ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

 Eις τον Aρχάγγελον Mιχαήλ. Ἐβουλόμην σοι, Μιχαήλ, ᾄσμα πρέπον ᾎσαι πρεπόντως, ἀλλ' ἄϋλον, οὐκ ἔχω. Eις τον Aρχάγγελον Γαβριήλ. Oρών Γαβριήλ Άγγελον χαράς μέγαν, Σε μάλα χαίρω και πτερούμαι σω πόθω. Ὀγδόη οὐρανίης κυδαίνει τάξιος Ἀρχούς. Εἰς τὴν Σύναξιν τῶν ἐννέα Ταγμάτων, Σεραφίμ, Χερουβίμ, Θρόνων, Κυριοτήτων, Ἐξουσιῶν, Ἀρχῶν, Δυνάμεων, Ἀρχαγγέλων καὶ Ἀγγέλων. Ἐπάξιόν τι Ταγμάτων τῶν ἐννέα Τὶς ἂν γόνος φθέγξαιτο μηνῶν ἐννέα; Κατά την Άγια Γραφή οι άγγελοι στέλνονται από το Θεό με μορφή ορατή (οι άγγελοι είναι αόρατα αγαθά πνεύματα κοντά στο, Θεό) σε σπουδαίες ιστορικές περιστάσεις, που πρόκειται να εκδηλωθεί ή να εκτελεσθεί κάποια μεγάλη θεία θέληση. Τη σχέση, τώρα, που έχουν οι άγγελοι με το Θεό και τους ανθρώπους, καθώς και την αποστολή τους, βλέπουμε επίσης μέσα στην Αγία Γραφή. Και ιδιαίτερα, στους Ψαλμούς 33, στίχ. 8 και 90, στίχ. 10-12, στη δε Καινή Διαθήκη, Ματθ. ιη' στίχ. 10, καθώς επίσης και στην προς Εβραίους επιστολή, κεφ. α' στίχ. 14, όπου ο συγγραφέας αναφωνεί

Ο Άγιος ιεράρχης Φιλάρετος, κατά κόσμον Γεώργιος Νικολάγεβιτς Βοζνεσένσκυ (George Nicolaevich Voznesensky), γεννήθηκε στην πόλη Κουρσκ στις 22 Μαρτίου του 1903 μ.Χ., σε μια ευσεβή ορθόδοξη οικογένεια. Ο πατέρας του, ο Αρχιερέας Nicolas Voznesensky, προερχόταν από οικογένεια ιερέων και ήταν ένας ενθουσιώδης ποιμένας και σπουδαίος άνθρωπος της προσευχής. Στη συνέχεια εκάρη μοναχός με το όνομα Δημήτριος και αργότερα έγινε επίσκοπος (μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Hailar). Υπήρχαν πέντε παιδιά στην οικογένεια της Λυδίας και του Νικολάου Βοζνεσένσκυ, δύο γιοι και τρεις κόρες. Από πολύ πρώιμο στάδιο του ο νεαρός Γεώργιος μεγάλωσε σε μια ατμόσφαιρα χριστιανικής αγάπης και εκκλησιαστικής ζωής. Το 1909 μ.Χ. η οικογένεια μετακόμισε προς την Άπω Ανατολή. Εκεί ο Γιώργος ολοκλήρωσε την οκταετή βασική εκπαίδευση του. Όταν έλαβαν την εξουσία οι αθεϊστές, η οικογένεια του μέλλοντα ιεράρχη μετακόμισε εκ νέου στο Χαρμπίν, μια πόλη με έντονη εκκλησιαστική ζωή, όπου μετά από λίγα χρόνια ο Γεώργιος σπούδασε στο P

