ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Σύμφωνα με την ελληνική παράδοση η Γερακίνα (εικάζεται πως ήταν μέλος της οικογένειας Ροκάνη ήταν έφηβη που έζησε κατά το β΄ μισό του 19ου αιώνα. Κατά τον μύθο, γεννήθηκε στη Νιγρίτα Σερρών στην περιοχή ‘Τσακαλάδες' το 1854 και ήταν το μοναδικό παιδί μιας φτωχής οικογένειας. Όταν ήταν ακόμη σε μικρή ηλικία σκοτώθηκε ο πατέρας της χτυπημένος από κεραυνό με επακόλουθο να μεγαλώσει με τη μητέρα της, η οποία προσπαθούσε να της παράσχει διάφορα είδη καλλωπισμού και να την αναθρέψει χωρίς στερήσεις. Επιπλέον, η Γερακίνα περιγράφεται ως μια έφηβη αξιοσημείωτης ομορφιάς.  Στις 6 Αυγούστου 1870, στη Νιγρίτα, μια τραγική στιγμή σημάδεψε τη ζωή της Γερακίνας. Ενώ πήγαινε στο πηγάδι της συνοικίας για να φέρει νερό, γλίστρησε και έπεσε μέσα. Παρά την κινητοποίηση όλης της γειτονιάς, ανασύρθηκε νεκρή από τον αγαπημένο της, Τριαντάφυλλο, που κατέβηκε με σχοινί στον πυθμένα του πηγαδιού. Όλη η Νιγρίτα έκλαψε την άτυχη κοπέλα και την συνόδεψε στην τελευταία της κατοικία, στολίζοντάς τη με φλουριά κ

Στις 5 Αυγούστου 1936, μια ημέρα πριν ο Ιωάννης Μεταξάς καταλύσει τη μέχρι τότε «υπολειτουργούσα» Ελληνική Δημοκρατία, τα ξημερώματα στις Σέρρες συνελήφθησαν και προφυλακίστηκαν τα μέλη του Εργατικού Κέντρου καπνεργατών, οι οποίοι θεωρήθηκαν πρωταίτιοι της μεγάλης απεργίας που είχε κηρυχθεί για εκείνη την ημέρα. Οι συλληφθέντες, «κατόπιν αυστηροτάτων ανακρίσεων», παραπέμφθηκαν τις επόμενες ημέρες στο Στρατοδικείο Σερρών με την κατηγορία της στάσης κατά της Αρχής. Ο Ανώτερος Στρατιωτικός Διοικητής Σερρών, Υποστράτηγος Τ. Παπαδόπουλος, ανακοίνωσε μεταξύ άλλων: «Απαγορεύομεν συγκεντρώσεις εν ανοικτώ και κλειστώ χώρω. Αι κατά τόπους Αστυνομικαί Αρχαί θα επιμεληθώσι την εκτέλεσιν των ειδικοτέρων διαταγών μας». Διήρκεσε από τις 4 Αυγούστου 1936, μέχρι την κατάληψη της χώρας από τα γερμανικά στρατεύματα, τον Απρίλιο του 1941, τρεις μήνες μετά τον θάνατο του Μεταξά. Το καθεστώς εμφάνιζε πολλές ομοιότητες με φασιστικά καθεστώτα της περιόδου και χαρακτηρίζεται ως ολοκληρωτικό. Παρότι εμπνευσμένο

Στις 5 Αυγούστου 1928, άνοιξε ένας νέος θερινός κινηματογράφος στην πόλη των Σερρών με την ονομασία «Εξοχικόν κίνημα Ρέμβη». Ξεκίνησε τις προβολές του με την ταινία «Η Κατάπτωσις». Μετά από μερικούς μήνες λειτουργίας, ο κινηματογράφος συνέχισε τη δραστηριότητά του ως χειμερινός κινηματογράφος μέσα στο Εσκί Τζαμί.

