ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Το 1972, ένα σοκαριστικό περιστατικό συντάραξε την τοπική κοινωνία του Σιδηροκάστρου, όταν ένας 17χρονος, υιός της οικογένειας Ι.Χ., κατηγορήθηκε για την αποπλάνηση της 13χρονης αδελφής του. Η καταγγελία έγινε από τη 40χρονη μητριά του 17χρονου και μητέρα της 13χρονης μαθήτριας του γυμνασίου Σιδηροκάστρου. Σύμφωνα με την καταγγελία, η μητριά συνέλαβε τα παιδιά επ' αυτοφόρω σε περίπτυξη μέσα στην οικία τους κατά τις βραδινές ώρες (στις 11). Ο πατέρας της οικογένειας απουσίαζε, καθώς εργαζόταν στη Δυτική Γερμανία. Ο 17χρονος συνελήφθη άμεσα από τις αστυνομικές αρχές Σιδηροκάστρου και μεταφέρθηκε στον εισαγγελέα Σερρών για να αντιμετωπίσει τις κατηγορίες. Το γεγονός αυτό προκάλεσε έντονη αναστάτωση και συζητήσεις στην τοπική κοινωνία, με τους κατοίκους να εκφράζουν σοκ και ανησυχία για τα γεγονότα. Η καταγγελία έγινε στις 7 Ιουνίου 1972, όπως αναφέρει η εφημερίδα Ταχυδρόμος στις 8 Ιουνίου 1972. ΑΠΕΠΛΑΝΗΣΕ ΤΗΝ ΑΔΕΛΦΗΝ ΤΟΥ ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟΝ – υἱός της Ι. Χ. ἐτῶν 17, γεω ΕΙΣ τὰς ἀστυνομικάς

  Οι πλημμύρες στην περιοχή μας ήταν κάτι που αντιμετόπιζαν οι κατοικοι του Δήμου από τα αρχαία χρόνια. Έτσι  έγινε και το 1928 Συστάθηκε επιτροπή  μια προσπάθεια να αντιμετωπιστούν οι επιπτώσεις αυτής της φυσικής καταστροφής, η Επιτροπή των Πλημμυροπαθών συγκλήθηκε για να λάβει σημαντικές αποφάσεις. στις 7 Ιουνίου του ιδίου έτους, όπως αναφέρει και η εφημερίδα Μακεδονία. Αίτημα για Τεχνική Υποστήριξη: Η Επιτροπή ζήτησε από τη Γενική Διεύθυνση Έργων και Μηχανικών (ΓΔΕΜ) να αποστείλει έναν μηχανικό και δύο εργοδηγούς για να επιβλέψουν τα άμεσα αντιπλημμυρικά έργα. Για την υλοποίηση αυτών των έργων ζητήθηκαν 500.000 δραχμές. Κατασκευή Γεφυρών: Αποφασίστηκε η κατασκευή γεφυρών σε καίρια σημεία: δύο στον Χομόνδο, μία στον Καρατζάκιοϊ, μία στον Μπεκλίς Μασχαλά και μία στην Κακαράσκα, μέσω δημοπρασίας. Ανταπόκριση του Υπουργείου Γεωργίας Το Υπουργείο Γεωργίας ενημέρωσε την Επιτροπή ότι διατέθηκαν 10 εκατομμύρια δραχμές για την υποστήριξη των πλημμυροπαθών σε Έβρο, Δράμα, Σέρρες, Θεσσαλονίκη

Εκδρομή των Δασκάλων Θεσσαλονίκης έτους 1938 στο Ρούπελ και τα Σέρρες στις 7 Ιουνίου 1980. Πέραν των εκδρομών, στο μνημόσυνο του Ρούπελ υπήρχαν χοροί και πολύ φαγητό.  Ο κόσμος έπαιρνε "τάπερ" μαζί του, τα οποία γέμιζε με διάφορα εδέσματα για να πάρει "για το σπίτι". Ο δε καφές ήταν καθιερωμένος εκείνη την μέρα στο Ρούπελ.

