ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

 Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο του Ουαλού Αγίου Iltud.

Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο του Ρώσου Οσίου.

Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο του Οσίου.

Ο κατά κόσμον Ασημάκης Λεονάρδος, γνωστός ως Αγάπιος ο πρεσβύτερος ήταν διαπρεπής λόγιος και εκκλησιαστικός συγγραφέας. Γεννήθηκε στη Δημητσάνα το 1740 μ.Χ. και κοιμήθηκε στο Άργος το 1812 μ.Χ. Ο νεαρός Ασημάκης έμαθε τα πρώτα του γράμματα στην ιδιαίτερη πατρίδα του - πιθανώς στη σχολή Φιλοσόφου, που βρισκόταν κοντά στη Δημητσάνα - και αργότερα στην Τρίπολη, όπου άκουσε τα μαθήματα του ιεροδιδάσκαλου Παρθενίου. Το 1759 μ.Χ., σε ηλικία 19 ετών, αναχώρησε για την Κωνσταντινούπολη με αντικειμενικό σκοπό του ταξιδιού του το Άγιο Όρος, όπου δίδασκε τότε ο Ευγένιος Βούλγαρης. Τελικά όμως κατέληξε στη Σμύρνη, όπου σπούδασε στην τότε Ευαγγελική Σχολή της ιωνικής μεγαλουπόλεως. Εκάρη μοναχός και πήρε το Ιερατικό όνομα Αγάπιος. Ίδρυσε το 1764 μ.Χ. μαζί με τον συμπατριώτη του λόγιο Ιερομόναχο Γεράσιμο Γούνα, την σχολή της Δημητσάνας, που κατά την πρώτη περίοδο της λειτούργησε ως το 1770 μ.Χ. Το έτος αυτό ξέσπασαν στην Πελοπόννησο μεγάλοι διωγμοί και άγρια τρομοκρατία ως αντίποινα για τη συμμετοχή

Ὑποκριθεὶς ὁ Παῦλος ἐν γῇ μωρίαν, Χορῷ θανὼν σύνεστι τῶν θεοφρόνων. Δεν γνωρίζουμε πως απεβίωσε. Ξέρουμε μόνο ότι ήταν από την Κόρινθο και ότι έγινε σημειοφόρος.

 Σφαγήν παθών Nίκανδρος εχθρός της πλάνης, Nίκην κατ’ ανδρών ήρατο πλανωμένων. Ο Όσιος Νίκανδρος μαρτύρησε, αφού θανατώθηκε με μαχαίρι.

 Φλέγειν ἀπειλεῖς, ἀλλὰ πάλιν οὐ φλέγεις, Ὀργῇ κεράσας μακροθυμίαν Λόγε. Γράφει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης για το γεγονός αυτό: «Kατά τον δέκατον όγδοον χρόνον της βασιλείας Λέοντος του Mεγάλου, του επικαλουμένου Mακέλλη και Θρακός, ήτοι εν έτει υοε΄ [475], εν τη έκτη του Nοεμβρίου μηνός, κατά την ώραν του μεσημερίου, έγινεν όλος ο ουρανός συνεφιασμένος. Tην δε συνειθισμένην μελανάδα των νεφελών μεταβαλών εις κόκκινον χρώμα, εφαίνετο ότι μέλλει να κατακαύση όλον τον κόσμον. Tόσον γαρ πολλά εξέπληξεν όλους τους ανθρώπους, ώστε οπού και από μόνην την θεωρίαν του ουρανού ενόμιζον όλοι, ότι ανίσως πέση βροχή από τα τοιαύτα κατακόκκινα σύνεφα, βέβαια η βροχή εκείνη θέλει είναι φωτία και φλόγα, ήτις έχει να κατακαίη. Kαθώς εκατέκαιε και η εις τα Σόδομα πεσούσα πυρίνη βροχή. Διά την αμφίβολον λοιπόν ταύτην προσδοκίαν, όλοι οι Xριστιανοί εκατέφευγαν εις τας ιεράς Eκκλησίας, και παρεκάλουν τον Θεόν με δεήσεις και κλαυθμούς. Όθεν ο φιλάνθρωπος Kύριος, συγκεράσας την αγαθότητά του με την τιμω

