ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Φωτό αρχείου Δημητρίου Νάτσιου : O Αθανάσιος Σεϊτανίδης το 1994 Στις 9 Νοεμβρίου 1993, ανέλαβε καθήκοντα Νομάρχη Σερρών ο Αθανάσιος Σεϊτανίδης , ο οποίος υπηρέτησε στη θέση αυτή μέχρι τις 5 Σεπτεμβρίου 1994. Ο Θανάσης Σεϊτανίδης (Σέρρες, 1938 - 18 Φεβρουαρίου 2022) ήταν Έλληνας πολιτικός. Διετέλεσε Νομάρχης Σερρών (1993-94) και νομάρχης Καβάλας (1988-89). Διετέλεσε νομάρχης Καβάλας (1988-89) και Νομάρχης Σερρών (1993-94). Κατά τις πρώτες Νομαρχιακές Εκλογές του 1994 ήρθε δεύτερος πίσω από τον Τάσο Καριπίδη με ποσοστό 35,36% και εκλέγοντας 10 νομαρχιακούς συμβούλους. Έφυγε από την ζωή σε ηλικία 84 ετών.

Φωτο αρχείου : H προτομής του Αναστάσιου Πολυζωΐδη στο Σιδηρόκαστρο στις 29 Αυγούστου 2010 Στις 9 Νοεμβρίου 1980, πραγματοποιήθηκαν στο Σιδηρόκαστρο τα αποκαλυπτήρια της προτομής του γνωστού Μελενίκιου δικαστή, συγγραφέα και πολιτικού Αναστάσιου Πολυζωΐδη, με την παρουσία κυβερνητικών εκπροσώπων και τοπικών αρχών από τον νομό Σερρών. Η προτομή φιλοτεχνήθηκε από τον Σερραίο γλύπτη, λόγιο και ζωγράφο Κωνσταντίνο Παλαιολόγο. Η πρωτοβουλία για τη δημιουργία και το στήσιμο της προτομής ανήκε στον «Σύνδεσμο Ευελπίδων Μελενίκου», ο οποίος επιθυμούσε να τιμήσει τη μνήμη και το έργο του Πολυζωΐδη. Στην τελετή παρευρέθηκε και μίλησε για τη ζωή και το έργο του τιμώμενου ο ιστορικός των Σερρών και δικηγόρος Πέτρος Πέννας, φωτίζοντας την προσφορά του Πολυζωΐδη στην ελληνική κοινωνία και τη δικαιοσύνη. Τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Αναστάσιου Πολυζωίδη στις Σέρρες έγιναν στις 29 Οκτωβρίου 1985

Στις 9 Νοεμβρίου 1930, άρχισε να λειτουργεί στις Σέρρες στην κεντρική λεωφόρο Μεραρχίας το κοσμικό ζαχαροπλαστείο των Αφων Φωτιάδη, το οποίο διεύθυνε ο «Πανελληνίου φήμης ζαχαροπλάστης Δημήτριος Δράκος», ο οποίος είχε διαχειριστεί για 6 χρόνια το ζαχαροπλαστείο των Αφων Φλόκα στη Θεσσαλονίκη. Η έναρξη λειτουργίας του νέου ζαχαροπλαστείου θεωρήθηκε ένα άκρως κοσμικό γεγονός της εποχής. Οι εφημερίδες της εποχής ανέφεραν ότι «αι κυρίαι και δεσποινίδες είναι καταενθουσιασμέναι διότι επιτέλους θα δύνανται να περνούν τα απογευματινά των ευχάριστα στο αριστοκρατικώτερον ζαχαροπλαστείον». Το νέο κατάστημα έγινε αμέσως σημείο συνάντησης της υψηλής κοινωνίας και του κόσμου που επιθυμούσε να απολαύσει τα προϊόντα του σε έναν κομψό και εκλεπτυσμένο χώρο.