  Στις 5 Αυγούστου 1916, ξεκίνησε μια μεγάλη βουλγαρική εισβολή σχεδόν σε όλο το μήκος της ελληνοβουλγαρικής μεθορίου, με αφετηρία το Ρούπελ. Στο Δεμίρ Ισάρ (Σιδηρόκαστρο), ένα τμήμα της 6ης ελληνικής Μεραρχίας υπό τη διοίκηση του συνταγματάρχη Νικολάου Χριστοδούλου αντιστάθηκε σθεναρά, αλλά τελικά αναγκάστηκε να υποχωρήσει. Οι στρατιωτικές μονάδες των Γερμανοβουλγάρων έλαβαν διαταγή να προελάσουν και να καταλάβουν ολόκληρη την έκταση της Ανατολικής Μακεδονίας μέχρι την Αμφίπολη, με δυτικό σύνορο τον ποταμό Στρυμόνα. Έτσι, χαράχτηκε η γραμμή του Βαλκανικού μετώπου με τους Αγγλογάλλους. Ο βουλγαρικός στρατός (Β΄ Βουλγαρική στρατιά), με επικεφαλής τον στρατηγό Τοντορώφ, εισήλθε στην Κάτω Τζουμαγιά (Ηράκλεια) καθώς και στο Σιδηρόκαστρο. Μέχρι τις 30 Αυγούστου, οι Βούλγαροι είχαν καταλάβει τις Σέρρες, τη Δράμα και την Καβάλα.

Ο Άγιος Οσβάλδος (Oswald) ήταν υιός του ειδωλολάτρου Αγγλοσάξωνος βασιλέως της Νορθουμβρίας Εθελφρίδου (Ethelfrith), ο οποίος φονεύθηκε πολεμώντας κατά των επίσης Αγγλοσαξώνων εισβολέων Εδουΐνου (Edwin) και Ρεδαβάλδου (Redwald). Εξ αυτών ο Εδουΐνος έγινε βασιλεύς της Νορθουμβρίας, εξεχριστιανίσθη μαζί με τους υπηκόους του και ετιμήθη υπό του λαού του ως άγιος. Κατά την διάρκεια της βασιλείας του ο Οσβάλδος και οι αδελφοί του μεγάλωσαν εξόριστοι στην Σκωτία, όπου και βαπτίσθηκαν. Μετά τον θάνατο του Εδουΐνου το 633 μ.Χ. οι δύο πρεσβύτεροι αδελφοί του Οσβάλδου έλαβαν ο μεν Οσρικ (Osric) το βασίλειο της Δεΐρας (Deira), ο δε Εανφρίδος (Eanfrid) το βασίλειο της Βερνικίας (Bernicia). Ατυχώς οι δύο αδελφοί του Οσβάλδου μετά την ανάληψη της εξουσίας λησμόνησαν τον Ουράνιο Βασιλέα και επέστρεψαν στα είδωλα, καταστρέφοντας το Ιεραποστολικό έργο του αγίου βασιλέως Εδουΐνου. Κατά τον όσιο Βέδα η τιμωρία τους ήλθε μέσω του Βρεττανού βασιλέως Καδουάλλα (Cadwalla), ο οποίος τον μεν ένα φόνευσε σε μάχ

Αν και ναυτικός στο επάγγελμα, ο Άγιος Χρήστος, καθόλου δεν αποξενώθηκε από την χριστιανοπρεπή διαγωγή του. Όταν κάποτε το πλοίο στο όποιο δούλευε έφτασε από την Κρήτη στο λιμάνι της Κω, ο Χρήστος αμέσως έτρεξε στην Εκκλησία, προσευχήθηκε, βρήκε πνευματικό και εξομολογήθηκε. Μετά από μέρες, όταν πήγαινε για το πλοίο του, συναντήθηκε με γενίτσαρους, που άρχισαν να του βρίζουν την πίστη και το άγιο βάπτισμα. Ο Χρήστος δεν φοβήθηκε και απάντησε στους Τούρκους, ότι ο Μωάμεθ είναι ο κολασμένος αντίχριστος. Γεμάτοι θυμό οι γενίτσαροι, όρμησαν επάνω του και με άγρια χτυπήματα του είπαν ν' αρνηθεί την πίστη του για να σωθεί. Ο Χρήστος απάντησε απαγγέλλοντας το σύμβολο της πίστης. Τότε αυτοί, τον έβγαλαν έξω από την πόλη και τον έκαψαν ζωντανό. Οι άπιστοι άφησαν το σώμα του άταφο για ένα μήνα. Αλλά το λείψανο του Αγίου έμεινε αναλλοίωτο και στις πρώτες νύχτες το σκέπαζε κάποιο γλυκό φως, που προερχόταν από τον ουρανό. Μάλιστα, κατά το διάστημα αυτό έκανε και πολλά θαύματα. Όλα αυτά έγιναν σ