Ο Άγιος Δημητριανός είναι άγνωστος στους Συναξαριστές, γνωστός όμως στην εκκλησία της Κύπρου σαν επίσκοπος Κηθηρίας (ή Κυθραίων ή Χυτρών). Έζησε στα χρόνια του βασιλιά Θεοφίλου του εικονομάχου (829 - 843 μ.Χ.) και γεννήθηκε στο χωριό Συκά της Κυθρίας από πατέρα που ήταν Ιερέας. Έγινε μοναχός και έπειτα πρεσβύτερος από τον επίσκοπο Χυτρών Ευστάθιο, που τον διαδέχτηκε στο θρόνο. Ο Δημητριανός συμμετείχε της αιχμαλωσίας του ποιμνίου του από τους Αιγυπτίους και κατόπιν επέστρεψε μ' αυτό στην Κύπρο, όπου όσιακά αφού έζησε, πέθανε σε βαθιά γεράματα. Σημαντική μορφή της Κυπριακής Εκκλησίας. Ο Λεόντιος Μαχαιράς (Χρονικόν, παρ. 30), μνημονεύει τον Δημητριανό μαζί με τους Πάππον, Αθανάσιον, Ευστάθιον και Νικήταν ως επισκόπους Κυθηραίων (= Κυθρέας, περιοχής Χύτρων). Η Εκκλησία ανακήρυξε τον επίσκοπο Δημητριανό σε άγιο και η μνήμη του γιορτάζεται στις 6 Νοεμβρίου. Σημαντικές πληροφορίες για τη ζωή και τη δράση του αγίου Δημητριανού Χύτρων περιέχονται στον Βίον του, που διασώθηκε σε χειρόγραφο

Ἀρεστά, Λουκᾶ, τῷ Θεῷ πράξας Λόγῳ. Τῆς εὐαρέστων ἐκθανὼν μοίρας γίνῃ. Ξένος προς τις μάταιες κλήσεις και επιθυμίες, καταγινόταν ήσυχα με την εργασία του και τον υπόλοιπο καιρό χρησιμοποιούσε για λογική ανάπαυση, μελέτη και αγάπη προς τον πλησίον του. Ο όσιος Λουκάς ήταν από το Ταυρομένιο της Σικελίας και από μικρό παιδί διακρινόταν για τη ζωντανή ευσέβεια του. Από τον ιδρώτα του έδινε στους φτωχούς και πολλές φορές αγρύπνησε κοντά στα κρεβάτια δυστυχισμένων, που χωρίς οικογένεια περνούσαν την ασθένεια μέσα στη θλίψη και τη μόνωση. Οι γονείς του θέλησαν να τον παντρέψουν, αλλά ο Λουκάς δεν δέχτηκε. Δεν περιφρονώ, έλεγε τον γάμο, αφού τόσο τον τίμησε ο Κύριος μας και η Εκκλησία. Αλλά είναι τάχα ανάγκη να παντρευτούμε όλοι; Υπάρχουν τόσες διακονίες προς τον πλησίον, που μπορεί να εκτελεί ο άγαμος με περισσότερη ευκολία. Επίσης είναι υποχρεωτικό να αποκτήσει κανείς παιδιά; Και μήπως τάχα δεν είναι ιερό και ωραίο να δώσει κανείς ψωμί και να φέρει κάποια ακτίνα παρηγοριάς στις καρδιές απόρων

Φωτό αρχείου : Δρομέας 1987 Στις 6 Νοεμβρίου 1985, εγκαινιάστηκε η Βιομηχανική Περιοχή Σερρών (ΒΙ.ΠΕ.), η οποία καλύπτει έκταση 1.200 στρεμμάτων και βρίσκεται 5 χιλιόμετρα από την πόλη των Σερρών, μεταξύ των περιοχών Λευκώνα και Χριστός. Η δημιουργία και οργάνωση της ΒΙ.ΠΕ. πραγματοποιήθηκε από την ΕΤΒΑ (Εθνική Τράπεζα Βιομηχανικής Ανάπτυξης), με σκοπό την ενίσχυση της βιομηχανικής ανάπτυξης στην περιοχή και τη δημιουργία ευκαιριών για επιχειρηματική δραστηριότητα και απασχόληση. Η ΒΙ.ΠΕ. Σερρών αποτέλεσε σημαντική αναπτυξιακή μονάδα για την περιοχή, προσφέροντας σύγχρονη υποδομή για την εγκατάσταση βιομηχανιών και επιχειρήσεων. Η ΒΙ.ΠΕ. Σερρών είναι υφιστάµενο έργο σε λειτουργία. Οριοθετήθηκε το 1978 µε την ΚΥΑ 66162/1016/1.11.1978 ΦΕΚ 951 Β). Η γη αποκτήθηκε από το 1981 µέχρι το 1983 µε αναγκαστική απαλλοτρίωση. Η ΒΙ.ΠΕ. πολεοδοµήθηκε το 1981 µε το Π.∆. από 19.6.1981 (ΦΕΚ 461 ∆) καθώς και το 2007 µε την αριθ. 2414/2006/06-03-2007 Απόφαση Γ.Γ. της Π.Κ.Μ. (ΦΕΚ 177/ΤΑΑΠΘ/08-05-2007). Η

