουλίου. Στους αγώνες αυτούς, ο «Ορφεύς» κατατάχτηκε τρίτος στο βαθμολογικό πίνακα, ανάμεσα σε συνολικά έντεκα σωματεία, με 14 βαθμούς. Πρόεδρος τότε ήταν ο  Αβτζής Γεώργιος Δικηγόρος (1928 – 1929) Συγκεκριμένα, ο Θανάσης Μπεκιάρης διακρίθηκε και πάλι, κερδίζοντας πρώτες θέσεις στα 5.000 μέτρα και στα 10.000 μέτρα με χρόνους 16:33.0 και 35:11.0 αντίστοιχα. Στο αγώνισμα του ακοντισμού, ο Α. Βαδιάκας κατέγραψε βολή 46.15 μέτρων, ενώ στο άλμα επί κοντώ, ο Φ. Σωζόπουλος πέτυχε άλμα ύψους 3.20 μέτρων και ήρθε τρίτος τόσο στη λιθοβολία όσο και στο πένταθλο.

Στις 30 Ιουνίου του 1929, την Κυριακή, κυκλοφόρησε το πρώτο φύλλο της εφημερίδας «ΠΡΟΟΔΟΣ», η οποία είχε σχήμα 43Χ60 και λειτουργούσε ως δημοσιογραφικό όργανο του Λαϊκού Κόμματος. Η εφημερίδα διευθυνόταν από Επιτροπή Συνεργατών και από το 1931 ο Γεώργιος Ζγουραμάνης έγινε ο αποκλειστικός ιδιοκτήτης. Τα γραφεία της εφημερίδας βρίσκονταν στην οδό Σμύρνης, Πάροδος Α΄. Η τιμή του κάθε φύλλου ήταν 1 δραχμή, ενώ οι συνδρομές εσωτερικού κόστιζαν 100 δραχμές ετησίως και 60 δραχμές για εξάμηνη διάρκεια. Η «ΠΡΟΟΔΟΣ» κυκλοφορεί ανελλιπώς μέχρι σήμερα, με εξαίρεση την περίοδο της κατοχής, και θεωρείται η αρχαιότερη καθημερινή εφημερίδα του Νομού Σερρών. Από τον Αύγουστο του 1970, ιδιοκτήτης της εφημερίδας ανέλαβε ο Κώστας Κομητούδης, που ήταν μέχρι τότε υπεύθυνος του τυπογραφείου της. Διευθυντής της εφημερίδας ήταν ο Ευάγγελος Τσαμπάζης μέχρι το 1974, οπότε τον διαδέχτηκε ο Άγγελος Κολοκοτρώνης. Στις 28 Ιουνίου 1984, την διεύθυνση ανέλαβε ο Κώστας Κομητούδης, ο οποίος συνεχίζει μέχρι σήμερα ως εκδ

Φωτό αρχείου Από το 1884 λειτούργησε εξατάξιο Γυμνάσιο το οποίο διηύθυναν σημαντικοί εκπαιδευτικοί όπως ο Ιωάννης Δέλλιος, ο Αθανάσιος Φυλακτός, ο Πέτρος Παπαγεωργίου, ο Λεωνίδας Παπαπαύλου, ο Δημήτριος Μισυρλής. Στις τρείς πρώτες τάξεις φοιτούσαν μόνο αγόρια, ενώ στις τρείς τελευταίες δεχόταν και κορίτσια, απόφοιτες του Παρθεναγωγείου που λειτουργούσε από το 1853, γεγονός αξιοσημείωτο, καθώς η συνεκπαίδευση των δύο φύλων ήταν εξαιρετικά περιορισμένη στις αρχές του 20ου αι.. Στις 30 Ιουνίου 1886, έλαβε χώρα μια σημαντική και μεγαλοπρεπή τελετή για την αποφοίτηση των πρώτων δεκατεσσάρων μαθητών του Ελληνικού Γυμνασίου Σερρών. Αυτή η στιγμή αποτέλεσε ορόσημο για την εκπαιδευτική ιστορία της περιοχής και αναδείκνυε την αξία της εκπαίδευσης και της καλλιέργειας γνώσεων στους νέους. Η τελετή αυτή ήταν σημαντική τόσο για την πόλη των Σερρών όσο και για το ίδιο το σχολείο, το οποίο είχε ως στόχο την παροχή ποιοτικής εκπαίδευσης στους μαθητές του