Στις 9 Νοεμβρίου 1926, ξεκίνησαν οι προβολές της ταινίας " Les Misérables" ( Οι Άθλιοι)  στον κινηματογράφο " Πάνθεον"  των Σερρών. Η προβολή της κράτησε ακριβώς έναν μήνα. Les Misérables είναι μια γαλλική "βουβή" δραματική ταινία του 1925, σκηνοθετημένη από τον Henri Fescourt, βασισμένη στο μυθιστόρημα του 1862 με τον ίδιο τίτλο του Victor Hugo. Παραγωγή Αν και η εταιρεία Cinéromans ήθελε η προσαρμογή να είναι μια ενιαία ταινία μεγάλου μήκους, ο Fescourt κατάφερε να υποστηρίξει με επιτυχία την κυκλοφορία της σε τέσσερα μέρη, ταινίες μεγάλου μήκους. Τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν από τις 24 Μαρτίου έως τις 24 Δεκεμβρίου 1925 σε διάφορες περιοχές όπως το Digne, η Προβηγκία, το Arras, το Montreuil και τα στούντιο Joinville. Η Cinéromans ανέθεσε προϋπολογισμό έξι εκατομμυρίων φράγκων για την ταινία. Η χρηματοδότηση παρέχεται από το Westi Consortium, αλλά τον Αύγουστο του 1925 κατέρρευσε, γεγονός που οδήγησε στο γεγονός ότι πολλές σκηνές, όπως οι οδοφράγματα,

Φωτό αρχείου :  Καρλί - κιόϊ (Χιονοχώρι) Στις 9 Νοεμβρίου 1907, κοντά στο χωριό Καρλί - κιόϊ (Χιονοχώρι), δύο Ορθόδοξοι ομογενείς, οι Νέστωρ Αθανασίου και Χρήστος Μπουζίκης, φονεύθηκαν από αγνώστους.

 Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο του Ρώσου Οσίου.

 Εὐθύμιον συνάμα τῷ Νεοφύτῳ Τιμῶ κτίσαντας τὴν Μονὴν Ἀρχαγγέλων. Ο όσιος Ευθύμιος ήταν θείος του οσίου Νεοφύτου. Ο Ευθύμιος λοιπόν, που καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη, ήταν γνώριμος και φίλος του Αγίου Αθανασίου ηγούμενου της Μεγίστης Λαύρας. Στην αρχή οικοδόμησε Μονύδριο στο όνομα του Αγίου Νικολάου, αλλά πειρατές το κατέστρεψαν και ο ίδιος μετά βίας σώθηκε. Τότε ήλθε στην τοποθεσία που σήμερα βρίσκεται η Μονή Δοχειαρίου και οικοδομεί πάλι Ναό στο όνομα του Άγιου Νικολάου. Κοντά δε στον ναό έκτισε και κελιά. Μετά από λίγο ήλθε και ο ανεψιός του, που τον έκειρε μοναχό και του εμπιστεύθηκε την ηγουμενεία της Μονής. Ο ίδιος, αφού πέρασε και το υπόλοιπο της ζωής του με ησυχία, απεβίωσε σε ηλικία 100 χρονών. Ο δε ανεψιός του, Νεόφυτος, ήταν γιος δούκα στα χρόνια των βασιλέων Νικηφόρου Φωκά και Ιωάννη Τσιμισκή (963 - 976 μ.Χ.). Επειδή είχε το χάρισμα της σοφίας, τον αγαπούσαν όλοι και ο βασιλιάς τον έκανε πρώτο γραμματέα του. Επειδή όμως ο θείος του ήταν στο Άγιο Όρος και ηγούμενος στη

 Εἰ καὶ μετέστης, Ἑλλάδιε, τοῦ βίου, Πίναξ ἔμεινας ἀρετῶν τοῖς ἐν βίῳ. Ο Όσιος Ελλάδιος απεβίωσε ειρηνικά.

 Ναρσῆς σὺν Ἀρτέμονι ἐκκοπεὶς ξίφει, Σὺν Ἀρτέμονι λαμβάνει καὶ τὰ στέφη. Οι Άγιοι Ναρσής και Αρτέμωνας μαρτύρησαν δια ξίφους. Ο Ναρσής ήταν Πέρσης και ίσως να είναι ο ίδιος με αυτόν της 9ης Δεκεμβρίου.

