ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Στις 7 Οκτωβρίου 1965, η εφημερίδα «Ελληνικός Βορράς» ανέφερε μεγάλες ελλείψεις στην εκπαίδευση του νομού Σερρών. Η εφημερίδα «Ελληνικός Βορράς» έγραφε: «Κατά στοιχεία της Γεν. Επιθεωρήσεως τεράστιαι ελλείψεις εις προσωπικόν και αιθούσας εις την Στοιχειώδη Εκπαίδεισιν του Νομού Σερρών. Εν σχολείον στεγάζεται εις εκκλησίαν».

Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 8/10/1961, Σελίδα: 6 Στις 7 Οκτωβρίου 1961, ημέρα Σάββατο, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, εν όψει των εκλογών της 29ης Οκτωβρίου 1961, πραγματοποίησε ομιλία στην πόλη των Σερρών. Η ομιλία του έγινε στην πλατεία "Κρονίου" και ο Καραμανλής μίλησε από τον εξώστη της Εμπορικής Λέσχης, απευθυνόμενος στους πολίτες της πόλης. Η εφημερίδα Μακεδονία έγραψε : Σέρρες, η συγκέντρωση μπροστά στην οποία μίλησε ο αρχηγός της ΕΡΕ στις Σέρρες δεν μπορεί να συγκριθεί με προηγούμενες συγκεντρώσεις του, καθώς ήταν πολύ μικρότερη σε όγκο. Αυτό το αναγνωρίζουν και οι ίδιοι οι Καραμανλικοί παράγοντες, οι οποίοι τονίζουν ότι η ημέρα ήταν ακατάλληλη για συγκέντρωση λόγω της κίνησης της αγοράς το Σάββατο. Από τους συγκεντρωμένους, οι περισσότεροι ήταν αγρότες που μεταφέρθηκαν με κάθε μέσο από την ύπαιθρο. Ο κ. Καραμανλής, στην ομιλία του, έθιξε ως πρώτο θέμα το καπνικό, τονίζοντας ότι, μέσω μιας σειράς μέτρων που έλαβε η κυβέρνησή του, επιτεύχθηκε η εξυγίανση της καπνικής οικον...

Θεόδωρος Καντάς Στις 7 Οκτωβρίου 1944, ο Δήμαρχος  Θεόδωρος Καντάς  υπέγραψε την πρώτη του ανακοίνωση προς τον λαό των Σερρών, καλώντας τους πολίτες να παραστούν την επόμενη ημέρα στην εκκλησία των Μεγάλων Ταξιαρχών για την επίσημη Δοξολογία, με αφορμή την απελευθέρωση της πόλης. Στην ίδια ανακοίνωση, αναφερόταν ότι στη 1 μ.μ. θα πραγματοποιηθεί μεγάλη λαϊκή συγκέντρωση στην πλατεία Αίγλη-Κρονίου, όπου βρίσκονταν τα γραφεία του Ε.Α.Μ., με ομιλίες από εκπροσώπους οργανώσεων προς τον σερραϊκό λαό. Τέλος, καλούνταν όλη η πόλη να σημαιοστολιστεί με τις ελληνικές και, εάν ήταν δυνατόν, τις συμμαχικές σημαίες.

Στις 7 Οκτωβρίου 1940, ο Αττίκ εγκαινίασε τη χειμερινή περίοδο του κινηματοθεάτρου "Κρόνιον" παρουσιάζοντας την "Μάνδρα 1939" και την κορυφαία διεθνή Ελληνίδα ντιζέζ Κάκια Μένδρη. Το πολύ ενδιαφέρον αυτό πρόγραμμα συμπληρώθηκε από την εμφάνιση του "7ετούς παιδιού-δαίμονα" Ζωής Νάχη. Ο θίασος συνέχισε τις παραστάσεις μέχρι τις 15 Οκτωβρίου 1940. Συνθέτης και στιχουργός της ελαφράς μουσικής, πιανίστας, κονφερανσιέ και ηθοποιός, ο Αττίκ δέσποσε στην καλλιτεχνική Αθήνα τη δεκαετία του 1930 με την περίφημη «Μάντρα» του. Σύμφωνα με τον μουσικοκριτικό Γιώργο Λεωτσάκο, «ο σπάνιος συνδυασμός στιχουργικής ευαισθησίας, στην οποία διαφαίνεται μια στοχαστική διάθεση και κάποιο πικρό χιούμορ, πηγαίας μελωδικής έμπνευσης και μιας στέρεης συνθετικής τεχνικής, ανέδειξαν τον Αττίκ στον σημαντικότερο ίσως εκπρόσωπο του δυτικότροπου (πάνω σε γαλλικά πρότυπα) προπολεμικού ελληνικού ελαφρού τραγουδιού». Η Κάκια Μένδρη (Οδησσός, Ρωσία, 1912 - Αθήνα, 12 Οκτωβρίου 1994) ήταν Ελλην...

