ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

  Στις 5 Δεκεμβρίου 1980, άγνωστοι λεηλάτησαν την Ιστορική μονή τῆς Εἰκοσιφοίνισσας. Κλάπηκαν χρυσά ἀφιερώματα ἀξίας πάνω από 5.000.000 δρχ.- Και σTOU- ροι με πετράδια άνυπολόγιστης αξίας Η εφημερίδα Μακεδονία έγραψε:  Λεηλατήθηκε ἀγρίως, ἀπὸ σπείρα ἀγνώστων, ἡ ἀρχαιότε- ση μονὴ τῆς Μακεδονίας, ἡ μονή τῆς Εἰκοσιφοίνισσας, στο Παγ γαῖο, κοντά στην κοινότητα τῆς Νικήσιανης, τα μεσάνυχτα τῆς Παρασκευῆς πρός το Σάββατο. Οἱ δράστες, ἐγκατέλειψαν το μον ναστήρι, χωρίς νὰ ἀφήσουν κανένα ίχνος τους, φορτωμένοι μέ χρυσά ἀφιερώματα, που βρίσκονταν στη θαυματουργή εἰκόνα τῆς Παναγίας, ποὺ ἡ ἀξία τους πλησιάζει τα 10.000.000 δραχμές, ἂν καὶ ἀπὸ τὴ διοίκηση χωροφυ λακῆς Σερρῶν ἀνακοινώθηκε ὅτι, ἡ ἀξία τους ἦταν 5.000.000 δραχμές, περίπου. Επίσης, οἱ κλέ φτες ἅρπαξαν σταυρούς διακοσμη- μένους με πολύτιμες πέτρες τοῦ 18ου αἰώνα, ἀνυπολόγιστης ἀξίας. Η μεγάλη κλοπή πρέπει νὰ ἐγι νε μεταξύ 12.30 καὶ 1.30 της πρωι νής του Σαββάτου και οι «χρυσο δάκτυλοι» ἀφού είχαν μελετήσει με κάθε λεπτομέρεια...

Στις 5 Δεκεμβρίου 1986, ο συγγραφέας Γιώργος Καφταντζής ανακηρύχθηκε επίτιμο μέλος της Ιστορικής και Λαογραφικής Εταιρείας Σερρών - Μελενίκου, κατά τη διάρκεια ειδικής τελετής που πραγματοποιήθηκε στον «Παρνασσό». Η τιμή αυτή αποδόθηκε στον Καφταντζή για την προσφορά του στη λογοτεχνία και την πολιτιστική κληρονομιά, καθώς και για τη συνεισφορά του στη διατήρηση της ιστορίας και της λαογραφίας της περιοχής των Σερρών.

Εφημερίδα Εμπρός, Φύλλο: 5/12/1946, Σελίδα: 3 Στις 5 Δεκεμβρίου 1946, κατόπιν ενεργειών του Γενικού Διοικητή Ανατολικής Μακεδονίας, κ. Βασίλειου Βασιλικού, το Υπουργείο Εφοδιασμού ενέκρινε τη χορήγηση πλήρους μερίδας σιτηρών σε 28 χωριά της παραμεθορίου περιοχής των Σερρών, για διάστημα τεσσάρων μηνών. Η ενέργεια αυτή είχε στόχο την ανακούφιση των κατοίκων των περιοχών αυτών, οι οποίοι υπέφεραν από τις συνέπειες του εμφυλίου πολέμου και της γενικότερης οικονομικής κατάστασης της εποχής.