Η Matushka (Μητερούλα) Όλγα, γηγενής στην Αλάσκα από τη φυλή Yupik, γεννήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 1916 μ.Χ. Ο σύζυγός της, ο Νικολάι Μιχαήλ, ήταν ο ταχυδρόμος στο χωριό και διευθυντής του γενικού καταστήματος, ο οποίος αργότερα χειροτονήθηκε ιερέας και στη συνέχεια αρχιερέας. Έχει υπηρετήσει την κοινότητα της ως σύζυγος ιερέα, αλλά και ως μαία. Η Αγία Όλγα γέννησε δικά της δεκατρία παιδιά, πολλές φορές χωρίς τη βοήθεια μαίας ή δικών της ανθρώπων, από τα οποία επέζησαν τα 8. Ήταν γνωστή για τη συμπάθεια και τη φροντίδα της προς όσους είχαν υποστεί κακοποίηση παντός είδους, ιδίως σεξουαλική κακοποίηση. Ενώ η οικογένειά της ήταν φτωχή, έδωσε απλόχερα σε αυτούς που ζούσαν χειρότερα από αυτήν, συχνά έδινε και από τα ρούχα των παιδιών της στους απόρους. Ήταν επίσης γνωστή η ικανότητά της να πει πότε μια γυναίκα ήταν έγκυος, ακόμη και πριν από την ίδια τη γυναίκα που είχε χάσει την περίοδό της. Η Αγία Όλγα αναπαύτηκε στις 8 Νοεμβρίου του 1979 μ.Χ. Πολλοί άνθρωποι από τις γύρω περιοχές ήθελαν ν

Στις 8 Νοεμβρίου 1934, οι κινηματογράφοι των Σερρών πρόβαλλαν δύο δημοφιλείς ταινίες της εποχής. Στο "Πάνθεον" προβαλλόταν η ταινία "Devil and the Deep" (Δαίμων του Υποβρυχίου) και στο "Κρόνιον", το κοινό είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει την ταινία "La bataille" (Η Μπατάϊγ). Devil and the Deep, είναι μια αμερικανική δραματική ταινία του 1932, σκηνοθετημένη από τον Marion Gering, βασισμένη στο μυθιστόρημα του Maurice Larrouy (Sirenes et Tritons), και με πρωταγωνιστές τους Tallulah Bankhead, Gary Cooper, Charles Laughton και Cary Grant. Η ταινία ακολουθεί έναν ναυτικό διοικητή, ο οποίος έχει αποξενώσει τη γυναίκα του λόγω της τρελής ζήλιας του για κάθε άντρα με τον οποίο μιλάει. Μετά την εμμονική του συμπεριφορά που την οδηγεί στην αγκαλιά ενός όμορφου ανθυπολοχαγού, ακολουθεί μια τραγική δραματική εξέλιξη. Υπόθεση Ο Charles Sturm (Laughton) είναι ναυτικός διοικητής, του οποίου η ζήλια και η κακομεταχείριση κάνουν τη ζωή της γυναίκας του, Diana

 Στις 8 Νοεμβρίου 1926, στην πόλη των Σερρών επιχειρήθηκε ένα ακόμα πολιτικό κίνημα από τους «παλαιοδημοκράτες» σε συνεργασία με τους βασιλόφρονες, με στόχο την κινητοποίηση των αντιβενιζελικών δυνάμεων. Οι φιλελεύθερες εφημερίδες της εποχής ανέφεραν ότι είχαν φτάσει στην πόλη απότακτοι αξιωματικοί, μεταξύ των οποίων και ο αντισυνταγματάρχης Ναπολέων Σωτήλης, πρώην διοικητής της 7ης Μεραρχίας και νυν τότε Πρόεδρος της Επιτροπής Ολυμπιων και Κληροδοτημάτων, ο οποίος είχε εισέλθει στις Σέρρες την επομένη της καταστροφής της 29ης Ιουνίου 1913. Οι υποκινητές του κινήματος προσπάθησαν να ξεσηκώσουν τους αντιβενιζελικούς, αλλά, καθώς δεν βρήκαν καμία ανταπόκριση από τους πολίτες, θεώρησαν ότι είχαν προδοθεί. Για να αποφύγουν τη σύλληψη, επιβιβάστηκαν σε αυτοκίνητο και έφυγαν προς άγνωστη κατεύθυνση.   Εφημερίδα Σκριπ, 9 Νοεμβρίου 1926, σελ 1 Η παραπάνω προσπάθεια στις Σέρρες δεν ήταν μεμονωμένη καθώς παρόμοια δράση παρατηρήθηκε σε διάφορες περιοχές και πόλεις ανα την Ελλάδα, όπως αναφέρει κα