Ο όσιος Ευγένιος Ιωαννούλιος ή Γιαννούλης ο Αιτωλός, γεννήθηκε το 1595 μ.Χ (ή 1596 μ.Χ.) στο Μέγα Δένδρο Αποκούρου από πτωχούς γονείς. Νέος προσήλθε στο μοναστήρι της Παναγίας Βλοχού στο Αγρίνιο. Χειροτονήθηκε διάκονος το 1616 μ.Χ. στη Μονή Τατάρνας και για μικρό χρονικό διάστημα παρέμεινε στη Μονή Ξηροποτάμου του Αγίου Όρους. Το 1619 μ.Χ. χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στη Μονή Σινά από τον τότε Πατριάρχη Αλεξανδρείας Κύριλλο Λούκαρη (βλέπε 27 Ιουνίου) και κατόπιν Οικουμενικό Πατριάρχη με τον όποιο έζησε πολλές ταλαιπωρίες για την προσήλωση του στην Ορθοδοξία και για το αδούλωτο πνεύμα του. Ο Ευγένιος, έφτασε στο σημείο, ακόμα και να καθαιρεθεί από τον Τουρκόφιλο και Λατινόφρονα Πατριάρχη Κύριλλο Κοντάρη, αλλά αργότερα, το 1639 μ.Χ., ο Πατριάρχης Παρθενίας τον αποκατέστησε πανηγυρικά. Ο όσιος Ευγένιος από το 1639 μ.Χ. ως το 1640 μ.Χ. διηύθυνε τη Σχολή της Άρτας. Αργότερα πήγε στο Καρπενήσι, όπου ανήγειρε μεγαλύτερο ναό της Αγίας Τριάδας και στον περίβολο του Σχολή Ανωτέρων Γραμμάτων, που έ

  Νόννῃ θανούσῃ τῇ καλῇ καλὸς γόνος, Καλὸν δίδωσιν ἐντάφιον τοὺς λόγους. Η Αγία Νόννα, ήταν ευσεβής, αγνή, με θερμή πίστη, με διαμαντένιο χαρακτήρα. Ο σύζυγός της, Γρηγόριος (βλέπε  1 Ιανουαρίου ), είχε πέσει στην αίρεση των Υψισταρίων, ο οποίος δεχόταν τον Ύψιστο μονοπρόσωπο και δεν πίστευε στην Τριαδικότητά του. Η Αγία Νόννα με τις προσευχές της και την υπομονή της, επανέφερε τον σύζυγό της στο δρόμο του Θεού, ο οποίος εξελέγχθηκε σε έναν από τούς πιο λαμπρούς επισκόπους της Χριστιανικής Πίστης. Τα παιδιά της, αναδείχθηκαν σε κοσμήματα της Εκκλησίας, είχε δύο γιους τον Γρηγόριο το Θεολόγο (βλέπε  25 Ιανουαρίου ), και τον Καισάριο (βλέπε  9 Μαρτίου ) και μία κόρη την Γοργονία. Έτσι η Νόννα, αποτελεί παράδειγμα για μίμηση στις κοινωνίες, που θέλουν να αντλούν από την οικογένεια, χριστιανική τόνωση. Η Αγία Νόννα απεβίωσε ειρηνικά (πιθανώς το 374 μ.Χ.).

  Εὐσίγνιον τέμνουσι τὸν Χριστοῦ φίλον, Τομῆς μέχρι κράζοντα, Χριστὸς μοι σέβας. Πέμπτῃ Εὐσιγνίοιο κάρη κονίῃσιν ἐμίχθη. Ο Άγιος Ευσίγνιος γεννήθηκε στην Αντιόχεια και ήταν στρατιωτικός για εξήντα ολόκληρα χρόνια. Στρατεύθηκε όταν βασίλευε ο Κώνστας ο Χλωρός, πατέρας του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Έζησε πολλά χρόνια και πρόφθασε μέχρι και τη βασιλεία του Ιουλιανού του Παραβάτη. Όταν κάποτε ο βασιλιάς αυτός έφθασε στην Αντιόχεια, ζήτησε να τον δει κάποιος γέροντας στρατιώτης 110 χρονών! Ο Ιουλιανός από περιέργεια τον δέχθηκε, και έμεινε έκπληκτος όταν είδε το γέροντα στρατιώτη τόσων χρονών να διατηρεί αλύγιστο το σώμα του. Διέταξε και τον περιποιήθηκαν όσο το δυνατόν καλύτερα. Αλλά ο Ευσίγνιος δεν ικανοποιήθηκε απ' αυτές τις περιποιήσεις του Ιουλιανού και του δήλωσε ότι είναι χριστιανός και ότι μάταια προσπαθεί να ζωντανέψει ένα πτώμα, όπως είναι η ειδωλολατρία. Και επί τέλους, να πάψει να διώκει το Χριστό. Όταν άκουσε αυτά ο Ιουλιανός, εξαγριώθηκε και διέταξε αμέσως να τον αποκεφαλίσουν