Στις 7 Οκτωβρίου 1937, στον κινηματογράφο "Κρόνιον" προβλήθηκε η ταινία "L'argent" (Το χρήμα) Στον κινηματογράφο "Πάνθεον" προβλήθηκε η ταινία "The King Steps Out" (Αυτοκρατορικό ρομάντζο). L'Argent είναι μια γαλλική δραματική ταινία, γραμμένη και σκηνοθετημένη από τον Pierre Billon, που κυκλοφόρησε το 1936. Σκηνοθεσία: Pierre Billon | Σενάριο: Pierre Billon, βασισμένο στο μυθιστόρημα του Émile Zola Διάλογοι: Bernard Zimmer | Σκηνικά: Aimé Bazin | Φωτογραφία: Christian Matras και Paul Portier | Ήχος: Joseph de Bretagne | Μουσική: Jules Guinand και Marcel Pollet | Παραγωγή: Sofra | Γαλλία: 26 Μαΐου 1936 Η ταινία The King Steps Out είναι μια αμερικανική μουσική κωμωδία του 1936, σε σκηνοθεσία Josef von Sternberg, με πρωταγωνιστές τους Grace Moore, Franchot Tone και Walter Connolly. Βασίζεται στα πρώτα χρόνια της ζωής της Αυτοκράτειρας Elisabeth της Αυστρίας, γνωστής ως "Sisi" ή "Sissi", και την ιστορία του φλερτ και του ...

Στις 7 Οκτωβρίου 1936, απεβίωσε στην Αθήνα ο Νικόλαος Κυρ. Δέλλιος, αδελφός του δασκάλου Ιωάννου Δέλλιου, ενώ είχαν και δύο αδελφές την Πηνελόπη Δέλλιου-Ζήκου και την Ελένη Δέλλιου-Γεωργίου, Γεννημένος στις Σέρρες το 1860. Πατέρας του ήταν ο Κυριάκος, έμπορος το επάγγελμα. Δε βοηθήθηκε από το σπίτι του, γιατί ο πατέρας του τον προόριζε μόνο για το εμπόριο. Δίδαξε μουσική στο Παρθεναγωγείο Σερρών από το 1880 μέχρι το 1888, και αργότερα στη Θεσσαλονίκη, τη Ρουμανία, την Κωνσταντινούπολη και την Αθήνα όπου διευθύνει το ομώνυμο Λύκειο. Ξεχώρισε ως κριτικός μουσικής και θεάτρου.  Η προσφορά του αναγνωρίστηκε με την ανακήρυξή του ως ευεργέτη του Ωδείου Σερρών "Ορφεύς", χάρη στη δωρεά ενός αρμονίου και ποσού 10.000 δραχμών στο ίδρυμα.