Στις 8 Νοεμβρίου 1918, απεβίωσε ο ιερέας Δημήτρης Τζόμαλος, γνωστός και ως Παπατζόμαλος, ιερέας από τη Δοβίστα (σημερινό Εμμανουήλ Παππά). Το 1907 είχε συλληφθεί και φυλακιστεί στο Γεντί Κουλέ της Θεσσαλονίκης, αλλά αφέθηκε ελεύθερος τρεις μήνες αργότερα, καθώς δεν βρέθηκαν επιβαρυντικά στοιχεία εναντίον του. Κατά την περίοδο 1910-1918, ο Παπατζόμαλος υπέφερε από ομηρία μαζί με άλλους ιερείς της περιοχής. Όταν τελικά επέστρεψε εξαντλημένος μετά την ανακωχή, είχε δώσει υπόσχεση να λειτουργήσει σε όλα τα παρεκκλήσια της περιοχής, την οποία εκπλήρωσε παρά την αδύναμη κατάστασή του. Λίγο αργότερα πέθανε από εξάντληση, και ο τάφος του βρίσκεται σήμερα δίπλα στην εκκλησία του Αγίου Αθανασίου.

Άγιος Νικόλαος Μελενίκου Στις 8 Νοεμβρίου 1918, ο Μητροπολίτης Μελενίκου και Σιδηροκάστρου, Παρθένιος Γκόλιας, υπέβαλε μια αναλυτική έκθεση προς το Υπουργείο Παιδείας, όπου περιέγραφε τα πολύτιμα κειμήλια της μητρόπολης που είχαν κλαπεί από τους Βούλγαρους . Η έκθεση αυτή κατέγραφε τις απώλειες των ιερών αντικειμένων και θρησκευτικών θησαυρών, που αποτελούσαν αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτιστικής και θρησκευτικής κληρονομιάς της περιοχής. Η λεηλασία αυτή ήταν μέρος των καταστροφών που υπέστησαν οι ελληνικές κοινότητες. Το τέμπλο της Μητρόπολης Μελενίκου, ξυλόγλυπτο υψηλής τέχνης και τεχνικής με ανάγλυφες παραστάσεις από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη μεταφέρθηκε το 1913 στο Σιδηρόκαστρο (Ντεμίρ Ισάρ) κατά την εγκατάσταση των Μελενικίων στο ελληνικό έδαφος μετά τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου. Επίσης, οι Έλληνες εκ Μελενίκου διέσωσαν και μετέφεραν το 1913 στη νέα τους πατρίδα, Ντεμίρ Ισάρ, πλήθος ελληνικών κειμηλίων ιδιοκτησίας της Μητροπόλεως Μελενίκου που προέρχονταν από 40 εκκλησίες τ

Στις 8 Νοεμβρίου 1913, οι Σερραίοι, αντιμετωπίζοντας τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης και καταστροφές στην πόλη τους μετά την απελευθέρωση, συγκεντρώθηκαν στο μέγαρο του Διοικητηρίου. Σκοπός τους ήταν η εκλογή μιας επιτροπής που θα αναλάμβανε τη διαχείριση των ζητημάτων αποκατάστασης, τον καθορισμό οικοπέδων και την επίλυση οικονομικών θεμάτων. Η επιτροπή που εξελέγη είχε ως επίτιμο πρόεδρο τον Πρόξενο Σερρών και Νομάρχη Ευγένιο Καβαλιεράτο και περιλάμβανε εξέχοντα μέλη της τοπικής κοινωνίας: τους προέδρους Γκίνη και Χατζιστογιάννη, τον γραμματέα Πολυμέρου και μέλη όπως τους Σχοινά, Μόσχο, Μαρούλη, Αζαρία, τον Τούρκο Δήμαρχο Ακήλ - Μπέη, καθώς και τους Ταβτζή Εφένδη, Φερίτ Μπέη, Τριανταφύλλου και Ζαγκαρόλα. Αυτή η επιτροπή θα αναλάμβανε σημαντικά καθήκοντα για την ανασυγκρότηση της πόλης, λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες των κατοίκων και τις προκλήσεις της εποχής.  Φυσικά τα μέλη της επιτροπής είχαν ήδη φροντίσει να ζητήσουν αποζημιώσεις για τις δικές τους ζημιές, τις οποίες έλαβαν αδρά σ