ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Εγκατάσταση συνεργείου γεωλόγων και μεταλλειολόγων στις Σέρρες για τη μελέτη και αξιολόγηση των μεταλλευμάτων της περιοχής, κάτι που υποδηλώνει την οικονομική σημασία του ορυκτού πλούτου του Νομού Σερρών για την εθνική οικονομία της Ελλάδας. σύμφωνα με την εφημερίδα «Ελληνικός Βορράς» στις 8 Αυγούστου 1965  «...Εγκαταστάθη εις την πόλην μας πολυμελές συνεργείον γεωλόγων και μεταλλειολόγων, του Ινστιτούτου γεωλογίας και ερευνών υπεδάφους (του Υπουργείου Βιομηχανίας) με επικεφαλής τον γεωλόγον κ. Γ. Μαράτον. Ως εγνώσθη το εν λόγω συνεργείον θα ασχοληθή με την ευρείαν έρευναν, μελέτην και αξιολόγησιν όλων των κοιτασμάτων, τόσον των αργούντων όσον και των εν ενεργεία μεταλλείων του Νομού βάση σχετικού προγράμματος το οποίον κατήρτισεν προ διετίας το υπουργείον Βιομηχανίας».

Στις 8 Αυγούστου 1936, το Δημοτικό Συμβούλιο των Σερρών συνεδριάζει για να εκλέξει νέο δήμαρχο, μετά την παύση του δημάρχου Δ. Μενύχτα από τη Νομαρχία, ο οποίος είχε συλληφθεί την 1η Αυγούστου. Νέος Δήμαρχος εξελέγει ο Γεώργιος Μόσχος με ψήφους δέκα επί συνόλου ένδεκα ψηφισάντων (οι Φιλελεύθεροι αποχώρισαν), (που παρέμεινε έως τις 31/12/1934) ο οποίος αντικατέστησε τον επίσης «δημαρχούντα» Κων/νο Χατζηδήμο (από 26/7 έως 8/8/1934).

 Επισκέφθηκε την πόλη των Σερρών ο δικτάτορας Πάγγαλος. 8 Αυγούστου 1925

Στις 8 Αυγούστου 1904,  υποβάλλεται αίτηση για την ίδρυση Στοάς στις Σέρρες προς τη Μεγάλη Στοά της Ελλάδος, κάτι που υποδεικνύει την παρουσία και τη δραστηριότητα μασονικών κύκλων στην περιοχή, δείγμα των κοινωνικών και διανοητικών ζυμώσεων της εποχής. Μέσα στην ίδια χρονιά, κι ενώ ο Μακεδονικός αγώνας κορυφώνεται, ιδρύεται η πρώτη ελληνική Στοά στη Μακεδονία, ο «Αριστοτέλης» υπ αριθμόν 36 στις Σέρρες, με ιδρυτή τον εθνομάρτυρα Ιωάννη Παπάζογλου ο οποίος βρήκε μαρτυρικό θάνατο από τους Βούλγαρους για την έντονα πατριωτική και τεκτονική δράση του ενώ τον οδηγούσαν ως όμηρο προς τα Βουλγαρικά σύνορα. Οι διωγμοί που υπέστησαν τα μέλη των ελληνοφώνων Στοών στην υπόδουλη Μακεδονία υπήρξαν ιδιαίτερα σκληροί και επικίνδυνοι, διότι οι Τούρκοι θεωρούσαν τους τέκτονες επαναστάτες, ιδιαίτερα δε τους Έλληνες, οι οποίοι κατά τη μύησή τους, εκτός από τον τεκτονικό όρκο ορκίζονταν και αιώνια πίστη στην πατρίδα. Τέλος να θυμίσουμε πως τέκτονας ήταν και Παύλος Μελάς ο οποίος άνηκε στην Μεγάλη Στοά της

Στις 8 Αυγούστου 1875, η εφημερίδα «Ερμής» της Θεσσαλονίκης αναφέρει ότι μια πολυμελής εβραϊκή οικογένεια στις Σέρρες ασπάστηκε τον Ισλαμισμό. Αυτό το γεγονός υπογραμμίζει τις πολυπολιτισμικές δυναμικές της εποχής, σε μια περιοχή που αποτελούσε μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όπου τέτοια θρησκευτικά και κοινωνικά μετασχηματιστικά γεγονότα δεν ήταν ασυνήθιστα. «Μανθάνομεν ότι εν Σέρραις ολόκληρη εβραϊκή οικογένεια πολυμελής ασπάσατο τον ισλαμισμόν». Εφημερίδα ΕΡΜΗΣ, φύλλο 8 Αυγουστου 1875, σελ 3

Τὸν Καλλίνικον τιμῶμεν τῆς Ἐδέσσης, Ἐπίσκοπον ἅγιον πνευματοφόρον. Ο εν αγίοις Μητροπολίτης Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας Καλλίνικος (κατά κόσμον Δημήτριος) Πούλος γεννήθηκε στο χωριό Σιταράλωνα Αγρινίου στις 26 Ιανουαρίου 1919 μ.Χ. από ευσεβείς γονείς, τον Γεώργιο και την Αικατερίνη. Ο παππούς του, Πατήρ Αθανάσιος και η γιαγιά του, Πρεσβυτέρα Σπυριδούλα, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ανατροφή του. Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Θερμού με άριστες επιδόσεις και εισήχθη στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1942 μ.Χ. αρίστευσε στις πτυχιακές εξετάσεις με προοπτικές πανεπιστημιακής προωθήσεως. Η περιγραφή του συμφοιτητού του, του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Κρήτης Τιμοθέου, κάνει λόγο για το ότι τα δύσκολα εκείνα χρόνια της Κατοχής διάβαζαν μαζί το Ευαγγέλιο στο Ζάππειο και αναζητούσαν να επικοινωνήσουν με έναν ασκητή κοντά στην Αθήνα, για να μάθουν στην πράξη την πνευματική ζωή. Κατά την ομολογία του μακαριστού ευσεβούς και φιλοκαλικού θεολόγου Βασιλείου Μουστάκη, στον συμφοιτητή του