 Πλάνην ἀμαυροῖ Μαῦρα καρθεῖσα ξίφει· Χριστοῦ δὲ τμηθεὶς φῶς ὁρᾷ Χριστοφόρος. Οι Άγιοι Χριστόφορος και Μαύρα μαρτύρησαν δια ξίφους.

 Ἀντώνιον κτείνουσι τὸν θεῖον ξύλοις, Οἱ τὸ ξύλον τιμῶντες ὡς Θεὸν πλάνοι. Ο Άγιος Αντώνιος καταγόταν από τη Συρία και έκανε το επάγγελμα του λιθοξόου. Όταν γνώρισε τον Χριστό, εγκατέλειψε το επάγγελμα αυτό, διότι σχετιζόταν και με την ειδωλολατρία και αναχώρησε στην έρημο. Εκεί βρήκε τον ευσεβή αναχωρητή Τιμόθεο και μαζί μ' αυτόν έζησε τρία χρόνια. Κατόπιν, με τις ευχές του γέροντα αυτού, κατέβηκε στο χωριό του και σε στιγμή Ιερής αγανάκτησης συνέτριψε τους βωμούς των ειδώλων. Τότε οι ειδωλολάτρες τον έδειραν σκληρά και ο Άγιος πήγε στην Απάμεια της Συρίας, όπου παρακάλεσε τον επίσκοπο Όσιο (το όνομα του αυτό) και πήρε την άδεια να κτίσει Ναό στο όνομα της Αγίας Τριάδας. Όταν λοιπόν άρχισε την οικοδομή, το έμαθαν οι συγχωριανοί του ειδωλολάτρες, οι όποιοι ήλθαν νύχτα και με ξύλα τον θανάτωσαν με τον πιο άσπλαχνο τρόπο.

Ἰωάννην ἔκρυψε γῆς βραχὺς τόπος, Ὅς, κἂν βραχὺς τὸ σῶμα, τὴν πρᾶξιν μέγας. Ο Όσιος Ιωάννης ο Κολοβός (ο Βραχύσωμος), ένας από τους μεγάλους ασκητές της ερήμου, έζησε τον 5ο αιώνα μ.Χ. στην Αίγυπτο. Καταγόμενος από τη Θήβα, ο Ιωάννης έλαβε το προσωνύμιο “Κολοβός” λόγω του κοντού αναστήματός του. Διακρίθηκε για την ταπεινοφροσύνη, την εγκράτεια της γλώσσας και την ακλόνητη πίστη του στον Θεό. Η μνήμη του τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 9 Νοεμβρίου. Ο Όσιος Ιωάννης ο Κολοβός υπήρξε ένας φωτισμένος ασκητής και πνευματικός οδηγός, του οποίου η ζωή και οι διδαχές αποτελούν φάρο έμπνευσης για τους Χριστιανούς ανά τους αιώνες. Παρά το μικρό του ανάστημα, ο Ιωάννης ήταν ένας πνευματικός γίγαντας, που με την ακλόνητη πίστη και την αφοσίωσή του στον Θεό, κατέκτησε τα ύψη της αρετής και της αγιότητας. Η ζωή του χαρακτηρίστηκε από ακραία ταπείνωση, υπακοή και αδιάλειπτη προσευχή, αρετές που τον ανέδειξαν σε έναν από τους επιφανέστερους Πατέρες της ερήμου. Η Ζωή του Οσίου Ιωάννη του Κολοβού Ο

