ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Στις 30 Σεπτεμβρίου 1951, απεβίωσε ο Στέφανος Αναστασίου, μια σημαντική προσωπικότητα της περιοχής των Σερρών. Γεννήθηκε το 1874 στο Παραλίμνιο από γονείς από την Ήπειρο. Η ιδιότητά του στον Μακεδονικό Αγώνα ήταν Πράκτορας Α΄ Τάξεως. Συνδέθηκε στενά με τον Μουσικογυμναστικό Σύλλογο «Ορφέα», ο οποίος συνεχίζει τη πολιτιστική του δράση. Συμμετείχε στην 12μελή επιτροπή που ίδρυσε το Ελληνικό κομιτάτο κατά των Βουλγάρων και ήταν Α΄ τάξεως όργανο-πράκτωρ του Ελληνικού Προξενείου. Κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα τραυματίστηκε σε μάχη με Βούλγαρους, ενώ αργότερα συνελήφθη από τους Τούρκους και καταδικάστηκε σε 15 χρόνια φυλάκισης. Φυλακίστηκε στο Γεντί Κουλέ και απελευθερώθηκε με την επικράτηση των Νεοτούρκων, αλλά ακολούθως εξορίστηκε στο Ποζάροβιτς της Σερβίας για δύο χρόνια. Κατά την τρίτη Βουλγαρική κατοχή της πόλης, συνελήφθη και ξυλοκοπήθηκε ανηλεώς σε ηλικία 70 ετών, αλλά και πάλι σώθηκε χάρη στη γερή του κράση. Διετέλεσε παντοπώλης και Πρόεδρος της Συντεχνίας Παντοπωλών, συμβάλ

Στις 30 Σεπτεμβρίου 1944, η μικτή επιτροπή Διοίκησης της πόλης των Σερρών, που αποτελούνταν από Βούλγαρους και Έλληνες, παραχώρησε τη θέση της στις Αρχές του ΕΑΜ σηματοδοτώντας μια σημαντική πολιτική αλλαγή στην περιοχή κατά τη διάρκεια της απελευθέρωσης από τη γερμανική κατοχή.

Στις 30 Σεπτεμβρίου 1941, οι Βούλγαροι εκτέλεσαν τον 18χρονο Κώστα Χατζησταύρου και τον 45χρονο Χρήστο Τσιακλίδη, καθώς και άλλους από τη γύρω περιοχή, στον περίβολο του Γυμνασίου της Αλιστράτης

Στις 30 Σεπτεμβρίου 1941, περίπου 580 άτομα συνελήφθησαν από τους Βούλγαρους στην πόλη των Σερρών. Οι περισσότεροι από αυτούς εγκλείστηκαν στους στρατώνες Ιππικού και σε διάφορες φυλακές και κρατητήρια, όπου υπέστησαν κακουχίες και πολλοί από αυτούς πέθαναν από ξυλοδαρμούς. Σύμφωνα με τα βουλγαρικά αρχεία, στρατιωτικές και αστυνομικές δυνάμεις αναπτύχθηκαν στην περιοχή για την καταστολή της εξέγερσης στις 30 Σεπτεμβρίου 1941. Την ίδια ημέρα, σ η βουλγαρική αεροπορία πραγματοποίησε βομβαρδισμούς στην Προσοτσάνη, που από την προηγουμένη είχαν επιδοθεί σε κτηνωδίες στοχεύοντας και στους κατοίκους που προσπαθούσαν να διαφύγουν προς το Παγγαίο. Το Γενικό Επιτελείο Στρατού (ΓΕΣ) επιβεβαίωσε ότι ο βομβαρδισμός της κωμόπολης έλαβε χώρα την ίδια ημέρα. Βουλγαρικές στρατιωτικές ομάδες εισήλθαν στην Προσοτσάνη και πυροβολούσαν τους διαφυγόντες. Παράλληλα, κομιτατζήδες επιτέθηκαν σε σπίτια, κακοποιώντας γυναίκες και παιδιά και εκτελώντας άνδρες. Τα θύματα στην Προσοτσάνη ξεπέρασαν το χιλιάδα, ενώ

Φωτο αρχείου Β΄Τζανακάρη Στις 30 Σεπτεμβρίου 1940, στον θερινό κινηματογράφο "Τιτάνια" προβλήθηκαν οι ταινίες "2.000 Μάγγες" με τον Φριτς Ρασπ και το γουέστερν «Ο τραγουδιστής Σάντυ» με τον Τζών Γουαίην.