Φωτό αρχείου :  Ανδρέας Μαρκέλλος. Στις 6 Νοεμβρίου 1923, ανέλαβε καθήκοντα ως Νομάρχης Σερρών ο Ανδρέας Μαρκέλλος. Η θητεία του στη Νομαρχία Σερρών διήρκεσε μέχρι τις 23 Φεβρουαρίου 1925. Είχε ορισθεί Νομάρχης Σερρών από τις 3 Νοεμβρίου 1923 ενώ κανονικά η θητεία του έληξε στις 20 Φεβρουαρίου 1925. Παρέλαβε την θέση από τον Αλέξανδρος Παχνός και παρέδωσε στον Δημ. Καστόρχης 

Στις 6 Νοεμβρίου 1907, στο χωριό Μπαρακλή σήμερα Βαλτερό, δολοφονήθηκε ένας Έλληνας βοσκός από άγνωστα άτομα. 

Φωτό αρχείου : O  Έλληνας πρόξενος Αντώνιος Σαχτούρης στις Σέρρες το 1907 Στις 6 Νοεμβρίου 1907, ο μουτεσαρίφης των Σερρών επέβαλε περιορισμούς στον Έλληνα πρόξενο Αντώνιο Σαχτούρη, απαγορεύοντας την έξοδό του από την πόλη, γεγονός που πιθανότατα εντάσσεται σε μια προσπάθεια περιορισμού της ελληνικής διπλωματικής επιρροής στην περιοχή. Την ίδια στιγμή, ο γραμματέας του προξενείου Δ. Φλωριάς και ο καβάζης Δημητρίου κλήθηκαν για ανάκριση στη Θεσσαλονίκη. Η επέμβαση της Γαλλικής Πρεσβείας της Κωνσταντινούπολης απέτρεψε τη σύλληψη του Φλωριά.

Τὴν εἰς φάρυγγα Παῦλος αὐχῶν ἀγχόνην, Λύει φάρυγξι ῥευμάτων τὴν ἀγχόνην. Οὕνεκα ὡμολογεῖ Παῦλος Θεόν, ἄγχεται ἕκτῃ. Ο Άγιος Παύλος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, στις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. και υπήρξε γραμματέας του αγιοτάτου Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Αλεξάνδρου (βλέπε 30 Αυγούστου). Όταν απεβίωσε ο Αλέξανδρος, το 377 μ.Χ., ο Παύλος εξελέγχθηκε Πατριάρχης. Ο αυτοκράτορας Κωνστάντιος, όταν το πληροφορήθηκε δυσανασχέτησε, μία και ήταν οπαδός της αίρεσης των Αρειανών. Όταν ο Κωνστάντιος επέστρεψε από την Αντιόχεια στην Κωνσταντινούπολη, απομάκρυνε από τον πατριαρχικό θρόνο τον Παύλο και ανακήρυξε αυθαίρετα Πατριάρχη, τον αρειανόφρονα Νικομήδειας Ευσέβιο. Τότε ο Άγιος Παύλος πήγε στη Ρώμη. Εκεί βρήκε τον Μέγα Αθανάσιο (βλέπε 18 Ιανουαρίου), τον οποίο είχε απομακρύνει από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας ο Κωνστάντιος. Πληροφορηθείς τα γεγονότα, ο αυτοκράτορας Κώνστας, έστειλε γράμμα στον αδελφό του τον Κωνστάντιο, διαμαρτυρόμενος για τη στάση του. Έτσι ο Παύλος και ο Αθανάσιος επανήλθαν στο αξ