Στις 7 Ιουνίου 1960, από την Ένωση Γεωργικών Συνεταιρισμών Σιδηροκάστρου, εστάλη τηλεγράφημα προς τον Πρόεδρο της Κυβέρνησης, τον Υπουργό Γεωργίας, τον Υπουργό Συντονισμού και τον Υφυπουργό Εμπορίου. Μέσω αυτού του τηλεγραφήματος, οι αγρότες της περιοχής εξέφρασαν την ικανοποίησή τους για την απόφαση της κεντρικής συγκέντρωσης του σίτου. Παρόμοια τηλεγραφήματα εστάλησαν επίσης από τους Γεωργικούς Πιστωτικούς Συνεταιρισμούς Αχλαδοχωρίου, Μεγαλοχωρίου και Μανδρακίου, επιβεβαιώνοντας την υποστήριξη και την αποδοχή της απόφασης από τις αγροτικές κοινότητες της ευρύτερης περιοχής. Μετά από τις ενέργειες του Δήμου Σιδηροκάστρου, εγκρίθηκε η ανέγερση μιας μεγάλης, σύγχρονης σιταποθήκης χωρητικότητας 600 τόνων στον παλαιό σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης. Η απόφαση αυτή περιλάμβανε και τη δημοπράτηση της κατασκευής του έργου, γεγονός που αναμενόταν να δώσει μια σημαντική ώθηση στην τοπική οικονομία και στην αγροτική παραγωγή. ΑΠΟ ΤΟ ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟΝ ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟΝ, 7. Ἐκ μέν ρους τῆς ἑνώσεως γεωργικ

Σέρρες, 7 Ιουνίου 1960 – Πραγματοποιήθηκε σήμερα το μεσημέρι σύσκεψη των διευθυντών των δημοτικών σχολείων της πόλεως Σερρών. Κατά τη διάρκεια της σύσκεψης, ο καθηγητής του κολλεγίου «Ανατόλια», κ. Δ. Ευστρατιάδης, ενημέρωσε τους διευθυντές σχετικά με τον διαγωνισμό που πρόκειται να διεξαχθεί μεταξύ των αποφοίτων των δημοτικών σχολείων για την απόκτηση υποτροφίας στο εν λόγω ίδρυμα. Ο διαγωνισμός αυτός έχει ως στόχο την υποστήριξη ταλαντούχων μαθητών που επιθυμούν να συνεχίσουν τις σπουδές τους στο κολλέγιο «Ανατόλια», προσφέροντάς τους οικονομική βοήθεια μέσω υποτροφιών. Οι διευθυντές των σχολείων εξέφρασαν την ευγνωμοσύνη τους για την πρωτοβουλία αυτή και συζήτησαν τρόπους για την καλύτερη ενημέρωση των μαθητών και των γονέων τους σχετικά με τον διαγωνισμό και τις ευκαιρίες που παρέχει. Η σύσκεψη ολοκληρώθηκε με την απόφαση να γίνει εντατική προετοιμασία των ενδιαφερόμενων μαθητών και να δοθεί η μέγιστη δυνατή υποστήριξη για τη συμμετοχή τους στον διαγωνισμό. Οι διευθυντές δεσμεύτηκα

Σιδηρόκαστρον, 7 Ιουνίου 1961 - Με λαμπρότητα και πλήθος κόσμου εορτάστηκε η καθιερωμένη ετήσια εορτή των επαγγελματιών Σιδηροκάστρου στον ναό της Ευαγγελιστρίας στο Σιδηρόκαστρο. Η ημέρα ξεκίνησε με την τέλεση αρχιερατικής λειτουργίας και αρτοκλασίας. Μετά τη λειτουργία, οι επίσημοι και προσκεκλημένοι κατευθύνθηκαν στο εξοχικό κέντρο "Παράδεισος", όπου πραγματοποιήθηκε η επίσημη δεξίωση. Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε ο πρόεδρος της Ένωσης Επαγγελματιών και Βιοτεχνών Σιδηροκάστρου, κ. Νικόλαος Ιωάννου, υπογραμμίζοντας τη μεγάλη σημασία της εορταστικής εκδήλωσης για τον επαγγελματοβιοτεχνικό κλάδο. Το βράδυ της ίδιας ημέρας, δόθηκε η μεγάλη χοροεσπερίδα στο "Παράδεισος", με τη συμμετοχή της ορχήστρας των Σπάθη Καρανίκα από τη Θεσσαλονίκη. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, πραγματοποιήθηκε και διανομή δώρων μέσω λαχειοφόρου αγοράς. Στην εορταστική εκδήλωση παρέστησαν εξέχουσες προσωπικότητες της περιοχής, μεταξύ των οποίων ο βουλευτής Σερρών κ. Νικόλας Ιντζές, ο έπ