Φωτό αρχείου Στις 30 Σεπτεμβρίου 1934, προβλήθηκε η ταινία «Αυτή ή καμία άλλη» με τους Γκίτα Λαμπάρ στο "Κρόνιον".

Στις 30 Σεπτεμβρίου 1933, ο "Όμιλος Φίλων Τέχνης" Σερρών, ανέβασε στο κινηματοθέατρο " Κρόνιον" στις 10 μ.μ. το έργο του σ υγγραφέα Sherriff C. R.  "Τέλος του Ταξιδιού", σε τρεις πράξεις και έξι εικόνες. 

 Στις 30 Σεπτεμβρίου 1919, στις Σέρρες έλαβε χώρα το Β΄ συνέδριο των Γεωργικών Συνεταιρισμών της Ανατολικής Μακεδονίας, το οποίο αφορούσε περιοχές όπως οι Σέρρες, η Δράμα και η Καβάλα. Το 1924 υπήρχαν 44 ενώσεις πανελλαδικά. Ο Ιασεμίδης το 1919 φρόντισε να καταρτισθεί και να κυκλοφορήσει το «Καταστατικό της Ομοσπονδίας Γεωργικών Συνεταιρισμών Ελλάδος.

Φωτό αρχείου : To Το εξωκλήσι του Προφήτη Ηλία βρίσκεται στον ομώνυμο λόφο ανατολικά του χωριού όπου γίνεται η σχετική δέηση και το ¨ύψωμα¨από τον ιερέα και τους εικονισματάρηδες κατά την ημέρα της πανήγυρης του Αγίου Γεωργίου.  Στις 30 Σεπτεμβρίου 1907, στο χωριό Σουμπάς - Κιόϊ, δολοφονήθηκε ο Έλληνας Βασίλειος Βενέτης. Ο φόνος αποδόθηκε σε αντεκδίκηση των Αλβανών, πιθανόν λόγω εντάσεων που σχετίζονταν με την ευρύτερη κατάσταση των Βαλκανίων εκείνη την εποχή. Ο Βενέτης Βασίλειος ( - 30 Σεπτεμβρίου 1907) ήταν Μακεδονομάχος.  Η ιδιότητά του στον Μακεδονικό Αγώνα ήταν Ανταρταποδόχος. Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 11/10/1929, Σελίδα: 3 Το Σουμπάς - Κιόϊ ή και Σουμπάσκιοϊ  ήταν το σημερινό Νέο Σούλι Το Νέο Σούλι στην μακρόχρονη ιστορική του διαδρομή φαίνεται ότι άλλαξε πολλά ονόματα, τα οποία συναντούμε  καταγεγραμμένα σε διάφορα κείμενα “γραπτές πηγές”, όπως: Σουμπάσκιοϊ, Σουμπασήκιοϊ, Οινόεσσα, Οινούσα, Νούτσα, Συμβόσκιο, Ουτούση, κ.α. 1. Σουμπάσκιοϊ  ή Σουμπάς – κιόϊ  Είναι το επικρατέστε