Φανέντες θαυμαστῶς ἀθληταὶ κεκρυμμένοι, καρδίας πιστῶν σπεύδετε κατευφραίνειν. Κατά τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες η αγιοστόλιστη Κεφαλονιά έχει να προσφέρει φωτεινά παραδείγματα ομολογητών και αγωνιστών της πίστεως. Έτσι στο ανατολικό τμήμα του νησιού και συγκεκριμένα στην περιοχή της Σάμης έζησαν και κοιμήθηκαν οσιακώς οι ομολογητές Άγιοι Γρηγόριος, Θεόδωρος και Λέων, οι οποίοι είναι περισσότερο γνωστοί με την προσωνυμία «Άγιοι Φανέντες», που τους δόθηκε λόγω της θαυματουργικής φανέρωσης των ιερών λειψάνων τους και της ανάδειξής τους από την αφάνεια. Σύμφωνα με τα διασωθέντα δύο λατινικά συναξάρια του 14ου μ.Χ. αιώνα, τα οποία γράφτηκαν το μεν πρώτο από τον Βενετό Pietro Calὸ, το δε δεύτερο από τον επίσκοπο της Ακυληίας Pietro Natali, οι Άγιοι Γρηγόριος, Θεόδωρος και Λέων κατάγονταν από το ανατολικό τμήμα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, υπηρετούσαν ως στρατιωτικοί στον ρωμαϊκό αυτοκρατορικό στρατό και διακρίνονταν για τις πολλές τους αρετές και τη βαθιά τους πίστη στον Θεό. Την εποχή

Ο Ναός της Παναγίας, κτίσμα μεταξύ του 16ου και 17ου αιώνα μ.Χ., από τον οποίο έχει διασωθεί η εφέστιος εικόνα της Παναγίας της Μεγαλομάτας, την οποία και περιγράφει ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης στο διήγημά του «Τα Κρούσματα», εόρταζε το Σάββατο του Ακαθίστου. Είχε όμως την τύχη και των άλλων σαράντα παρεκκλησίων του Κάστρου. Μετά την εγκατάλειψη του Φρουρίου το 1830 μ.Χ. και την επιστροφή των Σκιαθιτών στο χώρο της πάλαι ποτέ βυζαντινής πολίχνης, όπου έχτισαν την σημερινή πόλη της Σκιάθου, ο ναΐσκος ερειπώθηκε και κατέρρευσε. Εξαίρεση βέβαια αποτελούν οι τέσσερεις ενοριακοί Ναοί που διατηρήθηκαν έως των ημερών μας. Μόλις τον χειμώνα του 2010 μ.Χ. ο Ναός αποκαθάρθηκε από τις προσχώσεις. Κατά τις εργασίες αποκαλύφθηκε το σωζόμενο δάπεδο του ναΐσκου, η είσοδος, η διαγράμμιση του αγίου βήματος καθώς και ίχνη τοιχογραφίας και κονιάματος. Στο σημείο της εισόδου ο Ναΐσκος συγκοινωνούσε με άλλο ορθογώνιο δώμα που πιθανώς χρησιμοποιούνταν ως πρόναος, το οποίο γειτνίαζε με τα λουτρά. Εντοπίστηκαν

Τιμῶ θεόπτας δώδεκα Χριστοῦ φίλους, Ἥρωας ἄνδρας καὶ θεοὺς τολμῶ λέγειν. Δώδεκα εὐκλεέας τριακοστῇ ἀγείρει μύστας. Οι Απόστολοι του Χριστού θα ξεχωρίζουν μέσα στην Ιστορία της Εκκλησίας, σαν οι υπέρλαμπροι αστέρες πρώτου μεγέθους της πνευματικής ζωής. Την 30η Ιουνίου, η Εκκλησία γιορτάζει τους δώδεκα Αποστόλους που αρχικά εξέλεξε ο Κύριος, πλην του Ιούδα Ισκαριώτη. Αυτοί είναι: Σίμωνας (Πέτρος), Ανδρέας, Ιάκωβος, Ιωάννης, Φίλιππος, Θωμάς, Βαρθολομαίος (Ναθαναήλ), Ματθαίος, Ιάκωβος του Αλφαίου, Σίμωνας ο Ζηλωτής, Ιούδας ο αδελφός του Ιακώβου του μικρού και ο Ματθίας, που εξελέγη μέσα στο υπερώο τις παραμονές της Πεντηκοστής, σε αντικατάσταση του Ιούδα του Ισκαριώτη. Τη ζωή του καθενός των Αποστόλων αυτών, σκιαγραφούμε στις ιδιαίτερες γιορτές τους. Εδώ γίνεται υπενθύμιση της ενότητας που είχαν μεταξύ τους, αλλά και της ηθικής τους, που τόσο συνέβαλε στην πνευματική εν Χριστώ αναγέννηση του κόσμου. Έχουμε, λοιπόν, χρέος και εμείς οι αγωνιζόμενοι χριστιανοί, να κινούμαστε στα ίχνη τους και