Στις 7 Ιουνίου του 1967, ο Ιωάννης Παπάλης χειροτονήθηκε ως Μητροπολίτης Σιδηροκάστρου στον καθεδρικό ναό των Αθηνών από τον αρχιεπίσκοπο Αθηνών. Τη χειροτονία τέλεσε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος ο Α΄, συμπαραστατούμενος από τους Μητροπολίτες Τρίκκης Διονύσιο, Ξάνθης Αντώνιο και Διδυμοτείχου Κωνσταντίνο.  Σχετικά άρθρα Μητροπολίτης Σιδηροκάστρου Ιωάννης (Ιωάννης Παπάλης, 1914 - 2001)

Στις 7 Ιουνίου του 1907, στο χωριό Γουρίστα του καζά Μελενίκου, μια βουλγαρική συμμορία επιτέθηκε κατά την διάρκεια πανήγυρης, ρίχνοντας βόμβες που τραυμάτισαν πολλούς ανθρώπους, μεταξύ των οποίων και δύο Οθωμανοί. Οι επιτιθέμενοι ήταν μεταμφιεσμένοι σε χωρικούς και κατάφεραν να διαφύγουν μετά την επίθεση. Αυτό το περιστατικό καταδεικνύει την ένταση και την αναταραχή που υπήρχε στην περιοχή εκείνη την εποχή, εν μέσω των εθνικών συγκρούσεων και των αγώνων για την ανεξαρτησία και τον έλεγχο της περιοχής των Βαλκανίων.

Στις 7 Ιουνίου του 1929 γίνεται αναφορά σε ένα τραγικό περιστατικό που συνέβη στον ποταμό Στρυμόνα. Ο 19χρονος Θεολόγος Χατζηαντωνίδης, ένας νεαρός άνδρας της τοπικής κοινότητας, έχασε τη ζωή του ενώ κολυμπούσε στα νερά του ποταμού. Σύμφωνα με τις αναφορές της εποχής, ο νεαρός παρασύρθηκε από το ισχυρό ρεύμα και πνίγηκε. Ο πνιγμός του Θεολόγου Χατζηαντωνίδη προκάλεσε μεγάλη θλίψη και ανησυχία στην τοπική κοινωνία. Η τραγική αυτή απώλεια έφερε στο φως τους κινδύνους που εγκυμονούν τα φυσικά ρεύματα του Στρυμόνα. Ο ποταμός Στρυμόνας, γνωστός για την ομορφιά του αλλά και για τα επικίνδυνα ρεύματά του, είχε ήδη προκαλέσει αρκετά ατυχήματα στο παρελθόν. Το περιστατικό καταγράφηκε στις τοπικές εφημερίδες και έγινε αντικείμενο συζήτησης στην κοινότητα. ΕΝΑΣ ΠΝΙΓΜΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΣΤΡΥΜΟΝΑ ΣΕΡΡΑΙ 6.-Κατὰ τηλ}μα ἐκ Σιδηρο- κάστρου, σήμερον τὴν 9 π. π. μ. ὁ αὐτόθε 19ετὴς Θεολόγος Χατζηαντωνίδης κολυμ- βῶν εἰς τὸν ποταμὸν Στρυμώνα παρεσύρ- θη ὑπὸ τοῦ ρεύματος καὶ ἐπνίγη,