Λεπτομέρειες γιὰ τὴν ζωὴ αὐτοῦ τοῦ Ἁγίου τῆς ὀρθοδοξίας, μπορεῖ νὰ βρεῖ ὁ ἀναγνώστης και στὸ βιβλίο «Οἱ Ἅγιοι τῶν Βρετανικῶν Νήσων», τοῦ Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, ἐπισκόπου Τελμησσοῦ, Ἀθῆναι 1985. Ο Ονώριος (Αγλικά :Honorius) πέθανε στις 30 Σεπτεμβρίου 653, ήταν μέλος της αποστολής του Γρηγόριου για τον εκχριστιανισμό των Αγγλοσαξόνων από τον παγανισμό τους το 597 μ.Χ., ο οποίος αργότερα έγινε Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι. Κατά τη διάρκεια της αρχιεπισκοπίας του, χειροτόνησε τον πρώτο Άγγλο επίσκοπο του Ρότσεστερ και βοήθησε τις ιεραποστολικές προσπάθειες του Φήλιξ στην Ανατολική Αγγλία. Ο Ονώριος ήταν ο τελευταίος που πέθανε από τους ιεραποστόλους του Γρηγόριου. Πρώιμη ζωή Ρωμαίος στην καταγωγή, ο Ονώριος πιθανόν ήταν ένας από εκείνους που επέλεξε ο Πάπας Γρηγόριος ο Μέγας για την αποστολή στην Αγγλία, αν και είναι πιο πιθανό ότι ήταν μέλος της δεύτερης ομάδας ιεραποστόλων, που στάλθηκε το 601. Δεν είναι γνωστό αν το όνομά του του δόθηκε κατά τη γέννηση ή αν το επέλεξε όταν έγινε

 Χιλιάριθμος αὐχενοτμήτων φάλαγξ, Ἔπαθλον εὗρεν οὐκ ἀριθμητὰ στέφη. Οι Άγιοι Χίλιοι Μάρτυρες μαρτύρησαν δια ξίφους.

 Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο του Ρώσου μοναχού Γρηγορίου.

 Γνώρισμα Μαρδόνιε τοῦ πάθους φέρεις, Ἐπ' ὀμφαλοῦ σφράγισμα καύσεως φέρων. Ο Άγιος Μαρδόνιος μαρτύρησε, αφού έκαψαν τα μάτια του με πυρωμένα κάρβουνα.

 Ὁ Στρατόνικος τῷ διὰ ξίφους τέλει, Ἅπαν στράτευμα δαιμόνων νικᾷ μόνος. Ο Άγιος Στρατόνικος μαρτύρησε δια ξίφους.

 Δυὰς γυναικῶν, ἀρεταῖς τεθραμμένων, Ἀθλητικῷ τμηθεῖσα κοσμεῖται ξίφει. Οι Άγιες Δύο Γυναίκες μάλλον ήταν μοναχές και μαρτύρησαν με τρόπο που δεν γνωρίζουμε.

Τέθνηκεν, ἀνδρῶν ἑβδομηκοντὰς ξίφει, Θνῄσκειν ἑτοίμων, εἰ δέοι, καὶ πολλάκις. Οι Άγιοι Εβδομήκοντα Μάρτυρες μαρτύρησαν μαζί με την Αγία Ριψιμία (βλέπε 30 Σεπτεμβρίου).

Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο Ρώσου Αγίου. Εμείς θα τις βρούμε, αν και θέλουμε λίγο χρόνο

 Eις την Pιψιμίαν. Ἤλγει σπαθισμοῖς οὐδαμῶς Ῥιψιμία, Ἄπειρα τούτοις ἀνταριθμοῦσα στέφη. Eις την Γαϊανήν. Γαϊανὴν ἔστεψεν ἄσκησις πάλαι. Καὶ νῦν ἄθλησις ἡ διὰ ξίφους στέφει. Eις τας Παρθενομάρτυρας. Τιμᾷ Τριάς, δεκὰς σε τριπλῆ Μαρτύρων, Σὺν ταῖς δυσὶ θνῄσκουσα σοῦ χάριν ξίφει. Η Αγία Ριψιμία (ή Ριψίμη) μαρτύρησε στα χρόνια του Διοκλητιανού (284-304 μ.Χ.) και συγκεκριμένα το 292 μ.Χ. Ήταν όμορφη στο σώμα και σεμνή στο ήθος (κατ΄ άλλους και μοναχή). Επειδή δεν δέχτηκε την πρόταση του Διοκλητιανού να γίνει γυναίκα του, κατέφυγε μαζί με την γερόντισσα Γαϊανή, που λέγεται ότι ήταν καθηγουμένη της Ριψιμίας, στην Αρμενία. Ο βασιλιάς όμως της Αρμενίας Τηριδάτης, άκουσε για την ομορφιά της Ριψιμίας και θέλησε και αυτός να την κάνει γυναίκα του. Αλλά η αγνή Ριψιμία αρνήθηκε και έτσι κίνησε την οργή του Τηριδάτη, ο όποιος διέταξε να τη βρουν και να τη συλλάβουν. Οι απεσταλμένοι του τη βρήκαν γύρω από τα μέρη του Αραράτ, όπου κρυβόταν. Εκεί λοιπόν, οι βάρβαροι, της έβγαλαν τα μάτια, κατόπιν έκοψαν