Στις 5 Δεκεμβρίου 1935, στο Κρόνιον των Σερρών προβάλλονταν η ταινία "The Merry Widow" (Η εύθυμη χήρα). The Merry Widow είναι μια κινηματογραφική προσαρμογή του 1934 της οπερέτας του 1905 με το ίδιο όνομα του Franz Lehár. Η ταινία σκηνοθετήθηκε και παρασκευάστηκε από τον Ernst Lubitsch και πρωταγωνιστούν οι Maurice Chevalier και Jeanette MacDonald. Μια γαλλική έκδοση παρασκευάστηκε την ίδια περίοδο και κυκλοφόρησε στη Γαλλία την ίδια χρονιά ως La veuve joyeuse. Οι Lorenz Hart και Gus Kahn έγραψαν νέους αγγλικούς στίχους για κάποια από τα τραγούδια του Lehár υπό τη μουσική διεύθυνση του Herbert Stothart. Υπόθεση Ο καζανόβας καπετάνιος Danilo διατάζεται από τον βασιλιά Achmet της Marshovia να ερωτευτεί και να παντρευτεί τη Madame Sonia, μια πλούσια χήρα που κατέχει μεγάλο μέρος του βασιλείου. Καστ Αγγλική έκδοση Maurice Chevalier ως Καπετάνιος Danilo Jeanette MacDonald ως Madame Sonia / Fifi Edward Everett Horton ως Πρέσβης Popoff Una Merkel ως Βασίλισσα Dolores George Barbier ...

Εφημερίδα Εμπρός, Φύλλο: 6/12/1912, Σελίδα: 4 Στις 5 Δεκεμβρίου 1912, ο βασιλιάς της Βουλγαρίας, Φερδινάνδος, επισκέφθηκε τη Θεσσαλονίκη, η οποία είχε καταληφθεί από τον βουλγαρικό στρατό κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων. Στην επιστροφή του, πέρασε από τις Σέρρες και την Καβάλα, πόλεις που είχαν επίσης επηρεαστεί από τις στρατιωτικές επιχειρήσεις της Βουλγαρίας στην περιοχή. Εφημερίδα  Σκριπ, Φύλλο: 7/12/1912, Σελίδα: 4

Στις 5 Δεκεμβρίου 1905, τελέσθηκε στην εκκλησία των Ταξιαρχών μνημόσυνο «υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των υπό των Βουλγάρων δολοφονηθέντων εθνομαρτύρων Ιωάννου ιερέως εκ Κρουσόβου, Παπαβαγγέλη εξ Άνω Βροντούς και των διδασκάλων Περικλέους Αστεριάδου εκ Καταφυγίου, Ζήγου Δήμου και Ιωάννου Αγγέλου διδασκάλων Κρουσόβου». Το μνημόσυνο πραγματοποιήθηκε προς τιμήν αυτών που έχασαν τη ζωή τους από τη βουλγαρική τρομοκρατία κατά τη διάρκεια της περιόδου των Βαλκανικών Πολέμων και του Μακεδονικού Αγώνα. Στην τελετή παρέστησαν οι Πρόξενοι της Γαλλίας, της Αγγλίας και της Ελλάδας, υπογραμμίζοντας την διεθνή σημασία της θυσίας αυτών των ανδρών για την υπεράσπιση της ελληνικότητας της Μακεδονίας.

Το επιτύμβιο επίγραμμα σε μαρμάρινη πλάκα από τον τάφο του Εμμανουήλ Παπά στην Ύδρα και η οστεοθήκη Στις 5 Δεκεμβρίου 1821, καθ' οδόν προς την Ύδρα και εξαντλημένος από τις κακουχίες αλλά και από τις συγκινήσεις της τραγικής του περιπέτειας, ο Εμμανουήλ Παππάς πέθανε από συγκοπή μέσα στο πλοίο τη στιγμή που αυτό περιέπλεε τον Καφηρέα. Η ταφή του έγινε στην Ύδρα με τιμές στρατηγού.  Στη βάση του ανδριάντα του, στην πλατεία Ελευθερίας στις Σέρρες, μετά τη μεταφορά των οστών το 1971 με την ευκαιρία του εορτασμού των 150 χρόνων από την Επανάσταση του 1821.