Τίς τοῖς λειψάνοις προστρέχων τοῦ Ἰωάννου, ἀμέτοχος τυγχάνει θείας παραμυθίας; Ἀβραὰμ Ἄγγελοι τρεῖς ὤφθησαν πάλαι, τέκνου γέννησιν ἀνακοινοῦντες, Νόες Ἅγιοι τρεῖς ὤφθησαν αὖθις, σὲ καλέσαντες ἐπὶ τὰ κρείττω. Ο π. Ιωάννης Τριανταφυλλίδης γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 1836 μ.Χ. στο χωριό Λωρία (Μούζενα) του νομού Τραπεζούντος, από ευλαβείς γονείς, τον Τριαντάφυλλο και την Κυριακή. Επειδή δεν υπήρχε σχολείο στην πατρίδα του, έμαθε από έναν εγγράμματο τα κοινά γράμματα σε έξι μήνες, όντας πολύ ευφυής. Σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών έμεινε ορφανός από πατέρα γι' αυτό αναγκάστηκε προς εξεύρεση εργασίας να ξενιτευτεί στα παράλια του Πόντου, όπου εργαζόταν τον χειμώνα σε αρτοποιείο και το καλοκαίρι σε γεωργικές εργασίες. Σε ηλικία δέκα επτά ετών νυμφεύθηκε κάποια σεμνή και ευλαβή νέα, ονόματι Ελένη, με την οποία απέκτησε έναν υιό και θυγατέρες. Κάποιο καλοκαίρι με την σύζυγο του πήγαιναν στο χωριό του με τα πόδια. Στον δρόμο τους συνάντησαν τρεις Άγγελοι με μορφή ανθρώπων. Προπορευόταν ο Ιωάν...

Ο Όσιος Μαρτινιανός της Λευκής Λίμνης, κατά κόσμον Μιχαήλ, γεννήθηκε το 1370 μ.Χ. στο χωριό Berezniko. Σε ηλικία δεκατριών χρονών έφυγε από τους γονείς του και πήγε κρυφά στον Όσιο Κύριλλο της Λευκής Λίμνης (βλέπε 9 Ιουνίου). Ο νεαρός Μαρτινιανός άρχισε με ζήλο να μιμήτε τον δάσκαλό του, στον οποίο έκανε πλήρη υπακοή. Στο μοναστήρι σπούδασε ανάγνωση και γραφή, και με την ευλογία του Αγίου Κυρίλλου, ασχολήθηκε με την αντιγραφή βιβλίων. Μετά από καιρό ο Όσιος Μαρτινιανός χειροτονήθηκε διάκονος και στη συνέχεια Ιερομόναχος. Μετά την κοίμηση του Αγίου Κυρίλλου, ο Όσιος Μαρτινιανός αποσύρθηκε σε ένα ερημικό νησί στη λίμνη Vozha. Εκεί σχηματίστηκε μία νέα αδελφότητα και έχτισαν ναό προς τιμήν της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Μετά την αποχώρηση του Οσίου Θεράποντος από την ηγουμενία της Μονής του, Ο Όσιος Μαρτινιανός, υποκύπτοντας στα επίμονα αιτήματα των αδελφών της Μονής, συναίνεσε να γίνει ηγούμενος τους. Ο Όσιος Μαρτινιανός κοιμήθηκε σε ηλικία 85. Τα λείψανά του ανακαλύφθηκαν το 1514 μ.Χ. κ...

Η ιερή εικόνα της Παναγίας της Τρυφερής βρέθηκε το 1521 μ.Χ. στη μονή των Σπηλαίων και μεταφέρθηκε στην πόλη του Πσκώφ από τους ευλαβείς Χριστιανούς Βασίλειο και Θεόδωρο. Τιμάται ιδιαίτερα, αφού θεωρείται προστάτιδα της πόλεως κατά την διάρκεια της πολιορκίας αυτής από τον Πολωνό βασιλέα Στέφανο Μπάθορυ (1533 - 1586 μ.Χ.). Σήμερα ημέρα της απελευθέρωσης του Πσκώφ από την εισβολή του Ναπολέοντα, το 1812 μ.Χ. Η εικόνα τιμάται, επίσης, και στις 21 Μαΐου.

 Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο των Αγίων παρά μόνο ότι μαρτύρισαν τον 2ο αιώνα μ.Χ.

Οι Άγιοι Δέκα συναθλητές του Αγίου Πολυχρονίου ήταν οι Παρμενίας, Πολυτέλειος, Ελυμάς, Μώκιος, Χρυσοτέλης, Μάξιμος, Λουκάς, Αβδίας, Σέμνιος και Ολυμπιάδας. Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο των Αγίων.

 Ο Όσιος Σέργιος ήταν Ελληνικής καταγωγής και πριν ασκητέψει στην Λαύρα των Σπηλαίων ασκήτεψε στο Άγιο Όρος. Κοιμήθηκε το 1412 μ.Χ.