Αναφορά από το Ενετικό Προξενείο Θεσσαλονίκης στις 7 Ιουνίου 1794 περιγράφει μια δύσκολη και επικίνδυνη κατάσταση στην περιοχή των Σερρών. Σύμφωνα με την αναφορά, εκτός από τη σιτοδεία, η περιοχή πλήττεται και από πολυάριθμους ληστές που ληστεύουν τους πάντες και ερημώνουν την ύπαιθρο. Η κατάσταση αυτή έχει οδηγήσει σε σοβαρή έλλειψη τροφίμων και η ανησυχία και η αναστάτωση του λαού είναι πρωτοφανείς. Στα τέλη του 18ου αιώνα τα πράγματα είχαν χάσει κάθε έλεγχο στην περιοχή μας, η οποία είχε καταστεί επικίνδυνη λόγω της παρουσίας συμμοριών ληστών. Οι κάτοικοι της περιοχής ζούσαν με τον φόβο των επιθέσεων στα χωριά αλλά και σε ταξιδιώτες. Έχουμε αναφθεί αναλυτικά, στο θέμα αυτό, στο παρελθόν, Να υπενθυμίσουμε πως οι ληστές συνήθως ήταν σε ομάδες οι οποίοι με τα άλογά τους έκαναν επίθεση στα χωριά τα οποία τα λήστευαν. Δυστυχώς τα κλοπιμαία δεν ήταν το μεγάλο πρόβλημα.  Οι ομάδες αυτές που θύμιζαν εκείνες της άγριας δύσης της Αμερικής έπαιρναν ότι ήθελαν αλλά καταστρέφανε τα πάντα στο διά

H Ζηναΐς και ζώσα και μετά τέλος, Θαύματα βρύει· ω μεγίστης αξίας! Υπάρχουν ελάχιστες πληροφορίες για την Aγία Ζηνάιδα, εκτός από το ότι γεννήθηκε το 284, στην Καισάρεια της Παλαιστίνης και ότι βρέθηκε αντάξια του χαρίσματος των θαυμάτων. Τελείωσε την πορεία της ζωής της με μαρτυρικό θάνατο. Το Βυζαντινό Συναξάριο αναφέρει ότι η προσκύνηση της Αγίας Ζηνάιδας ήταν ευρέως διαδεδομένη στην Κωνσταντινούπολη, όπου τελέστηκε η Σύναξή της στις 6 Ιουνίου, σε εκκλησία αφιερωμένη σε αυτήν στην περιοχή Βασιλίσκου. Υπάρχουν πολλές αγιογραφικές πηγές που αναφέρουν το όνομα της Αγίας Ζενάιδας. Μεταξύ αυτών, ένα ναπολιτάνικο ημερολόγιο του 9ου αιώνα (7 Ιουνίου). ένα έντυπο ελληνικό Μηναίο (Βενετία, 1591· και οι Συναξαριστές του Αγίου Νικοδήμου του Αγίου Όρους. Στη Ρωμαϊκή Μαρτυρολογία του Καρδινάλιου Καίσαρα Βαρώνιου, η Ζενάιδα καταγράφεται κατά λάθος στις 5 Ιουνίου με τους μάρτυρες Βαλέρια, Κυριακή και Μαρία.

Ποταμιαίνη αίνος ουδείς αρκέσει, Kαν του ποταμού εκμιμήται την ρύσιν. Η Αγία Ποταμιαίνη έζησε στα τέλη του 3ου μ.Χ. αιώνα στην Αλεξάνδρεια και πέθανε εκεί κατά τη διάρκεια των διωγμών υπό τον Σεπτίμιο Σεβήρο. Ήταν δούλη, αλλά χριστιανή, δηλαδή με ψυχή ελεύθερη δια του Ιησού Χριστού. Την αγόρασε από τον πρώην κύριο της κάποιος άλλος, ειδωλολάτρης και αυτός. Επειδή όμως η Ποταμιαίνη ήταν πολύ όμορφη στο σώμα, θεώρησε σαν δικαίωμα του να την απολαύσει. Η επίμονη αντίσταση της Ποταμιαίνης τον εξέπληξε και τον εξόργισε. Διότι πρώτη φορά απωθείτο από μία δούλη. Της ζήτησε λοιπόν τον λόγο. Εκείνη δεν τον απέκρυψε και του είπε: «Είμαι χριστιανή και βάζω την τιμή μου πολύ πιο πάνω από τη ζωή μου. Η μόνη μου περιουσία είναι η πίστη και η αγνότητά μου. Δεν αρνούμαι ούτε τη μία ούτε την άλλη. Σκότωσέ με. Δεν θα διαμαρτυρηθώ. Αλλά μη με ακουμπήσεις. Θα σκοτωθώ μόνη μου. Διότι η αγία θρησκεία μας, εμποδίζει σ' όλες τις περιστάσεις την αυτοκτονία, την επιτρέπει μόνο, όταν ο θάνατος απομένει το τε