Εἰδὼς τό, Γρηγορεῖτε, τοῦ Θεοῦ Λόγου, Θεοῦ καλοῦντος, γρηγορῶν ὤφθης Πάτερ, Ἀρμενίης μεγάλης θάνε Γρηγόριος τριακοστή. Ο Άγιος Γρηγόριος ήταν γιος του Ανάκ, που ήταν συγγενής του βασιλιά της Μεγάλης Αρμενίας, Κουσαρώ (290 μ.Χ.). Ο Ανάκ, λοιπόν, σε συνεργασία με το βασιλιά των Περσών Αρτασείρα, σκότωσε τον Κουσαρώ. Αλλά οι σατράπες της Αρμενίας εκδικήθηκαν το φόνο του, σκοτώνοντας τον Ανάκ και όλη του την οικογένεια. Διασώθηκαν μόνο δύο παιδιά του, που ένας ήταν ο Γρηγόριος. Στην Καισαρεία συνέβη να συναντηθούν ο γιος του φονιά Ανάκ, Γρηγόριος, και ο γιος του θύματος Τηριδάτης. Τότε ο Γρηγόριος σπούδαζε με ζήλο τα Ιερά γράμματα, (στην Καισαρεία της Καππαδοκίας από τον εκεί αρχιεπίσκοπο Λεόντιο), που μεταξύ άλλων λένε: «τελείων δὲ ἐστὶν ἡ στερεὰ τροφή, τῶν διὰ τὴν ἕξιν τὰ αἰσθητήρια γεγυμνασμένα ἐχόντων πρὸς διάκρισιν καλοῦ τε καὶ κακοῦ» (Εβραίους, ε' 14.1). Δηλαδή, η στερεά και υψηλότερη πνευματική τροφή είναι για τους τέλειους χριστιανούς, που από την άσκηση έχουν τα πνευματικά αισ

Στις 30 Σεπτεμβρίου 1631, ξεσπάει φωτιά στην πόλη των Σερρών Ο Παπασυναδινός έγραψε στο ημερολόγιο του : 30 Σεπτεμβρίου 1631, ξημερώνοντας την Κυριακή, κάηκαν τα εργαστήρια και η φωτιά ξεκίνησε από τους χαλκωματάδες. Στο εργαστήρι του παπουτζή, μερικοί έπιναν και άφησαν κάπου τον λουλά τους, χωρίς να σβήσει τελείως η φωτιά. Το εργαστήρι ήταν γεμάτο βαμβάκι και, σαν να ήταν δαιμονική παρέμβαση, το βαμβάκι έπιασε φωτιά και άναψε το εργαστήριο. Κάηκαν όλα τα εργαστήρια των χαλκωματάδων από τη μια άκρη ως την άλλη, μέχρι το σταροπώλιο. Κάηκαν όλα τα εργαστήρια των καπετάνιων από πάνω ως κάτω, μαζί με όλη την αγορά, τους χρυσοχόους και τους καζάζηδες γύρω από το Μπεζεστένι. Η φλόγα μπήκε από τα σιδερένια παράθυρα και κάηκαν τα βιβλία και τα χαρτιά. Το ίδιο συνέβη και με τα εργαστήρια των τακουνάδων από τη μια άκρη στην άλλη, όπως και με τους σπαθάδες και τους σιδεράδες μέχρι την άκρη των κηροπωλών. Πολλοί πλούσιοι εκείνη τη νύχτα κέρδισαν κλέβοντας και σπάζοντας εργαστήρια, τα οποία λεηλατο