Eυσέβιος Φίληξ τε μαρτύρων χάριν, Διά ξίφους εύραντο μαρτύρων χάριν. Οι Άγιοι Ευσέβιος και Φήλιξ, ήταν αυτοί που βρήκαν τα σώματα των Αγίων Ιουλιανού και Καισάριου, που εορτάζουν την ίδια ημέρα, και τα έθαψαν με την αρμόζουσα τιμή. Όταν το έμαθε αυτό ο τύραννος, εξοργισμένος τους αποκεφάλισε.

 Λιπών ο Λεόντιος αρχήν την κάτω, Eιρηνικώς εφεύρε τιμήν την άνω. Ο Άγιος Λεόντιος αναφέρεται στον βίο των Αγίων Ιουλιανού και Καισαρίου που τιμούνται την ίδια ημέρα. Είναι ο άνθρωπος που πίστεψε, βλέποντας το θαύμα του Ιησού Χριστού, που συνέτριψε τα είδωλα μετά από προσευχή του Καισάριου.

Σάκκῳ δοθείσι καὶ βυθῷ, Θεὸς Λόγος, Διττοῖς Ἀθληταῖς, σάκκον εἰς χαρὰν στρέφει. Οι Άγιοι Ιουλιανός ο πρεσβύτερος και Καισάριος ο διάκονος έζησαν στα χρόνια του Καίσαρα Κλαυδίου του Β' γύρω στο 268 μ.Χ. Καισάριος, Διάκονος και μάρτυς, 7 Οκτωβριου (Sanctus Caesarius, Diaconus et Martyr Terracinae in Campaniae). Ο Καισάριος ήταν από την Αφρική και κάποτε ήλθε στην πόλη Ταρακηνή της Ιταλίας. Όταν είδε τους ειδωλολάτρες να θυσιάζουν στα είδωλα, τους έκανε δριμύτατες παρατηρήσεις. Αμέσως τότε συλλήφθηκε και οδηγήθηκε στον ανθύπατο, ο όποιος τον φυλάκισε. Κατόπιν, με συνοδεία στρατιωτών, οδηγήθηκε στον ναό του Απόλλωνα, όπου ο Άγιος με την προσευχή του γκρέμισε τον ναό. Όταν είδε αυτό το θαύμα ο υπατικός Λεόντιος, έπεσε στα πόδια του Αγίου και ζήτησε να βαπτιστεί Χριστιανός. Πράγματι, ο Πρεσβύτερος Ιουλιανός βάπτισε τον Λεόντιο, ο όποιος μόλις κοινώνησε των αχράντων μυστηρίων, εξέπνευσε. Μετά απ' αυτό ο τύραννος Λοξώριος, διέταξε να βάλουν τον Καισάριο και τον Ιουλιανό μέσα σε σάκους ...

Κτείνουσι πολλὰ Πολυχρόνιον ξίφη. Πρὸς τὰ ξίφη δὲ λήψεται, καὶ τὰ γέρα. Ο Άγιος Πολυχρόνιος ο Ιερομάρτυρας ήταν ένας δυναμικός κληρικός του 4ου μ.Χ. αιώνα (εκ της επαρχίας Γαμφανήτιδος), που θυσιάστηκε για τα ορθόδοξα δόγματα της Εκκλησίας μας. Ο πατέρας του Βαρδάνιος ήταν γεωργός στο επάγγελμα, και φρόντισε ο γιος του να ανατραφεί όχι μόνο με τα διδάγματα της πίστης, αλλά του παρείχε αρκετή και από την άλλη μόρφωση. Έτσι ενώ ο πατέρας καλλιεργούσε τις αμπελοφυτείες του, ο γιος με ζήλο και θέρμη καλλιεργούσε τον αμπελώνα του Κυρίου, διδάσκοντας τα θεία λόγια και αγωνιζόμενος στον πολλαπλασιασμό της καρποφορίας του θείου σπόρου. Ήταν μάλιστα ικανότατος συζητητής και πολλές φορές είχε καταντροπιάσει σοφούς των ειδωλολατρών σε συζητήσεις φιλοσοφικές για την αλήθεια και τη θρησκεία. Κατόπιν ο Πολυχρόνιος πήγε στην έδρα της σοφίας και των γραμμάτων, την Κωνσταντινούπολη. Εκεί έγινε διάκονος και έπειτα πρεσβύτερος. Από το αξίωμα αυτό δεν έπαψε να διδάσκει και με πολλούς τρόπους μοχθούσε για ...