Ο Όσιος Παΐσιος- Παναγής Μπασιάς (1801-1888) είναι άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Το κοσμικό του όνομα ήταν Παναγής Μπασιάς, όνομα με ο οποίο είναι επίσης γνωστός και ήταν γόνος της οικογένειας Τυπάλδου Μπασιά.  Γεννήθηκε στο Ληξούρι το 1801 από ευσεβείς γονείς, τον Μιχαήλ και τη Ρεγγίνας  το γένος Δελλαπόρτα.  Έλαβε σημαντική μόρφωση ελληνική και θεολογική, και μιλούσε τη Γαλλική,  την Ιταλική και γνώριζε και την Λατινική. Έγινε δημόσιος διδάσκαλος αλλά παραιτήθηκε όταν οι Άγγλοι πίεζαν τους Κεφαλλονίτες  και δίδασκε κατ' οίκον Το  1827 αποφασίζει να εγκαταλείψει τον κοσμικό βίο και να μεταβεί στη βραχονησίδα Δίας που βρίσκεται νότια της Κεφαλονιάς όπου επάνω της υπάρχει Ιερά Μονή για να μονάσει, μάλλον για να ησυχάσει από τα κοσμικά αλλά και από τη διωκτική μανία των Άγγλων κατακτητών του νησιού. Το 1828 επιστρέφει στη γενέτειρα του όπου θα διδάξει σε ιδιωτικά σχολεία και επειδή εκείνη την εποχή αγγλικανικές ορθολογιστικές ροπές θέλουν να επηρεάσουν τους Κεφαλλήνες και να αναδείξ

 Χεὶρ Θεόδοτον, ἣν Θεοῦ χεὶρ ξηράνοι, Θεῷ δοτὸν τίθησι, πλήξασα ξίφει. Θεόδοτος ἑβδομάτῃ τυθεὶς ἕλεν οὐρανὸν εὐρύν. Ο Άγιος Θεόδοτος της Αγκύρας (ο εν Αγκύρα) ήταν χριστιανός μάρτυρας του 4ου αιώνα (πρ. 303 μ.Χ.). Στις 18 Μαΐου το Ρωμαϊκό Μαρτυρολόγιο λέει: «Στην Άγκυρα, στη Γαλατία, ο μάρτυρας ο Άγιος Θεόδοτος και οι αγίες παρθένες Θέκουσα, η θεία του, η Αλεξάνδρα, η Κλαυδία, η Φαίνα, η Ευφρασία, η Ματρώνα και η Ιουλίττα» κλπ. Αναφέρονται σε όλα τα μηνολογίες, και ο Θεόδοτος έχει ειδική γιορτή στις 7 Ιουνίου. Σύμφωνα με τις Πράξεις (Acta Sanctorum, Μάιος, IV, 147), ο Θεόδοτος ήταν ένας παντρεμένος άνδρας που διατηρούσε ένα πανδοχείο στην Άγκυρα, την πρωτεύουσα της ρωμαϊκής επαρχίας της Γαλατίας. Περιγράφεται ως άνθρωπος πολύ ζηλωτής στην εκτέλεση των χριστιανικών του καθηκόντων, προικισμένος με πολλές αρετές, ιδιαίτερα φιλανθρωπία προς τον πλησίον του, φέρνοντας τους αμαρτωλούς σε μετάνοια και ενισχύοντας πολλούς στην πίστη τους κατά τη διάρκεια του διωγμού που ασκούσε ο Ρωμαίος κυβερ