Τριαντάφυλλος ὡράθη ῥόδον νέον, Ἐρυθροβαφὲν τῇ ῥοῇ τῶν αἱμάτων. Ο ένδοξος νεομάρτυρας του Χρίστου Τριαντάφυλλος γεννήθηκε στην Ζαγορά της Μαγνησίας το 1663 μ.Χ. Από μικρός εργαζόταν ως ναύτης σε ένα από τα πιο περίφημα ζαγοριανά καράβια. Το καλοκαίρι του 1680 μ.Χ. το πλοίο του έδεσε στο λιμάνι της Κωνσταντινούπολης. Εκεί ο Τριαντάφυλλος επισκέφτηκε τις εκκλησίες και τα αγιάσματα της Πόλης. Για κάποιο άγνωστο σε μας λόγο, ήρθε σε φιλονικία με κάποιους Τούρκους, οι οποίοι τον συκοφάντησαν ότι δήθεν ήθελε να γίνει Μωαμεθανός. Ο Τριαντάφυλλος όμως αρνήθηκε τη συκοφαντία και μένοντας σταθερός και ακλόνητος στην πίστη του έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου την 8η Αυγούστου του 1680 μ.Χ. στον Ιππόδρομο της Κωνσταντινουπόλεως, σε ηλικία 18 ετών. Την ημέρα αυτή τιμάται και η μνήμη του τόσο στη Ζαγορά, όσο και στις Αλυκές Βόλου. Τεμάχιο του ιερού Λειψάνου του Αγίου Τριαντάφυλλου υπάρχει τεθησαυρισμένο στην Ι. Μονή Αγίου Νικολάου, στο νησί Άνδρος, μαζί με την εικόνα του Αγίου. Λειτουργικά κείμενα Ἀπο

Μύρων ὁ θεῖος ἀρετῆς μύρου πνέων, Εὐωδίας πρόσεισιν ὀσμὴ Κυρίῳ. Ο Άγιος Μύρων, ο οποίος καταγόταν από την Κρήτη, από την πόλη Aυρακία (κοντά στην Κνωσσό) από μικρός διακρινόταν για το ζήλο του και την βαθιά πίστη του στον Θεό. Αφού παντρεύτηκε, ασχολήθηκε με την καλλιέργεια της γης. Από αυτό που έβγαζε έδινε ένα μέρος στους φτωχούς και όσο έδινε τόσο η σοδειά του αυξάνονταν. Η συμπάθεια του Αγίου προς τούς ενδεείς, ξεπερνούσε κάθε μέτρο. Μάλιστα λέγεται ότι κάποτε συνέλαβε κάποιους μέσα στην αποθήκη να του κλέβουν το σιτάρι και αντί να τούς κυνηγήσει, αντίθετα τους βοήθησε μεταφέροντας και ο ίδιος τα σακιά. Για όλες λοιπόν τις αρετές αυτές, ο Μύρων χειροτονήθηκε ιερέας. Μετά το σταμάτημα του διωγμού των χριστιανών, έγινε δεσπότης στον επισκοπικό θρόνο της Κρήτης. Στα χρόνια που ήταν δεσπότης στην Κρήτη, έκανε πάρα πολλά θαύματα. Ένα από αυτά είναι και το εξής: Κάποτε ο Άγιος ήθελε να περάσει από τον ποταμό Τρίτωνα και ο ποταμός είχε πλημμυρίσει. Τότε ο Άγιος πρόσταξε και η ροή του ποτα

Ψυχὴς πολὺν θεὶς Αἰμιλιανὸς λόγον, Τῆς σαρκος ἠλόγησεν ἄχρι καὶ τέλους. Ὀγδόῃ Αἰμιλιανοῦ ὀστέα δέξατ' ἄρουρα. Ο Απόστολος Παύλος θέλοντας να τονίσει τη μεγάλη σημασία της ομολογίας της πίστης μας προς το Χριστό, είπε: «Ἔχοντες οὒν ἀρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τοὺς οὐρανούς, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ, κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας». Αφού, δηλαδή, έχουμε μεγάλο Αρχιερέα, που έχει πλέον περάσει από τους ουρανούς και μπήκε στην αιώνια κατάπαυση, όπου μας περιμένει, που δεν είναι απλός άνθρωπος, αλλά είναι ο Υιός του Θεού, ας κρατάμε καλά την ομολογία της πίστης μας προς Αυτόν, τον Κύριο και Σωτήρα μας Ιησού Χριστό. Ένα τέτοιο παράδειγμα ομολογίας ήταν και ο Άγιος Αιμιλιανός, που έζησε μεταξύ 8ου και του 9ου αιώνα μ.Χ. Ο Αιμιλιανός ήταν επίσκοπος Κυζίκου μετά το Νικόλαο, στα χρόνια 787 - 815 μ.Χ. Αγωνίστηκε με όλη τη δύναμη που του παρείχε ο Θεός για την τιμητική προσκύνηση των αγίων εικόνων, όταν αυτοκράτορας ήταν ο εικονομάχος Λέων ο Ε'. Αθλητής της Ορθοδοξίας, μιλούσε θερμότατα γι' αυτ