 Eις την Eυστολίαν. Ὅλη καλὴ σὺ πρὸς Θεὸν χωρεῖς Λόγον, Στολαῖς σταλεῖσα ψυχικαῖς Εὐστολία. Eις την Σωπάτραν. Σωπάτρα Πατρὸς Πνεύματός τε καὶ Λόγου, Θρόνῳ παρέστη, δοῦσα γῇ τὸ σαρκίον. Οι άγιες Ευσταλία και Σωπάτρα έζησαν την εποχή του αυτοκράτορα Μαυρίκιου (περί το 584 μ.Χ.). Η Ευσταλία καταγόταν από τη Ρώμη. Οι γονείς της ήταν χριστιανοί και ιδιαίτερα εύποροι. Έτσι μετά το θάνατό τους απέκτησαν αρκετή περιουσία, την οποία διέθεσε σε φιλανθρωπικά έργα. Αφού υπηρέτησε στην Ρώμη τις κόρες που χρειαζόντουσαν βοήθεια διότι είχαν πέσει σε παραπτώματα, μετέβηκε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί έγινε γνωστή για τις ευεργεσίες της και την πνευματική της μόρφωση. Γι' αυτό πολλές νέες την επισκεπτόντουσαν στη Μονή, που τη φιλοξενούσε. Μία από τις νέες αυτές ήταν και η κόρη του Μαυρίκιου, η Σωπάτρα. Η Σωπάτρα, προτίμησε το μοναχικό βίο από τα πλούτη των ανακτόρων και έτσι μόνασε δίπλα στην Ευσταλία. Πρώτη απήλθε προς τον Κύριο η Ευσταλία, το έργο της οποίας συνέχισε άξια η Σωπάτρα μέχρι το τέλος

Λέσβου τὸ θρέμμα, παρθένος Θεοκτίστη, Κτίστῃ Θεῷ πρόσεισι νύμφη παγκάλη. Η Οσία Θεοκτίστη ήταν μια ενάρετη μοναχή από τη Μήθυμνα της Λέσβου που έζησε στα χρόνια του βασιλιά του Λέοντα του Σοφού (816 μ.Χ.). Παιδί ακόμα έμεινε ορφανή και ανατράφηκε σε Παρθενώνα της πόλης. Κάποια μέρα πήγε να επισκεφθεί την αδελφή της, που ήταν σε μια κοντινή κωμόπολη. Τότε συλλήφθηκε μαζί με τους κατοίκους της κωμόπολης αυτής από τους πειρατές της Κρήτης και μεταφέρθηκε με τους άλλους αιχμαλώτους στην Πάρο για πώληση. Εκεί κατόρθωσε να δραπετεύσει και να κρυφτεί στα βουνά, όπου και παρέμεινε μόνη 35 χρόνια, τρεφόμενη με χόρτα. Ανακαλύφθηκε τυχαία από έναν κυνηγό, ο όποιος, μετά από παράκληση της, έφερε σ' αυτή τα θεία μυστήρια. Όταν δε κοινώνησε των Άχραντων Μυστηρίων, πέθανε και τάφηκε από τον ίδιο κυνηγό στον ναό της ιστορικής Μονής Εκατονταπυλιανής. Τα οστά της κατά θαυμαστό τρόπο ευρέθησαν στην Ικαρία και φυλάσσονται στην Ιερά Μονή Λευκάδος, όπου η αγία τιμάται δεόντως. Για την Οσία αυτή, υπάρχει

Ζωῆς μελλούσης ἀξιοῦται Ματρῶνα, Ὡς ἐν βίῳ ζήσασα ταύτης ἀξίως. Η Οσία Ματρώνα έζησε στα χρόνια των βασιλέων Μαρκιανού (450 - 457 μ.Χ.) και Λέοντα Θρακός ή Μακέλλη (457 - 474 μ.Χ.). Καταγόταν από την Πέργη της Παμφυλίας και ανατράφηκε από γονείς πλούσιους και ευσεβείς. Σε κατάλληλη ηλικία παντρεύτηκε με κάποιο Δομέτιο (κατ' άλλους Δομετιανό), με τον όποιο απόκτησε μια κόρη και κατά τα χρόνια του Λέοντα του Θρακός ήλθαν οικογενειακά στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί συνδέθηκε με μια ευσεβή γυναίκα, την Ευγενία, και σύχναζε στους ιερούς ναούς, ποθώντας να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στη λατρεία του θείου. Έτσι εγκατέλειψε τον σύζυγο της, και την κόρη της αφού την εμπιστεύθηκε σε κάποια Σωσάννα, κατέφυγε στη Μονή του Βασιανού (βλέπε 10 Οκτωβρίου), μεταμφιεσμένη με το όνομα Βαβύλας. Αλλά καταζητούμενη από τον άνδρα της και αφού αποκαλύφθηκε το φύλο της, στάλθηκε από τον Βασιανό σε γυναικεία Μονή των Ιεροσολύμων. Κατόπιν αναχώρησε και από 'κει και πολλά μέρη αφού επισκέφθηκε, γριά πλέον, επέστ