Τους Όσιους αυτούς ασκητές, μόνο ο Άγιος Νικόδημος τους αναφέρει στον συναξαριστή του. Ακολουθία τους εκδόθηκε στο Ηράκλειο το 1879 μ.Χ. Πάντα σύμφωνα με την ακολουθία τους, απεβίωσαν ειρηνικά συγχρόνως και οι 99 μαζί. Κατάγονταν από διάφορα μέρη της λεκάνης της Μεσογείου και ασκήτευαν στην Κρήτη. Τον κυριότερο απ' αυτούς έλεγαν Ιωάννη και γιορτάζεται τοπικά στην Κρήτη. Όσιος Ιωάννης ο Ερημίτης Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννη του Ερημίτη (καθολικό) (Χανιά) Η Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννη του Ερημίτη ή Μονή Καθολικού είναι ερειπωμένη σήμερα μονή των αρχών του 17ου αιώνα. Βρίσκεται σε μικρή απόσταση από τη Μονή Γουβερνέτου, μέσα στο φαράγγι Αυλάκι και κοντά στη σπηλιά που πέθανε ο Άγιος Ιωάννης ο Ερημίτης. Ο ναός της μονής αποτελείται από μια μικρή σπηλαιώδη κοιλότητα, κτισμένη με λαξευτή πέτρα κατά το βόρειο μέρος, ενώ μπροστά από το ναό υπάρχει αυλή που στηρίζεται σε θόλους. Γύρω στα 1600 ο Ιερεμίας Τζαγκαρόλος κατασκεύασε μια γέφυρα που ενώνει την εκκλησία με την απέναντι πλαγιά και λειτουργεί ως...

Χαλκᾶ σὰ νεῦρα, Βάκχε, πρὸς νεύρων βίαν, Καὶ πρὸς ξίφος, Σέργιε, πῦρ σὴ καρδία. Σέργιον ἑβδομάτῃ ξίφος ἔκτανε, νεῦρα δὲ Βάκχον. Οι Άγιοι Σέργιος και Βάκχος υπηρετούσαν στις στρατιωτικές τάξεις του αυτοκράτορα Μαξιμιανού. Τους διέκρινε μεγάλη ανδρεία στα πεδία των μαχών, αλλά και σωφροσύνη στην καθημερινή τους ζωή. Γι' αυτό και ο αυτοκράτορας τους απένειμε τα αξιώματα του πριμικηρίου της σχολής των Kεντηλίων και του σεκουνδουκηρίου, αντίστοιχα Όταν έμαθε ότι οι δύο επίλεκτοι στρατιώτες του ήταν χριστιανοί, δεν ήθελε με κανένα τρόπο να το πιστέψει. Για να πεισθεί λοιπόν χειροπιαστά, οργάνωσε τελετές με θυσίες σε ειδωλολατρικό ναό και κάλεσε να παραστούν σ' αυτές οι Σέργιος και Βάκχος. Οι δύο χριστιανοί στρατιώτες αρνήθηκαν και ομολόγησαν το Χριστό με θαρραλέο φρόνημα. Εξοργισμένος τότε ο αυτοκράτορας, διέταξε και τους αφαίρεσαν τα διάσημα των αξιωμάτων τους. Έπειτα, αφού τους ενέπαιξαν και τους διαπόμπευσαν με διάφορους τρόπους, τους έστειλαν σε ένα σκληρό δούκα της Ανατολής, τον...

Ξέσπασαν οι Τούρκοι και σε φοβερές παρεκτροπές στην Αμμουδιά του Σιδηροκάστρου στις 7 Οκτωβρίου του 1907. Ξυλοκόπησαν, μαστίγωσαν φυλάκισαν, βασάνισαν πολλούς, χωρίς κανένα λόγο και αφορμή (Σερραικά Χρονικά, τομ. Γ', σελ. 97).