ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Στις 4 Ιουλίου 1913, ο Γραμματέας της Μητροπόλεως Σερρών, Αθανάσιος Τέγος, συνέταξε έναν κατάλογο των ελληνικών ναών που καταστράφηκαν από τους Βουλγάρους κατά την απελευθέρωση. Ο κατάλογος αυτός περιλάμβανε ναούς μεγάλης θρησκευτικής και ιστορικής αξίας, καθώς και την εκτιμώμενη αξία των ζημιών που υπέστησαν. Ορισμένοι από αυτούς τους ναούς ήταν αριστουργήματα βυζαντινής αρχιτεκτονικής. Ακολουθεί ο κατάλογος με τις ζημιές: Άγιοι Θεόδωροι (Μητροπολιτικός Ναός Βυζαντινού ρυθμού) - ανεκτίμητης αξίας Παναγία Ηλιόκαλη - αξίας 7.000 Αγία Παρασκευή - αξίας 2.500 Άγιος Συμεών - αξίας 1.200 Τρεις Παίδες - αξίας 1.500 Αγία Βαρβάρα - αξίας 2.500 Αγία Κυριακή - αξίας 2.500 Άγιος Γεώργιος - αξίας 2.000 Παναγία των Βλαχερνών - αξίας 1.500 Αγία Φωτεινή - αξίας 3.500 Αγία Επίσκεψις - αξίας 1.700 Μεγάλοι Ταξιάρχαι - αξίας 5.500 Άγιος Παντελεήμων - αξίας 6.000 Άγιος Βλάσιος - αξίας 3.500 Δώδεκα Απόστολοι - αξίας 2.000 Άγιος Νικόλαος - αξίας 3.000 Αγία Ελεούσα - αξίας 6.000 Άγιος Αθανάσιος και Κύριλλος

Στις 4 Ιουλίου 1913, βρέθηκαν νεκροί στο δρόμο προς το Λιβούνοβο ο Κωνσταντίνος Β. Σταμούλης, ο Αναστάσιος Χρυσάφης και ο Λεωνίδας Παπαπαύλος. Ακολουθεί μια σύντομη βιογραφία τους: Κωνσταντίνος Β. Σταμούλης Γεννήθηκε : 8 Μαΐου 1876 Επαγγελματική Δραστηριότητα : Ανέλαβε την προστασία της πατρικής οικογένειας και τη διοίκηση των εμπορικών οικογενειακών επιχειρήσεων μετά τον θάνατο του πατέρα του. Δραστηριοποιήθηκε στο εμπόριο δημητριακών στις περιοχές Σερρών και Δράμας και λειτουργούσε αλευρόμυλο στην κοιλάδα του Αγίου Γεωργίου. Εκτελούσε τραπεζικές εργασίες και θεωρούνταν σημαντικός οικονομικός παράγοντας στην αγορά των Σερρών. Διευθυντής του υποκαταστήματος της «Τράπεζας της Ανατολής» στις Σέρρες. Κοινωνική Προσφορά : Εργάστηκε εθνοφελώς και συνελήφθη ως όμηρος από τα βουλγαρικά στρατεύματα μαζί με άλλους σημαντικούς πολίτες των Σερρών λόγω της σημαντικής οικονομικής του δραστηριότητας. Χαϊδευτικό Όνομα : Στην πόλη των Σερρών τον ήξεραν και τον φώναζαν όλοι με το χαϊδευτικό «Κώτσος» Στ

Στις 4 Ιουλίου 1904, ιδρύθηκε η Φιλόπτωχος Αδελφότητα «Πρόνοια», υπό την επίτιμο προεδρεία του Αρχιερατικού Επιτρόπου και Πρωτοσύγκελου Λεοντίου. Η αδελφότητα είχε κυρίως φιλεκπαιδευτικούς σκοπούς και οι κύριες δραστηριότητές της περιλάμβαναν: Η φιλόπτωχος αδελφότητα «Η Πρόνοια» (1904) από την αρχή της ίδρυσης της έθεσε δύο βασικούς σκοπούς, τη βοήθεια και υποστήριξη των άπορων μαθητών των ελληνικών σχολείων της πόλης των Σερρών, οι οποίοι διακρίνονταν για τη χρηστότητα και την επιμέλεια τους, καθώς και τη σύσταση αναγνωστηρίου «προς ανάπτυξιν και διάπλασιν Ελληνοπρεπή της νεολαίας».  Ο δεύτερος σκοπός, όπως οριζόταν από τον Κανονισμό λειτουργίας της, θα υλοποιούνταν εν καιρώ, «οπόταν επιστρέψωσιν οι πόροι της Αδελφότητος» (Κανονισμός, 1904. Αψηλίδης, 1994, σσ. 125,146-150). Από ό,τι φαίνεται όμως τα οικονομικά της αδελφότητας δεν υπήρξαν ποτέ ανθηρά, με συνέπεια να μην πραγματοποιηθεί ποτέ ο υψηλός αυτός στόχος της.  Ο σχηματισμός γενικότερα των βιβλιοθηκών και αναγνωστήριων της πόλης

Οι σφαγές του Δεμιρ Ισσαρ