Ἵπποις Ὀνησιφόρε πρὸς Θεὸν τρέχων, Ἔχεις συνιππεύοντα καὶ τὸν ἱκέτην. Νύσσης οὐρανίης ἐπέβητ᾿ ἐνάτῃ ὦ ἀθληταί. Οι Άγιοι Ονησιφόρος και Πορφύριος έζησαν, και πέθαναν βαπτισμένοι στα αίματα τους, κατά το διωγμό του Διοκλητιανού. Και οι δύο υπηρετούσαν σε διάφορα φιλανθρωπικά έργα της Εκκλησίας. Συγχρόνως, άνηκαν στην ομάδα που ανίχνευε κατά τη διάρκεια της νύκτας και ανεύρισκε σώματα μαρτύρων, που ρίχνονταν στις χαράδρες. Τα μάζευαν και τα παρέδιδαν να ταφούν με την αρμόζουσα τιμή. Κάποτε, όμως, τους ανακάλυψαν και τους συνέλαβαν. Κατόπιν τους εξεβίασαν να αρνηθούν την πίστη τους. Αλλά εκείνοι έμειναν σταθεροί στην ομολογία της αγίας πίστης στο Χριστό, χωρίς να φοβηθούν τις απειλές και τα επικείμενα μαρτύρια. Τους έδεσαν, λοιπόν, πίσω από άγρια άλογα, τα οποία τους έσυραν με δυνατό καλπασμό, μέσα από αγκάθια και πέτρες. Όταν τα άλογα σταμάτησαν κουρασμένα, μετά από αρκετές ώρες δρόμου, τα σώματα των μαρτύρων βρέθηκαν διαμελισμένα, πνιγμένα στο αίμα. Και όπως αναφέρει η Αποκάλυψη, «εἶδον

Ο Άγιος Νεκτάριος, κατά κόσμον Αναστάσιος, γεννήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 1846 μ.Χ., στην Συληβρία της Ανατολικής Θράκης. Γεννήθηκε σε χώματα ελληνικά από ευσεβείς γονείς, τον Δημοσθένη και την Μαρία Κεφαλά, το 5ο από τα 6 παιδιά φτωχής οικογένειας. Από μικρό παιδί η ευσεβής γιαγιά του, του έμαθε τον 50ο Ψαλμό, το «ελέησόν με ο Θεός»· και όπως λέει χαρακτηριστικά ο Συναξαριστής του βίου του, όταν έφθανε στο σημείο του Ψαλμού «διδάξω ανόμους τας οδούς Σου» το επαναλάμβανε μόνος του πολλὲς φορές. Από μικρός έφτιαχνε τεχνητούς άμβωνες και μιλούσε για το Χριστό στα παιδιά της ηλικίας του. Αφού τελείωσε το δημοτικό και το σχολαρχείο στην πατρίδα του, με την ευχή των γονέων του, παίρνει την απόφαση να ξενιτευθεί στην Κωνσταντινούπολη, καθώς η οικογένειά του αδυνατούσε να συντηρήσει όλα τα μέλη της, και η γενέτειρά του δεν είχε σχολείο μέσης εκπαίδευσης. Ηταν μόλις 14 ετών. Τα πρώτα χρόνια της παραμονής του στη Κωνσταντινούπολη η ζωή για το μικρό Αναστάσιο ήταν σκληρή και δύσκολη. O Αναστάσιος βρ