Τὸν ἑπτάριθμον τιμῶ χορὸν Μαρτύρων, Δείξαντα Ἀνάστασιν νεκρῶν τῷ κόσμῳ Τῇ δὲ τετάρτῃ νεκροέγερτοι ξύνθανον ἑπτά. Οι εν Εφέσω επτά παίδες ή Οι επτά κοιμώμενοι της Εφέσου είναι ένας ιερός θρύλος της Χριστιανικής παράδοσης. Αναφέρεται στην ιστορία επτά νεαρών ανδρών, οι οποίοι διωκόμενοι για την πίστη τους στον Χριστό , αναζήτησαν προστασία σε μια σπηλιά και έπεσαν σε έναν ύπνο που κράτησε σχεδόν δύο αιώνες. Η ιστορία αναφέρεται σε τουλάχιστον εννέα μεσαιωνικές γλώσσες και διατηρείται σε περισσότερα από 200 χειρόγραφα, που χρονολογούνται κυρίως μεταξύ του 9ου και του 13ου αιώνα Οι Άγιοι Επτά Παίδες, τα ονόματα των οποίων είναι: Μαξιμιλιανός, Ιάμβλιχος, Μαρτινιανός, Διονύσιος, Αντωνίνος (ή Ιωάννης), Κωνσταντίνος και Εξακουστοδιανός, έζησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Δεκίου (249 - 251 μ.Χ.). Ο θρύλος σώζεται σε διάφορες εκδοχές και σε πολλές γλώσσες. Όσον αφορά τη χριστιανική εκδοχή, η παλαιότερη γνωστή διήγηση αυτής της ιστορίας βρίσκεται στα γραπτά του Σύριου επισκόπου Ιακώβ του