Tη των Oσίων πληθύι γνώμη μία, Yπέρ πατρώων δογμάτων τεθνηκέναι. Οι Άγιοι Οσιομάρτυρες ήταν Αγιορείτες μοναχοί, από διάφορα κελιά, οι οποίοι αντιστάθηκαν στον αυτοκράτορα Μιχαήλ Η΄ τον Παλαιολόγο και τον λατινόφρονα Πατριάρχη Ιωάννη Βέκκο (1275 - 1282 μ.Χ.) και υπέστησαν μαρτυρικό θάνατο όταν Ενωτικοί λατινόφρονες επισκέφτηκαν το Άγιο Όρος. Ο μεν Άγιος Κοσμάς ο Πρώτος του Αγίου Όρους απαγχονίστηκε, οι δε υπόλοιποι αποκεφαλίστηκαν. Κατά την αναφερθείσα επίσκεψη των Ενωτικών λατινοφρόνων μαρτύρησαν μοναχοί των ιερών μονών Βατοπαιδίου, Ιβήρων, Ζωγράφου και Ξενοφώντος. Κατά μία παράδοση ο ίδιος ο αυτοκράτορας Μιχαήλ Η΄ ο Παλαιολόγος ηγείτο στρατιωτικής ομάδος. «Κατέλαβε την των Καραιών κελλιωτικήν λαύραν, ένθα και το του Όρους πρωτείον ίδρυται· ο δε πρωτεύων και οι συν αυτώ αντέστησαν αυτώ γενναίως, τοις προλαβούσιν ομοίως ελέγχοντες· ο δε βασιλεύς εις οργήν κινηθείς, εκέλευσε πάντας αυτούς μαχαίρας έργον γενέσθαι, και ούτως ετελειώθησαν οι άγιοι ομολογηταί την δε εκκλησίαν αυτών πυρπολήσα...

Φιλών Θεόν συ Φιλόθεε τρισμάκαρ, Θεού προσώπω νυν παρίστασαι άνω. Γέροντας του Λαυρεωτικού Κελλίου των Αγίων Αρχαγγέλων, του Ιάγαρη, Καρυών του Αγίου Όρους, που μέχρι σήμερα σώζεται, και του οσίου Νεκταρίου του Καρεώτου (βλέπε ίδια ημέρα). Ήταν «ιδιώτης μεν κατά τον λόγον, κατά δε την αρετήν, άκρως γεγυμνασμένος». Ακόμη «στολισμένος με το διορατικόν και προγνωστικόν χάρισμα». «Απέθανεν εν γήρει βαθεί ο τωόντι θεοφιλής Φιλόθεος, και απήλθε προς τον ποθούμενον Χριστόν». Ετάφη στο Κελλί του. Ακολουθία εποίησε ο υμνογράφος Γεράσιμος Μικραγιαμμανίτης.

O Nεκτάριος πικρίαν πιών βίου, Nέκταρ πίνει νυν αμβροσίας της άνω. Πατρίδα του Οσίου Νεκταρίου ήταν το Μοναστήρι της Μακεδονίας και γεννήθηκε το 1406 μ.Χ. Σε κάποια επιδρομή των Αγαρηνών, για να αποφύγουν οι γονείς του τη σύλληψη, κατέφυγαν σε κάποιο βουνό. Κατόπιν ο πατέρας του Νεκταρίου, με τη συγκατάθεση της γυναίκας του, πήρε τα δύο αγόρια του και έγινε μοναχός με το όνομα Παχώμιος, στο μοναστήρι των Αγίων Αναργύρων, που βρισκόταν στους πρόποδες του βουνού που είχαν κρυφτεί. Κατόπιν όμως, κάποιος μοναχός Διονύσιος Ιάγαρις, που ανήκε στο κελί των Αρχαγγέλων, κοντά στις Καρυές του Άγιου Όρους, πήρε τον Νικόλαο - αυτό ήταν το βαπτιστικό του όνομα - και τον πήγε στο Άγιον Όρος. Εκεί έγινε μοναχός με τον όνομα Νεκτάριος και προσκολλήθηκε στον Πνευματικό Γέροντα Φιλόθεο, που είχε διορατικό χάρισμα. Από τότε ο Νεκτάριος αρχίζει μια αξιοζήλευτη ασκητική ζωή, που οι σπάνιες αρετές του έγιναν γνωστές σ' όλο το Άγιον Όρος. Ο σατανάς πολλές φορές θέλησε και μέσω των συνασκητών του, να τον ...

Ψυχὴν ὄπισθεν τοῦ Θεοῦ κολλῶν πάλαι, Ἔμπροσθεν αὐτοῦ νῦν παρίσταται Σάββας. Θεσπεσίοιο πόλου πέμπτῃ Σάββας ἐντὸς ἐσήχθη. Ο Άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος (Μουταλάσκη της Καππαδοκίας, Ιανουάριος 439 - Ιερουσαλήμ 5 Δεκεμβρίου 532) ήταν Μικρασιάτης μοναχός, ιερέας και ασκητής ο οποίος έζησε κυρίως στην Κύπρο. Ο Άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος γεννήθηκε το 439 στη Μουταλάσκη της Καππαδοκίας, σήμερα προάστιο της Καισάρειας, στη Μικρά Ασία. Σε ηλικία δεκαοκτώ ετών μετέβη στην Ιερουσαλήμ. Εκεί ο Ευθύμιος ο Μεγάλος θα τον οδηγήσει στο κοινόβιο του Θεόκτιστου. Το 473 κι αφού πεθάνει ο Ευθύμιος ακολούθησε τον ερημιτισμό. Στη συνέχεια και καθώς υποχρεώθηκε να γίνει κληρικός από τον Σαλλούστιο Ιεροσολύμων ανέλαβε και τη διοίκηση των κοινοβίων και λαυρών. Θα ιδρύσει διάφορα κοινόβια και λαύρες : με πιο γνωστά το κοινόβιο της Μεγάλης Λαύρας (ή Mar Saba) το 483 δέκα χιλιόμετρα ανατολικά της Βηθλεέμ, και του Σπηλαίου της Γεννήσεως. Συνολικά θα ιδρύσει τέσσερις λαύρες, έξι μοναστήρια, και τέσσερα άσυλα. Η Μεγάλη ...

Τη μνήμη του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου τιμά σήμερα, 5 Δεκεμβρίου, η Εκκλησία μας. Ο Άγιος Σάββας καταγόταν από ένα χωριό της Καππαδοκίας, το Μουταλάσκη. Ήταν γιος ευσεβών γονέων, του Ιωάννη και της Σοφίας. Από πολύ μικρός γνώρισε τις Θείες βουλές και αποφάσισε να αφιερωθεί στο μοναστικό βίο. Είχε τόση πίστη που κάποτε μπήκε σε ένα κλίβανο πυρός από τον οποίο βγήκε αβλαβής με τη βοήθεια του Θεού. Όταν ήταν δεκαοχτώ ετών έφυγε από το μοναστήρι των Φλαβιανών και πήγε στα Ιεροσόλυμα. Από εκεί πήγε στην έρημο της Ανατολής για να συναντήσει τον Μέγα Ευθύμιο. Ο Μέγας Ευθύμιος τον έστειλε σε ένα κοινόβιο, στο οποίο ήταν υπεύθυνος ο Όσιος Θεόκτιστος. Ο Άγιος Σάββας κατά την παραμονή του στο κοινόβιο «έλαμψε» λόγω του χαρακτήρα του και των αρετών του. Μάλιστα ήταν τόσο σοβαρός και ηθικός (παρά το νεαρόν της ηλικίας του), που προσαγορεύτηκε παιδαριογέροντας από τον Μέγα Ευθύμιο. Ο Άγιος Σάββας όσο μεγάλωνε τροφοδοτούσε όλο και περισσότερο το πνεύμα του, γι’αυτό και τιμήθηκε με τ...